Na de lunch en de terugwandeling naar de Aquamarijn vermaken we ons met puzzeltjes, boek en een middagdutje. Ook testen we de douches van de RN&SYC zodat we ons na een volle dag op zee weer fris voelen.

Ook als goede voorbereiding op het diner. We hebben gereserveerd in de het restaurant van de club en in de dinerzaal gelden strikte regels voor kleding en het gebruik van mobiele telefoons. Wij (ik vooral) kunnen niet helemaal aan deze regels voldoen maar met smart casual kom ik toch nog wel een heel eind. Fijn dat ik toch 1 lange broek bij me heb die geen spijkerbroek is.

We eten in de rustige ‘dining room’ heel Engels (Lamsbout, Rump steak met blauwe kaas) en heel lekker! Drinken er allebei een andere pint lokaal bier bij. Ook het toetje, een soort warm appelgebak met ijs smaakt uitstekend. We besluiten op de boot cafeïne vrije koffie te drinken.

Op de wandeling terug vraagt Ellen aan de schipper van de boot achter ons of ze soms ook in Monnickendam hun vaste ligplaats hebben. Hun schip heeft namelijk een bijzondere naam; een naam die een schip tegenover ons aan de D-steiger in Monnickendam ook heeft. Maar de mensen herkennen we niet en het schip is wel blauw maar toch anders. De schipper weet meteen waarover we het hebben. Ja, dat was zijn vorige boot en de nieuwe eigenaren hebben de naam gehouden. Hij is er niet blij mee, maar ja. Hij weet zelfs een anekdote te vertellen over toen de twee schepen met dezelfde bijzondere naam waren verwisseld: het andere schip lag toen op zijn plaats in een drukke haven.
Wij konden ondertussen uitwisselen dat we hier op de club goed hadden gegeten. Aan zijn gezicht te zien hadden ze het elders in Lowestoft niet zo getroffen.

Na een lange nacht gaan we bij de koffie eerst maar eens plannen maken. Met kaarten, boeken en onze nieuwe vaarbijbel ‘Reeds nautical almanac’ moeten we veel bladeren want er is hier veel moois te zien. Uiteraard moeten we ook rekening houden met het weer. We weten in ieder geval nu waar we morgen naar toe willen en hoe laat we dan – vanwege het tij – moeten vertrekken.

Na de lunch gaan we boodschappen doen in de ASDA superstore. Inderdaad een hele grote supermarkt – Albert Heijn, Blokker en Zeeman ineen. Verse producten vinden we er ook zodat ons kostje voor het avondmaal gekocht is.

Daarna tijd om het ‘oude’ Lowestoft eens te voet te gaan verkennen. Allereerst een spandoek waarin duidelijk wordt dat onze Yacht club ook op andere manieren geld probeert bij te verdienen om de contributie voor de leden laag te houden (en de service hoog). De ‘dining room’ op deze foto’s wel wat chiquer aangekleed dan waar wij gisteren aten. Iemand interesse?

In de winkelstraat en de daarop volgende ‘High street’ veel verpauperde gebouwen. Maar ook veel renovatie werk. Op de boulevard waar we gisteren bij het strand waren is het werk al veel gedaan. Maar er is ook nog veel te doen.

Hoogtepunt (voor ons dan) is de vuurtoren die lekker tussen de bomen ligt.

Bomen waarin ook eekhoorns huizen.

Typisch Engels is natuurlijk ook een bowling green; daar mag je niet op lopen.

Lopend richting zee zien we dat de vuurtoren toch boven de bomen uitsteekt.

Aan de zeekant ligt een dijk waar we overheen mogen wandelen. Echt een zeewering. Beneden ons klotsen de golven tegen de neergelegde rotsblokken en de muur.

Waar ze hier trots op zijn is dat in Lowestoft het meeste Oostelijke puntje van Groot-Brittannië is. Daar hebben ze dan ook een gedenkplaat voor gemaakt. Met zon lijkt het nog iets.

Bij deze cirkel ook een windroos. We leren dat Amsterdam 133 mijl van deze plek is. Het zullen we Engelse mijlen zijn; toch weer anders dan de zeemijlen waar we aan gewend zijn.

Dat Oostelijkste puntje is wel iets hier. Zelfs het theater ziet het als een aanbeveling.

Terug op de boot eten we een verse pastamaaltijd. De verdere avond zijn voor onze lees- en puzzelboeken!