Het is heerlijk weer om zo vanuit je bed de kuip in te stappen. Ik kon meteen gadeslaan of de watertaxi ook functioneert. De mensen van de boot voor ons lopen al een tijdje ongeduldig over de steiger rond te kijken waar de taxi blijft. Als de watertaxi komt verontschuldigt ze zich. Blijkbaar moesten ze langer wachten dan gebruikelijk is. We ontbijten buiten en zien dat de watertaxi annex havenmeester ook komt om bijbootjes van brandstof te voorzien. Later staan wij ook klaar na de taxi per marifoon opgeroepen te hebben. Ze is er heel snel, 2 booteigenaren van de andere steiger zitten er al in. De man vraagt meteen waar wij vandaan komen. Ja, ze hebben ook in Nederland gevaren. Het gesprek is kort want we zijn er zo. Wij lopen naar het havenkantoor om ons te melden en te betalen. Voor de watertaxi kopen we muntjes waarmee we voor de terugweg kunnen betalen. 2 pond per oversteek per persoon voor een afstand dat ik in 2 minuten zou kunnen zwemmen. Het zij ze vergeven.

We gaan nog niet terug. Eerst het toiletgebouw bezoeken en dan het plaatsje verkennen. In het aardige centrum in de schaduw op een terras koffie gedronken.

Hier en in Walton on the Naze is een lieveheersbeestjes plaag. Ik wist niet dat het kon en dat ze ook kunnen steken. Weer wat geleerd. Best hinderlijk. Juist nu trekt Joost dit shirt aan. Moeilijk te zien wat echt is of niet.

We willen een wandeling maken o.a. langs het water. We zijn langer bezig het begin van de wandeling te vinden dan dat we wandelen. Het is warm en de viervoeters die hier uitgelaten worden springen zo in de kreken met zout water, het bordje negerend dat het beschermd gebied is voor vogels.

Wat we dachten te vinden hier zien we niet: oude Engelse zeilbootjes.

Na de wandeling ploffen we neer op een overdekt terras voor de lunch. We krijgen bij het pintje bierviltjes mee niet voor onder het glas maar voor op het glas tegen de insecten.

Hierna moeten we alweer boodschappen doen. Eindelijk een plaatsje met een echte bakker, slager en groentewinkel. Gezellig met een mandje alle groente en fruit die je wil hebben verzamelen.

Vanavond eten we op de boot want de taxidienst is er maar tot 19 uur. Het is hier nog voorseizoen! Als we ons melden voor de taxi komen ze met z’n tweeën. Ze willen namelijk graag dat onze boot naar voren gaat aan de steiger en willen daarbij helpen. Er blijkt een druk weekend aan te komen en willen blijkbaar goed kunnen stapelen. Het maakt ons niet uit, wij zijn morgen toch weer weg.

We liggen eigenlijk ook aan de oude boten steiger, lijkt wel. Maar wij hebben ook een oude boot. Naast ons komt een grote Engelse zeilboot te liggen. Een van de bemanning vind onze zeilboot erg mooi. We vertellen dat het van een Nederlandse ontwerper is, Koopmans. Hij blijkt het te weten, want hij zeilde ook wel op het IJsselmeer. ’s Avonds hebben we een langer gesprek met hem over zijn zeilboot. Ik maak een goede beurt door te vragen of het een SMACK is. Een SMACK is namelijk een oude Engelse vissersboot met zeilen. Zijn boot is eigenlijk een remake SMACK, maar gebouwd als een modern jacht. Op dezelfde steiger liggen twee echt oude SMACK’s, een van hout en een van beton. Enthousiast vertelt hij nog allerlei wetenswaardigheden op zeil en ook op toeristisch gebied.

De middag vermaken we ons prima in de kuip. Lezen lukt niet zo omdat er zoveel te zien is. We hebben precies zicht op de helling en aanlegsteiger waar allerlei zeilbootjes en roeiboten te water worden gelaten.

Echt een watersport centrum!

Er wordt gewoon tussen de aanlegsteigers door gezeild. Het lijkt wel alsof we op het Friese water zitten.

Vanaf 20 uur wordt het rustig op het water. Dan hoor je vooral de mensen praten die gevangen zitten op hun bootjes op de steigers. Niet echt vervelend, zeker niet bij zo’n avond met volle maan.