We willen naar Texel. Met de voorspelde Noordoostenwind goed te bereiken. Stroom mee heb je na hoogwater in Harlingen op de hele route. Nu is hoogwater vandaag pas rond half twee dus kunnen we wat dat betreft rustig aan doen. We besluiten om 11 uur te vertrekken, dan hebben we wel wat stroom tegen maar we komen ook vast een eind op streek.

En 11 uur vertrekken is goed te combineren met rustig aan doen. Ellen doet op haar traditionele wandeling naar de bakker nog een paar andere boodschappen. En omdat de zon schijnt en we in de haven in de luwte liggen, en het er dus aangenaam is, eten we in de kuip!

Maar als je lekker rustig aan doet krijg je opeens toch haast. Zeker omdat de Prins Hendrikbrug van de Noorderhaven maar twee keer per uur op vaste tijden opent. Tien minuten voor de geplande openingstijd gooien we achter in de haven snel los en draaien met een lijntje in de goede richting. Alles gaat voorspoedig en zo zijn we toch nog ruim op tijd voor de brug. En na de brug ligt aan bakboord het restaurant van gisterenavond, ’t Havenmantsje, in de zon.

We varen daarna vlot de Sasbrug door (staat op de foto al open) en de haven uit. Klein stukje richting de Mepen (vanuit de haven stuurboord uit) om het grootzeil tegen de wind te hijsen. En dan draaien we in het zonnetje naar het zuiden.

Maar al gauw drijven er ook wolken over. En dat blijft de hele dag afwisselend zo. Scheelt, tenminste voor het gevoel, zo een paar graden. Dus ook veel twijfel welk kledingstuk aan, op, uit of af moet.

Ik doe mijn nieuwe jas aan en heb het niet meer koud. We schieten ook lekker op. Wel is de wind weer westelijker dan verwacht. En dat betekent dat we op de Texelstroom de vaargeul niet in één keer kunnen volgen en toch een slagje moeten maken. Trouwens niet omdat het buiten de vaargeul te ondiep wordt maar doordat er daar in zee iets gekweekt wordt waardoor je er niet door heen kunt varen.

Inmiddels hebben we flinke stroom mee – wel bijna twee knopen. Dat betekent wel tijdig strijken anders moet je op de motor tegen de strooom in weer terug. Maar dat lukt ons prima en zo varen we al snel het geultje naar Oudeschild in.

In de haven veel lege plekken maar omdat iedereen, net als wij, met de neus in de wind wil liggen is er toch iets minder keus. Ook weer aanleggen aan een ‘korte’ vingerpier. Dat lukt ons, aan een bovenwindse vingerpier, niet in één keer maar in de tweede poging met twee mannen die de lijntjes aanpakken liggen we binnen de kortste keren vast op een mooie plek.

Een drankje in zon in de kuip. Opruimen en uitrusten. Beetje lezen en puzzelen. En de pastasaus van maandag, met verse pasta opeten. Inmiddels zitten we wel weer – vanavond maar weer de kachel aan!