Na opstaan en ontbijt eerst maar eens douchen. De douchefaciliteiten zijn hier goed en je weet maar nooit wanneer je weer de kans krijgt. Daarna moeten ook boodschappen gedaan. Dat doe ik liefst alleen. Dat geeft Ellen de kans om een wandeling te maken langs wad en polder. Dat geeft haar gelijk de gelegenheid om een haven overzichtsfoto te maken.

Verder heeft ze ook nog een sterk verhaal over schapen op de dijk. Die staan netjes klaar om door haar op de foto te worden gezet als er een toeterende auto voorbij rijdt. Alle schapen in draf er achteraan naar de auto die aan het einde van het weiland stopt. Blijkt dat ze worden (bij)gevoerd en dat willen ze niet missen. Ook niet als het net weer wat miezert.

Om half 12 zouden we terug op de Aquamarijn zijn zodat we tegen het middaguur konden vertrekken. Mooi met stroom mee naar Kornwerderzand en verder. De boodschappen waren iets eerder al gedaan. Mooi op tijd om de Bestevaer 53 Greyhound (dezelfde die ons gisteren voorbij voer) te zien vertrekken.

Klokslag 12 uur verlaten we de haven en gelijk buiten hijsen we de zeilen. Af en toe rond buien trekt de wind wat aan naar (een kleine) kracht vier maar meestal is het twee a drie. Maar we hebben stroom mee dus we tikken soms zelfs de 8 knopen aan. Twee klippers varen de hele tijd met ons op – we gaan later zelfs gelijkertijd de Lorentz sluizen in.

Het belooft verder, met al die grijze luchten, af en toe behoorlijk nat te worden – voor het eerst dit jaar hebben dan we ook alle twee ons zeilpak aan.

Hoewel mooi in zeilpak blijft het toch vrijwel de hele tocht droog. Het is af en toe wat oploeven en dan weer afvallen maar de hele tocht over de Texelstroom en de Doove Balg is ook bezeild. Wel zien we vaak een regenboog ten teken dat het niet overal droog is. Onderstaande boog is over een visser en (in de verte) Harlingen gespannen.

Tegen drie uur zijn we bij de Lorentz sluizen. We leggen aan omdat we even moeten wachten en luisteren ondertussen de marifoon uit. Het is nogal druk want naast de twee klippers moet ook vrachtschip De Zandexpress en een Amerikaans jacht mee. De sluiswachter verandert een paar keer van gedachten en deelt dat per marifoon mee.

De Amerikaanse schipper van de Zephyros komt even vragen naar de plaatselijke situatie, brug dan links en rechts een sluis, en die leggen we natuurlijk graag uit. Tijdens dit gesprek verandert de sluiswachter het plan – we mogen na de Zandexpress en de kleinste klipper in de grote sluis. Verder is de Amerikaan al acht jaar onderweg maar heeft nog niet alles gezien. Om Zuid-Amerika heen gevaren, paar keer Antarctica en ook in Spitsbergen geweest is hij nu op weg naar de Middellandse Zee.

In de sluis liggen we gedrieën achter de Zandexpress. Beetje krap, de Zephyros is denk ik breder dan de sluiswachter verwachtte. Kan er dan ook niet goed tussen. Als smalste van de drie kunnen we dan ook als eerste na de Zandexpress de sluis verlaten.

We zetten met zeer ruime wind koers naar Workum. Daar waren we nog niet eerder en het is toch mooi om ook de havenfaciliteiten van dit elfsteden stadje te verkennen. Rond half zes varen we door de smalle vaargeul naar binnen. Langs het strandje waar altijd veel ge-kite-surft wordt. Jammer dat de zon niet schijnt op de kleurige vliegers.

Aan het einde van een lange vaart langs campings, jachthavens, boothuizen en andere watersport voorzieningen is er vlak voor de sluis met brug een haventje voor passanten. De sluiswachter zet vast het licht op groen maar met een handgebaar maken we duidelijk dat we aan deze kant blijven. Gelijk wel een pittoreske plek!

Vlot leggen we aan waarna we de zeilen opbergen en het diner gaan bereiden. Na het eten en de koffie is er nog tijd voor een wandelingetje.