We gaan Ipswich weer verlaten. Vandaag wordt het wel de kortste tocht van onze vakantie denk ik. 3.2 mijl varen naar een haven aan de rivier de Orwell. We laten ons dus nu met de ebstroom naar beneden zakken. Er is haast geen wind, dus zeilen heeft geen zin. Eerst wel weer via de sluis naar buiten. Het is op deze zondagochtend nog rustig op het water.

De bestemming komt in de verte al gauw in zicht. Wat we ook zien is dat er toch een coaster de rivier op komt.

Een raar gezicht hoe hij in de verte tussen alle boten aan moorings doorvaart.

En dan komt hij ook bij ons langs. Het gaat hier allemaal met gemak samen. Gelukkig mag de coaster hier ook niet hard varen. 

De haven waar we willen aanleggen ligt dus in de rivier en in de stroming. We zien mooi een plek aan de kopse buitenkant van de steiger liggen. We moeten er eerst voorbij en dan keren om tegen de stroom aan te leggen. En dat gaat heel makkelijk zonder wind. Als we stil liggen denk je toch dat dat niet zo is doordat het water nog langs de boot stroomt. Aan de steigerkant leggen we genoeg fenders voor als er nog een coaster langskomt. Tevreden dat we liggen willen we naar het havenkantoor lopen. Een medewerker roept echter al naar ons dat we daar niet kunnen blijven liggen. De buitensteigers moeten vrij blijven! We sputteren nog wat tegen maar de jongeman belooft ons te helpen. Hij zal een lijn aan pakken. Tja, dat is niet het moeilijkst. Ik gooi die lijnen wel meestal raak. Maar een box in manoeuvreren is lastiger. Gelukkig is het de eerste box en is de richting waarop we erin moeten gunstig. De boot draait het liefst die kant op. Het gaat eigenlijk heel gemakkelijk. Maar ja, geen hinderlijke wind. En dan zijn we toch tevreden dat we nu wat beter beschermd liggen tegen harde wind en golven. Die zijn er nu niet maar wind regen en mogelijk onweer is de verwachting voor vanmiddag. 

We gaan ons aanmelden bij het havenkantoor. We krijgen een kaartje mee om de wc te openen. Deze blijkt het niet te doen. Terug en wachten tot twee andere klanten geholpen zijn. De balie-medewerkster wil het niet geloven en gaat het zelf proberen. Inderdaad: hij doet het niet. Ondertussen hebben we wel gezien dat aan de gastenvlaggen wand de Nederlandse vlag hangt. Nou ja, vlag, vlaggetje.

Het is gebruikelijk dat ook havens een gastenvlag hijsen van nationaliteiten die in de haven liggen. We vonden dat ons Engelse gastenvlaggetje een beetje aan de kleine kant was, maar na vandaag niet meer.

We drinken nog koffie op de boot als we een donkere lucht aan zien komen.

Als eerste begint het hard te waaien en dan gaan we maar vast naar binnen. De regen komt daarna. Mooi moment om de oven aan te steken en onze voorraad ‘Paasbrood ‘ weer aan te spreken. We hebben nog steeds niet een heel gewone bakker gevonden hier. Of bestaan die niet meer?

Nu het zo regent is het een uitgelezen moment om de KGK kerkdienst te gaan bekijken. Mirjam was liturg, dus dat willen we graag zien. Alleen lukt het ons niet om wifi van de haven te krijgen. En het regent te hard om even naar het havenkantoor te lopen. Gelukkig zijn we niet uitgelezen in onze boeken.

Weer een bezoek aan het havenkantoor helpt niet de wifi voor elkaar te krijgen. Ondertussen is het al een tijdje droog en gaan we op pad. Op weg naar Pin Mill slechts 2 km verderop. Het is wel een mooie wandeling! Het kustpad loopt afwisselend door de velden, bossen en langs de kust.

En dan nog een hoek om en dan zijn we bij Pin Mill en zien we de pub The Butt & Oyster liggen. Midden tussen alle spullen van een bootwerf annex jachthaven.

Het lijkt alsof de zondvloed geweest is en daarna alles schots en schreef teruggegooid is

We gaan eerst op het terras een pintje drinken. Zoals ik eerder al vertelde is deze plek de plek voor Nederlanders als ze de oversteek hebben gedaan om dan hier een pint te drinken. Velen doen dat in een Hemelvaartsweekend. Heen, pintje drinken en weer terug.

Wij gaan op tijd naar binnen om nog een tafeltje te bemachtigen voordat nieuwe buien weer losbarsten. De clichés zijn misschien wat flauw, maar alleen in Engeland kan de regen zo over de ruiten plenzen.

Maar dan is het ook extra fijn toeven in een Engelse pub. We laten het ons smaken hoewel het toetje toch te veel is.

Droog kunnen we weer naar onze boot lopen. Eenmaal binnen begint het weer te regenen