Marjolijn en ik hebben een heerlijke Oerol week achter de rug. Mooie voorstellingen gezien, prachtig zomers weer gehad, gefietst, gewandeld en wel 4 keer in zee gezwommen. Op vrijdagavond is Joost na een week werken met de auto naar Harlingen gereden. Hij haalde de laatste boot van 20 uur en na tienen liep hij de steiger op. Nog even een drankje buiten in de kuip en bijpraten. Opnieuw de vertrektijd berekend als we stroom mee terug naar Kornwerderzand willen. We hoeven pas rond half twee weg. Morgen kunnen we eerst rustig aan doen.

De volgende ochtend zijn we toch verbaasd dat er al heel wat boten vertrokken zijn vroeg in de ochtend. En er vertrekken nog steeds veel boten. Wij houden ons reisschema aan. Er is nu geen zuchtje wind en in de middag mogelijk wat meer.

Ik breng mijn gehuurde fiets terug naar Jonker, de fiets en watersportwinkel en Joost ruilt een lege gasfles om voor een volle (tegen betaling natuurlijk).

Joost zijn vouwfiets wordt weer aan boord gebracht. Marjolijn heeft haar spullen gepakt. En dan komt Nora nog even langs met heerlijke brownies. We hebben genoeg tijd voor koffie en lekkers en om elkaars Oerol belevenissen te horen. Gezellig! 

Dan is het tijd om Nora en Marjolijn gedag te zeggen. Marjolijn heeft de veerboot om half drie geboekt. Nora mag nog een paar dagen blijven. Onze buren zijn op tijd vertrokken zodat wij ook echt om half twee weg kunnen varen.

Buiten hijsen we de zeilen. Er leek eerst toch echt wat wind te staan, maar het valt erg tegen. Dus blijft de motor aan, zeker omdat we eerst nog een stukje stroom tegen hebben. Het schiet dus eerst nog niet op. In het Schuitegat op het smalste stuk komt de veerboot van Marjolijn ons vlak langs inhalen. Ik nog appen om haar te waarschuwen. We zien allerlei mensen op het dek staan maar Marjolijn niet. 

Blijkt later dat Marjolijn niet op deze boot zat. Ze had haar boot naar later omgeboekt om nog een keer te kunnen zwemmen. 

Als we eenmaal de stroom meekrijgen gaan we tenminste lekker vooruit met ruim 6 knopen. Helaas geen wind, dus de motor moet helpen. Volgens planning zijn we rond vijf uur bij het wantij. En een uur later voor de brug van de sluis. Het is daar erg druk met wachtende boten. Marjolijn, die met Joost zijn auto, een fietsendrager en haar fiets vanuit Harlingen naar huis zou rijden belt ons dan. Ze krijgt de trekhaak(die bij Joost zijn auto er iedere keer ingezet moet worden) er niet in. Op de heenreis was haar dat wel gelukt. Het is best ingewikkeld en Joost en ik hadden op haar verzoek van te voren een instructiefilmpje gemaakt. Het was wel een buurman en buurman filmpje geworden, maar ze had het begrepen. Terwijl Joost haar nog wat tips probeert te geven, gaat ons motoralarm piepen. Tegelijk mogen de boten door de brug. We weten ons uit het gekrioel te werken en aan te leggen aan de wachtsteiger. Een lang verhaal kort: het schoonmaken van het wierfilter helpt. Een brug en sluis later wat totaal 2 uur kost en we varen weer op het IJsselmeer. Van Marjolijn kregen we het bericht dat ze met hulp van een man die VW monteur was en die ze toevallig aansprak het gelukt is de trekhaak erop te zetten. Alle problemen weer opgelost! 

Zeilen gehesen en hoewel weinig wind zeilen we gemiddeld met 2.5 knoop. Daarmee komen we tot rust. Koken en maag vullen is ook fijn.

Helaas blijft weer de verwachtte windtoename uit. Na 3 uur zeilen gaan we dan toch maar strijken en motoren. Het is zo laat geworden dan je niet fatsoenlijk meer een volle haven in durft te varen en bij een ander langszij gaat. We hopen dat op eilandje De Kreupel ten noorden van Enkhuizen het niet druk is en we daar wel nog een plekje aan een steiger kunnen krijgen. Inmiddels is het natuurlijk toch gaan waaien, ankeren is ook geen optie. We zijn nog nooit op De Kreupel geweest. Dus is dit onze oefening: na middernacht, in het donker dus, zo stil mogelijk, een onbekende haven in varen. We vinden zelf dat we geslaagd zijn. Om 1 uur ‘s nachts liggen we aan een steiger zonder andere boten te hebben geraakt. Of iemand ons gehoord heeft weten we natuurlijk niet. En dan nemen we toch nog maar een drankje want dan kan je niet meteen slapen.

Helaas gaat mijn biologische wekker altijd om half negen. Joost ligt nog lekker te pitten. Ondertussen verken ik het hier. 

Dat is vooral vanaf de boot rond kijken. Het is hier een vogeleiland en wij havengebruikers mogen niet van de steigers af.

Er staat wel een huisje. Er zou ook een havenmeester zijn. Ze komt al naar me toe en ik ga met haar mee om te betalen. Het eiland is van Staatsbosbeheer (bos??) en de havenmeesters zijn vrijwilligers. Grappige bij dit soort vrijwilligers is dat ze voor het betalen altijd zeggen neem rustig plaats. Om vervolgens een heel gesprek te beginnen. Zouden ze hier nu voor hun rust zijn of voor de contacten? Voor het havengeld krijgen we geen voorzieningen, alleen een steiger waarbij je nog op moeten passen dat je niet over een losse plank struikelt. Het heet hier niet voor niets De Kreupel. Wij zijn in ieder geval gewaarschuwd.

We laten de buien rustig over ons heentrekken. Soms is er helemaal geen wind en dan trekt ie weer enorm aan. Begin van de middag vertrekken we als 1 van de laatste boten uit de haven. 

Eerst is er weinig wind, maar langzaam trekt deze aan. Na de sluis bij Enkhuizen komt de wind steeds meer uit de Zuidwest hoek. Tegenwind dus. Het lijkt ons steeds te treffen als we naar huis willen. We krijgen zelfs windkracht 6 om de oren. Het laatste stuk is onaangenaam en we strijken de genua om met motor en grootzeil Monnickendam te bereiken. Boven Marken zien we een mooie lucht, het lijkt op te klaren, maar de harde wind blijft.

Het is dan al 9 uur. We eten gauw wat en ruimen op. We hebben nu hier geen auto staan en gaan met het OV naar huis. 

Achteraf onze route bekeken hebben we niet eens zo slecht gevaren.

We zijn rond 11 uur thuis. De feestweek kan beginnen. Morgen studeert Mirjam af en zaterdag trouwen Fleur en Martijn. We hebben er zin in!