We moeten zo langzamerhand ook weer aan de terugreis gaan denken. Verder naar het zuiden is dus niet zo’n goed idee want dan wordt de afstand naar IJmuiden (ons ideale reisdoel voor de oversteek terug) wel erg groot. Daarbij is het daar wel erg druk met beroepszeevaart. Bij het bepalen van het reisdoel en vertrektijd zijn ook de tegen (vloed) stroom en de aan het eind van de middag verwachtte harde wind een factor. De wekker ging daarom om 8 uur en als reisdoel werd gekozen voor de Suffolk Yacht Harbour.

Tijdens het ontbijt verrast de korte afstand tot de bank ons toch nog.

Klokslag 9 uur vertrekken we van onze mooring boei. Zeker nu bij laag water is het zaak om dicht tussen de bootjes aan de andere moorings door te varen.

Eenmaal op de Blackwater rollen we gelijk de genua uit. Meer hebben we met een flinke wind uit het zuiden vandaag niet nodig. Weliswaar hebben we stroom tegen, toch valt de snelheid ons niet tegen. En zo varen we na een paar uur weer voor de Naze tower langs.

De invaart bij Harwich is ons inmiddels bekend. En dat komt goed uit want de harde wind is wat eerder gekomen dan verwacht. We rollen met de golven mee naar binnen en strijken vast de genua om iets meer controle te hebben. Eigenlijk probleemloos varen we zo net naast de rode boeien de haven in.

Maar binnen is het qua golven niet rustiger. We dachten even aan de Halfpenny pier in Harwich te gaan liggen om boodschappen te doen. Maar dat slaan we over; niet alleen is de pier vol ook dansen de aangelegde bootjes onaangenaam op de golven. De vaarwijzer had al gewaarschuwd!

Ook de Suffolk Yacht Harbour laten we links (preciezer aan stuurboord) liggen. Deze jachthaven is aan lager wal en lijkt niet erg ruim. We varen ons daar maar liever niet in de problemen. We besluiten door te varen naar Ipswich; daar kennen we het en is het ruim! En zo varen we weer, en met plezier, de Orwell op.

Vlak voor de sluis varen we door de industriehaven van Ipswich. Hier komen nog dagelijks coasters aan. Toch is niet alles meer in gebruik. Sommige vergane glorie is dan toch wel weer een foto waard. (En volgens Ellen is dit de zoveelste voormalige chocoladefabriek voor Sjakie in Engeland.)

De sluis, waar we met wind in de rug op af varen, nemen we niet helemaal in een keer vloeiend maar we komen er op eigen kracht en zonder kleerscheuren door heen. In de haven vinden we een makkelijkere aanlegplaats aan een vingerpier. De buurman kan ons gelijk vertellen dat de vaste ligplaatshouder een paar weken is vertrokken; wij kunnen dus wel blijven liggen!

Vermoeid leggen we weer aan in restaurant ‘The last Anchor’. Met wat moeite krijgen we weer een lokale pint ‘Flint Eye’ lager. We bestellen verder hetzelfde, respectievelijk ‘catch of the day’ en ‘butchers choice’, maar eten toch iets heel anders. Minstens zo lekker als de vorige keer!