Vandaag wordt de meeste wind verwacht. We blijven hier daarom nog een dag, er is ook nog genoeg te zien.
Na een laat ontbijt lopen we door de Prinsentuin naar het Princessenhof, een korte wandeling. Hier bevindt zich het keramiekmuseum. Maar ons trok de tentoonstelling over M.C. Escher. Dit bleken helaas 2 kleine zalen te zijn en ging vooral over het feit dat het Princessehof het geboortehuis van Escher was. Een zaal was beschildert door een kunstenaar met Eschermotieven.
Dan besef je weer dat tekenen het pogen is iets wat driedimensionaal is te maken tot iets tweedimensionaals. En daarmee kan de kijker goed voor de gek gehouden worden. Leuk was om juist in dit keramiek museum te lezen dat Escher voor zijn herhalende patroonmotieven geïnspireerd werd door de Moorse keramiek (mozaïek) van Alhambra. Hij en z’n vrouw hebben daar dagen patronen na zitten tekenen.
Maar de belangrijkste bewoonster van dit statige pand is Maria Louise, prinses van Oranje-Nassau, geweest, stammoeder van ons Koningshuis.
We lopen nog even door het keramiek gedeelte waarbij we de afdeling hedendaags leuk vonden vanwege het tonen van allerlei keramiek gemaakt van slib. Twee jonge ontwerpers zijn lang bezig geweest om keramiek uit slib te maken wat van dichtbij komt (itt de meeste gebruikelijke grondstoffen) en industrieel toepasbaar is. Daar zijn ze redelijk in geslaagd maar blijven bezig dit te verfijnen.
Hierna is het tijd voor koffie met je raad het al: Oranjekoek. En nu begrijp ik pas echt de naam van oranjekoek, naar de Frieze tak van de Oranjes? Maar wikipedia vertelt dat het komt door de schil van de sinaasappels die erbij gebruikt wordt.
We vervolgen ons culturele programma in de bioscoop. Die heerlijke relaxstoelen waarin je bijna horizontaal naar een film kan kijken wilden we nog wel een keer gebruiken. De film ‘See how they run‘ was zeer vermakelijk. Een geweldig script waarbij Agatha Christie en The Mouse Trap in voor komen. Ga het zien! De titel begrepen we niet, maar na opzoeken blijkt het een zin uit een kinderliedje over hollende muizen te zijn. En nu begrijpt Joost ook het lied van Lady Madonna beter.
Genoeg cultuur. De maag wil ook weer wat en voor onze late lunch weet Fellini, een Italiaan, ons goed te bedienen. Op de terugweg naar de boot koop ik een spijkerbroek. Joost gaat nog een keer boodschappen doen. Verder is het heerlijk toeven op de boot terwijl de herfstbladeren door de harde wind onze boot versieren.
Een avondwandelingetje
en een borrel tot besluit…
