Als je al heel wat verjaardagen hebt meegemaakt is niet iedere verjaardag nog heel bijzonder. En een midzomer verjaardag kent vele afwezigen. Dus moet je toch zelf de slingers ophangen. Ik had mijn wens aan de kinderen duidelijk gemaakt dat ik het erg leuk zou vinden als ze op m’n verjaardag mee zouden zeilen. Het zijn mooi weer zeilers, dus had ik geluk met het mooie weer en hebben ze mijn wens vervuld.

Nu had vriendin Marjolijn in Zweden deze ochtend toch ook de slingers voor me opgehangen appte ze.

Onderbroekenlol!

Joost en ik vertrokken al vrijdagavond naar de boot. Zo kon deze ochtend Joost de boot op tijd gereed maken en ik naar de markt en de naastgelegen banketbakker voor de innerlijke verjaardagsmens. Rond 10 uur kwamen Lukas en Mirjam aan. We wilden snel vertrekken omdat later de wind zou inzakken. Op de Gouwzee kunnen we hijsen. Lukas denkt dat hij sterker is dan zijn vader en neemt het hijsen over. Waarschijnlijk is dat ook wel zo. Zo gaat dat.

Wanneer de zeilen staan is het tijd voor koffie met gebak. Prima te doen met weinig wind. En natuurlijk cadeautjes, van ieder krijg ik een deel van de Waddentrilogie geschreven door Mathijs Deen.

Maar het cadeau vandaag is natuurlijk samen zeilen op deze zonnige dag.

De wind neemt verder af en we besluiten eindelijk eens onze gennaker te hijsen. Een zeil bedoeld voor weinig wind en ruime koersen. Mocht het ingewikkeld zijn, dan hebben we wat extra handen aan boord. Maar het valt alles mee.

Eerst de gehele slurf (waar de gennaker inzit) hijsen.

En natuurlijk de genua strijken.

Vervolgens de twee hoeken van de zeilen vastmaken en dan de slurf omhoog hijsen zodat het zeil tevoorschijn komt.

Nog even de schroot aantrekken en dan is het genieten geblazen.

De lichaamstaal van Joost spreekt boekdelen.

Dankzij onze fotograaf Mirjam hebben we er mooie foto’s van. Maar de gennaker in rood is natuurlijk zelf ook zeer fotogeniek.

In plaats van dobberen gaan we nu 2 tot 3 knopen. Zo zeilen we nog een paar uur verder.

We zijn op weg naar Enkhuizen en willen er niet te laat aankomen. Om half drie besluiten we toch de gennakaer te strijken en verder te motoren. Nu gaan de handelingen andersom. Eerst de slurf weer over het zeil trekken en daarna de slurf weer laten zakken en in de zak doen. Ons ruime dek maakt het allemaal gemakkelijk.

Het geluid van de motor samen met de warmte heeft Lukas, die gezegd had niet te willen blijven slapen op de boot, in slaap doen vallen.

Na ruim een uur bereiken we de sluis en daarna varen we Enkhuizen binnen. De drukte valt nog mee en we leggen naast een motorboot aan. Achter ons wel rijen dik maar dat blijkt een hele grote groep die op de kade gaan barbecuen. Het doet ons denken aan onze flottieljes op de Middellandse zee. We zijn blij dat we ons nu niet in een grote groep hoeven te mengen. Ieder gaat even z’n ding doen, lezen, liggen, douchen. Daarna begeven we ons naar de overzijde van de haven voor restaurant Bij NAP. We hebben er nog niet eerder gegeten en daarom goed om vandaag eens uit te proberen. We hebben de hele dag buiten gezeten, dus binnen zitten vonden we eigenlijk wel prima, daar was het wat rustiger. Hoewel ik wel moest vragen of de muziek wat zachter mocht en een dame aan een andere tafel konden we helaas niet de mond snoeien.

Het eten is prima, ze nemen rustig de tijd voor de gangen. Op een gegeven moment net wat te veel. Want mijn wens was om nog ouderwets een spelletje op de boot te doen. Dan maar geen koffie en op naar de boot.

We gaan klaverjassen en het spel is net op tijd klaar met winnaars Joost en Mirjam, omdat Lukas een bepaalde trein wilde halen. Op het perron maken we er een mooi toneelstukje van met afscheid nemen van Lukas alsof hij heel lang weggaat. Lukas hoeft zich niet erg te generen want er zit niemand in zijn coupé.

Mirjam blijft wel slapen. Deze verjaardag is voorbij, een hele leuke!

De volgende dag gaan we na ontbijt en koffie weer varen. De wind is gedraaid en daardoor hebben we dezelfde omstandigheden als gisteren wat betreft windrichting, maar ook wat sterkte betreft. De gennaker wordt weer gehesen. We maken veel minder foto’s, maar kunnen het toch niet laten…

De zon staat aan de andere kant en zo is de gennaker nog mooier.

En Joost is nog net zo tevreden.

Mirjam toont zich een volwaardig bemanningslid en dan komt de thuishaven ook weer in zicht.