We zijn nu echt op weg naar huis. We hadden wel gehoopt vandaag te kunnen zeilen met wind uit het westen en de rakken meest noordoost. Helaas was er geen wind toen we opstonden. Wel heel lekker weer om te ontbijten in de kuip. We vertrekken vroeg omdat we de opening van de spoorbrug bij Dordrecht uiterlijk om 15 uur nemen. Daarna wordt hij 3 uur niet bediend.

We verlaten weer via de keersluis Oude Tonge.

Op deze zonnige dag is de 1 km vaart naar buiten door een vogelrijk gebied een genoegen. We mogen hier maar heel langzaam varen en zo horen we ook alle vogelgeluiden goed. Een zilverreiger vind onze nabijheid toch niet zo fijn en vliegt op.

Op het Volkerak staat ook geen wind. We tuffen rustig naar de Volkeraksluis. Deze keer zitten we in de sluis met 1 andere boot. Zij vinden het ook overal zo rustig. Maar in tegengestelde richting gaan er toch heel wat meer boten de sluis in.

Na de sluis zet ik nog koffie. Mijn koffiebeker die ik buiten neer heb gezet schop ik zelf om bij het naar buiten gaan. Wat een zooi en wat zonde van de koffie. Een mooie witte lijn heeft ook een bruin kleurtje aangenomen. Het treft dat ik nog afwaswater had staan. Daarin de lijn gewassen en het water over de kuip gegooid zodat alles schoonspoelt.

Op het Hollands Diep gekomen nog steeds onvoldoende wind om te zeilen. We komen 2 sloepen tegen waarin door jonge mensen geroeid wordt, ze hebben een behoorlijke vaart. Ze hebben Belgische vlaggen. Zouden ze helemaal uit Belgie geroeid hebben? Maar dan komen ons snelle motorjachten tegemoet, ook met een Belgische vlag en met de vermelding kadetten van de marine. Trainen ze hier in Nederland?

We komen bij het eerste lastige punt. Het Dordtsche Kil opdraaien en tegelijk oversteken naar stuurboordzijde terwijl er ook verkeer onder de brug vanuit de Biesbosch kan komen. AIS helpt ons weer.

Het Dordsche Kil ziet er veel minder kil uit dan op de heenweg.

Het volgende lastige punt is waar de oude Maas en Dordtsche Kil samen komen en hier ook nog een uitvaart ligt van een grote industriehaven. En daar willen twee grote vrachtschepen voor ons nog net insteken en twee achter ons langs. Gelukkig worden de manoeuvres van deze boten ook gecommuniceerd over de marifoon.

En dan komt de hefbrug bij Dordrecht in zicht. We zijn er ruim op tijd. Juist dan steekt er eindelijk een windje op. Joost had over de marifoon al gehoord dat een groot containerschip vanaf de andere kant ook door dit gat wil. Heel bijzonder want het meeste vrachtverkeer kan gewoon onder de brug door in het midden van de vaart. En daarvoor ligt nog een grote klipper.

Als de brug open is mag je van beide kanten tegelijk erdoor gaan varen. Maar de containerboot heeft een blauw bord uitgehangen. Joost wist dat het betekent dat deze onze stuurboord wal gaat varen. Twee andere jachtjes aan onze zijde hebben dat nog niet door. Ze beginnen bij groen op te varen en schrikken zich dan het rambam en maken rechtsomkeert en varen ons haast nog klem. Het loopt allemaal goed af. En ik ben blij met Joost die alles zo goed door heeft.

Daarna gaat al snel de brug naar de Wijnhaven in Dordrecht open en krijgen we een box toegewezen.

We eten gauw een boterham en rusten uit van deze toch wel vermoeiende tocht.

We maken een wandeling door de stad en halen boodschappen bij Albert Heijn. We waren hier al met met Pinksteren en toen was het veel drukker in de stad. Terrassen zijn vrij leeg. Het valt niet mee een gezellig restaurant voor de avond te vinden. Eindelijk is het toch gelukt en bleek restaurant Lef ook een goede keus.

Gisteravond inderdaad plannen gemaakt. We wilden deze vakantie graag eens van de Noordzee proeven. En toch hadden we ook wat koudwatervrees. We hebben dan wel op veel zeeën gevaren (Waddenzee, Middellandse Zee, Oostzee), maar de Noordzee met de zeegaten en rondom zandbanken, druk scheepbaartverkeer en ook echte zeedeining wordt als toch de moeilijkste gezien. En het Noordzeeboek wat we recent kochten maakt je alleen maar banger daarvoor. Naar huis over de Noordzee gaat niet lukken met de voorspelde wind. Maar als we nu eens van Stellendam (Haringvliet) over de zee naar de Oosterschelde varen. Dit is een route waarbij je geen drukke scheepvaartroute hoeft over te steken. De windverwachting voor morgen is windkracht drie uit westen tot noordwesten. Misschien moeten we een beetje kruisen. Maar met deze wind is er geen probleem in de zeegaten.

We hebben dan nog wel boodschappen nodig en zo lopen we na de Griek nog naar een Albert Hein die tot 22 uur open is.

Op de boot bereiden we de tocht goed voor met de stroomatlas en de getijden tabellen erbij. Het liefst heb je natuurlijk het zeegat uit de ebstroom mee en het zeegat weer in de vloedstroom. Het plan is dat we om 8 uur gaan vertrekken.

En dat lukt prima. Het is een half uur varen naar Stellendam waar we de sluis door moeten.

We zijn de enige boot in een hele grote sluis. Om half 10 varen we dan het ruime sop op. Eerst op de motor door het Slijkgat, een betonde geul waar aan beide zijden veel ondieptes liggen. Bij een ondiepte zien we de golven er op breken. En wat zien we daar. Zeehonden die veel plezier blijken te beleven aan het spelen in de branding.

Het is overigens heerlijk weer, op zee een zonnetje terwijl wolken het land in trekken. Er is ook heel goed zicht zodat we de betonning goed kunnen volgen.

Het zicht op de Maasvlakte is ook indrukwekkend.

En de vrachtschepen die van en naar Rotterdam varen.

Aan het eind van het Slijkgat varen we naar een lichtopstand. Daar hijsen we de zeilen. We kunnen niet helemaal de koers varen die moet, dus kruisen we een keer. We liggen lang voor op ons schema maar in de middag neemt de wind af en varen we nog nauwelijks 4 knopen dankzij de stroming. Maar we genieten van het uitzicht op de eilanden en van de weidsheid van de zee.

Er is nauwelijks deining. Deze eerste tocht is niet moeilijk en zo moet het natuurlijk ook. Het smaakt ook naar meer. Zullen we maar doorvaren naar Dover?

Af en toe steekt er nog een zeehond zijn neus boven het water.

Rond vijf uur komen we aan bij de Roompotsluis waar we weer als enige boot in gaan. Een ligplaats in de Roompot Marina hebben we al geregeld.

Een mooie zonnige dag is het vandaag. Voor het ontbijt haalt Joost brood bij de bakker en nog wat boodschappen bij de plaatselijke Jumbo. Wat dat betreft wordt Willemstad meer bewoont dan Veere. Het was dus even wachten bij de bakker, en daarna bleek de Jumbo nog niet eens open en moest hij weer wachten.

We wilden op tijd weg om de opening van de Haringvlietbrug om 11 uur te halen. De brug gaat gewoonlijk maar 2 keer per dag open en in het weekend 3 keer per dag. Zo lagen we natuurlijk ruim een half uur voor tijd al rondjes te draaien voor de brug. Je wil het niet missen. Het is zaterdag en mooi weer dus er verzamelden zich steeds meer bootjes voor de opening.

En toen eindelijk de brug open ging gaven al die bootjes gas om zich door het gat te persen. Dat gaat dan toch wel goed.

Iedereen meteen linksaf om tegen de wind de zeilen te hijsen. Ons doel was maar 3 mijl verderop dus hijsen we alleen de genua.

We hebben geen haast en zien alle boten in de verte verdwijnen. Wij willen graag aanleggen op Tiengemeten een groot eiland in het Haringvliet en in beheer van natuurmonumenten. Er is een kleine steiger en het is er max 1.50 m diep. Je mag er niet overnachten. Voor ons zien we twee boten er achteruit invaren, het is er namelijk ook niet breed, keren is blijkbaar geen optie. Eerst onze kiel opgehaald en dan varen we er toch maar gewoon vooruit in. Een schipper die meteen aan het begin zijn boot heeft neergelegd kijkt ons verschrikt aan. Ik leg hem uit dat we maar 1 meter diep steken. Na ons komen er nog 2 boten en zo ligt de steiger meteen vol.

We gaan met gesmeerde broodjes en drinken op weg voor een wandeling. Ook hier weer grote grazers in dit geval Schotse hooglanders om te zorgen dat het eiland niet dichtgroeit.

Er zouden bevers zitten en de zee-arend is er vaak te gast. Wij zien alleen een zilverreiger en ganzen. Maar de wandeling van een uur bevalt ons prima.

Joost vaart de boot achteruit het haventje uit. Draaien lukt pas bij de ingang waar het net wat breder is. De kiel mag weer naar beneden en dan gaan we zeilen met beide zeilen. Een eind voorbij Tiengemeten keren we en varen naar het haventje van Den Bommel, dit ligt ten zuiden van Tiengemeten. We lezen dat het een rustig haventje is voor rustzoekers. Helaas is vandaag dan wel net de barbecue van deze verenigingshaven. Het is er gemoedelijk en we hebben er niet echt last van.

Nadat Joost een eenvoudige doch voedzame maaltijd heeft klaargemaakt en we dit verorbert hebben, moeten we nog even Ollie B Bommel gaan bekijken in het dorp. Ze hebben hem hier opge-eist blijkbaar. Er staat hier een standbeeld van hem, de basisschool heet zo en de watersportvereniging heeft hem ook gekozen voor hun vlag. Verder hebben ze niets met elkaar van doen. En wat heeft Joost ermee van doen? Heren van stand!

Iedereen weet dat je jezelf niet moet vastknopen in een sluis….

Maar ik loop op de zaken vooruit. Ik ben weer als eerste wakker en zodoende ga ik me aanmelden bij de havenmeester en onze schuld voldoen en loop ik door naar de bakker in het dorp.

Daarna ontbijten in het zonnetje dat al behoorlijk brandt. Maar in de middag gaat het betrekken en komt er afkoeling en regen. We zullen zien. We willen vandaag naar Willemstad. Daarvoor moeten we eerst 2 sluizen door en vlak voor Willemstad nog de Volkeraksluizen.

Onze ligplaats in de haven geeft mooi zicht op de Grevelingensluis zodat we pas los hoeven te gooien als scheepvaart uit de sluis komt. Tijd genoeg om de sluis te halen.

Appeltje, eitje, sluizen kunnen we nu wel als onze broekzak. We wisten van gisteren dat deze sluis best lang duurt. Ik heb voor vast en Joost achter. Op een gegeven moment gaat de voorkant steeds meer naar buiten zonder dat ik er wat aan kan doen. Ik kijk naar Joost. Hé, zit je lijn niet vast? Ja, hoor, Joost zat te dromen en de lijn die hij eerst nog steeds had laten slippen had zich vast getrokken. En een lijn waar een boot aan hangt krijg je niet meer los, dat weten we allemaal. Ik zet mijn lijn met ruimte vast en loop naar Joost. Gauw de bakskist ingedoken voor de grote kabelschaar. Eerst een nieuwe lijn over de bolder gegooid en daarna knipte Joost de lijn door. En daar werden we te water gelaten. En dat is best een zachte landing. Gelukkig kwamen we daar zonder kleerscheuren vanaf, alleen met een kapotte lijn.

Wat waren wij blij dat we de laatste keer bij de watersportwinkel deze kabelschaar hebben gekocht. Hij is bedoelt voor situaties die je nooit mee hoopt te maken. Dat je mast breekt, en je boot dreigt te zinken doordat de mast nog vast aan de verstaging zit en de boot omtrekt. Als je dan de stag doorknipt red je je boot tegen zinken. Maar dat we nu deze schaar zo goed konden gebruiken bij een wel heel domme fout hadden we nooit gedacht. Een ander stel op een jacht heeft er leuke foto’s of een filmpje aan over gehouden.

We trillen nog wat na als we de volgende sluis invaren. Maar een ezel… en verder gaat het water hier omhoog en dan heb je dat probleem niet.

We varen nu in het Volkerak en daar is het echt heel druk met vrachtschepen.

Aan de overkant probeert een zeilboot er een beetje tussendoor te kruisen. Wij blijven aan de kant met een jachtenstrook ver van de grote jongens. We passeren heel veel zwanen. Zijn dit ook al kuddedieren? Het weer is grijs geworden en dat worden de foto’s dan ook.

Bij de Volkeraksluis is er een speciale sportbotensluis. Toch mag hier ook een klein vrachtschip eerst in. De twee motorjachten dralen zo met invaren dat we ze voorbij gaan. Blijkbaar erg bang voor de draaiende motor en dito water verplaatsing van het vrachtschip, waar je inderdaad niet bovenop moet gaan liggen.

Uit de sluis gekomen moeten we nu wel het vaarwater van de grote vrachtschepen oversteken om bij Willemstad te komen. Onze AIS helpt om het goede moment te bepalen. We krijgen van de havenmeester die mooi in een uitzichttoren zit een plaats aangewezen in de gemeentehaven. Als ik terugkom van ons aanmelden barst de bui los. We kunnen niet van een bui spreken want het regent een paar uur door. Zijn we maar mooi op tijd binnen weer waar we ons verder vermaken met een boek en een gezellig muziekje op. We warmen de pastamaaltijd van gisteren op en als de regen bijna over is gaan we Willemstad verkennen. Daarover morgen meer (maar wat een juweeltje!). We blijven hier namelijk nog een dag. Morgenavond komen twee oudcollega’s (stel) van Joost ons opzoeken en dan gaan we hier uit eten. Het restaurant hebben wij vanavond vast uitgezocht. En Joost heeft een Bosche bol geprobeerd. Ja, we zijn hier in Brabant!

Na een goede nachtrust ben ik om 8 uur klaarwakker terwijl Joost nog op 1 oor ligt. Ik ga vast boodschappen doen bij de plaatselijke AH. Terug op de steiger loopt ik Joost tegen het lijf op weg naar de wc.

We ontbijten rustig in het zonnetje terwijl andere boten bij ons in de buurt vertrekken. Precies zoals we het willen, want anders wisten we niet hoe we hier weer zonder problemen uit zouden kunnen varen. nu hebben we alle ruimte.

Het is laag water en nu vallen de zandbanken voor Yerseke pas goed op.

Er staat niet heel veel wind, maar we kunnen daarmee prima zeilen. Zo’n 10 mijl over de Oosterschelde naar de Zandkreeksluis die toegang geeft tot het Veerse meer. Met een stralend blauwe hemel ziet de Oosterschelde er weer schitterend uit.

De sluis gaat helaas voor onze neus dicht en we moeten aanleggen voor het wachten tot de volgende opening. Het verkeer van de Zeelandbrug gaat hier overheen. De sluis heeft twee bruggen zodat het verkeer bij opening van een brug voor de sluis het verkeer over de andere brug geleidt kan worden. daarom begrijpen we niet waarom hij dicht moest. Het blijkt namelijk ook nog eens een hele grote sluis.

We komen op het Veerse meer en helaas staat de wind zodanig dat het geen zin heeft te gaan zeilen. Helaas 2 uur motoren en dat is toch wel saai. We varen dwars door het spelersveld van sloeproeiende senioren bij Kortgene. Het is er enorm druk met veel mensen en veel sloepen en een heuse tribune. Toch kon ik er niets over vinden op internet.

Het is ruim twee uur varen naar Veere onze eindbestemming. Soms ook nogal saai. Maar als Veere dan in zicht is weten we waarom we het gedaan hebben.

Fijn is het dat we gisteren al een ligplaats in een box hebben kunnen regelen. De havenmeester verwelkomt ons en weet precies welke box we moeten hebben. Het is er niet heel ruim, maar Joost weet vakkundig in de box te komen. Complimenten!

En dan liggen we toch schitterend! Uitzicht op de toren van het stadhuis en de rest van de haven. Het carillion speelt een gezellig deuntje.

We gaan Veere verkennen en we beseffen dat we Veere altijd alleen in de kou hebben gezien en wel toen er nog echt koude winters waren in Nederland. Nu is het hoog zomer en we genieten van deze lommerrijke en oh zo mooi oude stadje.

We drinken op het terras aan de haven een biertje. We rusten uit van alle vermoeienissen op de boot. Daarna gaan we uit eten bij De Werf, een restaurant dat aan onze kant van de haven ligt en een mooi terras heeft met uitzicht op Veere. We eten Zeeuwse paella.

Genieten. We zijn natuurlijk geluksvogels, maar duidelijk is dat wij geen vliegtuig naar de zon hoeven.