We hadden de wekker op kwart voor zes gezet. Toch werd ik pas om kwart over zes met een schok wakker. Meteen Joost wakker geschud. Snel eruit om toch maar weg te zien komen. Om half zeven voeren we rustig weg om niet de buren wakker te maken. Daarna op max vermogen richting de Lorentzsluis.

We kunnen meteen de sluiskolk invaren waar al twee andere zeilboten liggen en na ons sluiten nog twee boten de rij. Het is bijna hoog water dus het duurt even voor het water gerezen is. Nog even wachten voor de brug die toch rond half 8 voor ons open draait. De meeste boten gaan daarna blijkbaar een tijstop maken. Wij varen door want je kan beter te vroeg dan te laat bij het wantij zijn.

Een botter vaart met ons op en Joost maakt een praatje en ze maken over en weer foto’s van de boten. Ze zullen ze delen op de faceboekpagina ‘ElkaarsZeilbootjesSchieten’.

We gaan weer als een speer terwijl het heel relaxt varen is. Met harde wind ga je net zo hard maar is het veel zwaarder. Als we bij het Fransche gaatje zijn horen we over de marifoon dat de havens van Terschelling en Vlieland vol zijn. Je wordt dan geacht niet meer hierheen te vertrekken. Als je al onderweg bent kan je de gok wagen. Er gaan namelijk altijd ook wel weer boten weg uit de haven. Maar we hebben eigenlijk geen zin in zoveel gedoe en een overvolle haven. Het is pas half 12 en we gaan rekenen of we over zee naar Lauwersoog zullen gaan. Borkum zou ook mooi zijn. Het is namelijk schitterend zeilweer met een zuidenwind kracht 4. 
Borkum gaan we niet halen, dan komen we om 1 uur ‘s nachts aan. We willen nog niet in het donker ergens binnenvaren waar we het niet (meer) kennen. Lauwersoog zou kunnen, dan zijn we er rond half 10, net na zonsondergang. We besluiten dat te doen. Heerlijk een dag op zee!

We moeten eerst na het zeegat het Stortemelk over bij Vlieland. Je steekt dan eerst een stuk naar het westen terug voor je weer naar het oosten kan steken. Zo zien we Vlieland langstrekken met de vuurtoren op Vuurboetsduin.

Daarna Terschelling met de Brandaris. Nu doe je er wel 3 uur over om langs Terschelling te varen. We vermaken ons prima met in de verte staren en tussendoor eten en drinken en even plat gaan. Wanneer de vuurtoren van Ameland in zicht komt neemt de wind steeds meer af.

Als onze snelheid onder de 4 knopen zakt zetten we toch maar de motor bij. Om ons doel op tijd te halen moeten we gemiddeld 5 knopen blijven varen. Jammer, want we hadden net de stroom mee gekregen op zee.

Op de marifoon is weer van alles te beleven. Een oudere man te water naast zijn kano door een zeilboot gespot op de Boontjes (tussen Harlingen en Kornwerderzand). Het lukt de zeilers niet om de man binnenboord te hijsen. De vrouw is in paniek en de kustwacht moet moeite doen om de noodzakelijke gegevens te bemachtigen. We horen dat de KNRM onderweg is en later dat de man het redelijk maakt maar dat er een ambulance onderweg is. Als we Schiermonikkoog naderen horen we dat een zwemster in de problemen is aldaar. Van alles is onderweg zelfs een heli. Ondertussen blijkt de vrouw al op het strand en met de politie en brandweer in gesprek.

Mooi hoe je de beide vuurtorens van Schiermonnikoog al kan zien. De een rood en de andere wit.

Joost warmt de overgebleven nasi van gisteren op en maakt er verse pindasaus bij. Zo eten we weer heerlijk. Dan steken we het Westgat in richting Lauwersoog. Het is dan nog 10 mijl, zo’n twee uur varen. We zitten helemaal op schema.

De wind is echt weggevallen, het water is vlak en dan steken meerdere zeehonden nieuwsgierig hun koppies boven water.

We varen klokslag 21.09 de tijd van zonsondergang de haven binnen. De zon is voor ons dan al achter de bewolking verdwenen. Er is buitengaats een kleine haven waar gelukkig nog plek is. Het ligt vol met zeilers die morgen ook weer verder willen blijkt als we tussen tweeboten in steken. De ene wil kwart over acht weg, de andere een uurtje later.

Er is voorlopig nog 1 dag westwind en daar willen we morgen nog wel gebruik van maken om oostelijker te komen, bv bij Borkum. We zullen dus niet zo laat vertrekken, maar gelukkig niet zo vroeg als vandaag. Terwijl het donker wordt zitten we bij windstil weer buiten in de kuip met een biertje het blog (af) te schrijven en van foto’s te voorzien.

Om 8 uur werd ik wakker, ik dacht nog even wakker te liggen, was het toch opeens half 10. Snel er maar uit voordat de buurboten boos op onze boot kloppen dat ze willen vertrekken. De buurman blijkt inderdaad om 10 uur te willen vertrekken. Dat wordt dus niet eerst rustig ontbijten, maar meteen de stroomkabel opruimen over 4 boten en de lange lijn binnen vissen.

Van deze plek varen we wel heel makkelijk weg. We varen via het Krabbersgat het IJsselmeer op. Veel boten hijssen al in het Krabbersgat, wij kiezen liever het ruime sop waar de helft van de boten koers zetten naar Lemmer en de andere helft richting afsluitdijk. Het is best alweer druk.

Nog even omkijkend heb je mooi zicht op Enkhuizen. Met het nieuwe objectief met grote zoomlens van Joost voor mijn verjaardag gekregen, kan ik Enkhuizen mooi dichtbij halen. Zie de mooie toren van de Zuiderkerk waar ik gisteren het concert bijwoonde.

Op de I-pad kunnen we nu ook de gegevens van de AIS laden zodat we buiten ook zicht hebben op de boten om ons heen.

Het blijft opletten want niet alle boten hebben AIS. Er staat weer een heerlijke wind kracht 5 uit het zuidwesten en daarmee koersen we heel gemakkelijk naar Makkum, waarbij we meestal rond de 6 knopen varen. Opeens klappert de genua enorm. Gaan we al te veel voor de wind? Dan blijkt opeens dat de genua los is geschoten van de beide schoten waarmee het zeil bediend wordt. Deze keer geen kapot harpje (want dat zit daar niet) maar een touw-verbindingsstuk is losgeschoten. (Zie foto’s later) Eerst maar de genua ingerold en de schoten binnen gehaald. Met een ruime koers kan je best wel alleen op het grootzeil varen, maar dat scheelt toch net wat snelheid. Joost wil de boel toch repareren en dat kan toch het beste onder zeil omdat de boot dan veel stabieler is. Joost zijn trapezewerk onder de snelheid van 6 knopen is uitmuntend. Wat denk je dat hij vroeg toen hij terug in de kuip was? ‘Heb je er wel een foto van gemaakt?’

Tijdens de lunch probeer ik de bramenjam van Martine uit. Echt heerlijk, Martine!

Misschien lijkt het op de foto’s geen lekker weer, maar het is heerlijk zeilweer. Slechts af en toe krijgen we een fijne regenbui over ons, te weinig om regenkleding aan te doen. Dit soort weer levert schitterende luchten op waar ik erg van geniet.

Vier uur na ons vertrek uit Enkhuizen gaan we de zeilen strijken om de vaargeul naar Makkum in te varen. Zo snel hebben we het nog nooit gedaan. In de gemeentehaven van Makkum is altijd plek zelfs in het hoogseizoen. Om half 3 liggen we. Genoeg tijd om rustig aan te doen. Wel willen we nog wat boodschappen doen zodat we voor de komende dagen genoeg eten hebben. Helaas vergeten we de lege blikjes. Onze luieremmer van weleer doet dienst als afvalbak voor blikjes. Maar deze moet nodig geleegd. Loop ik later toch nog een keer naar de winkel.

Na een heerlijke nasimaaltijd moet de afwas van de hele dag nog gedaan worden. En Joost repareert de verbinding tussen genua en schoten. Tja, je blijft zo wel bezig!

Noodverbinding

Nieuwe verbinding

Ook morgen gaan we niet rustig opstaan. Het is namelijk rond 9 uur hoog water en dan willen we al bij het wantij zijn voor ons tocht over het wad naar Terschelling. De Lorenzsluis die we eerst moeten nemen gaat voor ons niet open tussen 7 en 9. We zullen dus voor 7 uur door de sluis moeten. Plan is om 6 uur te vertrekken. Nu dus maar gauw naar bed.

Het weer zit niet mee. Te veel of te weinig wind in de weekenden. Dit weekend lijkt het weer te hard te waaien, maar aan het begin nauwelijks. Er is een weergat zaterdagochtend vroeg, maar aangezien het op zondag echt de hele dag te hard waait zou een tochtje op vrijdagmiddag moeten beginnen en weer op zaterdagochtend moeten eindigen met de terugkeer in de thuishaven.

We besluiten maar gewoon een weekendje Monnickendam te doen. Dat komt ook niet slecht uit want naast dat er in Monnickendam het 2e feestweekend van de feestweek ‘450 jaar slag op de Zuiderzee’ is hebben wij op zaterdag 36 jaar verkering. In Monnickendam is er keus genoeg aan restaurantjes. We hebben deze keer Joon gereserveerd, het eettentje in onze eigen haven.

Dan kunnen we ook nog als feestje noemen dat er bij Joost op de Pet-scan geen ernstiger zaken gevonden zijn. Hoewel hij nog steeds niet van zijn klachten af is en er verder gezocht wordt middels opnieuw een bronchoscopie, bezoek aan de KNO arts en aan de reumatoloog, modderen we maar vrolijk verder.

Op vrijdagavond is het windstil en heerlijk om buiten als avondeten een maaltijdsalade te nuttigen onder het gezang van de merel.

Om de benen te strekken lopen we nog even het centrum in, ook om te zien hoe het met de festiviteiten staat. Het is heel druk in het centrum. Overal op straat verklede en feestvierende mensen. De binnenhaven ligt vol met houten botters. Op de lange brug maakt iedereen een selfie met deze mooie achtergrond. Wij dus ook.

Het gaat er overigens gemoedelijk aan toe. Maar dat is de indruk die Monnickendam altijd op ons maakt.

De volgende ochtend ontbijten we op ons terras op het water en doen verder rustig aan. Het is nog behoorlijk warm. Eind van de ochtend lopen we maar eens naar de markt voor brood. Het is nu nog drukker met mensen en tafereeltjes die opgevoerd worden. Vanmiddag wordt de slag op de Zuiderzee nagespeeld in het Monnickendammer gat. Vreemd genoeg liggen de boten van de Spaanse vloot ook te wachten in Monnickendam op wat er komen gaat. Tekenen van vijandigheden zie ik niet. Alleen maar mensen met veel plezier in dit alles.

We lunchen op de boot en rusten weer uit voor we op weg gaan naar het Hemmeland van waaruit de zeeslag te zien zal zijn. De wind is al behoorlijk aangetrokken. Toch brand de zon ook goed. Er liggen daar heel wat boten, maar ook alle charterschepen zijn uitgevaren met gasten om het spektakel te bekijken. De enscenering viel mij wat tegen. Je zou denken uit Monnickendam komen de Geuzen aangevaren en van de andere kant de Spaanse vloot waarbij ze elkaar echt treffen. Maar alle boten varen daar al wat rond elkaar. Om 16uur is er dan het startsein van de gevechten. Ik ben er niet gerust op, ik zie veel meer Spaanse boten dan Nederlandse. Maar de toeschouwers rondom hebben plezier dus het zal wel goed komen. Een boot gaat zogenaamd in de fik: rookpluimen en vurige lampen. Uiteindelijk wordt het grote Spaanse schip ‘de Inquisitie’ ge-enterd. We zien een man de mast inklimmen. Dat moet Jan Haring zijn. Hij haalt de Spaanse vlag neer en dan wordt er overal gejuicht. Jan Haring wordt uit de mast geknald en zal het niet overleven. We zien daar een slap aftreksel van: hij glijdt langzaam en beheerst naar beneden.

De strijd is gestreden en wij keren ons om voor de terugweg naar de haven. Daar tekent zich een behoorlijk donkere lucht af. We versnellen maar even onze pas. Joost krijgt een berichtje van Gerda dat ze met vriendin Christien in de Bierderij zit, vlak bij de haven. We komen er langs als het begint te hozen. Ik loop vast naar de boot als Joost ze ophaalt en naar onze boot brengt. Christien bleek een vriendin in Monnickendam te hebben die hen uitgenodigd had voor de feestelijkheden. Ze drinken bij ons gezellig nog een (0.0) biertje aan boord terwijl het blijft regenen. Ze verlaten ook nog met regen de boot op weg naar huis.

Wij hebben dan nog even tijd om uit te rusten voor we naar het restaurant lopen. Het is er binnen goed druk. Het eten is heerlijk.

Het is een beetje vreemd dit restaurant in onze haven. Van buiten zie je er niet aan af dat het een exclusieve tent is. En je verwacht op deze plek ook eerder een eetcafe of zo. Heerlijk om daarna zo snel weer thuis op de boot te zijn.

Op zondag verblijven we gewoon op onze boot terwijl er een forse wind staat zodat het behoorlijk giert in de haven. Ik maak in m’n eentje een wandelingetje over Hemmeland. We gaan op tijd naar huis om vanavond als afsluiting van dit feestweekend ook met de kinderen uit eten te gaan. We gaan het nieuwe Villa Borghese in Nieuw West uitproberen.

Eind vorig weekend ging er weer wat stuk, nl de Lagun kuiptafel. Het blad rust op een staander met een pin-gat constructie waarmee de tafel ook kan draaien. Daarvoor zit in het metalen gat een kunststof glijlager. Deze ging stuk doordat ik met mijn gewicht op de tafel leunde. De tafel hing daardoor schreef. Na wat zoeken op internet bleek dat alle onderdelen apart te bestellen zijn. Daar wordt ik nu zo blij van! Dus zegt het voort: Lagun, supermerk!!

Toen bleek ook dat de oude er verkeerd in had gezeten en daardoor kwetsbaarder. Het was echter nog een crime om de kapotte lager uit de stang te krijgen en de nieuwe er weer in. Joost zorgde voor het eerste en Marjolijn en ik, die vrijdag naar de boot gingen, voor het tweede. Zo konden we nadat we op het strandje in de buurt waren geweest en gekookt, eten van een tafel waar niets vanaf glijdt.

De volgende morgen gingen wij eerst naar de markt in Monnickendam om nog het een en ander voor het ontbijt te halen en profiand voor de fietstocht van Marjolijn. We hadden haar fiets op de fietsendrager meegenomen en zij zou deze morgen naar huis fietsen. Toen we nog aan het ontbijt zaten kwam Joost aan. Hij had zijn auto aan Lukas uitgeleend (wegens een voetbaltoernooi van zijn werk in de Kwakel waar hij heel heel veel teamshirtjes heen moest brengen) en was met het OV gekomen. Hij had er een uur over gedaan dankzij een snelle busverbinding vanaf station Noord van de Noordzuidlijn. De koffie was net klaar en de koektrommel weer aangevuld met heerlijke bitterkoekjes van de markt.

Toen we Marjolijn uitgezwaaid hadden moesten we nog een probleem oplossen: onze zo goed als lege dieseltank weer bij zien te vullen. Om te tanken moeten we zo’n 700 meter omvaren naar de tank in onze haven. Deze bereikten we zonder problemen. Komen we toch weer voor een verrassing te staan met onze tank. Met 90 liter tanken was hij vol. De tank die minimaal 120 liter kan hebben was dus helemaal niet leeg. Vorige week waren we verbaasd dat het reservelampje opeens brandde. Maar nu na voltanken deden de indicatielampjes het ook niet. Het reservelampje bleef knipperen.

Blij met een volle tank en inmiddels gewend aan dat er weer wat stuk is vertrokken wij voor onze zeiltocht naar de Marker Wadden. Het was eerst behoorlijk warm met weinig wind, maar langzamerhand ging de wind meer aantrekken en ook krimpen (van oost naar noord) zodat we zonder verdere slagen opeens zo op de Marker Wadden aanvoeren. We hadden behoefte aan rust en gingen ankeren en niet de haven in.

Zo aten we buiten met op de achtergrond de vogelgeluiden. De eerste wolkenhemel sinds weken verscheen zodat de zon daarin verdween.

Hoewel het lang licht is heb je buiten dan toch eerder een lampje nodig.

Het was een rustige nacht voor het ankeren, maar er kleppert toch altijd wel iets door de deining zodat Joost er ‘s nachts uit is geweest om een en ander vast te sjorren.

‘s Ochtends bleek de kuip vol muggenzwermen, de plek waar ankerend altijd de minste wind is. Een spin die iedere avond weer een web spint tussen de buiskap en de kajuit ingang had veel muggen gevangen. Voor ons nog niet genoeg gezien de muggenzwermen. Maar ik verbaas me er steeds over dat die spinnen meer voer vangen dan ze op kunnen eten. Niet zo diervriendelijk.

We gaan binnen ontbijten en laten de horren en het muggennet nog maar staan. Het is binnen koeler dan buiten! Omdat er geen wind is, wachten we rustig af met koffie en een krantje. Omdat we vlak bij de haveningang liggen zien we de boten met dagjesmensen naar binnen varen.

Rond half twee gaan we toch maar. De muggen zijn er nog steeds, de wind nog steeds niet. We hoopten al motorend van het eerste minder en van het tweede meer te krijgen. Helaas, we varen tijden zonder wind in muggenzwermen. Soms wordt het me te gortig en ga ik binnen zitten. Joost probeert de beestjes van zich af te slaan.

Pas als we de Gouwzee opvaren begint het te waaien en verdwijnen de muggen. Als we aankomen in de haven is het tijd om eens rustig buiten wat te drinken zonder gestoord te worden door: muggen.

Vorig weekend werd Ruud zijn verjaardag gevierd. We zijn alleen naar de boot geweest voor de reparatie van de verbinding met het blok. Met een harpje een maatje groter en dus meer trekkracht ziet het er weer helemaal goed uit.

Afgelopen week is onze monteur ook bezig geweest met controle en reparatie omdat onze motoraccu het niet deed. De accu is vervangen, maar er bleek ook water in de motor doordat een klep op een vacuumsysteem voor het koelwater kapot bleek. Ook dat is weer gerepareerd.

Dit weekend gaan Ruud en Christa op zaterdag een dagje meevaren. Er is namelijk nog steeds zon en wind, maar nu is het ook warm. Zelfs te warm om aan land te blijven.

Joost brengt me vrijdag eind van de middag naar de boot en rijdt dan zelf naar Amsterdam Noord waar hij een etentje van zijn werk heeft. Ik heb genoeg klusjes om me te vermaken. Koelkast schoonmaken en vullen, watertank vullen, maag vullen. Uitrusten en voor me uit staren.

Bed opmaken en de afgebroken rand van de bakskist lijmen.

Als ik dan om tien uur moe maar tevreden binnen ga zitten blijkt Joost er alweer aan te komen.

De volgende morgen gaat Joost Ruud en Christa ophalen en ik loop naar de markt voor brood en fruit. De koffie staat klaar wanneer zij met keukentrap arriveren om op de boot te klimmen. Na koffie buiten in de kuip vertrekken we. De boot gaat niet de kant op die wij willen, daarna wel door Joost zijn inmiddels opgedane stuurmanschap. Aan het einde van het Monnickerdammergat hijsen we de zeilen. De wind staat noordelijker dan verwacht en zo houden we nog even de motor bij. Als deze dan eindelijk uitkan ervaren ook Ruud en Christa het zeilersgeluk van het uitgaan van de motor. Rust en toch door het water glijden! Er staan geen hoge golven, dus het blijft ook aangenaam voor ze. Het is voor ons echt voor het eerst helemaal niet koud met toch een aardige wind.

We zetten koers naar Hoorn. Wanneer je de Gouwzee af bent is dat nog zo’n 10 mijl varen. Een mooie bestemming voor een dagtocht heen en weer. Wat kan je dan nog meer vertellen dan dat het genieten is keer vier? Dat de fourage op orde is en broodjes, oude kaas, een Turks smeerseltje, wijn en karnemelk een onderdeel zijn van onze lunch. En dat de vaart er op een gegeven moment wat uitgaat. Hebben we last van de waterplanten die er meer zijn dan verwacht? Wij dachten dat die door het lang koud blijven van het water niet al zo fors aanwezig zouden zijn.

Rond drieën bereiken we Hoorn en strijken we de zeilen. Ook motorend komen we niet meer zo snel vooruit.

De haven blijkt al behoorlijk druk voor deze tijd met ook een aantal vreselijk lelijke grote motorjachten. Zouden ze moeten verbieden in dit soort mooie stadsgezichten. De drukte blijkt te komen door de Hoornse stadsfeesten die er dit weekend zijn. De havenmeester vertellen we dat we slechts een uurtje willen blijven. We krijgen een plek toegewezen. Wanneer we liggen merken we pas hoe heet het vandaag is. Het is hier niet aangenaam. Suppers denken hier wel verkoeling te krijgen.

We dachten dat de oudste senioren wel even wilden gaan liggen maar dat vonden ze zonde van hun tijd. Christa wil zelfs een trainingsparcours doen waarvoor Ruud bedankt. Overstappen op een andere boot, bij de andere boot de kant op, stukje lopen en dan weer terug de boot op in omgekeerde volgorde.

Maar dan heb je wel weer even een ander uitzicht gehad! Zijn de scheepsjongens er nog?

Tijd om deze hitte te verlaten en de verkoeling op het Markermeer weer op te zoeken.

We zijn nog maar net de haven uit en het alarm van onze motor gaat af. Wat, oververhitting? Joost maant dat we eerst snel gaan hijsen voordat de motor uitgaat. Ondertussen ziet hij ook nog dat we al op de reservediesel varen niet wetende voor hoever we nog diesel hebben. Als we zeilen en de motor uit is kunnen we weer even rustig nadenken. Natuurlijk, het wierfilter! Het blijkt vol met waterplanten te zitten. Joost reinigt het en zo kan het koelwater voor de motor weer doorstromen en zijn werk doen. Blijft nog de vraag hoe lang we nog kunnen motoren met de hoeveelheid diesel? In ieder geval is de wind zo dat we kunnen blijven zeilen tot vlak voor de haveningang.

We kunnen weer even ontspannen terwijl de stuurautomaat z’n werk doet. Tijd voor een borrel! En later voor het voorgerecht: Gazpacho. Bij de Gouwzee strijkt Joost al zeilend het grootzeil. Op de genua waarmee we een paar keer moeten gijpen varen we door tot de haveningang. Motor starten en dan naar onze plek in de haven. Wel even de instructie gegeven aan de oudste senioren: wat er ook gebeurd, jullie blijven zitten! Maar we halen zonder kleerscheuren onze ligplaats. Wanneer de boot helemaal goed vastligt zitten ze nog steeds braaf op hun plek. Maar het is tijd om naar binnen te gaan. Het is inmiddels half negen en fris geworden. Binnen waar het aangenaam warm is eten we koude quiche (met zalm en paprika) en fruit met Turkse yoghurt toe.

Het is al laat als Joost zijn schipperspet verwisselt voor een chauffeurspet en Ruud en Christa naar huis rijdt terwijl ik de afwas doe. We hadden een inspannende (vooral Joost) en ontspannende dag, maar bovenal een hele gezellige topzeildag!

Voor de zondag hadden we geen duidelijke plannen. In ieder geval diesel tanken, maar zelfs daar hebben we geen puf voor. We doen heel rustig aan. In onze haven staat met noord en oostenwind een heerlijk windje. We hangen ons zonnescherm op boven de kuip. Daarmee is het heel goed toeven hier. Tijd voor een blog te schrijven, de krant of een boek te lezen of gewoon niets te doen. We zien wel hoe laat we naar huis gaan.