Afgezien van de twee lange weekenden hebben we dit jaar nog geen vakantie gehad. Daarom maar even veel weken weg. Spelbreker was Joost zijn werkafspraken in de tweede week van juni. Daarom het volgende plan gemaakt. De eerste week varen we de boot naar Terschelling. Daar begin op vrijdag Oerol voor 10 dagen. Joost gaat op de eerste Oerol zondag met zijn muziekvrienden spelen tijdens de kerkdienst in ET10. Die avond gaat hij met de veerboot naar huis om nog een week te werken. Vriendin Marjolijn en dochter Mirjam komen mij die week vergezellen. Maar ook mijn zus Nora is daar met vrienden en er gaan ook KGK-ers naartoe. Een en al gezelligheid dus. Het daarop volgende weekend komt Joost weer terug en vertrekken we nog voor 3 weken vakantie naar waar de wind ons brengt.
We hebben nog steeds delen van de boot te ontdekken. Thuis lag nog steeds een grote zeilzak met een kaartje eraan: spinaker. Maar we hadden de boot met een gennaker gekocht. Beiden zijn zeilen voor ruime windse koersen als het wat minder hard waait en ipv de genua (het voorzeil). Komende vakantie wilden we ons gaan oefenen hierin. Maar wat hebben we nu? Dus moesten we eindelijk die zak eens openen. Tot onze vreugde zat er een gennaker in, want dat hijst en zeilt makkelijker dan een spinaker. En we waren ook heel blij met de slurf waar hij inzit, dat maakt het hijsen stukken makkelijker.
Het weekend voor onze vakantie hebben we het zeil en onze vouwfiets naar de boot gebracht. Ook moesten we nog de lekkage bij de schoorsteen zien op te lossen. Dat is ons niet gelukt. Wel de schroeven uit de schoorsteenplaat gekregen die nat bleken, maar we kregen geen enkele beweging in de plaat en buis. Binnen ook de afdekplaat losgeschroefd en daar kwam een en al nattigheid onder vandaan. Een aantal dagen later kon Jan komen en stuitte hij op hetzelfde als wij: geen beweging in te krijgen. Maar na wat gepoer in een gaatje in het luik waar de schoorsteen op staat liep daar opeens water uit. Blijkbaar was door de schilderbeurt dit verstopt geraakt en kon het water nu de goede uitweg vinden in plaats naar binnen in onze kajuit. We hebben goede hoop. En ik zal vast verklappen dat na een regenbui en het nodige buiswater we binnen geen water meer hebben aangetroffen. Chapeau Jan!
Onze vakantie begon eigenlijk al op 31 mei. Nadat ik de auto had volgepakt, haalde ik Joost op van zijn werk en reden we door naar de haven. Onze routeplanner stuurde ons langs het bijna afgebouwde appartement van Lukas. Moest natuurlijk een foto van gemaakt worden.
Ondertussen haalden Lukas en Mirjam Ruud en Christa op. Ruud was jarig en wij trakteerden hem op een etentje in Monnickendam. De verjaardag wordt pas 2 juni gevierd, Dan wilden wij al het ruime sop gekozen hebben. We hadden een heel gezellig avondje in ons favoriete restaurant de Ouwe Blauwe. Om oude verhalen rond diepvrieskippen hadden we enorme lol.
Na een goede nachtrust terwijl Joost nog sliep, liep ik naar de markt voor brood. Het is grijs weer en er staat een forse wind windkracht vijf. Maar het is droog. Voor we vertrekken moeten we nog even diesel tanken. Wel zo fijn om met een volle tank op weg te gaan. We motoren over de Gouwzee, want de wind staat pal Noord. Jammer want we willen naar het Noorden. Enkhuizen was ons plan. Dan maar kruisen. We zetten 2 riffen in het zeil en de genua rollen we maar een stukje uit. Daarmee zeilen we ondanks de windkracht vijf behoorlijk comfortabel en ook nog 5 a 6 knopen. We zijn niet meer bang voor windkracht 5, we weten dat de boot en wij dat prima aankunnen. Op het vaste land vind iedereen het nu ‘slecht weer’, maar wij genieten van het zeilen. We kunnen max 50/60 graden varen terwijl Enkhuizen op 30 graden ligt. Maar met 60 graden koersen we zo op de Marker Wadden af en waarom zouden we dat niet als eerste bestemming kiezen? Morgen zitten we dan ook gunstig ten opzichte van de Noordenwind die dan ook zal waaien. We denken dat het met dit weer wel rustig zal zijn op de Marker Wadden. Na 3 uurtjes varen komt het in zicht. We zien toch al aardig wat masten. We hebben geluk. Er is nog 1 box vrij tegen de wind in. De boxen aan lager wal zijn allemaal nog vrij. Dus ja, het is relatief rustig. Na uitrusten en een borrel moeten we natuurlijk hier de benen strekken. Het is er een drukte van belang, tenminste van meeuwen, visdieven, eenden, zilverreigers, ganzen
en witte kwikstaart
Het lijkt wel drukker met vogels dan voorgaande jaren. Maar verder kom je er geen kip (zelfs geen diepvries) tegen. Behalve dan de vrijwilligers van natuurmonumenten die een rondje in een soort golfkarretje doen. En: bloemenzeeën!
De boot weer in, want echt aangenaam is het buiten niet.
‘Laat buiten de stormwind nu maar razen,
in het donker.
want binnen is het warm en licht en goed!’
