Na een week hard werken kon ik om 18uur het KPMG kantoor verlaten. Vlot naar huis was het plan; maar ik was niet de enige op de weg. Even voor half zeven reed ik de auto ons hofje in. Mirjam, Ellen en de spullen stonden al te wachten. Nog even de fietsendrager in Ellen’s auto, inpakken en op naar Lukas.

We gaan gezellig met de kinderen eten in Monnickendam. Gezellig, maar ook een logistieke oplossing. Zij nemen de auto namelijk weer mee terug naar Amsterdam. Zo kan Marjolijn de auto volgende week naar Harlingen meenemen voor een weekje Oerol. Dat doet ze samen met Ellen; ik ga dan weer werken en neem de auto dan ook weer mee terug naar huis. Vermoedelijk herhalen we de truc in omgekeerde volgorde een weekend later als de boot weer terug naar Noord-Holland gaat.

Inmiddels wat laat zet ik het gezelschap bij de Ouwe Blauwe af waarna ik de auto nog even parkeer op de haven. We eten lekker en praten goed bij. We halen zelfs herinneringen op aan onze vakantie in Luxemburg; Mirjam en Lukas hebben plannen daar een weekje naar toe te gaan. Na het eten lopen we terug naar de haven, brengen de spullen naar de Aquamarijn waarna de kinderen vertrekken.

Helaas moeten ze, al bijna op de snelweg, toch weer terug. Ellen had in de snelheid en met de gedachte niks te willen vergeten ook Mirjams regenjas ingepakt. Gelukkig kwam ze daar snel achter toen er 2 zwarte regenjassen uit de tassen kwamen en ik er maar 1 tegelijk draag.

Wij hadden verder een rustige avond en nacht en werden wakker met tikkende regen op het dek boven ons hoofd. Best gezellig geluid. Na het ontbijt miezerde het nog wat maar wij konden toch rustig de boot vaarklaar maken. En nu we (meer dan) een week weg gaan gelijk water en diesel tanken.

Voor het tanken van diesel moeten we een rondje om de haven varen en dan in de vaart, met veel klippers aan de kant, keren. Maar dan lig je ook mooi bij het centrum met uitzicht op de Ouwe Blauwe. Tanken gaat vlot – dit keer 73 liter!

En dan steken we van wal. Zuidwesten wind kracht 4 a 5. Wij kunnen dan ook lekker op de Genua voor de wind naar Enkhuizen varen. Op de Gouwzee zijn we de Reiger nog niet eens gepasseerd of het zeil staat al.

Wind varieert wat in kracht en richting. Snelheid tussen de 2,5 en 5,5 knopen en een paar keer gijpen. Het regent, het miezert, het is droog en heel af en toe schijnt zelfs een beetje zon. Maar over het algemeen is de lucht grijs.

De afgelopen week zijn er nieuwe accu’s geplaatst; een belangrijk deel kunnen we dus op de stuurautomaat varen. Dat voorkomt dat we verkrampt zitten en dat voorkomt weer spierpijn. We drinken tweemaal koffie (met koek) en eten daarna een boterham. Zo kom je de tijd wel door die hoort bij zo’n 15 mijl zeilen. Ook omdat je soms wat vreemde boten, of vreemde zeilen, tegenkomt.

En dan zijn we al bij de sluis waar we meteen in kunnen varen. Zonder noemenswaardige gebeurtenissen varen we een kwartiertje later de Buitenhaven binnen. Op aanwijzing van de havenmeesteres leggen we langszij een andere blauwe boot aan. Snel ruimen we op zodat we droog in de kajuit kunnen terugkijken op een fijne zeildag terwijl een bui boven ons losbarst.

Ik doe even een middagdutje als opeens mijn achternaam wordt geroepen. Blijkt een collega die vandaag uit Durgerdam hierheen is gezeild. Konden ons mooi via AIS volgen. Gaan zelf in de Compagniehaven liggen maar maken eerst nog een foto van de Aquamarijn en haar bemanning.

Daarna nog een event in de haven. Op de boot bakboord achter ons heeft een mevrouw een telefoon in een open binnenzak. Als ze even voorover buigt om de zee-reling over te stappen floept de telefoon uit de zak en met een mooi boogje het havenwater in. Dat lever veel gepraat en gedoe op. Telefoon 3 weken uit, ook allemaal pasjes mee het diepe in en het is 3 meter diep leest de schipper van de dieptemeter af. Nadat dit van alle kanten is besproken en het even rustig is verschijnt er een mijnheer op de kade die even informeert hoe het precies is gegaan. Blijkt een bestelde duiker te zijn. Niet veel later verschijnt hij met een duikerspak en persluchtflessen en gaat het water in. Na een minuutje of vijf blijkt het succes te hebben. Hij komt met de telefoon die druipt van het water weer boven. Of het ding ook nog werkt verteld het verhaal (nog) niet.

We koken een pastamaaltijd en lopen nog een rondje door de stad. Helaas kunnen we bij de Albert Heijn onze lege blikjes niet kwijt; toch vullen we onze voorraad blikjes maar wel aan. We wandelen terug en zetten koffie en een lekker muziekje op. Wordt vast een fijne nacht!