Elk half uur gaat de Prins Hendrikbrug, die de Noorderhaven afsluit, open. We wilden op tijd vertrekken, maar douche toilet, bakker en het mooie stadsgezicht hielden iets op. Maar kwart over tien verlieten we met een hulplijn om de schroefwerking keurig netjes onze box. Even later lagen we klaar voor de brug en zagen we de brugwachter het brugwachtershuisje binnengaan. De brug van vijf voor half elf hadden we gehaald!

Eerste ‘hindernis’ op weg naar het ten oosten gelegen Leeuwarden de Tjerk Hiddesluis. Hier zijn werkzaamheden aangekondigd met een maximale vertraging van een uur. Dan valt het mee als de sluiswachter per marifoon meldt dat het ‘maar’ een half uur duurt. Een goede aanlegplaats is er niet dus drijven we een tijdje voor de sluis. Maar als het werk klaar is varen we achter een vissersboot uit Yerseke de sluis in. Vanwege de werkzaamheden is maar een halve sluis in gebruik. We passen er dan ook maar net in. De sluisdeuren halverwege zijn ook niet om hoog water tegen te houden; zo is er een interessant doorkijkje achter ons!

En dan, na de Koningsbrug die naast het aquaduct van de weg naar Leeuwarden ligt, rollen we de fok uit. En dan blijkt het met de zuidenwind heerlijk zeilen op het Harinxmakanaal. Het zonnetje schijnt en we gaan, als er geen bomen om een boerderij staan op de stuurboordswal, wel tussen de vier en vijf knopen. En er zijn mooie uitzichten.

Af en toe moet er een brug worden gepasseerd en rollen we het zeil weer in en varen we een stukje op de motor. Maar na de brug weer snel verder op windenergie!

Die bruggen zijn natuurlijk vaak bij dorpjes (en bij het stadje (Franeker). En al die dorpjes hebben één of meer kerktorens. Wij vinden die van Deinum het mooist – zeker geen stompe toren…

Met halve wind heb je natuurlijk op een kanaal weinig golfslag. En omdat de kombuis vandaag ook aan de lage kant is kan Ellen zich voor de lunch uitsloven – we eten ei met spek op brood!

En dan verlaten we om half drie het Harinxmakanaal en slaan we linksaf naar Leeuwarden. De eerste stadsbrug die we tegenkomen, de Slauerhoffbrug, is al gelijk een bezienswaardigheid. Ook achteromkijkend een plaatje!

Bruggen zijn hier trouwens sowieso mooi versierd. Op de volgende brug is bij opening bijvoorbeeld een doek met een tekening van Mata Hari te zien. Maar het mooist vinden we de onderkant van de Vrouwenpoortbrug vlakbij de scheve toren Oldenhove.

Na deze brug leggen we aan aan de Prinsentuin. Onhandig alleen dat ze hier ringen hebben om je lijnen door te doen; je moet wel van boord of hulp krijgen van een buurman. In ons geval kwam de schipper van de Marmara al toegesneld.

Lopen door de stad en boodschappen doen. Uiteraard met herinneringen aan de eerdere keren dat we hier waren (onder meer als we met de platbodem verwaaid lagen in Harlingen). Na de boodschappen, via de havenmeester terug naar de Aquamarijn voor een borrel en daarna een vegetarische nasi.

Na het eten lopen we langs het water naar de bioscoop. We gaan naar Soof 3. In de bioscoop vraagt een medewerker al of Ellen ‘me mee heeft weten te krijgen’. De zaal is goed gevuld – maar toch vooral met Friezinnen. De stoelen zijn erg goed en er viel genoeg te lachen. Tevreden en vrolijk liepen we terug door de Prinsentuin naar ons varend huis!