De wekker gezet omdat we half 10 willen vertrekken om om 11 uur bij hoog water over het wantij te gaan op weg naar Terschelling. Noordoosten wind voorspelt, fors kracht 5 max 6. (We denken dat we via de route door het Inschot grote delen kunnen zeilen.) We worden echter opgehouden door een praatgrage buurvrouw. Ze is de schoonmoeder van Laura Dekker, de jongste solozeilster die de wereld rond zeilde. Ze heeft dus heel wat te vertellen. Als we willen vertrekken vertelt ze mij dat ik vast een bepaalde lijn los mag maken. Daarop zeg ik dat ik altijd wacht op instructies van de schipper anders krijg ik ruzie.

We vertrekken om 10 uur en zijn rond 11 uur bij Kornwerderzand door de sluis. De meeste boten gaan rechtsaf richting Harlingen, een enkele richting Texel en wij als enige richting het wantij en het Inschot. De wind blijkt echter veel noordelijker dan verwacht. We moeten nogal vaak de motor bijzetten om tegen de wind in te varen met de zeilen op. We zijn ook wat laat bij het wantij (ondiepste deel). Maar het zou nog goed moeten kunnen. Toch voelen we een paar keer de bodem. Maar dat komt ook door de forse golven die er staan. Hierna kunnen we toch een eindje zeilen en bereiken met een toch wat overtuigd schip ons record van 9.5 knoop snelheid.

Dat halen we natuurlijk alleen met stroom mee. Het is daarmee een best heftig tochtje. Het zout vliegt ons om de oren en Joost zijn maag moet na de koffie over de reling geleegd worden. Heb ik nog zoveel moeite gedaan om koffie te zetten!

Wanneer we weer een stuk niet kunnen zeilen halen we de genua in en laten het grootzeil staan voor wat stabiliteit. We zijn nu bang voor de oversteek van het zeegat met Noordenwind. Maar daar is het water opeens veel vlakker. En op het Schuitengat vlak voor Terschelling krijgen we stroom en wind tegen, dat levert nog vlakker water op. We zijn echt de enige boot die naar Terschelling vaart naast Doeksen. Was het zo’n slecht idee? Nee, want als je dan Terschelling in zicht krijgt weet je weer waar je het voor gedaan hebt. Geen eiland wacht je zo verwachtingsvol op! (Op de foto komt het nooit zo goed over)

In de haven kunnen we langszij van een andere boot. De eigenaren daarvan vertellen dat het gisteren heel druk in de haven was en nu al een stuk rustiger. De oorzaak bleek de Harlingen-Terschelling sloepenrace te zijn die gisteren en eergisteren werd gevaren. Vandaag is de afterparty en de prijsuitreiking. Wij hoeven ons niet in het feestgedruis te mengen. We zijn best moe na deze tocht. Maar we hebben nog nooit zo snel naar Terschelling gevaren: in ruim 5 uur. Joost is gewoon nog zeeziek en hij gaat z’n bed in. De resten van de zoute tocht kleven nog aan onze boot.

Ik ga lekker in het zonnetje zitten lezen.

Aan deze kant van de haven is het heerlijk rustig. Als ik opkijk uit mijn boek zie ik zowaar de Zeehaen tegenover ons aanleggen.

De platbodem waarmee we voor het eerst over het IJselmeer voeren in 2006 . Tja, stalen boten, die gaan ook lang mee. Ook Ruud en Christa voeren 2 dagen mee. Hier in de haven van Volendam.

We koken vaak voor 2 dagen, dus hebben we nu heel gemakkelijke een heerlijke nasimaal van gisteren. Joost die eerst denkt nog geen eten aan te kunnen krijgt door de heerlijke lucht toch trek. Daarna gaat hij zich steeds beter voelen.

Het is behoorlijk koud als we voor de laatste keer naar het toiletgebouw lopen, best een aardige tippel. Daarna is de boot heerlijk warm. Wat fijn dat we niet hoeven te kamperen. Morgen blijven we hier. We zijn wel aan een dag rust toe. Jammer alleen dat onze buren om 8 uur willen vertrekken. Moeten we er toch vroeg uit.