Zaterdagochtend staat Joost al om half 6 op om Lukas, Mirjam en Nora naar het station te brengen. Zij gaan met de trein naar Praag en ook treinen vertrekken vaak erg vroeg. Hierna duikt hij weer voor een paar uurtjes zijn bed in. Zo vertrekken wij in de loop van de ochtend naar de boot.
Onze zeereling en 3 scepters (staanders) zijn vernieuwd. We zijn blij hoe mooi strak het er weer uitziet. De reling is van wat dikker staaldraad en voelt minder scherp. Deze winter toen Rene onze verstaging vernieuwde wilde hij deze ook al vernieuwen. Vond ik niet nodig en achteraf een goede keus, want anders was vorige week de nieuwe stuk gegaan. Nu maar alles heel zien te houden.
De wind komt uit het westen dus hijssen we meteen bij wegvaren. Lastig van westenwind daar is dat je dan pal de wind mee hebt en het dus een gijpkoers is. (Bij gijpen pakt de wind van achteren opeens je zeil aan de andere kant waardoor het zeil overklapt naar de andere kant). Het beste is, als het nodig is, het zeil gecontroleerd te gijpen. Dan verander je langzaam je koers, haal je het zeil naar binnen en breng je het zeil rustig naar de andere kant. Dat is in theorie heel mooi, maar zo lukte het vandaag niet. Feit was dat Joost wel het zeil vast had, maar dat er verder niets gecontroleerd ging. Zo zeilde hij met zeil en al over en werd op de kuiprand gelanceerd. Aauuuuuuwww. Hoewel schreef stonden zijn bril en zonnebril nog wel op zijn neus. De schade betrof een grote jaap op Joost zijn onderbeen. Pijnlijk, maar geneest wel vanzelf. Kon de boot dat maar!
We zetten koers naar Enkhuizen. Een heerlijke wind en gelukkig niet meer zo warm als vorig weekend.
Tegen half vijf gaan we strijken om de sluis te kunnen nemen. In de sluis zijn twee mannen vreselijk aan het klunsen. Joost heeft nog even een lijntje aangepakt maar daarna wisten ze toch weer van de kant af te raken. En die boegschroef maar laten loeien. Wij gaan deze keer naar de Compagniehaven in Enkhuizen. We willen wel graag rustig in een box liggen. Echter om half zes blijkt deze enorme haven al vol. We mogen aan de meldsteiger liggen en daar wordt dan het commando stapelen uitgevoerd. Wij liggen aan de steiger maar krijgen nog twee boten langszij. Zo ook voor en achter ons. De buren hebben allen moeite om rustig over ons dek te lopen en gewoon over onze reling te stappen in plaats van er tegenaan. Ach ja, we kunnen niet allemaal Femke Bolletjes zijn.
We liggen mooi op tijd om de uitvaartdienst van de moeder van een vriendin in Suriname te bekijken. Dat dachten we tenminste. Het begint 1.5 uur later en het is een avondvullend programma. Wat een verschil met bij ons. Iedereen wordt herkenbaar in beeld gebracht (hoewel niet iedereen Gerda herkende) en zo swingend de kist uitdragen heb ik nog nooit meegemaakt en ik vond het prachtig! Maar dan heb je het ook wel over iemand die 102 is geworden.
We doen nog een avondwandelingetje door Enkhuizen. We zien dat de oude haven ook erg vol ligt. Daar wel 5 rijen dik gestapeld. Ach ja, Enkhuizen is denk ik ook wel de mooiste watersportplaats van Nederland. Harlingen komt voor mij op een goede tweede plaats.
Terug op de boot drinken we nog een biertje in de kuip. Het is best nog onrustig in de haven. Toch slapen we opperbest en worden pas ‘s ochtends weer wakker van mensen die over onze boot lopen. Ontbijtje en koffie in de zon en dan zien we alle buren vertrekken en is voor ons ook de weg vrij om te gaan.
De wind is eerst nog wat zuid zodat we moeten kruisen. Joost is heel tevreden dat we voor op een andere boot blijven. Zo ziet dat eruit.
We zien onderweg mooie en vreemde boten.
De wind draait steeds meer naar west zodat we na 4 uur zo de Gouwzee inzeilen. Een uurtje later ligt de Aquamarijn weer netjes in haar box. Volgend weekend mogen we weer. Ons verveeld het nooit.