Je zou maar met ons afgesproken hebben om mee te zeilen. Het is prachtig zonnig weer met een heerlijk windje. Het kan niet beter voor opstappers Job en Jellie. Wij zijn vast vrijdagavond naar de boot gegaan omdat onze gasten al om 10 uur komen (op ons verzoek). Dus moeten zij vanuit Bennekom en wij ook op tijd op. Wij om de boot klaar te maken en broodjes te kopen. Maar eerst ontbijten. Nee, niet ontbijten, want we zijn de yoghurt vergeten. Dan maar eerst boodschappen doen. Maar we zijn op tijd klaar om de gasten aan boord te verwelkomen. We hebben een Friezin aan boord en dat voelt meteen goed. Hoewel ze een ‘woud’ Friezin is komt haar familie wel uit de buurt van Eernewoude.

Eerst koffie en thee met heerlijke taart uit uit Bennekom en dan vertrekken. Beide gasten zijn geen zeilers dus wij kunnen onze kunstjes vertonen. Tenminste, weer eens iets oplossen wat fout gaat. Het harpje van de grootval is weer eens losgegaan en bungelt nu boven onze hoofden. Zo hoog dat we er niet bij kunnen. Ook een poging met een stok lukt niet. Eerst maar voor anker gaan om niet ook nog op de omgeving te hoeven letten. Het bootmansstoeltje komt weer te voorschijn en ik hijs Joost een eindje omhoog. Hij hoeft gelukkig niet heel hoog en het lukt me zover. Maar dan is het nog een hele toer om de slingerende lijn ergens vast te kunnen pakken met de ‘hook and moor’ stok. De fysici onder ons denken meteen aan sommen met slingertijden enz. Maar dat helpt niet. Doorzetten tot je beet hebt! Gelukt.

Even later gaan we ankerop en hijsen we de zeilen. Onder het zeilen hebben we heel wat bij te praten. Gelukkig kan Joost tegelijk ook nog zijn hoofd bij het zeilen houden. Maar Job wordt toch ook een tijdje aan het roer gezet.

We zeilen een eind richting Hoorn maar gaan er niet heen, we varen gewoon weer terug, te lekker op het water. Onderhand mag ik het gezelschap van een lunch voorzien

Aan het eind van de middag leggen we weer aan in Monnickendam. Tijd voor een borrel. En dan gaat Joost koken terwijl Job en Jellie even Monnickendam gaan verkennen. Een half uurtje later staat het eten klaar en zitten we heerlijk buiten te eten. En daarna gaan Job en Jellie weer op huis aan.

De volgende morgen loop ik naar Henriette die ik op haar boot aan de overkant zie staan. Staand lezen en drinken, hoezo? Kees blijkt in de motorruimte een reparatie te doen waarvoor de boot naar 1 kant moet hangen. Nou ik breng ook nog graag wat gewicht in de schaal. Als de klus geklaard is spreken we af later koffie bij ze te komen drinken. Wij nemen onze restant taart mee en zo zitten we gezellig te smikkelen en even bij te praten. Niet te lang want zij gaan met de auto naar een verjaardag en wij gooien lekker weer los.

Joost blijkt echter niet zo lekker en als de wind afneemt gaan we op de Gouwzee voor anker. Joost gaat plat en ik plons voor het eerst dit seizoen vanaf de boot het water in. 19 graden zou het water zijn, brrr wat voelt dat toch nog koud aan.

Later in de middag krijg ik opeens poetsdrang. Het laatste deel van het dek moet nog gedaan worden. Zou fijn zijn als dat nu eens klaar was. En dat lukt.

Voor het avondeten hebben we een rest van de saus van gisteren aangevuld met wat rijst en bonen. Een verrassend nieuwe combinatie. En wie zien we dan opeens langsvaren: Kees en Henriette. We maken dus een foto van hun boot en sturen die hen later.

Wanneer het anker opgehaald wordt kan Joost met de waterspuit meteen het anker schoon spuiten.

En dan gaat de zon alweer onder als we Monnickendam binnenvaren.

De wekker op 7 uur gezet maar we zijn al eerder wakker. Het water in de haven is spiegelglad maar we zien toch wel een vlag wapperen. Nadat we de boot klaargemaakt hebben voor vertrek vragen we aan de havenmeester of we mogen vertrekken. Dat kan al snel. Een tweede boot sluit aan in de sluis.

We varen het ruime sop op. Eerst op de motor want we moeten een eind langs de scheepvaartroute varen voor we deze mogen oversteken. Wanneer we daar zijn is er net een grote jongen gepasseerd zodat wij kunnen oversteken.

Daarna kunnen we mooi de zeilen hijsen. Al staat er niet veel wind uit het oosten tot zuidoosten, we kunnen een aan de windse koers varen, hebben stroom mee en gaan tussen de 5 en 6 knopen. Als de zeilen staan is het tijd voor het ontbijt. Ondertussen vermaken we ons met een sudoku.

Het zonnetje schijnt. Ik ga koffie zetten. Met deze wind uit het oosten is de kombuis en de wc aan de lage kant. Dat is prettig. De Stena Line Hollandica op weg naar Hoek van Holland passeert ons. Ze gaat drie keer zo hard als wij. Maar wij mogen niet klagen. We liggen voor op schema. Een tweede kopje koffie wordt gezet en genuttigd.

We blijven nog lang de Engelse kust zien omdat wij een noordoostelijke koers varen en de kust hier ook naar het noordoosten loopt. We blijven vooral nog lang de kerncentrale bij Sizewell zien omdat deze een hele witte koepel heeft. Wij zitten nog in het zonnetje, maar zuidelijk van ons trekt het dicht.

Na de lunch vermaken we ons met lezen, we lezen allebei die middag ons boek uit.

Er is veel marifoonverkeer, we horen de Nederlandse kustwacht duidelijker dan de Engelse kustwacht. Als we noordelijker komen komt er meer zeedeining. Het avondeten opwarmen lukt nog goed. Koffie zetten is lastiger, zeker omdat we voor de cafeïnevrije koffie gewone filterkoffie gebruiken. Maar het lukt nadat ik een keer de koffiehouder met koffie om heb gegooid. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

In de avond naderen we de beide verkeersscheidingsstelsels die we haaks moeten oversteken. De motor moet bijstaan want de koers is niet bezeild. Het is er druk en we doen het niet helemaal handig. Zo doen we daar best een tijd over.

Op ons navigatiebeeldscherm zijn de boten om ons heen te zien. AIS maakt het makkelijker om te zien of je over kan steken. Voor de duidelijkheid: op ons scherm is onze boot het grootst. In werkelijkheid zijn die andere dus grote jongens die ook veel harder varen dan wij.

Ik ga om 11 uur Engelse tijd vast proberen te slapen, de avond was vermoeiend. Joost kan al snel weer de motor uit doen. Om de paar uur wisselen we met de wacht houden. In Nederland komt er nog een verkeersscheidingsstelsel. Ik probeerde nog kruisend hier goed aan te komen maar de stroming zet ons te veel weg. Weer de motor een uurtje aan, want zo’n verkeersscheidingsstelsel is 5 zeemijlen breed. De wind verwachting was overigens dat deze van zuidoost naar zuid zou draaien. Dat is helaas niet gebeurd. Dat had het zeilen makkelijker gemaakt. 15 mijl voor IJmuiden zien we het al liggen. Het is erg heiig.

Het lijkt wel op de aankomst in Engeland. Hoewel IJmuiden er echt anders uit ziet. Ook nu valt de wind weg en moeten we de paar laatste mijlen op de motor gaan. Onderweg op zee zijn we helemaal geen zeilboten tegengekomen wat we vreemd vonden. Maar nu we hier naar de kust kijken weten we wat al die zeilboten doen: kustzeilen.

Vlak voor de haven zwemt een zeehond naar ons toe. Deze blijft ons maar aankijken als een trouwe hond, niet eerder zo meegemaakt. En dan zie je ook waarom deze zeehonden honden heten.

Pas voor de haven halen we het gastenvlaggetje van Engeland naar beneden. Niet een klusje om midden op zee te doen. Nu al met weemoed vouwen we het weer op. Maar we willen hem vast nog eens gebruiken!

We laten een grote jongen voor gaan de haven in.

Wij gaan meteen door naar de sluis. Het is voor 4 uur en we willen nog naar Amsterdam varen om daar in de marina te gaan liggen. Hebben we zaterdag genoeg tijd om naar Monnickendam te varen, voor de boot de echte thuishaven.

Alweer een grote jongen, komt ons tegemoet op het Noorzeekanaal.

We leggen aan in de haven en zuchten onder de hitte. Hadden we het op zee nog koud, dit is het tegenovergestelde. We zijn moe en gaan gauw even ergens hier een pizzaatje eten. Boot opruimen, blog en dan ons bed in, want na een nacht op zee, verlangen we naar een ononderbroken nachtrust.

Voor het ontbijt ging Joost even snel boodschappen doen. Vast wat voorraden aanvullen. Met het ontbijt zitten we nog lekker in het zonnetje in de kuip. Daarna gaan we op stap. Vandaag willen we naar Colchester een stad in Essex. Vreemd genoeg kwamen we gisteren juist uit die buurt. Maar Colchester is via de Colne niet meer met de boot te bereiken. Toen we gisteren doorvoeren naar Ipswich om te schuilen voor de harde wind was ons plan al snel gemaakt. Vandaag zou er ook te veel wind zijn. Er is hier een station, de dichtstbijzijnde volgende stad is Colchester. En reizen met de trein is altijd leuk.

Onze Engelse buurman hier in de haven die al 4 keer in Nederland is geweest met zijn boot en zijn boot aan het klaar maken is om vrijdag naar de zuidwest kust van Engeland te varen vraagt wat we vandaag gaan doen. Hij was wat verbaasd dat we naar Colchester gaan. Hij kwam zelf uit die buurt. Hij begreep niet dat we daar heen wilden. Tja, misschien het kasteel bezoeken? En er is een Dutch quarter vertel ik hem. Vervolgens vroeg hij waar we geweest waren in Engeland. Hij raadde ons nog aan om de rivier de Deben op te gaan. Maar die hebben we overgeslagen vanwege een lastige ingang vanaf zee. ‘It looks more scary than it is’. Tja, dan misschien een volgende keer dat we hier zijn.

In 20 minuten lopen we naar het station. We kunnen nog snel koffie kopen voor we de trein ingaan. Voor Joost is de trein helemaal genieten. Ik heb hem wel moeten vertellen dat het spoorwegmuseum in Colchester vandaag helaas gesloten is.

We verkennen eerst globaal de stad die gebouwd is op een heuvel. Het Victoriaanse stadhuis zien we hier.

We komen hier in Engeland trouwens steeds bruidswinkels tegen. Of letten we daar nu meer op?

En dan moeten we deze 15e juli vieren met taart: we zijn 38 jaar samen. Wat een grote stukken taart, voorlopig hoeven we niet te lunchen.

We gaan de Nederlandse wijk bekijken die eigenlijk niet zo speciaal is. Wel het verhaal erover.

In de 16e eeuw zijn Vlaamse protestanten gevlucht (vervolging vanwege hun geloof) naar Colchester en zij waren wevers. Daardoor kreeg de kledingindustrie een boost en dit betekende veel voor de economie van Colchester.

We gaan het kasteelpark in. Dat is een mooi park met veel bloembedden en eekhoorntjes. We rusten daar op een bankje een tijd uit voor we het kasteel gaan bezoeken.

In het kasteel is een museum. Het is een buitengewoon mooi opgezette geschiedenis van Colchester vanaf het begin van onze jaartelling. Colchester wordt niet voor niets de oudste stad van Engeland genoemd. In het jaar 43 na Chr vestigden Romeinen zich hier al. Daarvoor was het een Keltische nederzetting. Er zijn Romeinse stadswallen en op de plaats waar ooit een tempel stond is rond 1100 een kasteel gebouwd door de Normandiërs.

Er zijn in de 20e en 21e eeuw veel opgravingen gedaan in Colchester en daar zijn veel oude voorwerpen gevonden die hier tentoongesteld worden. Aan de hand hiervan wordt de geschiedenis goed uitgelegd. En voor kinderen zijn er dingen die het museumbezoek wat leuker moeten maken. Joost heeft er ook veel plezier mee!

We gaan uitrusten in een pub en zoeken vast een restaurant uit voor het diner. We zien hier veel Indiase mensen dus Indiaas lijkt ons wel eens wat. We reserveren en gaan vervolgens nog Jumbo de watertoren bekijken. Deze is gebouwd in 1883 en is een van de grootste resterende Victoriaanse watertorens.

De toren is genoemd naar de Londense olifant Jumbo (waar wij verder niets vanaf weten) maar in de windwijzer zit wel een olifant.

Het Indiase restaurant is een bijzondere belevenis. Wanneer we om 2 glazen wijn vragen wordt ons verteld dat drie glazen maar ietsje duurder is en daarmee gaan we akkoord. Vervolgens wordt een hele fles wijn gebracht en twee glazen wijn dubbel vol ingeschonken zodat er naar die maatstaven nog 1 glas in de fles rest. Verder zitten we vlak bij de deur en hebben we eerder al ergens gezien dat Indiase families in een restaurant niet op hun plek blijven zitten maar voortdurend naar buiten en binnen lopen. Hier net zo. Gelukkig zijn ze wel allemaal in de kerk geboren! Over het eten hadden we geen klagen.

Tijd om de terugreis te aanvaarden. 20 minuten lopen, door beginnende regen. De trein in die behoorlijk druk is zo op de avond. En in Ipswich nog 20 minuten lopen door steeds hardere regen. we waren voorbereid en hebben regenjassen aan. en dan is het heerlijk thuiskomen op ons gezellige bootje! Dat we moe zijn is niet zo gek. We hebben bij elkaar 16 km gelopen!

We zitten hier blijkbaar in een dunbevolkt gebied en uithoek. Het mobiele netwerk is hier niet best en de haven heeft geen wifi. Gisteravond kostte het veel moeite om het blog te maken, vooral het uploaden van foto’s. Nadat het blog toch was gepubliceerd moesten we nog even ansichtkaarten op de post doen. We hadden gezien dat de bus morgen om 7 uur ’s ochtends nog geleegd wordt. Dus maken we nog een wandelingetje. Het is windstil, zacht weer en de maan schijnt. Soms denk ik dat ik in Frankrijk ben. Ik ken dit weer in Engeland niet. Daarna zitten we nog lekker buiten in de kuip met een lamp aan. Ook dat doet denken aan onze vroegere vakanties in Frankrijk. ’s Avonds lang door blijven lezen in het donker bij een petroleumlamp. De verlichting is nu beter met een oplaadbare lamp. En van sudoku’s hadden we toen nog nooit gehoord.

Vandaag wordt de vouwfiets weer uit de boot gehaald. Alles is hier ver weg, maar op een kwartier fietsen zou toch een winkel zijn. Joost gaat op verkenning uit. De winkel blijkt goed voor alle niet verse dingen. Maar helaas geen brood, yoghurt of groente. Daarvoor zou hij verder moeten fietsen. Dat laat hij maar na overleg.

We willen namelijk nog een wandeling van ongeveer drie uur maken. Daarvoor smeren we boterhammen die we nog hebben, 4 dagen oud en toch nog verrassend goed, nemen drinken mee en zwemkleding. Ons doel is de Chapel of St Peter on the Wall. Deze is een van de oudste grotendeels in tact gebleven kerken in Engeland. Het is in de 7e eeuw gebouwd op de muren van een oud romeins fort. De wandeling ernaar toe gaat weer door de graanvelden. de Engelsen weten wel hoe je regels leuk brengt.

De kapel staat vlak bij de kust. Als je niet beter weet denk je dat er gewoon een grote schuur staat. En het is in het verleden ook wel gebruikt als stal.

Maar nu heeft hij weer een kerkelijke functie. Morgenavond is er een evensong. Maar dan zijn wij hier niet meer.

Het waait behoorlijk en er staan koppen schuim op de zee. Het geelgroene gras lijkt gewoon over te lopen in geelgroen water van de zee.

En dan nog geel graan en een gele Joost en het plaatje is compleet.

We wandelen verder langs de kust terug. Ons idee om ergens dan ook nog even te zwemmen laten we maar. De wind die uit het oosten komt en dus over de zee is behoorlijk fors en koud. Er zijn dappere mensen die het wel doen. Na 2 uur wandelen tijd voor een pauze.

En dan het laatste stuk nog om de kerncentrale heen. Van te voren denk je dat die de schoonheid van het hele gebied verpest, maar dat valt toch erg mee. Het is zaterdag en er wordt overal flink gezeild. Aan de overkant is een zeilwedstrijd bezig zo te zien.

Terug op de boot voelen we die 12 km wel in onze benen. We kunnen uitrusten voor we gaan eten in het havenrestaurant. Met nog 1 maaltijd op de boot en geen verse producten maken we het ons maar even makkelijk. Er zou ook live muziek zijn en we zijn wel benieuwd. Joost zit er weer te genieten van de muziek.

De Engelsen lijken elkaar allemaal te kennen en hebben het gezellig met elkaar. Terug op de boot horen we de muziek nog even hard als in het restaurant. Het zal mijlenver te horen zijn want het water draagt ver.