En dan komen eindelijk de buien waar zo lang op gewacht was. We houden er dus rekening mee dat de zeilpakken weer eens aan moeten. Aangekomen op zaterdagochtend in Monnickendam hangen daar ook de donkere wolken.
Ik ben blij dat ik aan mijn theewater voelde dat de gasfles bijna op kon zijn. Laat ik vast koffiewater opzetten en hopen dat daarbij blijkt dat het gas op is. Een paar tellen later gaat het gas vanzelf uit. Inderdaad leeg. Zo kon ik in onze haven nog snel even de gasfles omwisselen. En dan ben ik verbaasd hoe weinig zo’n gasfles kost in deze tijd.
Als we wegvaren zien we de bewolking steeds meer wegtrekken naar het zuidoosten. En gauw zitten we heerlijk in het zonnetje. Een mooi bootje wordt door Joost met de camera vastgelegd en later op de site vaarfoto gezet.
Met een windkracht 3 uit het noordoosten en later meer uit het noorden hebben we een extra slag te maken om bij de Marker Wadden uit te komen.
Er is nu buiten het seizoen genoeg plek in de haven van de Marker Wadden. We komen aan op een tijdstip dat de dagjesmensen net weer vertrokken zijn. Eerst nog even rustig zitten lezen in de zon. Een bootje aan de overkant trekt onze aandacht. Deze voert het vlaggetje wit met een rode stip.
Dat betekent dat de boot ‘single handed’ ,door 1 persoon wordt gevaren.
Echter de naam van de boot is: Two. Oh ja, natuurlijk: me and my boat. Even later stappen er twee mensen in. Het vlaggetje wordt meteen weggehaald. Het leek erop dat een vrijwilligster werd opgehaald
We gaan nog even wandelen en vogels spotten.
Aan de richtingaanwijzers hebben we niet zoveel.
We zijn niet zulke vogelkenners maar de zilverreiger die we zien vliegen herkennen we. We zien nu pas daarachter de skyline van Enkhuizen.
Het is weer genieten hier te zijn.
Terug op de boot hoeven we geen moeite te doen voor het eten. Thuis namen we een portie chili sine carne uit de vriezer mee. Opwarmen en klaar. We zitten gezellig binnen te lezen als we opeens door ons raampje zien dat het weer volle maan is.
We worden wakker van langdurig gekrijs van een kind. Ouders/verzorgers (we moeten correct blijven) krijgen er geen vat op. Hoewel al naseizoen, rondom ons liggen allemaal boten met kinderen. We herkennen het heerlijk spelen van de kinderen rond de boot en het water, maar niet het gekrijs of zijn dat vergeten.
Hoewel geen wind vertrekken we op tijd zodat we weer heerlijk rustig in/op onze eigen bubbelboot zitten. We proberen nog even te zeilen maar gaan uiteindelijk toch maar motoren. Met de stuurautomaat aan kunnen we ook nog beter voor op de boot zitten om wat wind te vangen. We kunnen tegelijk nog wat klusjes doen, oa de rubbers van de ramen door nieuwe vervangen.
Omdat er zo weinig wind is kunnen we terug in de haven goed ons voorzeil eraf halen. We hebben dit seizoen met de genua gevaren. Dat is een vrij groot voorzeil. Het is alleen ook al een oud zeil met al meerdere reparaties. Nu was er ook een strook aan de bovenkant losgescheurd. Daar willen we de zeilmaker naar laten kijken. Heeft repareren nog zin? Het is nog een heel gedoe zo’n groot zeil over de steiger naar de kant te krijgen alwaar we hem opvouwen. We kunnen het zeil bij het havenkantoor inleveren zodat de zeilmaker deze maandag daar kan ophalen. Wat zijn we toch blij met deze haven, alles gaat hier altijd gemoedelijk en praktisch.
Hierna moeten we nog het andere voorzeil uit de boot tevoorschijn toveren en bevestigen. Dit is een high- aspect fok, die een stuk nieuwer is en waar we vorig jaar prima mee gevaren hebben. Joost moet maar eens uitleggen wat de verschillen zijn. In ieder geval hangt het van de windkracht en je koers af met welk zeil je beter zeilt. Leuk voor wedstrijdzeilers die dan tijdens de toch het zeil wisselen. Dat gaan wij never nooit doen. We gaan nog wel een weekje weg met de boot begin oktober en dan gaan we maar eens kijken of er grote verschillen zijn.
