We vertrekken volgens planning om half 12 uit IJmuiden. Daarvoor zijn er heel wat boten vanuit zee binnen gekomen. Het is het beste moment om IJmuiden aan of uit te varen, halverwege het tij zodat er niet zo’n harde dwarsstroming staat bij de havenmond.

Er gaan meer boten weg, maar ze slaan allemaal naar stuurboord af, blijkbaar om naar Scheveningen of verder te varen.

Onze route is eigenlijk heel eenvoudig. Ons doel is Lowestoft en dat ligt pal westelijk van IJmuiden. 105 mijl verwijderd. Over het algemeen is het dus 270 graden aanhouden. Normaal gesproken kan je dat in 24 uur varen. We moeten wel op een aantal dingen letten. Zoals buiten de vaargeul ‘IJ-geul’ blijven, niet door windmolenparken varen en de grote verkeersscheidingsstelsels, de snelwegen voor de grote vaart zo snel mogelijk recht oversteken. In de havenmond hijsen we vast snel het grootzeil en buitengaats zetten we de genua erbij. Het is Oostenwind en we gaan dus voor de wind. We moeten het eerste uur de motor bijzetten omdat de wind erg zwak is. Na een uur kunnen we echt zeilen. We zetten de zeilen in vlindervorm, wat kan bij niet te harde voor de windse koersen. Voor zekerheid een lijn aan het groot zeil naar achteren die voorkomt dat we een klapgijp maken. We gaan dan zo’n 3.5 -4 knopen. Het is uitermate zonnig. Geen wolkje aan de hemel. Het is een warme koers en de zon brand behoorlijk. Daar is niet tegenop te smeren dus trekken we lange mouwen aan en zit ik met een badlaken over m’n benen. Zo is het goed uit te houden en vast beter dan op het land.

Op zee is alles overzichtelijker dan op de zeekaart. En op ons schermpje kunnen we goed de grote jongens in de gaten houden. We zien alleen maar ruimte en genieten.

We vermaken ons verder met vooral sudoku’s, en soms een boek. Om de beurt doen we vast een dutje doen, om later de nacht vol te houden. Er staat maar een lichte zeedeining. Een hele rustige zee dus, en daardoor is de tocht heel ontspannen. Koken, afwassen, koffie zetten. Alles kan bijna alsof we thuis zijn. Om tien uur ’s avonds is Joost zo aan het gapen dat hij maar besluit vast te gaan slapen. Dan komt opeens de wind uit een net andere hoek en wil het zeil gaan gijpen, maar wordt tegen gehouden door het lijntje. Ik heb helaas Joost z’n hulp nodig om het zeil om te zetten. Dat hoort erbij. De avond en nacht wisselen we elkaar af met slapen en waken.

Ik maak de zonsondergang mee en ook als het weer licht wordt (voor de zonsopgang).

Feitelijk is het maar een paar uur echt donker. Bij het licht worden is te zien dat achter ons in het oosten een behoorlijke band met zeemist hangt. Het levert mooie kleuren op. Joost maakt de zonsopgang mee wanneer ik nog een paar uurtjes slaap.

Om 8 uur kruip ik m’n bed uit en voelt het toch als een nieuwe morgen. De motor staat aan, er is geen wind meer. De laatste uren van de overtocht zeilen we helaas niet. 12 mijl voor de kust hijsen we de verplichte quarantaine vlag.

En dan is het wachten op het moment van Land ho, land in zicht. Maar deze is helaas wat in nevelen gehuld. Ach ja, het is zeker Engeland want het regent niet dus het mist.

We krijgen niet helemaal gelijk want als we dichter bij de kust komen trekt de mist op en is het er heel zonnig en warm. We moeten goed opletten bij de aanloop naar Lowestoft omdat er zandbanken voor liggen. Een rode ton moet worden gerond.

En dan komt de haveningang in beeld met daarachter het monumentale pand van The Royal Norfolk & Suffolk Yacht Club.

We gaan bij deze kleine haven naar binnen en treffen aan de steiger voor gasten allemaal Nederlanders aan. Een boot vertrekt net zodat we hun plekje aan de steiger in kunnen nemen. We liggen. We zijn aangekomen in Engeland! Het is dan half twaalf Nederlandse tijd. Hoe is het mogelijk, we hebben er precies 24 uur over gedaan. Op het kaartje van de tocht is te zien dat we door de getijstroming dan weer naar het noorden werden weggezet en dan weer naar het zuiden. ook is te zien waar we een verkeersscheidingsstelsel oversteken. dan wijken we even van onze koers af. Wat is zeilen toch een super uitvinding! Je kan je gewoon naar Engeland laten blazen!

En dit is echt Engeland. Je stapt een andere wereld binnen. Heerlijk! Bij het aanmelden in de jachthaven, een en al vriendelijkheid en gevoel voor humor.

We bellen met de douane om te melden dat we gearriveerd zijn. Zij vinden ons in hun systeem omdat we ons hebben aangemeld. Ons schip wordt vrijgegeven! We mogen de gele vlag strijken en de Red Ensign hijsen en nu pas officieel van boord.

Tijd om onze overtocht te vieren en te belonen met een echt Engels pintje en fish and chips aan de boulevard.

’s Middags moeten we aan het werk. want er zijn mensen in Nederland die benieuwd zijn naar onze oversteek. Voor het avondeten hebben we gereserveerd in de Yacht Club. We zijn benieuwd! Even wat nette kleding uit de kreukels halen, want in een chique jachtclub mag je niet met je zeilkloffie aankomen. Morgen verder over onze belevenissen!