Aan het einde van de zomer verwacht je niet elke week mooi weer. En dus denk je ook wel eens risicoloos afspraken te kunnen maken. Zo konden we zondag 22 september niet zeilen; er moest gitaar gespeeld en een wedstrijd gefloten.

Maar de weersverwachting was wel erg mooi. En dus werd er al naar mij werk geappt of we niet meteen na werk na de Aquamarijn konden. Daar dan pas eten.

Zo geappt, zo gedaan. Door de drukte, maar net na de file, naar Monnickendam. En niet veel later zaten we aan de op de boot bereidde pastamaaltijd.

Na zonsondergang wordt het deze avond toch wat fris. Maar ook binnen in de kajuit is het prima toeven; koud wordt het de hele nacht niet.

De volgende ochtend doet Ellen nog even een boodschap voor de lunch en maken we snel de boot zeilklaar. Voor Marken kunnen de zeilen omhoog en dan varen we aan de oostenwind (zo’n kracht 3) de Gouwzee af. Veel boten op het water met dit mooie zeilweer. De een mooier dan de ander. Het Statenjacht, dat ons voor Volendam tegemoet komt, trekt de meeste aandacht.

We varen lekker verder en eten ondertussen ons brood. De wind brengt ons richting Hoorn. Wat ziet dat er vanaf het water fraai uit. Ook hier wel veel drukte op het water.

De haven laten we links liggen. Wij kiezen ervoor achter het Julianapark voor anker te gaan.

Hier tijd voor puzzeltje en middagdutje. En hoewel zowel de centrale meldpost IJsselmeer als onze waterthermometer zo’n 17 graden Celsius aangeeft stapt dappere Ellen even overboord voor een rondje of twee om de boot.

Rond vier uur varen we weer terug. Nog steeds met een lekker windje en de zeilen nu over bakboord. op de Gouwzee is het bijna tijd voor de zonsondergang.

Daar moet natuurlijk nog een foto van gemaakt worden met de platbodem die voor ons vaart.

De schipper is tevreden dat we tot in het Monnickendammergat zeilen!

Na het aanleggen start het opruimen terwijl Ellen het eten opwarmt. Hoewel al zaterdagavond naar huis was het tot nu al een fijn weekend!