Reisleider, dol op reisgidsen en het puzzelen op reisdoelen. Groot genieter, ook van voorpret. Voorkeur (ook buiten Duitsland) voor Duitstalige reisgidsen wat vaak de taalverwarring vergroot.
We ontwaken op onze laatste vakantiedag in de haven van onze thuisstad. Vandaag varen we onze boot naar haar thuis terwijl de boot zelf ook ons thuis is. En Monnickendam beschouwen we inmiddels ook een beetje als ons thuis. En om het nog verwarrender te maken: op de boot staat dan weer Amsterdam, want we mogen Amsterdam als thuishaven van onze boot opgeven omdat wij er wonen.
We mogen eerst het hele IJ overvaren. Ook dit keer helaas grijs weer. We moeten hier nog eens komen met veel zon. Dat levert mooiere foto’s op.
Door hier te varen is ons rondje rond waarmee we met Hemelvaart begonnen met de staande mast route door Amsterdam. Nu varen we aan de zijde van het centraal station en zien we zo de pont volstromen met mensen.
We nemen weer de Oranje sluizen. Geen grote drukte, we kunnen zo mee.
Daarna gaat meteen de Schellingwoudebrug open. Er staat een lekker windje uit het Noordwesten en we hopen daarmee een eind te kunnen zeilen. We hebben niet gereefd vanwege de voorspelde windkracht 3. We gaan echter met gemiddeld 6.5 knoop. De wind neemt toe en is ook vlagerig. We gaan soms behoorlijk scheef. Het gangboord tikt net het water niet aan. We vinden het heerlijk om zo weer lekker te zeilen.
Het Paard van Marken komt in zich en blijkt eindelijk uit de steigers te zijn.
Joost kijkt op de kaart op welk moment we overstag kunnen gaan om ook de Gouwzee lekker in te kunnen zeilen.
Alleen het Monnickendammer gat is niet bezeilbaar. Maar we zijn zeer tevreden over onze zeiltocht.
We strijken de zeilen met de thuishaven in zicht.
Na aangelegd te hebben nog even opruimen en inpakken. Lukas komt ons halen en dan zijn we met een half uur thuis.
Dit kleine haventje hebben ze bomvol gelegd met passanten die de staande mast route varen. Een goede verdienste voor deze watersportvereniging. Dat betekent ongekende drukte bij de douches die zich ook nog in een kleine ruimte bevinden. Er zijn wat Vlaamse dames die zich boos maken dat er een euro in de douche moet die ze niet hebben. Ze vonden het typisch Nederlands. Wij zagen juist dat je haast nergens meer hoefde te betalen voor de douche. Dit was een uitzondering. Maar met de hoge energieprijzen kan ik mij voorstellen dat zo’n vereniging het zo houdt.
We zijn samen met 2 andere boten ruim op tijd weg om de Goudse spoorbrug te halen. Via de marifoon horen we dat eerst een vrachtschip erdoor mag en daarna wij.
Vervolgens proberen we het vrachtschip bij te blijven. Want voor de beroeps gaat alles sneller open dan voor ons. Dat lukt aardig. Alleen schept een andere jachtje via de marifoon verwarring door steeds brugwachters op te roepen en te zeggen dat we van noord naar zuid varen. Het waren ook Vlamingen, misschien denken ze dat ze op weg naar huis zijn.
Bij Alphen gaat het vrachtschip een containerhaven in en moeten we nu op eigen kracht. Bij een brug moeten we juist wachten omdat een vrachtschip van de andere kant kwam. Het is zonnig en er zijn veel mensen buiten die ook graag naar een bootje zwaaien. En wij zwaaien natuurlijk terug. Het valt me op dat de woningen langs de waterkant vol staan met bloeiende planten en ook veel hortensias. Maakt alles nog vrolijker. We kijken hier overigens niet naar de arme kant van Nederland. Als je aan het water woont heb je ook een bootje. Of, trekkers. Oh, ze zijn te koop.
De bruggen hebben ons hier en daar fors opgehouden en we willen de Kaagbrug die om 15 uur draait halen. We twijfelen of we moeten gaan tanken voor het Braassemermeer. Toch maar gedaan. We zetten daarna de gashandel volop. Nog 3 bruggen, we mogen hierbij geen tijd meer verliezen en doen dat toch. Een eindsprint langs kaageiland leverde een hele boze pontbestuurder op. We mochten bij de pont niet zo hard varen. We varen de hoek om en zien dat de Kaagbrug net dicht is. Andere zeilboten die van de andere kant kwamen komen ons tegemoet.
We balen even flink, maar gaan dan maar aan de wachtsteiger liggen. Over 4 uur gaat de volgende opening. We kunnen hier niet aan de kant komen maar hebben ook geen puf eerst nog ergens heen te gaan. We gaan uitrusten, een boek of krant lezen en later als avondeten pannenkoeken bakken. Zo vliegt toch nog de tijd. We kijken de brugopeningen nog eens na en dan ziet Joost dat de brugopening om 15 uur alleen voor boten was die vanuit het noorden kwamen. We hebben de brugopening dus niet gemist, hij ging voor ons helemaal niet.
Na de werkelijke opening om 19 uur varen we rustig verder op de ringvaart richting Haarlem.
Ook hier weer aardig wat bruggen. Maar overal een vlotte bediening. We bereiken het centrum van Haarlem om 21.45 en vinden een een ligplaats aan de kade van het Spaarne nadat we de Gravestenerbrug zijn gepasseerd. Vanaf 22 uur wordt er geen brug meer bediend. Just in time, zullen we maar zeggen.
Via een app kan je betalen en aan de kade is zelfs stroom. En dan zijn we wel toe aan de benen strekken en een biertje ergens drinken. Dat ergens wordt niet op de Grote Markt waar het ons veel te druk is, maar op ons eigen bootterras met fantastisch uitzicht.
We zijn nu echt op weg naar huis. We hadden wel gehoopt vandaag te kunnen zeilen met wind uit het westen en de rakken meest noordoost. Helaas was er geen wind toen we opstonden. Wel heel lekker weer om te ontbijten in de kuip. We vertrekken vroeg omdat we de opening van de spoorbrug bij Dordrecht uiterlijk om 15 uur nemen. Daarna wordt hij 3 uur niet bediend.
We verlaten weer via de keersluis Oude Tonge.
Op deze zonnige dag is de 1 km vaart naar buiten door een vogelrijk gebied een genoegen. We mogen hier maar heel langzaam varen en zo horen we ook alle vogelgeluiden goed. Een zilverreiger vind onze nabijheid toch niet zo fijn en vliegt op.
Op het Volkerak staat ook geen wind. We tuffen rustig naar de Volkeraksluis. Deze keer zitten we in de sluis met 1 andere boot. Zij vinden het ook overal zo rustig. Maar in tegengestelde richting gaan er toch heel wat meer boten de sluis in.
Na de sluis zet ik nog koffie. Mijn koffiebeker die ik buiten neer heb gezet schop ik zelf om bij het naar buiten gaan. Wat een zooi en wat zonde van de koffie. Een mooie witte lijn heeft ook een bruin kleurtje aangenomen. Het treft dat ik nog afwaswater had staan. Daarin de lijn gewassen en het water over de kuip gegooid zodat alles schoonspoelt.
Op het Hollands Diep gekomen nog steeds onvoldoende wind om te zeilen. We komen 2 sloepen tegen waarin door jonge mensen geroeid wordt, ze hebben een behoorlijke vaart. Ze hebben Belgische vlaggen. Zouden ze helemaal uit Belgie geroeid hebben? Maar dan komen ons snelle motorjachten tegemoet, ook met een Belgische vlag en met de vermelding kadetten van de marine. Trainen ze hier in Nederland?
We komen bij het eerste lastige punt. Het Dordtsche Kil opdraaien en tegelijk oversteken naar stuurboordzijde terwijl er ook verkeer onder de brug vanuit de Biesbosch kan komen. AIS helpt ons weer.
Het Dordsche Kil ziet er veel minder kil uit dan op de heenweg.
Het volgende lastige punt is waar de oude Maas en Dordtsche Kil samen komen en hier ook nog een uitvaart ligt van een grote industriehaven. En daar willen twee grote vrachtschepen voor ons nog net insteken en twee achter ons langs. Gelukkig worden de manoeuvres van deze boten ook gecommuniceerd over de marifoon.
En dan komt de hefbrug bij Dordrecht in zicht. We zijn er ruim op tijd. Juist dan steekt er eindelijk een windje op. Joost had over de marifoon al gehoord dat een groot containerschip vanaf de andere kant ook door dit gat wil. Heel bijzonder want het meeste vrachtverkeer kan gewoon onder de brug door in het midden van de vaart. En daarvoor ligt nog een grote klipper.
Als de brug open is mag je van beide kanten tegelijk erdoor gaan varen. Maar de containerboot heeft een blauw bord uitgehangen. Joost wist dat het betekent dat deze onze stuurboord wal gaat varen. Twee andere jachtjes aan onze zijde hebben dat nog niet door. Ze beginnen bij groen op te varen en schrikken zich dan het rambam en maken rechtsomkeert en varen ons haast nog klem. Het loopt allemaal goed af. En ik ben blij met Joost die alles zo goed door heeft.
Daarna gaat al snel de brug naar de Wijnhaven in Dordrecht open en krijgen we een box toegewezen.
We eten gauw een boterham en rusten uit van deze toch wel vermoeiende tocht.
We maken een wandeling door de stad en halen boodschappen bij Albert Heijn. We waren hier al met met Pinksteren en toen was het veel drukker in de stad. Terrassen zijn vrij leeg. Het valt niet mee een gezellig restaurant voor de avond te vinden. Eindelijk is het toch gelukt en bleek restaurant Lef ook een goede keus.
Gisteravond inderdaad plannen gemaakt. We wilden deze vakantie graag eens van de Noordzee proeven. En toch hadden we ook wat koudwatervrees. We hebben dan wel op veel zeeën gevaren (Waddenzee, Middellandse Zee, Oostzee), maar de Noordzee met de zeegaten en rondom zandbanken, druk scheepbaartverkeer en ook echte zeedeining wordt als toch de moeilijkste gezien. En het Noordzeeboek wat we recent kochten maakt je alleen maar banger daarvoor. Naar huis over de Noordzee gaat niet lukken met de voorspelde wind. Maar als we nu eens van Stellendam (Haringvliet) over de zee naar de Oosterschelde varen. Dit is een route waarbij je geen drukke scheepvaartroute hoeft over te steken. De windverwachting voor morgen is windkracht drie uit westen tot noordwesten. Misschien moeten we een beetje kruisen. Maar met deze wind is er geen probleem in de zeegaten.
We hebben dan nog wel boodschappen nodig en zo lopen we na de Griek nog naar een Albert Hein die tot 22 uur open is.
Op de boot bereiden we de tocht goed voor met de stroomatlas en de getijden tabellen erbij. Het liefst heb je natuurlijk het zeegat uit de ebstroom mee en het zeegat weer in de vloedstroom. Het plan is dat we om 8 uur gaan vertrekken.
En dat lukt prima. Het is een half uur varen naar Stellendam waar we de sluis door moeten.
We zijn de enige boot in een hele grote sluis. Om half 10 varen we dan het ruime sop op. Eerst op de motor door het Slijkgat, een betonde geul waar aan beide zijden veel ondieptes liggen. Bij een ondiepte zien we de golven er op breken. En wat zien we daar. Zeehonden die veel plezier blijken te beleven aan het spelen in de branding.
Het is overigens heerlijk weer, op zee een zonnetje terwijl wolken het land in trekken. Er is ook heel goed zicht zodat we de betonning goed kunnen volgen.
Het zicht op de Maasvlakte is ook indrukwekkend.
En de vrachtschepen die van en naar Rotterdam varen.
Aan het eind van het Slijkgat varen we naar een lichtopstand. Daar hijsen we de zeilen. We kunnen niet helemaal de koers varen die moet, dus kruisen we een keer. We liggen lang voor op ons schema maar in de middag neemt de wind af en varen we nog nauwelijks 4 knopen dankzij de stroming. Maar we genieten van het uitzicht op de eilanden en van de weidsheid van de zee.
Er is nauwelijks deining. Deze eerste tocht is niet moeilijk en zo moet het natuurlijk ook. Het smaakt ook naar meer. Zullen we maar doorvaren naar Dover?
Af en toe steekt er nog een zeehond zijn neus boven het water.
Rond vijf uur komen we aan bij de Roompotsluis waar we weer als enige boot in gaan. Een ligplaats in de Roompot Marina hebben we al geregeld.
Een mooie zonnige dag is het vandaag. Voor het ontbijt haalt Joost brood bij de bakker en nog wat boodschappen bij de plaatselijke Jumbo. Wat dat betreft wordt Willemstad meer bewoont dan Veere. Het was dus even wachten bij de bakker, en daarna bleek de Jumbo nog niet eens open en moest hij weer wachten.
We wilden op tijd weg om de opening van de Haringvlietbrug om 11 uur te halen. De brug gaat gewoonlijk maar 2 keer per dag open en in het weekend 3 keer per dag. Zo lagen we natuurlijk ruim een half uur voor tijd al rondjes te draaien voor de brug. Je wil het niet missen. Het is zaterdag en mooi weer dus er verzamelden zich steeds meer bootjes voor de opening.
En toen eindelijk de brug open ging gaven al die bootjes gas om zich door het gat te persen. Dat gaat dan toch wel goed.
Iedereen meteen linksaf om tegen de wind de zeilen te hijsen. Ons doel was maar 3 mijl verderop dus hijsen we alleen de genua.
We hebben geen haast en zien alle boten in de verte verdwijnen. Wij willen graag aanleggen op Tiengemeten een groot eiland in het Haringvliet en in beheer van natuurmonumenten. Er is een kleine steiger en het is er max 1.50 m diep. Je mag er niet overnachten. Voor ons zien we twee boten er achteruit invaren, het is er namelijk ook niet breed, keren is blijkbaar geen optie. Eerst onze kiel opgehaald en dan varen we er toch maar gewoon vooruit in. Een schipper die meteen aan het begin zijn boot heeft neergelegd kijkt ons verschrikt aan. Ik leg hem uit dat we maar 1 meter diep steken. Na ons komen er nog 2 boten en zo ligt de steiger meteen vol.
We gaan met gesmeerde broodjes en drinken op weg voor een wandeling. Ook hier weer grote grazers in dit geval Schotse hooglanders om te zorgen dat het eiland niet dichtgroeit.
Er zouden bevers zitten en de zee-arend is er vaak te gast. Wij zien alleen een zilverreiger en ganzen. Maar de wandeling van een uur bevalt ons prima.
Joost vaart de boot achteruit het haventje uit. Draaien lukt pas bij de ingang waar het net wat breder is. De kiel mag weer naar beneden en dan gaan we zeilen met beide zeilen. Een eind voorbij Tiengemeten keren we en varen naar het haventje van Den Bommel, dit ligt ten zuiden van Tiengemeten. We lezen dat het een rustig haventje is voor rustzoekers. Helaas is vandaag dan wel net de barbecue van deze verenigingshaven. Het is er gemoedelijk en we hebben er niet echt last van.
Nadat Joost een eenvoudige doch voedzame maaltijd heeft klaargemaakt en we dit verorbert hebben, moeten we nog even Ollie B Bommel gaan bekijken in het dorp. Ze hebben hem hier opge-eist blijkbaar. Er staat hier een standbeeld van hem, de basisschool heet zo en de watersportvereniging heeft hem ook gekozen voor hun vlag. Verder hebben ze niets met elkaar van doen. En wat heeft Joost ermee van doen? Heren van stand!
