De wekker op 7 uur gezet maar we zijn al eerder wakker. Het water in de haven is spiegelglad maar we zien toch wel een vlag wapperen. Nadat we de boot klaargemaakt hebben voor vertrek vragen we aan de havenmeester of we mogen vertrekken. Dat kan al snel. Een tweede boot sluit aan in de sluis.

We varen het ruime sop op. Eerst op de motor want we moeten een eind langs de scheepvaartroute varen voor we deze mogen oversteken. Wanneer we daar zijn is er net een grote jongen gepasseerd zodat wij kunnen oversteken.

Daarna kunnen we mooi de zeilen hijsen. Al staat er niet veel wind uit het oosten tot zuidoosten, we kunnen een aan de windse koers varen, hebben stroom mee en gaan tussen de 5 en 6 knopen. Als de zeilen staan is het tijd voor het ontbijt. Ondertussen vermaken we ons met een sudoku.

Het zonnetje schijnt. Ik ga koffie zetten. Met deze wind uit het oosten is de kombuis en de wc aan de lage kant. Dat is prettig. De Stena Line Hollandica op weg naar Hoek van Holland passeert ons. Ze gaat drie keer zo hard als wij. Maar wij mogen niet klagen. We liggen voor op schema. Een tweede kopje koffie wordt gezet en genuttigd.

We blijven nog lang de Engelse kust zien omdat wij een noordoostelijke koers varen en de kust hier ook naar het noordoosten loopt. We blijven vooral nog lang de kerncentrale bij Sizewell zien omdat deze een hele witte koepel heeft. Wij zitten nog in het zonnetje, maar zuidelijk van ons trekt het dicht.

Na de lunch vermaken we ons met lezen, we lezen allebei die middag ons boek uit.

Er is veel marifoonverkeer, we horen de Nederlandse kustwacht duidelijker dan de Engelse kustwacht. Als we noordelijker komen komt er meer zeedeining. Het avondeten opwarmen lukt nog goed. Koffie zetten is lastiger, zeker omdat we voor de cafeïnevrije koffie gewone filterkoffie gebruiken. Maar het lukt nadat ik een keer de koffiehouder met koffie om heb gegooid. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

In de avond naderen we de beide verkeersscheidingsstelsels die we haaks moeten oversteken. De motor moet bijstaan want de koers is niet bezeild. Het is er druk en we doen het niet helemaal handig. Zo doen we daar best een tijd over.

Op ons navigatiebeeldscherm zijn de boten om ons heen te zien. AIS maakt het makkelijker om te zien of je over kan steken. Voor de duidelijkheid: op ons scherm is onze boot het grootst. In werkelijkheid zijn die andere dus grote jongens die ook veel harder varen dan wij.

Ik ga om 11 uur Engelse tijd vast proberen te slapen, de avond was vermoeiend. Joost kan al snel weer de motor uit doen. Om de paar uur wisselen we met de wacht houden. In Nederland komt er nog een verkeersscheidingsstelsel. Ik probeerde nog kruisend hier goed aan te komen maar de stroming zet ons te veel weg. Weer de motor een uurtje aan, want zo’n verkeersscheidingsstelsel is 5 zeemijlen breed. De wind verwachting was overigens dat deze van zuidoost naar zuid zou draaien. Dat is helaas niet gebeurd. Dat had het zeilen makkelijker gemaakt. 15 mijl voor IJmuiden zien we het al liggen. Het is erg heiig.

Het lijkt wel op de aankomst in Engeland. Hoewel IJmuiden er echt anders uit ziet. Ook nu valt de wind weg en moeten we de paar laatste mijlen op de motor gaan. Onderweg op zee zijn we helemaal geen zeilboten tegengekomen wat we vreemd vonden. Maar nu we hier naar de kust kijken weten we wat al die zeilboten doen: kustzeilen.

Vlak voor de haven zwemt een zeehond naar ons toe. Deze blijft ons maar aankijken als een trouwe hond, niet eerder zo meegemaakt. En dan zie je ook waarom deze zeehonden honden heten.

Pas voor de haven halen we het gastenvlaggetje van Engeland naar beneden. Niet een klusje om midden op zee te doen. Nu al met weemoed vouwen we het weer op. Maar we willen hem vast nog eens gebruiken!

We laten een grote jongen voor gaan de haven in.

Wij gaan meteen door naar de sluis. Het is voor 4 uur en we willen nog naar Amsterdam varen om daar in de marina te gaan liggen. Hebben we zaterdag genoeg tijd om naar Monnickendam te varen, voor de boot de echte thuishaven.

Alweer een grote jongen, komt ons tegemoet op het Noorzeekanaal.

We leggen aan in de haven en zuchten onder de hitte. Hadden we het op zee nog koud, dit is het tegenovergestelde. We zijn moe en gaan gauw even ergens hier een pizzaatje eten. Boot opruimen, blog en dan ons bed in, want na een nacht op zee, verlangen we naar een ononderbroken nachtrust.

Voor het ontbijt ging Joost even snel boodschappen doen. Vast wat voorraden aanvullen. Met het ontbijt zitten we nog lekker in het zonnetje in de kuip. Daarna gaan we op stap. Vandaag willen we naar Colchester een stad in Essex. Vreemd genoeg kwamen we gisteren juist uit die buurt. Maar Colchester is via de Colne niet meer met de boot te bereiken. Toen we gisteren doorvoeren naar Ipswich om te schuilen voor de harde wind was ons plan al snel gemaakt. Vandaag zou er ook te veel wind zijn. Er is hier een station, de dichtstbijzijnde volgende stad is Colchester. En reizen met de trein is altijd leuk.

Onze Engelse buurman hier in de haven die al 4 keer in Nederland is geweest met zijn boot en zijn boot aan het klaar maken is om vrijdag naar de zuidwest kust van Engeland te varen vraagt wat we vandaag gaan doen. Hij was wat verbaasd dat we naar Colchester gaan. Hij kwam zelf uit die buurt. Hij begreep niet dat we daar heen wilden. Tja, misschien het kasteel bezoeken? En er is een Dutch quarter vertel ik hem. Vervolgens vroeg hij waar we geweest waren in Engeland. Hij raadde ons nog aan om de rivier de Deben op te gaan. Maar die hebben we overgeslagen vanwege een lastige ingang vanaf zee. ‘It looks more scary than it is’. Tja, dan misschien een volgende keer dat we hier zijn.

In 20 minuten lopen we naar het station. We kunnen nog snel koffie kopen voor we de trein ingaan. Voor Joost is de trein helemaal genieten. Ik heb hem wel moeten vertellen dat het spoorwegmuseum in Colchester vandaag helaas gesloten is.

We verkennen eerst globaal de stad die gebouwd is op een heuvel. Het Victoriaanse stadhuis zien we hier.

We komen hier in Engeland trouwens steeds bruidswinkels tegen. Of letten we daar nu meer op?

En dan moeten we deze 15e juli vieren met taart: we zijn 38 jaar samen. Wat een grote stukken taart, voorlopig hoeven we niet te lunchen.

We gaan de Nederlandse wijk bekijken die eigenlijk niet zo speciaal is. Wel het verhaal erover.

In de 16e eeuw zijn Vlaamse protestanten gevlucht (vervolging vanwege hun geloof) naar Colchester en zij waren wevers. Daardoor kreeg de kledingindustrie een boost en dit betekende veel voor de economie van Colchester.

We gaan het kasteelpark in. Dat is een mooi park met veel bloembedden en eekhoorntjes. We rusten daar op een bankje een tijd uit voor we het kasteel gaan bezoeken.

In het kasteel is een museum. Het is een buitengewoon mooi opgezette geschiedenis van Colchester vanaf het begin van onze jaartelling. Colchester wordt niet voor niets de oudste stad van Engeland genoemd. In het jaar 43 na Chr vestigden Romeinen zich hier al. Daarvoor was het een Keltische nederzetting. Er zijn Romeinse stadswallen en op de plaats waar ooit een tempel stond is rond 1100 een kasteel gebouwd door de Normandiërs.

Er zijn in de 20e en 21e eeuw veel opgravingen gedaan in Colchester en daar zijn veel oude voorwerpen gevonden die hier tentoongesteld worden. Aan de hand hiervan wordt de geschiedenis goed uitgelegd. En voor kinderen zijn er dingen die het museumbezoek wat leuker moeten maken. Joost heeft er ook veel plezier mee!

We gaan uitrusten in een pub en zoeken vast een restaurant uit voor het diner. We zien hier veel Indiase mensen dus Indiaas lijkt ons wel eens wat. We reserveren en gaan vervolgens nog Jumbo de watertoren bekijken. Deze is gebouwd in 1883 en is een van de grootste resterende Victoriaanse watertorens.

De toren is genoemd naar de Londense olifant Jumbo (waar wij verder niets vanaf weten) maar in de windwijzer zit wel een olifant.

Het Indiase restaurant is een bijzondere belevenis. Wanneer we om 2 glazen wijn vragen wordt ons verteld dat drie glazen maar ietsje duurder is en daarmee gaan we akkoord. Vervolgens wordt een hele fles wijn gebracht en twee glazen wijn dubbel vol ingeschonken zodat er naar die maatstaven nog 1 glas in de fles rest. Verder zitten we vlak bij de deur en hebben we eerder al ergens gezien dat Indiase families in een restaurant niet op hun plek blijven zitten maar voortdurend naar buiten en binnen lopen. Hier net zo. Gelukkig zijn ze wel allemaal in de kerk geboren! Over het eten hadden we geen klagen.

Tijd om de terugreis te aanvaarden. 20 minuten lopen, door beginnende regen. De trein in die behoorlijk druk is zo op de avond. En in Ipswich nog 20 minuten lopen door steeds hardere regen. we waren voorbereid en hebben regenjassen aan. en dan is het heerlijk thuiskomen op ons gezellige bootje! Dat we moe zijn is niet zo gek. We hebben bij elkaar 16 km gelopen!

We zitten hier blijkbaar in een dunbevolkt gebied en uithoek. Het mobiele netwerk is hier niet best en de haven heeft geen wifi. Gisteravond kostte het veel moeite om het blog te maken, vooral het uploaden van foto’s. Nadat het blog toch was gepubliceerd moesten we nog even ansichtkaarten op de post doen. We hadden gezien dat de bus morgen om 7 uur ’s ochtends nog geleegd wordt. Dus maken we nog een wandelingetje. Het is windstil, zacht weer en de maan schijnt. Soms denk ik dat ik in Frankrijk ben. Ik ken dit weer in Engeland niet. Daarna zitten we nog lekker buiten in de kuip met een lamp aan. Ook dat doet denken aan onze vroegere vakanties in Frankrijk. ’s Avonds lang door blijven lezen in het donker bij een petroleumlamp. De verlichting is nu beter met een oplaadbare lamp. En van sudoku’s hadden we toen nog nooit gehoord.

Vandaag wordt de vouwfiets weer uit de boot gehaald. Alles is hier ver weg, maar op een kwartier fietsen zou toch een winkel zijn. Joost gaat op verkenning uit. De winkel blijkt goed voor alle niet verse dingen. Maar helaas geen brood, yoghurt of groente. Daarvoor zou hij verder moeten fietsen. Dat laat hij maar na overleg.

We willen namelijk nog een wandeling van ongeveer drie uur maken. Daarvoor smeren we boterhammen die we nog hebben, 4 dagen oud en toch nog verrassend goed, nemen drinken mee en zwemkleding. Ons doel is de Chapel of St Peter on the Wall. Deze is een van de oudste grotendeels in tact gebleven kerken in Engeland. Het is in de 7e eeuw gebouwd op de muren van een oud romeins fort. De wandeling ernaar toe gaat weer door de graanvelden. de Engelsen weten wel hoe je regels leuk brengt.

De kapel staat vlak bij de kust. Als je niet beter weet denk je dat er gewoon een grote schuur staat. En het is in het verleden ook wel gebruikt als stal.

Maar nu heeft hij weer een kerkelijke functie. Morgenavond is er een evensong. Maar dan zijn wij hier niet meer.

Het waait behoorlijk en er staan koppen schuim op de zee. Het geelgroene gras lijkt gewoon over te lopen in geelgroen water van de zee.

En dan nog geel graan en een gele Joost en het plaatje is compleet.

We wandelen verder langs de kust terug. Ons idee om ergens dan ook nog even te zwemmen laten we maar. De wind die uit het oosten komt en dus over de zee is behoorlijk fors en koud. Er zijn dappere mensen die het wel doen. Na 2 uur wandelen tijd voor een pauze.

En dan het laatste stuk nog om de kerncentrale heen. Van te voren denk je dat die de schoonheid van het hele gebied verpest, maar dat valt toch erg mee. Het is zaterdag en er wordt overal flink gezeild. Aan de overkant is een zeilwedstrijd bezig zo te zien.

Terug op de boot voelen we die 12 km wel in onze benen. We kunnen uitrusten voor we gaan eten in het havenrestaurant. Met nog 1 maaltijd op de boot en geen verse producten maken we het ons maar even makkelijk. Er zou ook live muziek zijn en we zijn wel benieuwd. Joost zit er weer te genieten van de muziek.

De Engelsen lijken elkaar allemaal te kennen en hebben het gezellig met elkaar. Terug op de boot horen we de muziek nog even hard als in het restaurant. Het zal mijlenver te horen zijn want het water draagt ver.

Het is heerlijk weer om zo vanuit je bed de kuip in te stappen. Ik kon meteen gadeslaan of de watertaxi ook functioneert. De mensen van de boot voor ons lopen al een tijdje ongeduldig over de steiger rond te kijken waar de taxi blijft. Als de watertaxi komt verontschuldigt ze zich. Blijkbaar moesten ze langer wachten dan gebruikelijk is. We ontbijten buiten en zien dat de watertaxi annex havenmeester ook komt om bijbootjes van brandstof te voorzien. Later staan wij ook klaar na de taxi per marifoon opgeroepen te hebben. Ze is er heel snel, 2 booteigenaren van de andere steiger zitten er al in. De man vraagt meteen waar wij vandaan komen. Ja, ze hebben ook in Nederland gevaren. Het gesprek is kort want we zijn er zo. Wij lopen naar het havenkantoor om ons te melden en te betalen. Voor de watertaxi kopen we muntjes waarmee we voor de terugweg kunnen betalen. 2 pond per oversteek per persoon voor een afstand dat ik in 2 minuten zou kunnen zwemmen. Het zij ze vergeven.

We gaan nog niet terug. Eerst het toiletgebouw bezoeken en dan het plaatsje verkennen. In het aardige centrum in de schaduw op een terras koffie gedronken.

Hier en in Walton on the Naze is een lieveheersbeestjes plaag. Ik wist niet dat het kon en dat ze ook kunnen steken. Weer wat geleerd. Best hinderlijk. Juist nu trekt Joost dit shirt aan. Moeilijk te zien wat echt is of niet.

We willen een wandeling maken o.a. langs het water. We zijn langer bezig het begin van de wandeling te vinden dan dat we wandelen. Het is warm en de viervoeters die hier uitgelaten worden springen zo in de kreken met zout water, het bordje negerend dat het beschermd gebied is voor vogels.

Wat we dachten te vinden hier zien we niet: oude Engelse zeilbootjes.

Na de wandeling ploffen we neer op een overdekt terras voor de lunch. We krijgen bij het pintje bierviltjes mee niet voor onder het glas maar voor op het glas tegen de insecten.

Hierna moeten we alweer boodschappen doen. Eindelijk een plaatsje met een echte bakker, slager en groentewinkel. Gezellig met een mandje alle groente en fruit die je wil hebben verzamelen.

Vanavond eten we op de boot want de taxidienst is er maar tot 19 uur. Het is hier nog voorseizoen! Als we ons melden voor de taxi komen ze met z’n tweeën. Ze willen namelijk graag dat onze boot naar voren gaat aan de steiger en willen daarbij helpen. Er blijkt een druk weekend aan te komen en willen blijkbaar goed kunnen stapelen. Het maakt ons niet uit, wij zijn morgen toch weer weg.

We liggen eigenlijk ook aan de oude boten steiger, lijkt wel. Maar wij hebben ook een oude boot. Naast ons komt een grote Engelse zeilboot te liggen. Een van de bemanning vind onze zeilboot erg mooi. We vertellen dat het van een Nederlandse ontwerper is, Koopmans. Hij blijkt het te weten, want hij zeilde ook wel op het IJsselmeer. ’s Avonds hebben we een langer gesprek met hem over zijn zeilboot. Ik maak een goede beurt door te vragen of het een SMACK is. Een SMACK is namelijk een oude Engelse vissersboot met zeilen. Zijn boot is eigenlijk een remake SMACK, maar gebouwd als een modern jacht. Op dezelfde steiger liggen twee echt oude SMACK’s, een van hout en een van beton. Enthousiast vertelt hij nog allerlei wetenswaardigheden op zeil en ook op toeristisch gebied.

De middag vermaken we ons prima in de kuip. Lezen lukt niet zo omdat er zoveel te zien is. We hebben precies zicht op de helling en aanlegsteiger waar allerlei zeilbootjes en roeiboten te water worden gelaten.

Echt een watersport centrum!

Er wordt gewoon tussen de aanlegsteigers door gezeild. Het lijkt wel alsof we op het Friese water zitten.

Vanaf 20 uur wordt het rustig op het water. Dan hoor je vooral de mensen praten die gevangen zitten op hun bootjes op de steigers. Niet echt vervelend, zeker niet bij zo’n avond met volle maan.

We slapen weer eens een gat in de dag. Dan maar meteen voor het ontbijt ons bij het havenkantoor melden. Daar worden we vriendelijk ontvangen. De eerste haven waar ze niets van ons willen weten behalve de naam van onze boot. Die moeten we dan ook wel spellen. In het Engels is Aquamarijn een ingewikkelde naam!

Na het late ontbijt in de kuip gaan we op pad. Gisteren hebben we tijdens het zeilen al een toren zien liggen. En torens wil ik altijd beklimmen voor het mooie uitzicht. Dat is ons doel. Helaas is er geen korte weg, want er is hier veel privé of verboden terrein. We lopen eerst een half uur naar het strand. Daar nemen we aan de boulevard een koffie. De zon brand al best dus gaan we onder de enige parasol van het kleine terras zitten. Er staat wel een vlagerige wind. En in zo’n windvlaag zeilt onze parasol zo over de boulevardkade het strand op. De eigenaren in het kioskje hebben natuurlijk niets gemerkt. Rondom ons allemaal schooljeugd op schoolreis die er ook wel om moeten lachen. Joost gaat toch maar het strand op om de parasol terug te brengen.

We lopen verder en nu pas wordt de wandeling leuker. De drukke boulevard met trouwens heel veel groepen schooljeugd op reis die zich allemaal niet erg lijken te vermaken, laten we graag achter ons. Er komt een stuk strand met vrolijk gekleurde strandhuisje. We kunnen verder een mooi kustpad volgen.

Na weer een half uur hebben we de Naze Tower bereikt. We gaat de 86ft hoge toren beklimmen. Een smalle wenteltrap, 7 verdiepingen en meer dan honderd treden. Op de 3e t/m 7e verdieping wordt kunst geëxposeerd. En ook een verdieping met informatie over de toren. De toren is al in 1720 gebouwd als vuurtoren. In de tweede wereld oorlog werd er radar opgezet en was het een belangrijk hulpmiddel bij de verdediging van Engeland. Boven hebben we een prachtig uitzicht naar alle windstreken.

Het bordje met W is blijkbaar weggewaaid. We kunnen Harwich goed zien en ook onze haven.

Op een foto gemaakt met telelens zien we onze boot liggen.

En een zeilboot die de route vaart zoals wij ook gekomen zijn.

Het is tijd voor de lunch die we onder de toren kunnen nuttigen met uitzicht op zee. We eten iets echts Engels wat we nog niet hebben gehad: Jacked potato.

De terugweg gaat via dezelfde route. Bij Marks & Spencer doen we boodschappen. Terug op de boot is het heerlijk uitrusten. We hebben onze stappen vandaag wel weer gezet. Ik kook later en we zitten nog buiten tot de zon ondergaat. Dan wordt het echt fris en gaan we naar binnen.