Het weekend begint met mooi weer en dus vertrekken we vrijdag eind van de middag naar de boot om dan ook meteen uit te varen. Losgegooid begint het avontuur. Ik ben begonnen aan de Sandhamn murders te kijken. Speelt op eilanden voor de kust van Stockholm. Altijd mooi weer en schitterende omgeving. Op die paar eilanden wel erg veel moorden en verdachte situaties. Je blik wordt er anders door. Bij het uitvaren komt een klein zeilbootje binnen varen met aan het roer een man die voortdurend alles laag om zich heen filmt. Verdacht!! Of gewoon een vlogger, want wat wij doen, een blog schrijven is wel heel ouderwets.

Bij het uitvaren op de Gouwzee maakt Joost de boot zeilklaar zodat we op het Markermeer de zeilen kunnen hijsen en met de noordenwind naar het zuiden kunnen varen. De wind is alleen minder sterk dan verwacht. We besluiten meteen onder Marken dicht bij Het Paard te gaan ankeren. Er ligt slechts een andere boot. Als we liggen hoeven we alleen de meegebrachte maaltijd op te warmen en kunnen we genieten van een zonsondergang.

We hebben heerlijk geslapen, heel licht schommelend. Het perfecte ankerweer. En nu mooi zonnig weer, mooi voor mijn eerste duik van de boot dit jaar. Gewapend met een safety ballon zwem ik mijn rondjes rond de boot. Better safe than sorry.

Onze bootdouche functioneert ook nog.

Het ontbijt daarna met aardbeien lekker in de zon smaakt dan extra lekker. Ook voor koffie nemen we rustig de tijd.

Dan gaan we ankerop en de zeilen hijsen. We zeilen in een paar uurtjes naar een baai achter de Hoeckelingsdam, ten noorden van Durgerdam en het Vuurtoreneiland. We lazen hierover in een leuk artikel in Zeilen over Verborgen baaitjes in het Markermeer. Het is er niet diep maar met ons zwaard opgehaald moet het te doen zijn. Bij het binnen varen voelen we al de grond en gaan we door het fonteinkruid. De motor heeft moeite we komen niet hard vooruit. Het is oppassen voor echt ondiepe plekken. Toch even doorvaren. Ze zijn hier de dijk aan het ophogen en het is niet zo’n fraai gezicht. We ankeren daar waar het weer groen is. We liggen er helemaal alleen.

Joost zal nu toch ook te water moeten voor de inspectie van het onderwaterschip. Snorkelbril op en gaan. Er blijkt veel fonteinkruid rond de schroef te zitten wat met een aantal keer duiken wordt verwijderd. Het Markermeer is berucht om het fonteinkruid, een hinder voor alle pleziervaart. Vooral in een warm voorjaar en zomer groeit het enorm.

We gaan onze bijboot, een opblaasbare kano gereedmaken om mee naar de kant te komen. Op ons ruime dek kunnen we hem oppompen en met touwen over de reling in het water brengen. We leggen hem achter de boot zodat we via het zwemtrappetje in de boot kunnen stappen.

Joost mag in zijn eentje kanoën en ik zit prinsesheerlijk voorin te genieten. We zoeken een plek waar we aan kant kunnen. Het beloofde steigertje is verdwenen door de dijkwerkzaamheden. Tussen stenen en zandzakken door vinden we een strandje om aan te meren. Het is midden in het bouwterrein en verboden gebied. Maar het is gelukkig geen werkdag dus er kraait geen haan.

Aan land nog even over een hek klimmen en we zijn op de dijk naar Durgerdam, 1.5 km verderop. Helaas is het enige café daar dicht vanwege een verbouwing. Dan maar weer dezelfde weg terug naar de bijboot en weer kanoën naar de Aquamarijn. Dat doet zo aan vroegere vakanties denken!

We liggen nog steeds alleen, heel rustig. Hoewel rustig? Die meeuwen gaan soms wel heel erg tekeer. Ik zeg tegen Joost dat het eigenlijk een naar geluid is, het lijkt wel schreeuwen. ‘s Avonds komt Joost op facebook een gedicht van Vasalis tegen waaruit blijkt dat ze het met mij eens is: “Soms droom ik dat: wanneer ik bang ben voor de nimmer bange meeuwen die vrij zijn, maar nooit blij en die niet zingen maar òf stil zijn òf schreeuwen.”

Er is inmiddels bewolking gekomen, maar het is nog warm. We kunnen buiten eten. Later op de avond als de kano droog is ruimen we deze op. Onder ons bed is daar een hele mooie plek voor.

De volgende morgen is het grijs en grauw en miezert het. De rest van de dag heeft niet veel beters in petto. We gaan maar op tijd weg. Als het anker opgehaald is probeer ik weg te varen. De motor loeit maar we komen niet vooruit. We hebben een probleem. Zouden we de schroef verloren hebben bij het fonteinkruid verwijderen? Eerst maar weer het anker uit en rustig nadenken. Voordat Joost het water ingaat om te kijken of we nog een schroef hebben toch even bij de motor kijken. Dan ziet Joost het meteen. De verbinding van de motor naar de schroefas is los.

Drie bouten liggen op de bodem. Losgetrild? Het lukt Joost niet om beide delen tegen elkaar te krijgen. Op deze zondag toch een app je gestuurd naar onze monteur voor raad. Hij reageert, wat fijn! Het probleem is door onszelf niet op te lossen. Advies: de KNRM bellen voor een sleepje. We zijn al jaren Redder op de Wal, zo heten de donateurs van de KNRM. Nu kunnen we meemaken hoe de Redders op Zee (allen vrijwilligers) te werk gaan.

Ze zijn er al snel, een van hen komt bij ons aan boord, wil ook zeker weten dat we geen water maken. De reddingsboot vaart een rondje om onze boot en konden zien dat onze schroef nog op zijn plaats zit. Een lijntje naar onze boot en het slepen kan beginnen.

Ze lopen zelf ook nog een keertje vast in het ondiepe baaitje. Voor ons de eerste en de laatste keer hier. De KNRM man aan boord vertelt dat zij met de andere (grotere) boot last van het fonteinkruid hebben. Dan moet de ene KNRM boot de andere redden.

We worden naar de dichtstbijzijnde haven gebracht, dat is Uitdam. Daar komt de grotere KNRM boot erbij om bij ons langszij te gaan en ons zo de haven binnen te brengen. Bij de haveningang heten ze ons in ieder geval hartelijk welkom.

We worden netjes langszij een steiger gelegd. Alle stoere KNRM mannen zijn erg vriendelijk. Wij bedanken ze hartelijk. De donateursbijdrage moet maar eens omhoog met deze dieselprijzen!

Uitdam ligt 6 km van Monnickendam. Onze monteur zal hier naar onze boot gaan kijken komende week. Wij wandelen in 5 kwartier naar Monnickendam. Hebben wij ons wandelingetje ook weer gehad, helaas in de regen.

Met de auto weer naar Uitdam om onze spullen op te halen. We zijn thuis voor de EK voetbalfinale vrouwen. Lukas kookt ondertussen een heerlijke maaltijd.

Dit kleine haventje hebben ze bomvol gelegd met passanten die de staande mast route varen. Een goede verdienste voor deze watersportvereniging. Dat betekent ongekende drukte bij de douches die zich ook nog in een kleine ruimte bevinden. Er zijn wat Vlaamse dames die zich boos maken dat er een euro in de douche moet die ze niet hebben. Ze vonden het typisch Nederlands. Wij zagen juist dat je haast nergens meer hoefde te betalen voor de douche. Dit was een uitzondering. Maar met de hoge energieprijzen kan ik mij voorstellen dat zo’n vereniging het zo houdt.

We zijn samen met 2 andere boten ruim op tijd weg om de Goudse spoorbrug te halen. Via de marifoon horen we dat eerst een vrachtschip erdoor mag en daarna wij.

Vervolgens proberen we het vrachtschip bij te blijven. Want voor de beroeps gaat alles sneller open dan voor ons. Dat lukt aardig. Alleen schept een andere jachtje via de marifoon verwarring door steeds brugwachters op te roepen en te zeggen dat we van noord naar zuid varen. Het waren ook Vlamingen, misschien denken ze dat ze op weg naar huis zijn.

Bij Alphen gaat het vrachtschip een containerhaven in en moeten we nu op eigen kracht. Bij een brug moeten we juist wachten omdat een vrachtschip van de andere kant kwam. Het is zonnig en er zijn veel mensen buiten die ook graag naar een bootje zwaaien. En wij zwaaien natuurlijk terug. Het valt me op dat de woningen langs de waterkant vol staan met bloeiende planten en ook veel hortensias. Maakt alles nog vrolijker. We kijken hier overigens niet naar de arme kant van Nederland. Als je aan het water woont heb je ook een bootje. Of, trekkers. Oh, ze zijn te koop.

Slim handeltje in deze tijd. Luister even naar Pieter Derks: https://youtu.be/YC50fOpJvls

De bruggen hebben ons hier en daar fors opgehouden en we willen de Kaagbrug die om 15 uur draait halen. We twijfelen of we moeten gaan tanken voor het Braassemermeer. Toch maar gedaan. We zetten daarna de gashandel volop. Nog 3 bruggen, we mogen hierbij geen tijd meer verliezen en doen dat toch. Een eindsprint langs kaageiland leverde een hele boze pontbestuurder op. We mochten bij de pont niet zo hard varen. We varen de hoek om en zien dat de Kaagbrug net dicht is. Andere zeilboten die van de andere kant kwamen komen ons tegemoet.

We balen even flink, maar gaan dan maar aan de wachtsteiger liggen. Over 4 uur gaat de volgende opening. We kunnen hier niet aan de kant komen maar hebben ook geen puf eerst nog ergens heen te gaan. We gaan uitrusten, een boek of krant lezen en later als avondeten pannenkoeken bakken. Zo vliegt toch nog de tijd. We kijken de brugopeningen nog eens na en dan ziet Joost dat de brugopening om 15 uur alleen voor boten was die vanuit het noorden kwamen. We hebben de brugopening dus niet gemist, hij ging voor ons helemaal niet.

Na de werkelijke opening om 19 uur varen we rustig verder op de ringvaart richting Haarlem.

Ook hier weer aardig wat bruggen. Maar overal een vlotte bediening. We bereiken het centrum van Haarlem om 21.45 en vinden een een ligplaats aan de kade van het Spaarne nadat we de Gravestenerbrug zijn gepasseerd. Vanaf 22 uur wordt er geen brug meer bediend. Just in time, zullen we maar zeggen.

Via een app kan je betalen en aan de kade is zelfs stroom. En dan zijn we wel toe aan de benen strekken en een biertje ergens drinken. Dat ergens wordt niet op de Grote Markt waar het ons veel te druk is, maar op ons eigen bootterras met fantastisch uitzicht.