Auteur archieven: Ellen

Over Ellen

Reisleider, dol op reisgidsen en het puzzelen op reisdoelen. Groot genieter, ook van voorpret. Voorkeur (ook buiten Duitsland) voor Duitstalige reisgidsen wat vaak de taalverwarring vergroot.

To sail or not to sail (15 en 16 april 2023)

Geplaatst op door

Wel of niet varen, dat lijkt nu steeds de vraag. Met minder energie kan je minder kou en minder wind hebben. Dus spreken we maar af dat we wel zullen zien, maar in ieder geval wel naar de boot gaan.

Zo staan we rustig op en zijn pas rond 12 uur op de haven. Er staat alweer een koude Noorden wind. De heersende wind in Nederland zou Zuidwest zijn. Toch menen wij dat daar de laatste jaren verandering in is gekomen. Het waait wel erg vaak uit het Noorden! De windkracht is 4 -5 en zal in de loop van de dag aantrekken tot 6. Vandaag gaan we niet meer varen.

De zon schijnt nog wel en zo wandelen we naar het strandtentje Strandvier op Hemmeland. Eerst langs de hoge kant van het schiereiland. Brr wat is die wind die over het water scheert koud. Maar ons strandtentje ligt op het zuiden lekker beschut en dan is het heerlijk in de zon zitten met een lekkere lunch.

De zon verdwijnt zoals voorspeld en dan gaan we weer op de boot aan.

Het is koud genoeg om onze dieselkachel aan te steken. Dit is een hele zuinige brander en geeft gelijkmatige warmte af. Je hebt wat meer geduld nodig voor het warm is (itt de Eberspacher die snel warme lucht blaast) maar dan zitten we de rest van de middag en avond er warmpjes bij zonder de herrie van de blazer.

Vandaag geen inspannende klusjes. Joost gaat nog een digitale kaart uploaden terwijl ik een boek pak. We hebben een kant en klare maaltijd van huis mee waar alleen nog wat rijst bij gekookt moet worden. Een niet inspannend klusje blijkt Joost toch nogal wat hoofdbrekens te kosten. We hebben PLB’s (personal located beacon) gekocht voor in onze reddingsvesten. Dit is een alarm dat afgaat als je te water gaat. Er gaat een alarm op je boot maar er wordt ook via AIS een noodsignaal verstuurd met je positie naar iedereen die in de buurt is en de kustwacht. Het moet eerst wel geïnstalleerd worden en getest. Om 23 uur is dat dan eindelijk gelukt. Op de doos staat wat cynisch: built for adventure. Tja, alleen het installeren al!

Ik vergeet even het inspannende klusje van ons bed opmaken. Dan kijken we nog even een You Tube zeilers filmpje op mijn I-pad en duiken daarna onze kooi in.

Na een heel goede lange nacht (we moeten altijd op de boot slapen geloof ik) genieten we rustig van het ontbijt. We hebben de dieselkachel zachtjes laten branden en wat is het aangenaam hier. Buiten is het grijs, grauw en koud. We zijn er al snel over uit: ook vandaag gaat deze boot de haven niet verlaten.

Ik mag de klus van het PLB installeren afmaken. Het moet nu nog in de reddingsvesten vastgemaakt worden. De eerste vraag was hoe krijg ik het reddingsvest op de goede plek open. Zo leer je je reddingsvest ook weer kennen. Hoewel we netjes de gebruiksaanwijzing hebben bewaard hebben we toch veel meer aan een You Tube filmpje. Vervolgens hebben we een gebruiksaanwijzing voor de PLB vastmaken. Hier klopt de volgorde toch niet helemaal. Het is denk ik heel moeilijk om een gebruiksaanwijzing goed te schrijven. We waren door een zeiler in een You Tube filmpje al gewaarschuwd voor zijn fout vanwege de gebruiksaanwijzing. Hij had eerst de PLB in het reddingsvest vastgemaakt en daarna bleek dat hij eerst de PLB moest installeren en er dus er weer uit moest halen. Tja, die volgorde in de handleiding klopte ook al niet. Hoe was het ook alweer? Built for adventure?? Bij het tweede reddingsvest was het zo gebeurd. Oefening baart kunst. Kan ik mij ergens in laten huren voor die klus?

Deze winter heb ik van oude lakens een slingerzeil gemaakt. Deze moest nog uitgeprobeerd worden. Het nut van een slingerzeil is dat je een slaapplaats creëert waar je onder zeil en dus met deining toch in je bed blijft liggen. Bij lange of nachtelijke tochten kan je dan afwisselend wacht houden en slapen.

De ‘droogtest’ is geslaagd. Of het al deinend ook werkt weten we pas als we het onder zeil uitproberen,

Deze activiteiten werden onderbroken door het voorzien van de innerlijke mens. In veler opzichten voldaan vertrekken we eind van de middag van onze boot naar huis. Zonder te zeilen is onze boot ook een heerlijk vakantiehuisje.

Op z’n Paasbest (8, 9 en 10 april 2023)

Geplaatst op door

Wat keken we uit naar het nieuwe vaarseizoen en wat duurde die winter lang! De winteravonden vermaakten we ons met You Tube vlogs van zeilers dichtbij en verder weg. 

Nu bespreken we onze gezondheidsproblemen meestal liever niet via dit kanaal. Toch moeten we even melding maken van het feit dat ons beider energieniveau niet erg hoog is. Ik kamp al 1,5 jaar met een burn-out gecompliceerd door een hart en vaataandoening. Joost was blijven hoesten na een forse griep begin dit jaar en kwam niet meer op gewicht. Op goede vrijdag kregen we de uitslag dat hij een aanhoudende longontsteking heeft. Dat was voor ons goed nieuws want vooral ik was bang voor erger. Aan de antibiotica zou je denken, maar nee, ze willen de verwekker via een bronchuscopie op het spoor komen en dan gericht behandelen. Dat gebeurt de dinsdag na Pasen.

Het plan om de hele week van Pasen met vakantie te gaan hadden we al laten varen vanwege de aanhoudende kou. Eventueel zouden we de Paasdagen kunnen varen.

Onze boot was deze winter in het water gebleven. Wel hadden we de kuiptent laten wassen en een nieuwe genua besteld. Onze zwager Jan heeft een mooie kist getimmerd met uitsparingen voor in de bakskist ter bescherming van de stuurautomaat. Hij heeft een keer de maten opgenomen om het thuis in elkaar te timmeren. Het was steeds te koud om dat bij de boot te doen.

Afgelopen woensdag kwam Jan de kist brengen en het paste precies. We zijn heel blij met deze oplossing. We hebben nu geen kans dat lijnen in de bakskist in de stuurautomaat komen. Vandaag kon ik ook de kuiptent en de genua ophalen bij de zeilmaker zodat Jan kon helpen deze aan boord te krijgen.

Op zaterdag lacht de zon ons toe. We hebben geen energie om te gaan varen maar er zijn genoeg klusjes om te doen op de boot. We gaan iedere dag lekker naar de boot, op ons Paasbest en gewoon weer naar huis om thuis te slapen. En we besluiten vooral rustig aan te doen, niet meer dan we aankunnen. 

Op de boot aangekomen inspecteert Joost meteen de nieuwe genua. Wat blijkt in de zak zit onze oude! Wij meteen naar de zeilmaker. Ze zouden toch niet het nieuwe zeil door de schredder gehaald hebben? Maar gelukkig, het nieuwe zeil ligt er nog. Het oude houden ze om te recyclen. De zeilmaker kwam meteen even om ons grootzeil te beoordelen. Goed genoeg nog voor een jaartje zeilen, maar misschien komende winter maar laten vervangen. Hierna heerlijk in het zonnetje in de kuip koffie drinken.

Joost gaat de oude vlaggetjes vervangen, zoals je ziet wel aan vervanging toe.

Daarna wilden we het dek van groene aanslag ontdoen. Joost maakte eerst het dek nat met emmers slootwater, daarna ging ik er overheen met een speciale spray waarna Joost dit met een bezem inwreef. In laten trekken en daarna weer emmers water over het dek.

Tussendoor houden we een lunch en uitrustpauze. En nadien ook weer uitrusten binnen in de kajuit met de verwarming aan. Hier hadden we het bij moeten laten. Maar we wilden  nog graag de watertank vullen en een schoonmaakgoedje bij doen. Een lang verhaal kort: de tank blijkt bij vullen te lekken door de tankdoppen onder de kajuitvloer. We merkten dit op doordat het keukenkastje opeens vol stroomde met water. Een kleine klus loopt zo dus enorm uit de hand.

We zijn zo’n 2 uur verder wanneer de tank vol zit, er niets meer lekt en het keukenkastje droog is. Aan het eind van ons latijn verlaten we het niet zinkende schip, de vloeren nog open. In plaats van op de boot te koken rijden we langs de eerste de beste Mc Donalds om onze honger te stillen en door naar huis te rijden.

Op eerste Paasdag gaan we eerst naar de kerk. Daarna rijden we door naar de boot. Joost gaat aan de gang met het bijwerken van de digitale zeekaarten. Ik zit lekker een tijdje in de zon te lezen. En dan kan ik het toch niet laten om de bakskist schoon te gaan maken. Het is lekker zonnig en dan droogt alles ook snel. Dit jaar halen we niet de lijnen van de boot om ze thuis in de wasmachine te doen. Een paar lijnen die liggend op het dek wel erg groen geworden zijn laat ik weken in de biotex.

We hebben een maaltijd uit onze vriezer meegenomen om op te warmen, ook lekker en makkelijk. Voor we naar huis gaan lopen we nog even Monnickendam in voor een kopje koffie als nagerecht.

Tweede Paasdag rijden we begin van de middag weer naar de boot. In de loop van de middag gaat het regenen en we willen het dekhuis en de kuip verder schoonmaken, de watertank legen (ontdoen van het water met schoonmaakgoedje) en een keer doorspoelen en weer vullen en de kuiptent er weer opzetten voor het gaat regenen.

De schoon gewassen kuiptent laat zich moeizaam weer in het gareel brengen. Er is heel wat trek en duwwerk voor nodig en het is net niet klaar voor het begint te regenen. 

Vandaag ook weer een tegenvaller. Er lekt weer iets in het keukenkastje. Een filter blijkt te lekken. Waarom eergisteren dan niet? Of is dat ons niet opgevallen vanwege de grotere lekkage vanuit de tank zelf. Joost lost alle lekkages op door de schroefranden met vaseline in te smeren. Ik weet niet of dit een reguliere methode is, maar het werkt wel. 

Om de watertank te vullen moeten we nu door de stromende regen om de kraan aan te zetten. Wanneer de tank vol met schoon water is, doen we een afwas van alles wat we afgelopen dagen vies hebben gemaakt. En dan op huis aan waar Lukas, geheel passend bij het weer, een stapel (spek)pannenkoeken heeft gebakken.

Kleine gasten (21 en 22 oktober 2022)

Geplaatst op door

Hoe verzinnen ze het! Het is het weekend van de Koude oorlog. Wij doen daar niet aan mee. Het is overigens niet eens koud. Maar op vrijdagavond nog net fris genoeg om op de boot de dieselkachel aan te steken. Met een hele nieuwe fles met aanmaakbrandgel en nu wel de knop van de carburateur goed bediend krijgen we hem zo aan. En dan is het aangenaam warm voor biertje, boek en bugles

We staan de volgende dag op tijd op want we krijgen gasten. Wanneer ik naar de markt loop, gaat Joost nog wat probleempjes oplossen.

Ada en Herman komen met hun kleinkinderen. Het zijn de kinderen van Jochem die vroeger nog op Lukas heeft gepast. Als ze er zijn gaan we eerst langs het havenkantoor om reddingsvestjes voor ze te lenen. Wat een fijne haven dat dat gewoon kan! Het waterpeil van het Markermeer is al op winterstand. Dat maakt de opstap naar de boot een stuk lager en makkelijker. David klimt er zelf op, zijn zusje Thura moet wel even geholpen worden.

Dit bezoekje aan onze boot was ontstaan omdat David wel eens een boot van binnen wilde zien. Dus gaan we eerst naar binnen en drinken daar koffie en eten we door Herman gemaakte perenflappen.

Het blijkt dat David en Thura op de Aquamarijn school zitten. Dat is natuurlijk erg grappig. Er moet dus straks nog wel een foto gemaakt worden van de kinderen met de achterkant van de boot erop. We leggen nog uit dat als ze in het water vallen ze op het fluitje van het reddingsvest kunnen blazen. Maar je moet vooral ‘plons’ zeggen als je in het water valt, vul ik aan. En dan blijkt David op de zwemschool ‘Plons’ te zitten. (Of zitten ze ons wat wijs te maken?)

En dan willen de kinderen naar buiten en is het natuurlijk heel leuk om door alle raampjes naar binnen te kijken.

We gaan ook nog een stukje varen met ze. De motor wordt gestart en de navigatie-apparatuur gaat aan. Dat moet door de mannen goed bekeken worden.

Een klein stukje richting Marken. De punt van de boot vinden de kinderen de beste plek om uit te kijken.

Maar op de terugweg is dat met de tegenwind toch een beetje koud en komen ze in de kuip staan. We varen naar het centrum van Monnickendam om pal voor de Ouwe Blauwe aan te leggen. Hier kan de foto met de bootsnaam Aquamarijn goed genomen worden.

En dan is het zwaaizwaai. Zij gaan daarna naar de film. Tja, die goeie opa’s en oma’s, voor kinderen een feest!

Wij varen door naar de hijskraan van de haven waar we kunnen tanken. Voor de winter moet de dieseltank vol om te voorkomen dat er condens in de tank komt.

Twee weken geleden tijdens onze vakantie deed de Eberspacher verwarming (werkt op diesel en electra en hoef je niet aan te maken, maar alleen aan te zetten) het opeens niet meer na een lange dag motoren. Mijn diagnose was dat het dieselpijl in de tank misschien te laag geworden was voor de toevoer naar de kachel. Maar we dachten nog een halve tank vol te hebben. Ik ben door de week naar de boot geweest om Jan erbij te halen. Ik kon hem vertellen dat de dieseltank niet meer lekte maar dat we nu een nieuw probleem hadden. Na alle onderdelen nagekeken te hebben was als laatste de dieseltank aan de beurt. En wat bleek: Er zat nog maar weinig diesel in de tank, geschat 20 a 25 liter en het slangetje van de kachel zat niet tot onder in de tank. Mijn diagnose klopte dus. Maar wat vreemd was dat er zo weinig diesel in de tank zat terwijl wij dachten nog zo’n 120 liter te hebben. Jan heeft gezorgd voor een langer slangetje en toen deed de verwarming het weer. Het raadsel van het tekort aan diesel loste zich vandaag op. We tankten 126 liter en toen was hij vol. Dat betekent dat de inhoud van onze tank slechts 150 liter is ipv de bij de verkoop beloofde inhoud van 250 liter. Alle keren dat we tankten dachten we nog ruim voldoende te hebben maar zaten we dus al gevaarlijk dicht bij een lege tank. De indicatorlichtjes voor de tank die we beschouwden als niet goed werkend blijken dat toch wel te doen.

We varen de boot terug naar onze ligplaats. Na de lunch maak ik een wandelingetje en doet Joost een dutje en ruimen we langzaam alles weer op en gaan op weg naar huis.

Thuiskomen met zuidenwind (9 oktober 2022)

Geplaatst op door

We zijn niet voor niets gisteren naar Lelystad gevaren. Vandaag werd namelijk een zuidenwind verwacht en dan kan je vanaf hier beter zeilend thuiskomen dan vanuit Enkhuizen.

Het zonnetje scheen bij ontwaken weer uitbundig. We hadden geen haast want met de verwachtte windkracht 3-4 zouden we in een aantal uren thuis zijn. Het zonnetje nodigde uit om het dek wat te schobben. Niet te hard want dan poets je je teakdek weg. Het zoute water van eerder heeft de algen als het goed is gedood en dit was dan de finishing touch. Dan ook nog maar de zijkant een poetsbeurt geven.

Ondertussen heb ik de pot van de dieselkachel schoongemaakt. Stap 1 dachten we in zorgen dat deze kachel het weer gaat doen. En dan bedenkt Joost dat hij laatst de regelknop van de carburateur niet goed had aangezet (niet uitgetrokken) en dat dat mogelijk de reden was dat hij het niet deed. We moeten nog maar een keer op een koude dag op de boot gaan zitten.

Maar nu drinken we nog even koffie in het zonnetje waarna we ons klaarmaken voor vertrek. De riffen uit het zeil gehaald en dan varen we al weer snel 5 knopen. Je hoeft niet perse harde wind te hebben om hard te gaan. Er staat nauwelijks een golfslag, dat helpt ook. We hebben dit traject trouwens nog geen een keer met goede wind gevaren, dus hebben we een soort van primeur. Dus glijden we door het water en staren naar de horizon. Nog even genieten van het zeilen wat de komende maanden zullen missen. De boot blijft dit jaar in het water, maar of we dan nog gaan zeilen blijft de vraag.

We varen de Gouwzee op en kunnen deze kruisend met 1 slag varen. Er zijn best veel zeilboten die aan het kruisen zijn. Meer dan anders? Tja, als je nog in oktober aan het zeilen bent ben je een echte zeiler, niet zo’n mooi weer zeiler die als het even moeilijk wordt de motor aanzet.

Zo zeilen we helemaal tot de haveningang.

Aanleggen en opruimen: na een week toch iets meer werk dan na een weekendje weg. Maar we weten dat Lukas straks een maaltijd voor ons klaar heeft staan. En dan hebben we weer een hele fijne week achter de rug. Met onze boot als ons varend thuis waardoor je op iedere plek uit en thuis bent. Maar ik geloof dat ik in herhaling val en blaas het verhaal maar uit.

Het Frieze platteland (7 oktober 2022)

Geplaatst op door

Ik ga vanochtend de douche in het kleine toiletgebouw proberen. Het oogt nog net als zo’n 10 en 16 jaar geleden dat we hier waren. Geen codes op de deur, iedereen mag er gebruik van maken, ook voorbijgaande fietsers. Wel een euro voor de douche en zelf je toiletpapier meenemen. Ook staan er een wasmachine en droger. 10 jaar geleden toen we met 2 gezinnen in valkjes rondtrokken, probeerden we hier een te water geraakte slaapzak droog te krijgen. Dat lukte niet. Een inwoonster hoorde van onze nood en kwam ons te hulp met voor de nacht een droge slaapzak te leen die de volgende morgen weer werd geruild voor de inmiddels droge slaapzak van ons.

Het gemeenschapsgevoel zit hier goed. Vrijwilligers runnen hier met trots deze kleine gemeentehaven. Ons wordt verteld dat er een kleine winkel is en de kerk is open. Toevallig lees ik vanochtend in de krant van gisteren over de Friese Paradox. Ze verdienen hier minder en het opleidingsniveau is lager maar ze zijn hier gelukkiger en gezonder en doen meer vrijwilligerswerk dan in de rest van Nederland. Ook politiek gezien wordt hier gewerkt aan brede welvaart.

Na de koffie en de krant met meer positief nieuws o.a. over de duurzame top 100, besluiten we de wandelschoenen aan te trekken. De wind is vandaag te fors om te gaan varen. We hebben op een knooppunten wandelkaart een route uitgezet via Oudega naar Heeg en weer terug naar Gaastmeer. Op het punt waar de wandeling begint zien we ook hoe hij eindigt en dat staat ons niet aan. 5 km langs een doorgaande weg wandelen zonder voetpad. We zetten een andere route uit. We kunnen niet helemaal de rechte wegen vermijden maar wandelen nu toch het meest over slingerwegen dwars door het land.

Het is hier een en al melkveehouderij. We komen langs vooral biologische boeren. Er wapperen geen omgekeerde vlaggen (op 1 na in het dorp). Waar geen water is is hier ongeveer alles grasland. Is de grond nergens anders geschikt voor? Voor het oog is dit wel heel mooi landschap.

In hetzelfde artikel over Friesland las ik over de Lisdodde die kan groeien op het drassige land en waar bouwmateriaal van gemaakt kan worden. Een idee geboren door ondernemer, boeren en wetenschappers samen te brengen.

We zien hier ook stukken ingezaaid met bloemen. Is het echt herfst?

Na 10 km komen we aan in Oudega. Het plaatselijke restaurant kon ons alleen drinken aanbieden, de keuken gaat pas om 17 uur open! Dan blijkt gelukkig hier ook een dorpswinkel en kopen we wat voor onze lunch.

We hebben nog een kleine 5 km voor de boeg en nu wel de wind van voren. Op de boot gekomen is het dan fijn om de wandelschoenen weer uit te mogen doen en de benen op de bank te leggen.

Hoewel ook de avondtemperaturen niet erg laag zijn is het toch behoorlijk fris op de boot. De verwarming die het de hele week goed deed weigert om onbegrijpelijke redenen dienst. Dan maar eens de dieselkachel aandoen. Die geeft een weldadige warmte. Het lukt ons niet om deze aan te krijgen. We hebben nog een troef, de keramische kachel. Die doet het. Wel jammer dat die zo’n herrie maakt. Maar we zitten er de avond warmpjes bij.