Weet jij nog wat je deed op Hemelvaartsdag 1983? Wij niet. Wij kenden elkaar nog niet eens. Joost moest nog verhuizen naar Eindhoven. Ik weet niet of ik nog op Uilenstede woonde of al op de Bonairestraat. Ik was nog geen zeiler.

Ik kom erop omdat ik gisteren de site van de KNRM bezocht. Daar las ik dat 40 jaar geleden op Hemelvaartsdag een storm over Nederland trok. Op zich niet iets vreemds, maar wel dat deze ook voor het KNMI opeens ontstond. Ik had gisteren als veiligheidsmaatregel kunnen noemen: het weerbericht in de gaten houden. Maar deze storm was dus niet verwacht. Met een matige zuidenwind was er geen reden het water niet op te gaan. Deze storm heeft aan 10 watersporters het leven gekost, het meest op het IJsselmeer. Het was daarmee de dodelijkste watersportdag ooit. Maar wij hebben er (echt) geen actieve herinnering aan.

Jullie zullen wel denken, lekker bezig die Ellen. Gaat ze zo door?

Nee, hoor. Ik ga verder met vandaag. (Overigens de eerste dag van onze vakantie tot en met Pinksteren.) Deze dag is zonder storm of rampen verlopen. Er was meer wind dan verwacht, helaas nogal vlagerig uit noord tot oost. En behoorlijk koud. Kan daar nu eens een eind aan komen? Het was wel droog en langzamerhand verscheen de zon steeds meer. We vertrokken om een uurtje of elf na de buren van de Fearless Friends gesproken te hebben. Aardige man met zijn twee zonen (nemen wij aan) die gelijk met ons de boot kocht, maar nog niet naar de Wadden durven. Ze zijn dus wat angstiger dan de naam van hun boot doet vermoeden. Maar liever voorzichtige mensen dan te overmoedig. Nu hebben zij een kieljacht en de oplettende lezers begrijpen na het verslag van gisteren waarom de Wadden voor hen iets lastiger is.

Op het kaartje is te zien dat we een zwabberkoers gevaren hebben. Dit ligt niet aan de schipper (moest ik van hem vermelden) maar aan de veranderlijke en variabele wind.

We hebben er dan ook wat langer over gedaan dan over het algemeen richting Enkhuizen. De sluis konden we zo invaren. Blijkt er eigenlijk geen plek meer voor ons te zijn. Dan maar langszij een andere boot. Dat gaat ook weer zonder problemen. Het wordt wat saai. Vandaar dat je over andermans rampen gaat schrijven.

De buitenhaven van Enkhuizen ligt al aardig vol. Fijn dat de havenmeester je een plekje wijst. We komen als 3e boot langszij een grote Noordkaper. Maar daarna komen er nog 2 naast ons zodat we met een stapelrij van wel 5 boten liggen. Gelukkig is er geen storm voorspeld en liggen we aan de hoge kant met beschutting van de Dromedaris. Hoewel, geen storm voorspeld? Ik weet nu dat je daar je hand niet voor in het vuur kan steken.

Naast koken en uitrusten doen we vanwege de kou maar een heel klein ommetje. Hoe koud? Zo koud.