Als je rijen dik in de haven ligt en er is niemand die vooraf een tijd afspreekt dan wordt het tempo met name bepaald door de buitenste boten. En die hadden er vanochtend geen haast. Tijd dus voor Ellen om naar de bakker te gaan. En om nog even een foto te maken. Op een gegeven moment ontstaat er dan bij de binnenste schepen toch wat ongedurigheid en gaan ze ons vragen wanneer we vertrekken. Nou, als de buitenste boten zo ver zijn!

Dus werpen we nog een blik op de wal waar groepsgewijs wordt getraind en de groene bomen hun bloesem verliezen. (Op de Eilandgast wordt al gebezemd.) De ongedurigheid bereikt inmiddels de buitenste boten en zo varen wij al om half elf in het Krabbersgat.

Er gingen al veel boten met ons de haven uit. En ook uit de andere havens kiezen velen het ruime sop. Als we de zeilen hijsen liggen er al behoorlijk veel voor ons.

Plan is om vandaag een flink eind richting de Lorentzsluizen in de Afsluitdijk te varen. Idealiter komen we tot Makkum. En met de Noordoostenwind moet dat lukken. Sterker, na het hijsen van de zeilen halen we, vrijwel aan de wind, hoge snelheden. Zeker in de eerste 2 uur ligt onze snelheid continu boven de 6 knopen. Gemeten topsnelheid is 7,3knopen. Dat is lekker en we schieten dan ook snel op. Ongemerkt zijn we Stavoren al weer voorbij. En meer boten hebben dezelfde lekkere wind en koers. Alleen met wat windschaduw zit je elkaar soms in de weg. Aan de loefzijde zitten we goed.

Terwijl ik koffie zet is er ook even tijd voor de dagelijkse foto van Ellen aan het roer. Vandaag weer op het blog om toch ook even te laten zien dat zij haar vest aan doet als we zeilen.

Voorbij Workum krimpt de wind iets meer naar het Noorden en moeten wij onze koers wat verleggen naar het Westen. Daar ligt ook windpark Friesland. Daar mag je doorheen, met 50m afstand tot de molens, maar varend aan de wind die ook nog wat veranderlijk is kiezen we ervoor er omheen te kruizen.

En nam de wind eerst wat af juist bij het windpark trekt de wind aan naar 5 Beaufort. Werk aan de winkel voor de schipper. Met hulp van de stuurautomaat wordt er gereefd. En natuurlijk moet er nadat er weer overstag is gegaan flink aan de lieren worden gedraaid.

Al kruisend kom je wel meer zaken tegen. Onze eerste slag korten we bijvoorbeeld in omdat we niet in een zeilwedstrijd terecht willen komen.

Een slagje verder komt er een klipper voorbij. Nu ben ik er wel van dat alle kleuren er mogen zijn. Een paarse klipper had ik echter niet eerder gezien.

Na zeven slagen kunnen we vlak bij de vaargeul naar Makkum strijken. Op de motor nog even de ondiepte ontwijken en dan recht op de haven af. We leggen aan aan de vertrouwde steiger. Nadat alles is opgeruimd doet Ellen nog even boodschappen en kook ik, na een dutje, de vertrouwde nasi.

Het was een fijne zeildag met een mooie tocht van zes uur en drie kwartier met een gemiddelde snelheid van 4,8 knopen.