We slapen weer eens een gat in de dag. Dan maar meteen voor het ontbijt ons bij het havenkantoor melden. Daar worden we vriendelijk ontvangen. De eerste haven waar ze niets van ons willen weten behalve de naam van onze boot. Die moeten we dan ook wel spellen. In het Engels is Aquamarijn een ingewikkelde naam!

Na het late ontbijt in de kuip gaan we op pad. Gisteren hebben we tijdens het zeilen al een toren zien liggen. En torens wil ik altijd beklimmen voor het mooie uitzicht. Dat is ons doel. Helaas is er geen korte weg, want er is hier veel privé of verboden terrein. We lopen eerst een half uur naar het strand. Daar nemen we aan de boulevard een koffie. De zon brand al best dus gaan we onder de enige parasol van het kleine terras zitten. Er staat wel een vlagerige wind. En in zo’n windvlaag zeilt onze parasol zo over de boulevardkade het strand op. De eigenaren in het kioskje hebben natuurlijk niets gemerkt. Rondom ons allemaal schooljeugd op schoolreis die er ook wel om moeten lachen. Joost gaat toch maar het strand op om de parasol terug te brengen.

We lopen verder en nu pas wordt de wandeling leuker. De drukke boulevard met trouwens heel veel groepen schooljeugd op reis die zich allemaal niet erg lijken te vermaken, laten we graag achter ons. Er komt een stuk strand met vrolijk gekleurde strandhuisje. We kunnen verder een mooi kustpad volgen.

Na weer een half uur hebben we de Naze Tower bereikt. We gaat de 86ft hoge toren beklimmen. Een smalle wenteltrap, 7 verdiepingen en meer dan honderd treden. Op de 3e t/m 7e verdieping wordt kunst geëxposeerd. En ook een verdieping met informatie over de toren. De toren is al in 1720 gebouwd als vuurtoren. In de tweede wereld oorlog werd er radar opgezet en was het een belangrijk hulpmiddel bij de verdediging van Engeland. Boven hebben we een prachtig uitzicht naar alle windstreken.

Het bordje met W is blijkbaar weggewaaid. We kunnen Harwich goed zien en ook onze haven.

Op een foto gemaakt met telelens zien we onze boot liggen.

En een zeilboot die de route vaart zoals wij ook gekomen zijn.

Het is tijd voor de lunch die we onder de toren kunnen nuttigen met uitzicht op zee. We eten iets echts Engels wat we nog niet hebben gehad: Jacked potato.

De terugweg gaat via dezelfde route. Bij Marks & Spencer doen we boodschappen. Terug op de boot is het heerlijk uitrusten. We hebben onze stappen vandaag wel weer gezet. Ik kook later en we zitten nog buiten tot de zon ondergaat. Dan wordt het echt fris en gaan we naar binnen.