Altijd gedacht dat Scandinaviërs midzomernacht op de 21e juni vieren. Dat blijkt een misverstand. Zweden vieren het altijd op vrijdag, Denen op 23 juni. Vanavond dus feest hier en Ellen had ergens opgepikt dat er in Lundeborg, aan het water tussen Funen en Langeland, wel wat te doen zou zijn. Met Westenwind ook een mooie tocht. En omdat op een feest iedereen op tijd wil zijn moeten ook wij tijdig vertrekken.

En zo wordt ik rond 9 uur uit mijn bed gehaald. We kunnen zowaar buiten in de zon ontbijten en zien dat er al flink wat boten aan het vertrekken zijn. Veel Duitsers gaan waarschijnlijk aan het einde van het weekend weer naar huis. Wij trekken nog lekker even verder!

Met beleid verlaten we door goed lijnenspel de grote box en varen de haven uit. Bij de havenuitgang vertrekt net een ’tall ship’, vast op weg naar Kiel voor de week aldaar, waardoor wij even moeten wachten.

Varen is hier bijzonder. Veelal is er redelijk ruim water maar verbindingen kunnen bestaan uit smalle vaargeulen. We motoren zo de geul bij Marstal uit en hijsen dan de zeilen.

Op ruim water zetten we dan koers naar Rudkøbing (op Langeland). Daar weer een smalle vaargeul met als extra attractie een 33 meter hoge brug. Voor de brug moeten we even een veerpont voor laten gaan voor we de geul in kunnen. Na de brug in een nog smaller deel van de geul hebben we een tegenligger en gaan we vlak langs de rode boei aan stuurboord.

Nu was er windkracht vier voorspeld. Verstandigerwijs hebben we toch een rif in het zeil gezet – tussen de eilanden kunnen de winden flink aantrekken. En het blijkt ook in alle opzichten genoeg.

Zoals op het kaartje is te zien gaan we veelal 6 knopen (geel) en soms zelfs 7 (groen). De meeste zeilboten gaan, ook op vol zeil, niet harder. De passage van de brug en tegenliggers wordt met deze snelheden, aangevuld met windvlagen die de Aquamarijn doen oploeven, wel extra spectaculair!

Tegen twee uur varen we dan ook de haven in. Die blijkt al behoorlijk vol. Op zoek naar een plek moeten we in de smalle haven keren. Daarna leggen we probleemloos aan in een box tussen de boten ‘Nena’ en ‘Lillian’.

Na het afhandelen van de formaliteiten en het verorberen van een broodje is het tijd voor een wandeling door het (kleine) dorp en terug over het strand. Onderweg treffen we het feestprogramma voor vanavond aan. Veel voor kinderen. Ook spreekt ons aan dat, volgens het programma, om 22:30uur de bar dicht gaat en iedereen naar huis.

Even verder horen we opeens wel erg veel vogels fluiten. Dat laat zich met een blik op de bomen links van de weg goed verklaren!

Over het strand lopen we terug naar de haven.

In de avond eten we stamppot spidskål met een tomaten-gehaktsaus. Kleine hindernis tijdens het koken is dat de gasfles leeg is en er tussendoor dus even gewisseld moet worden. Het eten blijkt lekker. Zittend in de zon lijkt het wel hoogzomer!

Nog voor negenen wandelen we 5 minuutjes terug naar het strand waar om 21:15uur het vuur ontstoken zou worden. We willen natuurlijk niets van de festiviteiten missen. Het is er best al druk. Ook op de steiger zitten al mensen te wachten op wat er komen gaat.

We hebben niet echt goed het programma bestudeerd. Het blijkt dat er eerst een toespraak is. En inderdaad is er een mevrouw in vloeiend Deens aan het woord. Het klinkt mij wat eentonig. Ik ga maar wat foto’s maken.

En na de toespraak, haast klokslag kwart over negen, gaat er een bandje spelen (4 man, zang, gitaar, saxofoon en elektrische piano) en zingen. En er wordt mee gezongen. En dan brand ook opeens het vuur.

Na een minuutje of wat klinkt er een harde knal vanuit het vuur. Niet veel later is ook het laatste nummer van het bandje afgelopen – hebben denk ik drie nummers gespeeld. En na een laatste applaus wordt, terwijl het vuur nog brand, door een groot deel van de menigte vast de aftocht ingezet.

Wij wandelen ook maar terug naar de Aquamarijn. Op de kade kunnen we het niet laten een foto te nemen van ons vakantieverblijf!