Reisleider, dol op reisgidsen en het puzzelen op reisdoelen. Groot genieter, ook van voorpret. Voorkeur (ook buiten Duitsland) voor Duitstalige reisgidsen wat vaak de taalverwarring vergroot.
Na een korte onderbreking gaan we vrijdagavond laat weer naar de boot. Niet om zaterdag weer te gaan zeilen. Joost zijn andere belangrijke hobby ‘scheidsrechten’ moet zaterdagmiddag uitgeoefend worden. De laatste thuiswedstrijd van Lukas fluit hij, dat wil hij niet aan een ander over laten. Maar dat is pas ’s middags. Eerst een rustig ochtendje in de kuip met een heerlijk zonnetje. Daarnaast even een kijkje genomen op de havendag van onze haven. We konden onze brandblusser laten controleren. Ik werd meteen uitgedaagd om maar even een virtueel brandje te blussen. Goed om te oefenen, want hoe krijg je zo gauw de vergrendeling los? Dat vergeet ik niet meer.
Wanneer Joost vertrokken is stap ik op de fiets. Een tochtje van 10 km brengt me op Marken. Als doel om heen te varen ligt het te dichtbij, we zijn er met de boot nog nooit geweest. Ik neem eens polshoogte hoe het zit met ligplaatsen voor passanten. Prima te doen lijkt het, maar of we het ooit gaan doen? Het is erg toeristisch, dat is geen verrassing. Zeker met dit mooie weer levert de Marken Volendam express ladingen vol mensen en ook fietsen af. De KNRM heeft ook een open dag en je kan vandaag met ze meevaren. Geen behoefte aan. Ik fiets weer lekker terug.
Joost neemt op de terugweg van voetballen Mirjam mee zodat ze gezellig even bij ons op de boot eet. Weer naar huis gebracht worden door Joost hoorde ook bij de deal.
Zondag varen we dan lekker uit. We hebben geen gasten, ook geen doel. Gewoon lekker zeilen.
Kruisen tegen de wind in, ankeren bij de Marker Wadden en terug afkruisen. Het ankeren ging hier niet zo makkelijk. Te veel waterplanten!
We komen pas bij zonsondergang de Gouwzee weer op. Bijzonder dat op zondagavond dan bijna iedereen alweer vertrokken is.
Omdat het al laat is wil Joost al varend vast gaan opruimen waaronder de trapeze act om de genua vast te zetten.
Als de zeilen ingepakt zijn gaat Joost nog even douchen en vertrekt dan naar huis. Voor zijn werk moet hij morgen al vroeg in Den Haag zijn. Dat lukt toch beter vanuit Amsterdam dan vanuit Monnickendam.
De Aquamarijn als toevluchtsoord. Onze badkamer wordt gerenoveerd en bij de buren zijn ze al langer aan het verbouwen. Is het dan niet heerlijk om het lawaai en het stof te kunnen ontwijken en uit te wijken naar onze boot. En in de haven is ook nog een douche. De planning was om er twee weken te bivakkeren. Maar ja, tussen door roept de stad ook nog wel eens en Joost moet gewoon werken.
De eerste dagen is het nog erg koud. Ik had wat buitenklusjes aan de boot gepland, maar dat is fijner met warmer weer. Binnen is het behaaglijk. Ik ga er alleen voor boodschappen uit. Op donderdag is het warmer en droog maar dat is de laatste maanden meer regel dan uitzondering. Goed om de kuiprand te schilderen. De schilder in Friesland had in oktober gezegd dat we dat voor de winter nog een keer moesten doen. Maar wij dachten, de kuiptent gaat er toch overheen, dan heeft het niet zoveel te lijden. Dit klusje bewaren we voor het voorjaar.
Dat ‘we’ gaat over mij. Ik haal duidelijk meer plezier uit dit soort klusjes. Ik loop eerst nog even naar de doe het zelf winkel in het centrum van Monnickendam voor nog een paar benodigdheden. Wat heerlijk dat zo’n winkel hier nog kan bestaan! Licht schuren had de schilder aangeraden en dan 1 laag erover. Niet heel moeilijk en na een tijdje kijk ik tevreden naar een glanzende kuiprand. Tijd om uit te rusten. Maar helaas niet tegen de kuiprand die nog 24 uur moet drogen. Ik nestel me helemaal in de kuipbak. Lekker uit de wind ook.
Een half weekend om te zeilen. We gaan zaterdagavond namelijk naar een feestelijk optreden van een zeventig jarige!
Vrijdagmiddag rijden we weg in Joost zijn leenauto om in Zaandam deze weer om te ruilen, na herstel van lichte schade, voor zijn eigen auto. Vandaar door naar de haven waarom heen steeds meer bouwactiviteiten te zien zijn. Over een jaar verhuist ons haventerrein naar het Hemmeland (overzijde) en krijgen we ook een andere ligplaats.
Terwijl Joost de boot klaarmaakt voor vertrek probeer ik het nieuwe bestelde filter voor de waterpomp. Het past precies….. niet! Het probleem toch nog niet opgelost. Dan maar weer een aantal waterflessen vullen voor onderweg.
Het is een mooie avond, een rustig windje uit het noordoosten. Een wat lastige windrichting voor bestemmingen vanuit een zuidwestelijke plaats als Monnickendam. Maar de verenigingshaven Blocq van Kuffeler is een mooie bestemming. Het ligt tussen Almere en Lelystad. Hier ligt het gelijknamige gemaal dat een van de grootste ter wereld is en in 1968 in 7 maanden het Zuidelijke Flevoland drooglegde.
Het witte gemaal valt van verre te herkennen zodat we daar makkelijk op af kunnen sturen. Ik heb thuis al gekookt voor twee dagen. Alleen de rijst moet onderweg nog gekookt. Al zeilend laten we het eten ons smaken. We hebben een mooie tocht van 2 uur gehad als we de haven bereiken en de zon net onder gaat.
We gaan niet de haven in maar daarachter achter de dijk ankeren. Er liggen al 4 boten geankerd, maar er is genoeg plaats. Als we zeker weten dat we vast liggen gaan we naar binnen want het is toch al behoorlijk koud geworden. De verwarming gaat zelfs aan. Joost valt al op de bank in slaap, niet handig. Even later ligt hij in zijn kooi te slapen. Het licht wiegen van de boot op deze heerlijke ankerplek heeft daar zeker aan bijgedragen.
We ontwaken in een wereld van mist. Geen haast dus en draaien ons nog eens om. Daarna nog alle tijd voor koffie en een krantje. Tegen 12 uur vertrekken we, geen mist meer maar nog wel bewolkt. Ongemerkt heeft Joost de zeilen in z’n eentje al gehesen. Zo zeilen we weer richting Monnickendam met halve wind. Pas als we bij de Gouwzee zijn trekt de lucht open. We besluiten tegen de dam van Marken opnieuw te gaan ankeren, we liggen dan weer mooi beschut tegen de toch wat frisse wind. Afbakpaasbrood (50% korting) gaat de oven in. Dat smaakt voortreffelijk. Had ik er maar meer van gekocht. Handig als voorraad op de boot en nog goed tot half juli. Stom dat ze er Paasbrood op gezet hebben.
We genieten van het uitzicht op Volendam en de dijk van Marken waar een zilverreiger parmantig door het water stapt op zoek naar vis. In de verte horen we Koningsdaggeluiden. Het kan ons gestolen worden die drukte.
Om half vijf wordt het tijd om het anker te lichten. We moeten namelijk tegen zevenen met de auto op weg.
Als we in de haven liggen gaan we opruimen en eten en dan op weg een vrolijke avond tegemoet.
De vlag kan uit! Het wordt mooi zeilweer. We hebben onze agenda’s leeg weten te houden. Behalve dan mijn agenda op vrijdagavond. Zodoende doet Joost vrijdagavond boot- en boodschappen en pikt hij mij op metrostation Noord op waarna we naar Monnickendam rijden. Afgelopen week heb ik de laatste klusjes in de boot gedaan waaronder stofzuigen en bed opmaken, zodat we zo onder zeil kunnen. Kunnen, maar wat verstandig is doen we niet. De watertank zit gevuld met water en een schoonmaakgoedje. We laten de tank leeglopen en vullen deze met schoon water. Moet morgen dan liefst nog 1 keer herhaald worden. Helaas, het kleine waterfilter bij de pomp ging opeens toch lekken. In het waterfilter blijkt een rubbertje te ontbreken. Frustratie alom, vooral omdat we het rubbertje niet kunnen vinden. Dan maar de pomp weer uit, het gelekte water onder in het kastje wacht wel tot morgen, muziekje aan en drankje ingeschonken. Gaan we later toch nog vrolijk onder zeil.
We zijn niet vroeg uit de veren. De buurman staat al zijn boot te schrobben als hij onze neuzen ziet. Wanneer Joost de zeilen in gereedheid brengt maak ik het keukenkastje droog. Vreemd genoeg vind ik het rubberen ringetje in de putsemmer. Volgens Joost is dit niet het goede rubbertje. We gaan ons vandaag maar behelpen met flessen water aan boord.
We starten de motor. Hij doet het meteen alsof hij geen 5 maanden heeft stilgestaan. Het is prachtig zonnig weer zoals het de laatste 6 weken steeds is. Wind uit het oosten kracht 3 tot 4 is voorspeld. Op de Gouwzee kunnen we de zeilen hijsen. Voor de tijd van het jaar zijn er best veel boten die uitvaren! De wind valt wat kracht tegen en komt noordoostelijk. Ons plan om naar Enkhuizen te varen is zo niet zo makkelijk uitvoerbaar. Helemaal als de wind inzakt en soms even uit onverwachte hoek blaast. Joost is binnen een dutje gaan doen, zeg zo’n 2 uur! Ondertussen is de boot ondanks dat de automatische stuurinrichting aanstond over stag gegaan. Dan zelf maar sturen. Dat blijkt ook niet mee te vallen met weinig en zwabberwind. De motor maar even aangezet om de boot weer de goede richting op te krijgen. Gelukkig zijn ze op een andere boot ook aan het modderen. Ze hijsen een spinaker, maar zelfs met de spinaker komen ze niet vooruit. Het is gewoon wachten op betere wind en heerlijk in het zonnetje is daar helemaal niets mis mee. Als Joost wakker wordt varen we inmiddels met een snelheid van 5 knopen richting het naviduct bij Enkhuizen.
We gaan vlot door de sluizen en in de haven van Enkhuizen blijken nog meerdere boxen vrij. We leggen aan in een box en kunnen nog even van een drankje in de zon in de kuip genieten.
Ik ga naar binnen om te koken. De volle maan komt ondertussen prachtig op. Dat moet Joost natuurlijk even vastleggen.
Een avondwandeling brengt ons langs de AH voor het aanvullen van de scheepsvoorraad.
Er is regen voorspeld tussen 5 en 9 uur. We hebben de regen zo nu en dan gehoord. Maar als we onze kooi uitklimmen is het weer droog en schijnt de zon naar binnen. Na het ontbijt gaan we wandelen naar Joosten de watersportwinkel in Enkhuizen voor een passend rubber ringetje. Genoeg ringetjes, alleen allemaal te klein. Na de koffie maken we de boot klaar voor vertrek. Het is een stuk frisser dan gisteren en de stevige wind komt uit het zuidwesten, zon en wolken wisselen elkaar af. Met meer kleding aan dan gisteren vertrekken we uit de haven.
Na de sluis blijkt de wind nog steeds fors en zetten we een rif in het zeil. Met deze windrichting kunnen we Monnickendam niet in 1 keer halen. We varen een tijdje op met een Noordkaper.
We hoopten op meer wind uit het westen zoals voorspeld. Maar dit weekend hebben we weinig aan de voorspellingen. Handelen naar bevinden is het. We trekken het rif eruit bij afnemende wind, maar die trekt later toch weer aan waardoor we zo schuin gaan dat er in het wasbakje in de natte cel zeewater komt te staan. Zo zout hebben we het nog niet eerder gehad!
Bij het Paard maken we de slag terug om op de Gouwzee te komen. Alle mooi weer zeilers hebben het water en de havens al lang verlaten. Joost gaat buiten opruimen en ik binnen en koken. Ondertussen heb ik ontdekt dat het rubbertje toch past maar dan op het vaste deel van het filter. Ik weet de delen op elkaar te krijgen en het lekt niet meer. Maar……. het cilindertje, het werkelijke filter ontbreekt en we kunnen het niet vinden. Het hele weekend stond het gewoon bij het aanrecht! Waar is het gebleven? We hebben de hele boot omgekeerd, tot twee keer aan toe. We hebben gekeken in alle gaten en kieren. Waar verstopt zo’n ding zich? Onbegrijpelijk. En het valt niet uit je hoofd te zetten dat het ergens moet zijn.
Rust krijgen we pas als ik op de terugweg in de auto op internet zo’n cilindertje vind en het bestel. Problemen zijn er om opgelost te worden. Zo had ons eerste zeilweekend dit jaar weer alle bijbehorende elementen. Heerlijk!
De Aquamarijn heeft een rustige winter achter de rug. Ze werd, nadat wij haar op 3 November hadden verlaten, rustig in het water gelaten op haar eigen plek. Geen grote stormen kwamen langs, geen extreme kou met ijsschotsen, geen hoog water waarbij ze los kon slaan. Ze hoefde niet geschuurd of geschilderd te worden. Wat een rust! De monteur kwam alleen een paar keer langs vanwege een kapotte keerkoppeling. Altijd fijn dat iets vlak voor de winter kapot gaat. Alle tijd om een nieuw onderdeel te bestellen en er weer in te zetten.
De bemanning had het wat drukker. De zeilen eraf halen, in huis opslaan. De vlaggenstok voor een deel opnieuw in de lak zetten, de reddingsvesten laten keuren, achter een verloren onderdeel aan van de pbl (baken in het reddingsvest) toen deze zich ongewild opende. Het aanvragen van een zeebrief.
Dit laatste heeft toelichting nodig. Nederland kent geen verplichte registratie voor pleziervaartuigen (tenminste vaartuigen met motor die niet harder gaan dan 20 km/uur) in tegenstelling tot veel andere landen. Er bestaat wel een eenvoudige registratie zonder controle die wij tot nu toe hadden, maar sommige landen erkennen dit ook niet. Een Zeebrief is wel een officieel eigendomsdocument. Maar dat aanvragen heeft wat meer voeten in de aarde. We moeten natuurlijk kunnen aantonen dat het schip echt van ons is. Daarvoor sturen we heel wat formulieren naar het Kadaster voor de Scheepvaart in Rotterdam. En Joost moet er ook nog een keer naartoe om onze paspoorten te tonen en handtekeningen te zetten. Tot slot kwam er een man van het Kadaster onze boot bezoeken om de boot te registreren. Hoe gaan ze dat doen vraag je je dan af. Daar mocht ik dan bij zijn om dat te zien. In de kuip wordt een nummerplaatje geplakt en binnen in de boot op de huid (het aluminium).
Je denkt dan, dat laat makkelijk los en er is mee te sjoemelen. Maar daarnaast wordt op verschillende plekken op de boot een pasta gesmeerd met ‘dots’ erin. Dit zijn gecodeerde kleine metalen deeltjes. En daarop is dus ook uit te lezen welke boot het is. Binnen een week na het bezoek van het Kadaster hadden we de Zeebrief binnen. Zo kunnen wij met een gerust hart onze boot varen naar landen zoals Frankrijk, zonder bang te hoeven zijn dat onze boot aan de ketting komt te liggen (wat echt voorkomt, want mensensmokkel, illegaal boten invoeren enz). Het grappige is dat onze boot nu ook officieel de Nederlandse vlag mag voeren. Ik weet niet wat het verschil is met wat we eerder deden. Maar het leek ons wel passend een nieuwe frisse vlag te voeren, met dank aan de gulle gevers!
Op 29 maart is het goed weer om de zeilen weer van zolder te halen en ze weer te hijsen. Het grootzeil, vorig jaar nieuw, zetten we er nu voor het eerst zelf op. Achteraf weten we dan wat we volgend jaar anders moeten doen: eerst het hele zeil aan de mast zetten en daarna pas de zeillatten erin voeren.
Tevreden gaan we naar huis. Volgend weekend hebben we het te druk, maar het weekend daarna kunnen we bij goed weer het seizoen openen door uit te varen!
