Bij wakker worden is het laag water en zoals ons eerder op het Wad ook al was opgevallen: dan fourageren er veel minder vogels. Het zijn net mensen. De avondmaaltijd is het belangrijkste. Voor het ontbijt varen we vast weg, het is net kentering, maar nog nauwelijks stroom tegen. En leuk om toch te zien in de Krabbekreek wat zich op de zandplaat nog wel ophoudt. We zien eerst 1 en later nog 2 zeehonden lekker lui te wezen.

Ook zien we zo’n zes lepelaars die wel druk doende zijn hun buikje vol te eten. Daarna volgt ons eigen ontbijt.

We gaan vandaag het eiland Tholen rondvaren om bij de stad Tholen te komen. Opmerkelijk dat het oude vissersstadje Tholen aan zoet water ligt terwijl het grootste deel van Tholen grenst aan het zout van de Oosterschelde.

We kunnen op het Zijpe de zeilen hijssen. We komen een zeer vrolijk getuigde boot de Vrijbuiter tegen die we eerder in Zierikzee zagen liggen. Lees over het leuke project: https://www.paintafuture.org/?p=2287

We gaan eerst weer richting Zeelandbrug en vandaar draaien we het Engelse vaarwater in. Daar krijgen we ook de stroming mee, de wind trekt wat aan en dan gaan we soms ruim 7 knopen. Ik zit voor het eerst ook weer te zeilen en voel me daarbij opperbest. Heerlijk, je niet meer ziek voelen.

Op de Oosterschelde stem je af op het marifoonkanaal van verkeersbegeleidingspost Wemeldinge. Deze zit op een post bij Wemeldinge naast het kanaal door Zuid-Beveland. Dit is voor vrachtverkeer op weg naar Terneuzen een korte route en kan druk bevaren zijn. We hoorden ze de hele week over de marifoon zeggen: momenteel geen uitvaart. Ze bedoelen dan dat er uit het kanaal geen scheepsverkeer de Oosterschelde op vaart. Fijn als je daar langsvaart om te weten. Toch heb ik door dat zinnetje steeds een lied van Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh in mijn hoofd met de zin: de uitvaart gaat niet door vandaag, geen toespraak en geen bloemen (https://www.boudewijndegroot.nl/component/discografie/?view=liedteksten&id=95). Een echte Lennaert Nijgh tekst, dit keer onbegrijpelijk vrolijk. Als Joost via de Marifoon Wemeldinge oproept krijgt hij ook te horen: geen uitvaart.

Zo zeilen we verder als een speer richting de Bergsediepsluis. Deze sluis en de Oesterdam hebben ervoor gezorgd dat Tholen van het zoute water werd afgesloten. De sluis is maar klein er kunnen max 3 zeilboten in. Als derde boot passen we maar net en achter ons gaat de sluisdeur meteen dicht.

We zakken meteen snel en hebben last van de werveling van het water. Maar veel mis kan er eigenlijk niet gaan. Dan varen we het zoete water op. We bellen de jachthaven van de watersportvereniging of ze een plek voor ons hebben en krijgen een mooie plek toegewezen.

Prima haven trouwens, mooi clubgebouw en sanitair volgens Joost. Ik hou mij nog even hierbuiten. Vanavond zitten mijn 5 Coronadagen erop. Maar ben ik nu 24 uur klachtenvrij? Morgenochtend ga ik denk ik eindelijk douchen hier. In deze verenigingshaven is er dan denk ik geen kip.

We gaan Tholen verkennen wat een echt leuk klein stadje is.

De terrassen lonken, maar we houden ons dapper in. We hebben echter geen avondeten meer in huis en de supermarkten blijken hier op zondag dicht. Maar we hebben een Surinaams afhaal/bezorg tentje gevonden via Google maps op 600 m. Joost loopt maar even langs ipv ingewikkeld te bestellen via Thuisbezorgd.nl. Joost komt helemaal vrolijk terug vanwege het gezellige gesprek met het Hindoestaans Surinaamse echtpaar waarvan zij kookt en hij bezorgd en hij vertelt dat het haar hobby is. Hij wil Joost nog terug naar de boot brengen maar dat is toch erg overdreven. De maaltijd smaakt mede door dit alles opperbest. Ons buiten terras mag er ook wezen!

Het is zo’n topdag waarbij het overdag genoeg waait om te zeilen en het ‘s avonds windstil is zodat je nog lang buiten kan zitten. En dan mag ik mijzelf ook nog beter verklaren!

Om 4 uur werd ik wakker van forse regen. Ik sprong het bed uit om te zien of wel alle luiken dicht zaten. Waarna Joost half in zijn slaap mompelde dat ze dicht waren. Het bed weer in mij bedenkend dat ik aan een stuk door geslapen had, heerlijk. Daarna weer snel in slaap gevallen en toen ik weer wakker werd op een Christelijk tijdstip leek het even of ik nergens meer last van had. Helaas was dat niet waar.

Rustig aan maar weer. We gaan naar Colijnsplaat, aan de Noordkant van Noord-Beveland, slechts 7 mijl hier vandaan. Er is daar vlak bij de haven een supermarkt. Eerst moet het anker omhoog. Dus voor Joost niet rustig aan maar aan het werk want ons anker moet met de hand eruit gehaald worden. Dat viel niet mee want anker en ketting zaten ook nog vol Zeeuwse klei. Na een klein uur varen we weg. We kunnen profiteren van de vloedstroom richting het westen en met een zuidwesten wind zeilen we relaxt naar Colijnsplaat. Omdat de haven niet heel ruim zou zijn de fenders vast buiten de haven aan de boot gehangen. 1 laat ik helaas uit mijn handen vallen en gaat lekker met de stroom mee. We kunnen hem inhalen en met de pikhaak weer naar binnen halen.

Joost mag lekker boodschappen doen terwijl ik bootarrest heb. Toch gaan we in de middag een clandestien wandelingetje maken over de dijk met schitterend wijds uitzicht (waarvan helaas geen foto). Wel van onze haven.

Op de ons toegewezen plaats ligt vreemd genoeg al een boot. Ernaast twee vrije plekken. Daar dan maar ingeschoten. Blijkt de havenmeester zich vergist en liggen we ook nog precies op de verkeerde van de twee vrije plekken. Dit was wel makkelijk op te lossen door de lijnen eerst over te brengen en de boot naar de goede kant te trekken. Gauw weer naar binnen om uit te puffen. Dat was dan weer net even te veel inspanning.

Joost zorgt verder nog dat het water wordt aangevuld. Morgen gaan we toch weer lekker voor anker. Dat voelt minder opgesloten dan in een haven. Joost kan er dan nl ook niet af.

Omdat ik mij toch steeds wat beter ga voelen doen we ook nog een clandestiene avondwandeling door het dorp met z’n mooie lindenlaan.

Als avontuurlijk klapstuk van vandaag stuiten we op een trekveer. Joost doet een sprongetje van geluk in de lucht en dat moest zeker wel op de foto.

Je hebt zout en zout water. Het Grevelingen is zout water zonder getijde. De Brouwersdam is immers geheel dicht. De Oosterschelde is zout water met getijde, maar dan gematigd tij, want de Oosterschelde is deels gesloten en deels open door de Oosterschelde kering die overigens ook dicht kan. Vandaag is het plan te varen van Bruinisse naar Zierikzee, beiden op Schouwen-Duivenland, slechts 12 km hemelsbreed van elkaar gelegen. Echter het een aan stil zout water, het andere op zout getijde water. En via het water een afstand van 12 mijl.

We vertrekken van ons eilandje en gaan het Grevelingen af bij de Grevelingen sluis bij Bruinisse. Helaas wat wachttijd hier. Tegen 12 uur zijn we door de sluis en gaan we de zeilen hijssen. Er staat weinig wind uit het Oosten maar we profiteren ook van de ebstroom. Samen gaan we zo met 2.5 tot 3.5e knoop over het Zijpe. Het Zijpe wat ik alleen kende van de waterstanden van vroeger.

Hier vaart nog aardig wat vrachtverkeer, maar het is er ruim en je hoeft geen last van elkaar te hebben. We verbazen ons wel over andere zeilboten, die wereldvreemd dobberen midden in de vaargeul. Op het Keeten varend komt de Zeelandbrug al in het zicht. We hebben geen haast en genieten van de stilte naast de vogelgeluiden. Er is een waterig zonnetje, warm genoeg voor korte broek. De Zeelandbrug gaat 2 keer per uur open. We zien de eerdere opening uit de verte.

We vragen ons af of we de opening van 5 voor 3 gaan halen. We gaan er niet eerder voor strijken en motoren. Maar we halen het precies. Echter horen we over de marifoon dat de brug om 5 voor 3 niet bediend wordt omdat er een melding is van een ambulance die er langs moet. De bediening schuift dan gewoon op naar weer een half uur later. Zo kunnen we op de motor de Zeelandbrug van dichterbij bekijken en ook zien dat er inderdaad een ambulance met zwaailicht over de brug komt. Ach, het is best goed geregeld in Nederland, denk ik dan.

Door het wachten zijn er aardig wat boten voor de brug komen te liggen. Maar Joost is nu haantje de voorste en weet als eerste door de geopende brug te varen.

Zo varen we ook als eerste het havenkanaal naar Zierikzee op. Maar er zijn altijd mensen die meer haast hebben en je gaan inhalen. We hebben geen zorgen want ik heb al een box geregeld via de havenmeester.

Het valt nog niet mee goed de boot in de box vast te krijgen. Vanwege het getijdewater zijn er drijvende stijgers met vinger pieren en palen met glijstangen. Onze routine door een spruit over de paal te gooien gaat hier niet werken. De lijnen achter moeten door een ring gehaald worden die langs de glijstang glijdt bij het zakken of stijgen van het water. Gelukkig is er nauwelijks wind en hebben we alle tijd om het in orde te krijgen.

Dan is het tijd om Zierikzee te verkennen en nog een paar boodschappen te doen. Zierikzee wordt wel de parel van Zeeland genoemd en met recht denk ik.

We reserveren bij het restaurant genaamd de Proeverij op een mooi plein bij de oude haven. Later blijkt dat we de goede hebben uitgezocht. Terwijl de meeste terrassen leeg zijn rond 19 uur is het op ons terras lekker druk. We trakteren onszelf op wat het zoute water ons te bieden heeft: mosselen en zeetong.

Dat gaat erin als koek. Joost heeft wat meer moeite met zijn Crepe Suzette met flensen ipv flensjes. Mijn Zeeuwse bonusmousse bevat naast caramel, je raad het al, zout!

We hadden een onrustige nacht. Alleen van de forse wind ging de boot heen en weer, want last van golven hadden we niet in deze beschutte haven.

Laat ik nog maar even een foto zien van de stuwsluis. Kan je zien hoe hoog de dijk is die rondom de haven ligt.

En zo werd het plan: rustig aan doen vandaag. Na 2 gezellige avonden met vrienden was ook Joost daaraan toe. We zouden wel zien of we nog zouden gaan varen. Al snel wordt duidelijk wat voor een dag het echt wordt: de begin van de vakantie migraine dag van Joost. Hij kan het blijkbaar uitstellen tot het gewoon kan. Ik vind een dagje hier blijven en doen waar ik zin in heb ook wel fijn. Dus loop ik naar de havenmeester om te kijken of onze plek voor de komende nacht ook nog vrij is. Gelukkig, de vaste ligplaats houders komen nog niet terug.

Na douche, ontbijt en het volgen van de kerkdienst via internet loop ik Brouwershaven in voor nog wat boodschappen. Weer op de boot zet ik koffie. Ik ben verbaasd dat Joost ook koffie wil. Even later heb ik nog maar net op tijd de puts te pakken waarin Joost zijn maaginhoud ledigt.

In de middag trekken er buien over waarbij het binnen heerlijk lezen is. Als het droog is verwissel ik vast van 1 raampje de rubbers. We hebben nieuwe gekocht omdat de oude er steeds uitgewerkt worden. We hopen dat dat komt doordat het oude rubber geen veerkracht meer heeft.

Van de door mij met liefde bereidde maaltijd eet Joost nauwelijks. We gaan daarna toch maar even een wandeling maken van een uur. Joost ziet er op de foto minder zielig uit dan hij zich voelt.

Thuis gekomen duikt hij zijn bed in terwijl ik het blog schrijf. Ik ben benieuwd of het hem lukt de hele nacht door te slapen.

Bij ontwaken werd er al flink aan onze boot getrokken door mijnheer de wind. Fijn dat we al in Port Zelande zijn en we rustig aan kunnen doen. Astrid en Hendrik Jan komen ons vanuit Rotterdam ophalen.

Maar eerst hebben we de tijd om rustig op te staan en daarna wat klussen te doen. Ik ga het beddengoed wassen bij de wasserette in de haven. Daarna ons bed weer opmaken. Hebben we aan het begin van onze vakantie over 2 weken een schoon bed en hoeven we de lakens niet eerst naar huis te brengen. Joost repareert nu eindelijk het touwtje van de lazy jacks. En we zetten de kajuittafel weer goed vast. De schroefgaten waren lam geworden en ik had op internet een eenvoudige oplossing gelezen: Sateprikkers in het gat stoppen en dan de schroef er weer indraaien. Voor nu zit de tafel in ieder geval weer goed vast.

We zijn net klaar als Astrid en Hendrik Jan zich melden. Voor bij de koffie waar we allen aan toe zijn hebben ze heerlijk gebak meegenomen. En dan krijg ik mijn al lang aangekondigde verjaarscadeau: door Astrid geweven thee- en keukenhanddoeken met daarin zeer ingenieus de naam Aquamarijn. Als je inzoomt op de theedoek zie je dat op de theedoek Aquamarijn vele malen schuin geschreven staat.

Bijna te mooi om te gebruiken, maar niet gebruiken is ook zonde. Dus hangen ze ook schoon klaar voor onze vakantie.

We hebben dit weekend wel voor het eerst dit vaarseizoen veel regen. En regen was vroeger op de boot met de kinderen voor hen een feest. Dan gingen we spelletjes doen en pannenkoeken bakken. Nu bakken we voor het eerst pannenkoeken op deze boot terwijl het met bakken uit de hemel komt. Ook wij vinden dat gezellig.

Daarna afwassen en als alles opgeruimd is sluiten we de boot en stappen we in de auto van Astrid en Hendrik Jan. Ze zetten ons af bij station Schiedam. Na 1.5 uur zijn we thuis.