Door de sterke wind was het niet eenvoudig aanleggen in Malchow. Bij de visrokerij had Joost ons een methode geleerd om aan hoger wal veilig te meren. We snapten er toen geen bal van, maar in Malchow ging het uitstekend en lagen we perfect afgemeerd. In een overigen slecht geoutilleerde jachthaven.

De volgende ochtend (dinsdag) hielp Joost eerst de buurman met zijn bungalowboot vertrekken en daarna gingen wij weer verder op onze tocht.We voeren over een groot meer en daarna door een smalle sloot naar een natuurgebied waar wisenten zijn. Helaas we hebben geen ene wisent gezien. Dus een volgend keer maar goed opletten in Artis bij de wisenten. Daarna voeren we naar de Kölpinsee. Daar gingen we voor anker en weer zwemmen. Er stond door de wind een behoorlijke stroming dus het zwemmen was hard werken. Ik heb ook weer lekker gedoken!

Na een heerlijke middag werd het anker gehesen: “verassing”: Het anker en de ankerketting zaten vol smurrie en waterplanten. Mirjam en Joost hebben er een heel karwei aan gehad om het anker weer schoon te krijgen. Daarna gingen we op weg naar Waren. Ook daar weer moeilijk aanleggen door de wind. Waren is een leuk plaatsje met veel gezelligheid. Op een terras in de haven gezellig twee biertjes gedronken en later bij een Italiaan heerlijk gegeten.

Op de boot natuurlijk nog geklaverjast, maar wie gewonnen heeft ben ik vergeten! Wat ik wel heb onthouden: Ruud drinkt natuurlijk altijd nog een cognacje ’s avonds. Helaas stootte Mirjam dat om. Met een treurig gezicht zegt ze: “Opa het spijt me ontzettend!” en dan haalt ze met een vloeiende beweging een klein flesje advocaat (eierlikeur)  achter haar rug vandaan. Het was zo onverwacht dat we met elkaar vreselijk moesten lachen! Het was een meesterlijke truc!

Van Matzlov-Garwitz naar Lübz, 40km, 3 sluizen

Na een heerlijk door Ellen verzorgd ontbijt (iedere morgen is zij als eerste op pad om lekkere broodjes te kopen) verlaten we Matzlov-Garwitz. Meteen krijgen we de eerste sluis van de dag. Achteraan aansluiten en we kunnen als laatste mee. Het is een beetje passen en meten; maar het gaat. Daar denkt een medevaarweggebruiker anders over en hij begint dus als een gek te schreeuwen. De stakker is bang dat wij zijn kleine bijbootje raken. Hij gaat zo te keer dat Joost besluit van stuurboordswal naar bakboordswal te verhuizen. Dat gaat zo snel en Ellen is zo geschrokken van het getier dat ze het aanleglijntje loslaat. De zwaartekracht doet de rest en ons lijntje verdwijnt in de diepe wateren van de sluis. Jammer dan De scheldwoorden en kwalificaties die ik voor de schreeuwlelijk heb kan ik hier niet vermelden.

Na de eerste sluis varen we verder over het kanaal naar Lübz. Het is een vrij saaie rechte vaart waarbij we regelmatig worden gehinderd door steekvliegen. Vooral Joost die het roer vast moet houden en zijn ogen op het water gericht wordt regelmatig gestoken. Ook al springt hij als een wildeman op en neer met de vliegenmepper in de aanslag. Veertig kilometer en 3 sluizen verder komen we in Lübz. Mooie jachthaven met goed sanitair. Altijd prettig. Lübz is een leuk stadje met mooie vakwerkhuizen. En twee torens. Na de Wende zijn die torens als eerste opgeknapt. In de Amtsturm gaan we eten. Ruud en ik bestellen een salade. We krijgen zoveel sla dat we er niet overheen kunnen kijken en het ook niet op kunnen eten. Terug in de jachthaven wordt er nog geklaverjast op het achterdek. Altijd gezellig!

Van Oranienburg naar Berlijn, Charlottenburg. 33 km en 2 sluizen

Het is dinsdag en vandaag is het einddoel Berlijn. Eerst boodschappen doen in een heel rommelige maar goedkope supermarkt. Als Ellen en ik terug zijn met twee tassen vol, gaan we op pad (op vaarwater). Een bezoekje aan de vrolijke havenmeester hoort er bij voor een sanitaire stop en watertanken. Vandaag hebben we veel geluk met de sluizen, het is heel rustig op het water en we kunnen dus bij iedere sluis bijna zonder wachten doorvaren. Onze route is vandaag wat saai: rechttoe, rechtaan over een kanaal. We komen vlot aan in Charlottenburg, een wijk van Berlijn. Er dreigt regen, maar ja, niks doen is natuurlijk geen optie. We besluiten een bezoek te brengen aan de dierentuin. Met de U-bahn dus. We kopen een abonnement voor drie dagen en zijn heel vlot in de Zoo en dan begint het dus te regenen. Ook daar laten we ons niet door uit het veld slaan. Als het ergste onweer aan de gang is staan we onder een afdakje naar de springbokken te kijken. Bij een donderende klap schrikken ze zo dat ze alle kanten opvliegen en duidelijk bang zijn. De Berliner Zoo is een mooie tuin met veel wilde dieren. Bijzonder vind ik de koningspinquins. Prachtig zijn ze! Twee grote mannenleeuwen ieder met een vrouw besloten een brulwedstrijd te houden. Gevieren veroorzaakten zij een hels kabaal.

Op de boot aangekomen maakte Ellen een heerlijk maaltijd met penne met tomatensaus en aardbeien toe. Daarna naar Siësta voor de voetbalwedstrijd Duitsland- Brazilië waar Joost al een verslag van schreef.