Het gaat niet om de bestemming maar om de reis ergens naartoe. Een wijsheid aan meerderen toegeschreven. Al zeilend denk je, dat klopt wel. Maar zonder doel is zeilen ook weer minder leuk. En als je niet een bestemming hebt dan heb je bv weer het doel om zo snel mogelijk te gaan. Maar wat mij betreft zijn vertrekken, de reis zelf en aankomen allemaal belangrijke en leuke aspecten van het zeilen.

Het leuke van zeilen is dat je gemakkelijk eilanden aandoet die allemaal een wereld op zich zijn. Denk je de Duitse eilander Kurkultur van Duitsland te kennen zoals op Borkum en Norderney, dan is opeens Spiekeroog weer heel anders. Er wordt in een Duits boekje zelfs gewaarschuwd dat Spiekeroog geen gebruikelijke badplaats is. Het lijkt wat dat betreft veel meer op de Nederlandse waddeneilanden. Maar dan wel op z’n Duits: heel erg aangeharkt. Geen grassprietje staat daar waar het niet hoort. Het dorpje is net een museumdorp, overal mooie huizen en pandjes. Nergens hoogbouw, max 2 verdiepingen. Overal hortensia’s en verder veel groen. Er zijn geen auto’s en de fiets wordt gedoogd maar niet verhuurd. We moeten zeggen dat het wandelen hier heel rustig is, nergens wordt je door massa’s fietsers voorbijgesneld. Om de zoveel meter vind je wel een bankje. Het senioren eiland zou je denken, maar nu zijn er vooral gezinnen met jonge kinderen. Die kinderen fietsen dan wel fanatiek maar ook veilig rond. En verder wordt de bolderkar volop gebruikt voor het vervoer van bagage en kinderen.

Deze ochtend loop ik weer eens mijn favoriete wandeling naar de bakker. Helaas. Dit is wel het eiland voor rustzoekers, maar ook voor die met geduld. Er staat een hele lange rij buiten voor de bakker. Ik heb overigens wel geduld maar geen sta-vlees. Dus loop ik door naar de supermarkt. Ipv met een croissant ons normale yoghurtontbijt ge-upgrade met aalbessen (hier Joahannesbeeren).

Zittend in de kuip hebben we mooi zicht op de veerboten die komen en gaan. je ziet de mensen die aankomen hun eerste foto’s van het eiland maken met daarop dit schattige haventje.

Op deze foto bij hoog water.

Joost gaat op weg voor boodschappen voor het avondeten. Joost gaat het ook nog eens proberen bij de bakker. Ee staat nog steeds een rij, nu wel korter. Joost heeft geduld en succes. Hij heeft het laatste brood te pakken. Bij de lunch blijkt het een geslaagde actie. Lekker Duits brood: het mag in de krant!

We maken nog een kleine wandeling via de waddenkant naar een uitzichtsduin en via de duinen door het dorp.

Het is hier mooi en erg rustig. De meeste mensen zitten blijkbaar op het strand.

Teruglopend naar de haven zijn we wel met velen. Er vertrekken blijkbaar weer veerboten. Er staat zelf een hele rij mensen te wachten. Ha, ha, het eiland van rust, reinheid en …rijen!

Joost kookt en we kunnen nog net buiten eten. Het wordt daarna te fris. Een westenwind trekt aan en het wordt bewolkt. Nog even een foto van de haven bij laag water om de verschillen te zien. En we nemen beiden een douche die zo lekker warm is en waarvoor we niet eens in de rij hoeven te staan. Morgen is het weer tijd om dit eiland te verlaten.