Eind vorig weekend ging er weer wat stuk, nl de Lagun kuiptafel. Het blad rust op een staander met een pin-gat constructie waarmee de tafel ook kan draaien. Daarvoor zit in het metalen gat een kunststof glijlager. Deze ging stuk doordat ik met mijn gewicht op de tafel leunde. De tafel hing daardoor schreef. Na wat zoeken op internet bleek dat alle onderdelen apart te bestellen zijn. Daar wordt ik nu zo blij van! Dus zegt het voort: Lagun, supermerk!!
Toen bleek ook dat de oude er verkeerd in had gezeten en daardoor kwetsbaarder. Het was echter nog een crime om de kapotte lager uit de stang te krijgen en de nieuwe er weer in. Joost zorgde voor het eerste en Marjolijn en ik, die vrijdag naar de boot gingen, voor het tweede. Zo konden we nadat we op het strandje in de buurt waren geweest en gekookt, eten van een tafel waar niets vanaf glijdt.
De volgende morgen gingen wij eerst naar de markt in Monnickendam om nog het een en ander voor het ontbijt te halen en profiand voor de fietstocht van Marjolijn. We hadden haar fiets op de fietsendrager meegenomen en zij zou deze morgen naar huis fietsen. Toen we nog aan het ontbijt zaten kwam Joost aan. Hij had zijn auto aan Lukas uitgeleend (wegens een voetbaltoernooi van zijn werk in de Kwakel waar hij heel heel veel teamshirtjes heen moest brengen) en was met het OV gekomen. Hij had er een uur over gedaan dankzij een snelle busverbinding vanaf station Noord van de Noordzuidlijn. De koffie was net klaar en de koektrommel weer aangevuld met heerlijke bitterkoekjes van de markt.
Toen we Marjolijn uitgezwaaid hadden moesten we nog een probleem oplossen: onze zo goed als lege dieseltank weer bij zien te vullen. Om te tanken moeten we zo’n 700 meter omvaren naar de tank in onze haven. Deze bereikten we zonder problemen. Komen we toch weer voor een verrassing te staan met onze tank. Met 90 liter tanken was hij vol. De tank die minimaal 120 liter kan hebben was dus helemaal niet leeg. Vorige week waren we verbaasd dat het reservelampje opeens brandde. Maar nu na voltanken deden de indicatielampjes het ook niet. Het reservelampje bleef knipperen.
Blij met een volle tank en inmiddels gewend aan dat er weer wat stuk is vertrokken wij voor onze zeiltocht naar de Marker Wadden. Het was eerst behoorlijk warm met weinig wind, maar langzamerhand ging de wind meer aantrekken en ook krimpen (van oost naar noord) zodat we zonder verdere slagen opeens zo op de Marker Wadden aanvoeren. We hadden behoefte aan rust en gingen ankeren en niet de haven in.
Zo aten we buiten met op de achtergrond de vogelgeluiden. De eerste wolkenhemel sinds weken verscheen zodat de zon daarin verdween.
Hoewel het lang licht is heb je buiten dan toch eerder een lampje nodig.
Het was een rustige nacht voor het ankeren, maar er kleppert toch altijd wel iets door de deining zodat Joost er ‘s nachts uit is geweest om een en ander vast te sjorren.
‘s Ochtends bleek de kuip vol muggenzwermen, de plek waar ankerend altijd de minste wind is. Een spin die iedere avond weer een web spint tussen de buiskap en de kajuit ingang had veel muggen gevangen. Voor ons nog niet genoeg gezien de muggenzwermen. Maar ik verbaas me er steeds over dat die spinnen meer voer vangen dan ze op kunnen eten. Niet zo diervriendelijk.
We gaan binnen ontbijten en laten de horren en het muggennet nog maar staan. Het is binnen koeler dan buiten! Omdat er geen wind is, wachten we rustig af met koffie en een krantje. Omdat we vlak bij de haveningang liggen zien we de boten met dagjesmensen naar binnen varen.
Rond half twee gaan we toch maar. De muggen zijn er nog steeds, de wind nog steeds niet. We hoopten al motorend van het eerste minder en van het tweede meer te krijgen. Helaas, we varen tijden zonder wind in muggenzwermen. Soms wordt het me te gortig en ga ik binnen zitten. Joost probeert de beestjes van zich af te slaan.
Pas als we de Gouwzee opvaren begint het te waaien en verdwijnen de muggen. Als we aankomen in de haven is het tijd om eens rustig buiten wat te drinken zonder gestoord te worden door: muggen.