Het weer zit niet mee. Te veel of te weinig wind in de weekenden. Dit weekend lijkt het weer te hard te waaien, maar aan het begin nauwelijks. Er is een weergat zaterdagochtend vroeg, maar aangezien het op zondag echt de hele dag te hard waait zou een tochtje op vrijdagmiddag moeten beginnen en weer op zaterdagochtend moeten eindigen met de terugkeer in de thuishaven.

We besluiten maar gewoon een weekendje Monnickendam te doen. Dat komt ook niet slecht uit want naast dat er in Monnickendam het 2e feestweekend van de feestweek ‘450 jaar slag op de Zuiderzee’ is hebben wij op zaterdag 36 jaar verkering. In Monnickendam is er keus genoeg aan restaurantjes. We hebben deze keer Joon gereserveerd, het eettentje in onze eigen haven.

Dan kunnen we ook nog als feestje noemen dat er bij Joost op de Pet-scan geen ernstiger zaken gevonden zijn. Hoewel hij nog steeds niet van zijn klachten af is en er verder gezocht wordt middels opnieuw een bronchoscopie, bezoek aan de KNO arts en aan de reumatoloog, modderen we maar vrolijk verder.

Op vrijdagavond is het windstil en heerlijk om buiten als avondeten een maaltijdsalade te nuttigen onder het gezang van de merel.

Om de benen te strekken lopen we nog even het centrum in, ook om te zien hoe het met de festiviteiten staat. Het is heel druk in het centrum. Overal op straat verklede en feestvierende mensen. De binnenhaven ligt vol met houten botters. Op de lange brug maakt iedereen een selfie met deze mooie achtergrond. Wij dus ook.

Het gaat er overigens gemoedelijk aan toe. Maar dat is de indruk die Monnickendam altijd op ons maakt.

De volgende ochtend ontbijten we op ons terras op het water en doen verder rustig aan. Het is nog behoorlijk warm. Eind van de ochtend lopen we maar eens naar de markt voor brood. Het is nu nog drukker met mensen en tafereeltjes die opgevoerd worden. Vanmiddag wordt de slag op de Zuiderzee nagespeeld in het Monnickendammer gat. Vreemd genoeg liggen de boten van de Spaanse vloot ook te wachten in Monnickendam op wat er komen gaat. Tekenen van vijandigheden zie ik niet. Alleen maar mensen met veel plezier in dit alles.

We lunchen op de boot en rusten weer uit voor we op weg gaan naar het Hemmeland van waaruit de zeeslag te zien zal zijn. De wind is al behoorlijk aangetrokken. Toch brand de zon ook goed. Er liggen daar heel wat boten, maar ook alle charterschepen zijn uitgevaren met gasten om het spektakel te bekijken. De enscenering viel mij wat tegen. Je zou denken uit Monnickendam komen de Geuzen aangevaren en van de andere kant de Spaanse vloot waarbij ze elkaar echt treffen. Maar alle boten varen daar al wat rond elkaar. Om 16uur is er dan het startsein van de gevechten. Ik ben er niet gerust op, ik zie veel meer Spaanse boten dan Nederlandse. Maar de toeschouwers rondom hebben plezier dus het zal wel goed komen. Een boot gaat zogenaamd in de fik: rookpluimen en vurige lampen. Uiteindelijk wordt het grote Spaanse schip ‘de Inquisitie’ ge-enterd. We zien een man de mast inklimmen. Dat moet Jan Haring zijn. Hij haalt de Spaanse vlag neer en dan wordt er overal gejuicht. Jan Haring wordt uit de mast geknald en zal het niet overleven. We zien daar een slap aftreksel van: hij glijdt langzaam en beheerst naar beneden.

De strijd is gestreden en wij keren ons om voor de terugweg naar de haven. Daar tekent zich een behoorlijk donkere lucht af. We versnellen maar even onze pas. Joost krijgt een berichtje van Gerda dat ze met vriendin Christien in de Bierderij zit, vlak bij de haven. We komen er langs als het begint te hozen. Ik loop vast naar de boot als Joost ze ophaalt en naar onze boot brengt. Christien bleek een vriendin in Monnickendam te hebben die hen uitgenodigd had voor de feestelijkheden. Ze drinken bij ons gezellig nog een (0.0) biertje aan boord terwijl het blijft regenen. Ze verlaten ook nog met regen de boot op weg naar huis.

Wij hebben dan nog even tijd om uit te rusten voor we naar het restaurant lopen. Het is er binnen goed druk. Het eten is heerlijk.

Het is een beetje vreemd dit restaurant in onze haven. Van buiten zie je er niet aan af dat het een exclusieve tent is. En je verwacht op deze plek ook eerder een eetcafe of zo. Heerlijk om daarna zo snel weer thuis op de boot te zijn.

Op zondag verblijven we gewoon op onze boot terwijl er een forse wind staat zodat het behoorlijk giert in de haven. Ik maak in m’n eentje een wandelingetje over Hemmeland. We gaan op tijd naar huis om vanavond als afsluiting van dit feestweekend ook met de kinderen uit eten te gaan. We gaan het nieuwe Villa Borghese in Nieuw West uitproberen.

Eind vorig weekend ging er weer wat stuk, nl de Lagun kuiptafel. Het blad rust op een staander met een pin-gat constructie waarmee de tafel ook kan draaien. Daarvoor zit in het metalen gat een kunststof glijlager. Deze ging stuk doordat ik met mijn gewicht op de tafel leunde. De tafel hing daardoor schreef. Na wat zoeken op internet bleek dat alle onderdelen apart te bestellen zijn. Daar wordt ik nu zo blij van! Dus zegt het voort: Lagun, supermerk!!

Toen bleek ook dat de oude er verkeerd in had gezeten en daardoor kwetsbaarder. Het was echter nog een crime om de kapotte lager uit de stang te krijgen en de nieuwe er weer in. Joost zorgde voor het eerste en Marjolijn en ik, die vrijdag naar de boot gingen, voor het tweede. Zo konden we nadat we op het strandje in de buurt waren geweest en gekookt, eten van een tafel waar niets vanaf glijdt.

De volgende morgen gingen wij eerst naar de markt in Monnickendam om nog het een en ander voor het ontbijt te halen en profiand voor de fietstocht van Marjolijn. We hadden haar fiets op de fietsendrager meegenomen en zij zou deze morgen naar huis fietsen. Toen we nog aan het ontbijt zaten kwam Joost aan. Hij had zijn auto aan Lukas uitgeleend (wegens een voetbaltoernooi van zijn werk in de Kwakel waar hij heel heel veel teamshirtjes heen moest brengen) en was met het OV gekomen. Hij had er een uur over gedaan dankzij een snelle busverbinding vanaf station Noord van de Noordzuidlijn. De koffie was net klaar en de koektrommel weer aangevuld met heerlijke bitterkoekjes van de markt.

Toen we Marjolijn uitgezwaaid hadden moesten we nog een probleem oplossen: onze zo goed als lege dieseltank weer bij zien te vullen. Om te tanken moeten we zo’n 700 meter omvaren naar de tank in onze haven. Deze bereikten we zonder problemen. Komen we toch weer voor een verrassing te staan met onze tank. Met 90 liter tanken was hij vol. De tank die minimaal 120 liter kan hebben was dus helemaal niet leeg. Vorige week waren we verbaasd dat het reservelampje opeens brandde. Maar nu na voltanken deden de indicatielampjes het ook niet. Het reservelampje bleef knipperen.

Blij met een volle tank en inmiddels gewend aan dat er weer wat stuk is vertrokken wij voor onze zeiltocht naar de Marker Wadden. Het was eerst behoorlijk warm met weinig wind, maar langzamerhand ging de wind meer aantrekken en ook krimpen (van oost naar noord) zodat we zonder verdere slagen opeens zo op de Marker Wadden aanvoeren. We hadden behoefte aan rust en gingen ankeren en niet de haven in.

Zo aten we buiten met op de achtergrond de vogelgeluiden. De eerste wolkenhemel sinds weken verscheen zodat de zon daarin verdween.

Hoewel het lang licht is heb je buiten dan toch eerder een lampje nodig.

Het was een rustige nacht voor het ankeren, maar er kleppert toch altijd wel iets door de deining zodat Joost er ‘s nachts uit is geweest om een en ander vast te sjorren.

‘s Ochtends bleek de kuip vol muggenzwermen, de plek waar ankerend altijd de minste wind is. Een spin die iedere avond weer een web spint tussen de buiskap en de kajuit ingang had veel muggen gevangen. Voor ons nog niet genoeg gezien de muggenzwermen. Maar ik verbaas me er steeds over dat die spinnen meer voer vangen dan ze op kunnen eten. Niet zo diervriendelijk.

We gaan binnen ontbijten en laten de horren en het muggennet nog maar staan. Het is binnen koeler dan buiten! Omdat er geen wind is, wachten we rustig af met koffie en een krantje. Omdat we vlak bij de haveningang liggen zien we de boten met dagjesmensen naar binnen varen.

Rond half twee gaan we toch maar. De muggen zijn er nog steeds, de wind nog steeds niet. We hoopten al motorend van het eerste minder en van het tweede meer te krijgen. Helaas, we varen tijden zonder wind in muggenzwermen. Soms wordt het me te gortig en ga ik binnen zitten. Joost probeert de beestjes van zich af te slaan.

Pas als we de Gouwzee opvaren begint het te waaien en verdwijnen de muggen. Als we aankomen in de haven is het tijd om eens rustig buiten wat te drinken zonder gestoord te worden door: muggen.

Vorig weekend werd Ruud zijn verjaardag gevierd. We zijn alleen naar de boot geweest voor de reparatie van de verbinding met het blok. Met een harpje een maatje groter en dus meer trekkracht ziet het er weer helemaal goed uit.

Afgelopen week is onze monteur ook bezig geweest met controle en reparatie omdat onze motoraccu het niet deed. De accu is vervangen, maar er bleek ook water in de motor doordat een klep op een vacuumsysteem voor het koelwater kapot bleek. Ook dat is weer gerepareerd.

Dit weekend gaan Ruud en Christa op zaterdag een dagje meevaren. Er is namelijk nog steeds zon en wind, maar nu is het ook warm. Zelfs te warm om aan land te blijven.

Joost brengt me vrijdag eind van de middag naar de boot en rijdt dan zelf naar Amsterdam Noord waar hij een etentje van zijn werk heeft. Ik heb genoeg klusjes om me te vermaken. Koelkast schoonmaken en vullen, watertank vullen, maag vullen. Uitrusten en voor me uit staren.

Bed opmaken en de afgebroken rand van de bakskist lijmen.

Als ik dan om tien uur moe maar tevreden binnen ga zitten blijkt Joost er alweer aan te komen.

De volgende morgen gaat Joost Ruud en Christa ophalen en ik loop naar de markt voor brood en fruit. De koffie staat klaar wanneer zij met keukentrap arriveren om op de boot te klimmen. Na koffie buiten in de kuip vertrekken we. De boot gaat niet de kant op die wij willen, daarna wel door Joost zijn inmiddels opgedane stuurmanschap. Aan het einde van het Monnickerdammergat hijsen we de zeilen. De wind staat noordelijker dan verwacht en zo houden we nog even de motor bij. Als deze dan eindelijk uitkan ervaren ook Ruud en Christa het zeilersgeluk van het uitgaan van de motor. Rust en toch door het water glijden! Er staan geen hoge golven, dus het blijft ook aangenaam voor ze. Het is voor ons echt voor het eerst helemaal niet koud met toch een aardige wind.

We zetten koers naar Hoorn. Wanneer je de Gouwzee af bent is dat nog zo’n 10 mijl varen. Een mooie bestemming voor een dagtocht heen en weer. Wat kan je dan nog meer vertellen dan dat het genieten is keer vier? Dat de fourage op orde is en broodjes, oude kaas, een Turks smeerseltje, wijn en karnemelk een onderdeel zijn van onze lunch. En dat de vaart er op een gegeven moment wat uitgaat. Hebben we last van de waterplanten die er meer zijn dan verwacht? Wij dachten dat die door het lang koud blijven van het water niet al zo fors aanwezig zouden zijn.

Rond drieën bereiken we Hoorn en strijken we de zeilen. Ook motorend komen we niet meer zo snel vooruit.

De haven blijkt al behoorlijk druk voor deze tijd met ook een aantal vreselijk lelijke grote motorjachten. Zouden ze moeten verbieden in dit soort mooie stadsgezichten. De drukte blijkt te komen door de Hoornse stadsfeesten die er dit weekend zijn. De havenmeester vertellen we dat we slechts een uurtje willen blijven. We krijgen een plek toegewezen. Wanneer we liggen merken we pas hoe heet het vandaag is. Het is hier niet aangenaam. Suppers denken hier wel verkoeling te krijgen.

We dachten dat de oudste senioren wel even wilden gaan liggen maar dat vonden ze zonde van hun tijd. Christa wil zelfs een trainingsparcours doen waarvoor Ruud bedankt. Overstappen op een andere boot, bij de andere boot de kant op, stukje lopen en dan weer terug de boot op in omgekeerde volgorde.

Maar dan heb je wel weer even een ander uitzicht gehad! Zijn de scheepsjongens er nog?

Tijd om deze hitte te verlaten en de verkoeling op het Markermeer weer op te zoeken.

We zijn nog maar net de haven uit en het alarm van onze motor gaat af. Wat, oververhitting? Joost maant dat we eerst snel gaan hijsen voordat de motor uitgaat. Ondertussen ziet hij ook nog dat we al op de reservediesel varen niet wetende voor hoever we nog diesel hebben. Als we zeilen en de motor uit is kunnen we weer even rustig nadenken. Natuurlijk, het wierfilter! Het blijkt vol met waterplanten te zitten. Joost reinigt het en zo kan het koelwater voor de motor weer doorstromen en zijn werk doen. Blijft nog de vraag hoe lang we nog kunnen motoren met de hoeveelheid diesel? In ieder geval is de wind zo dat we kunnen blijven zeilen tot vlak voor de haveningang.

We kunnen weer even ontspannen terwijl de stuurautomaat z’n werk doet. Tijd voor een borrel! En later voor het voorgerecht: Gazpacho. Bij de Gouwzee strijkt Joost al zeilend het grootzeil. Op de genua waarmee we een paar keer moeten gijpen varen we door tot de haveningang. Motor starten en dan naar onze plek in de haven. Wel even de instructie gegeven aan de oudste senioren: wat er ook gebeurd, jullie blijven zitten! Maar we halen zonder kleerscheuren onze ligplaats. Wanneer de boot helemaal goed vastligt zitten ze nog steeds braaf op hun plek. Maar het is tijd om naar binnen te gaan. Het is inmiddels half negen en fris geworden. Binnen waar het aangenaam warm is eten we koude quiche (met zalm en paprika) en fruit met Turkse yoghurt toe.

Het is al laat als Joost zijn schipperspet verwisselt voor een chauffeurspet en Ruud en Christa naar huis rijdt terwijl ik de afwas doe. We hadden een inspannende (vooral Joost) en ontspannende dag, maar bovenal een hele gezellige topzeildag!

Voor de zondag hadden we geen duidelijke plannen. In ieder geval diesel tanken, maar zelfs daar hebben we geen puf voor. We doen heel rustig aan. In onze haven staat met noord en oostenwind een heerlijk windje. We hangen ons zonnescherm op boven de kuip. Daarmee is het heel goed toeven hier. Tijd voor een blog te schrijven, de krant of een boek te lezen of gewoon niets te doen. We zien wel hoe laat we naar huis gaan.

Twaalf dagen hebben we zon en wind gehad. We mogen niet klagen. Topdagen voor zeilers! Slechts 1 nacht regen. Als we dan toch iets op te merken hebben dan is het over de temperatuur. We vonden het vaak toch wel koud. En wat natuurlijk vreemd is, maar ook met die kou te maken heeft, het was voortdurend noordoosten wind. En dat is niet volgens de normale weerpatronen van de tijd van het jaar.

Vandaag maken we ons rondje af en varen weer naar onze thuishaven Monnickendam. Omdat we steeds hebben kunnen zeilen en de wind niet veranderd is moeten de laatste dagen wel tegen de wind in zijn en motorend. Gisteren al, maar vandaag helemaal.

Nu is ons motorstartprobleem nog niet opgelost en waren we vandaag ook niet van plan om de motor uit te zetten voor we thuis zijn. Wat zijn we overigens blij dat dit probleem niet al was op zee.

Rond half elf vertrekken we uit de Marina Amsterdam. We hebben de boot eerst langs de steiger naar achteren kunnen trekken zodat we met een achterspring de moeilijke draai naar bakboord kunnen maken. Dat gaat helemaal volgens plan. We draaien het IJ op en kunnen rustig genieten van het zicht op Amsterdam. Hoezo rustig?

Niet veel later lijken we in een James Bond film beland. We worden achtervolgd door zo’n 20 waterscooters.

Ze hebben ons natuurlijk zo ingehaald en ook de maximum vaarsnelheid overschreden. Dit is blijkbaar de nieuwste manier om Amsterdam te verkennen. Zij slaan al snel af zodat wij rustig verder kunnen. Een zwaan denkt, dat kan ik ook.

Bij het Centraal station moeten we drie pontjes voor laten gaan.

Daarna kijken we op de nieuwe boulevard uit en de mensen die daar zitten op ons.

Dan gaan we op weg naar de Oranje sluizen. We kunnen meteen de sluis in. Gelukkig is het niet heel warm weer ( wat dit betreft dan) want dan kan het op dit soort feestdagen hier heel druk zijn met sloepen. Uit de sluis varend gaat meteen de Schellingwouder brug open. Op het Buitenij staat een forse golfslag. We hebben pal wind tegen, een koude koers en omdat we motoren worden de golven niet door de zeilen afgevlakt. Maar Joost kan er vandaag prima tegen. Hij laat dan wel het koffie zetten en broodjes smeren aan mij over. Als we het paard zien ruiken wij de stal.

Om drie uur varen we de Gouwzee op en om half vier leggen we weer aan in onze box. Dan moeten we opruimen en inpakken.

Als ik een kar ga halen sta ik nog even te kletsen met de Quincy’s. Zo noemen we ze maar, de zeilers van de Quincy die net zo lang hun boot hebben als wij en er net zoveel van genieten. Ook zij waren 12 dagen weggeweest.

We hebben het weer goed geregeld: thuis hebben Lukas en Mirjam een heerlijke maaltijd voor ons gekookt.

De tocht der tochten! Voor ons dan. Eindelijk echt de Noordzee op. Hoewel we vorig jaar natuurlijk bij Zeeland een stukje Noordzee hebben meegepikt (van Hellevoetsluis-Haringvliet naar Roompot-Oosterschelde). Maar toen was de zee echt vlak.

Eerst moeten we nog zien weg te komen. Ondertussen (want Pinksterweekend) is het een stuk drukker geworden in de haven. De wind kan hier je boot raar te pakken krijgen en we manoevreren niet zo makkelijk. Dus gebruiken om af te varen maar weer onze lange hulplijnen. Dat gaat helemaal prima, behalve dat er op het moment dat we goed onze box uit zijn en weg willen varen een andere boot zijn box uitvaart zonder te kijken. Die boot manouvreerde beter en ze voeren snel achteruit van ons vandaan. Niet zonder wat krachttermen van Joost in ontvangst te nemen.

De zeilen staan goed rond een uur of 11. Mooie timing! Het stuk van Oudeschild naar het zeegat hebben we nog wel een flinke stroom tegen. Omdat de wind ook erg tegenvalt halen we op zeil niet de gewenste snelheid en zetten we de motor bij. Dan is onze snelheid toch nog maar 2.5 – 3 knopen over de grond. We doen daardoor wel 1.5 uur over het stukje naar de veerhaven van de TESO (Den Helder- Texel vv).

Joost meldt ons netjes aan bij de verkeerscentrale Den Helder zodat ze weten dat we willen oversteken daar waar de veerboot gaat. ‘Komt helemaal goed’ kreeg hij te horen. Vlak na onze oversteek steekt de veerboot achter ons langs en zoals we weten van onze vele TESO tochtjes in het verleden kruisen de veerboten uit beide richtingen elkaar ongeveer in het midden.

We naderen de zuidkant van Texel en hebben zicht op het beruchte Molengat richting het Noorden als je bovenlangs naar de eilanden wil gaan varen. Het ziet er nu niet gevaarlijk uit maar bij heftig weer is het een erg nauwe doorgang met zandbanken aan beide zijden. Wij nemen het Schulpengat naar het zuiden en varen mooi voor de Lange Jaap langs.

Het is overigens schitterend zonnig weer. Geen wolkje aan de hemel. Het is genieten want we varen ook nog een warme koers met ruime wind.

Helaas kan pas rond 14 uur de motor uit. We varen dan wel zo voor de wind dat de Joost de zeilen op vlinderen heeft kunnen zetten. We krijgen nu ook langzaam de stroom mee naar het zuiden. En dan glijdt de dag zomaar voorbij. Je doet niets en zit alleen maar te genieten. Er is meer deining dan we in Zeeland hadden, maar het valt erg mee. We kunnen er in ieder geval beiden goed tegen. Joost smaakt een broodje opperbest.

We varen zo’n 3 mijl buiten de kust. De plaatsen zijn wel te herkennen maar best ver weg.

Bergen aan Zee en Egmond aan zee

Tegen 18 uur naderen we al de IJgeul voor IJmuiden. We zijn wat voor op ons schema. We besluiten eerst wat dichter naar de kust te zeilen en dan voor de IJgeul te strijken. Maar tijdens een gecontroleerde gijp gebeurt er iets ongecontroleerds. Het harpje van het blok waar de grootschoot aan zit breekt open en het grootzeil schiet helemaal naar buiten met blok en al. Hij heeft nog wel de schoot te pakken. Eerst even rust om te bedenken wat te doen. We zullen tegen de wind in moeten gaan varen om het grootzeil binnen te halen en te strijken. Maar eerst de genua strijken. Bij tegen de wind in varen merk je pas dat er best wel aardige golven zijn. De giek en de schoot hangen weer boven de boot als Joost, doordat hij eens goed wil kijken wat er stuk is aan het harpje, door een golf het blok tegen zijn hoofd krijgt geslingerd.

Pas als hij een noodtouwtje heeft gelegd aan het blok, het grootzeil heeft gestreken en opgedoekt en we verder motorend op weg naar de IJgeul zijn ontdekken we dat hij op zijn voorhoofd een fors bloedende wond heeft. Zijn nieuwe petje heeft heel wat bloed opgevangen. Flink wat keukenpapier om hoofd en petje te deppen, dan een grote pleister en het petje er weer op. Je ziet er niets meer van.

Joost meldt zich nu bij de havendienst IJmuiden die aangeven dat er geen uitvarend verkeer is.

We hadden al gelezen dat bij IJmuiden best forse boten in en uitvaren maar dat het geen drukken haven is. Zo’n 24 schepen per dag. We varen de IJgeul op en houden de lichtenlijn aan.

We krijgen best wat golven nu van opzij maar dat is goed te doen en rond 19 uur varen we tussen de havenhoofden door.

Even verder aan stuurboord ligt de Marina. Er zou daar altijd plek zijn. Er is duidelijk aangegeven waar we mogen liggen. Er is inderdaad plek genoeg!

Met hulp van een andere schipper liggen we vrij snel. Het is dan toch al tegen achten en we zijn best moe. Ook voor vandaag hebben we weer een maaltijd over gehouden die we alleen hoeven op te warmen. We eten het nog net buiten op. We zien dat er nu wel een grote jongen naar buiten gaat.

We lopen nog even naar het toiletgebouw. In deze grote haven is dat nog een hele tippel.

Dan zien we waarom IJmuiden zo’n geweldig lelijke stad is. Helmgras, jachthaven, zee, strand met strandhuisjes en de hoogovens op een lijn.

We zijn trots dat we hier over zee zijn gekomen. Deze winter keken we You Tube filmpjes van zeilers die over zee aankwamen in IJmuiden. ‘Dan ben je pas een echte zeiler’ dacht ik dan.

Voila: zeilers Joost en Ellen! Als dit blog af is liggen deze zeilers gauw onder zeil.