Iedereen weet dat je jezelf niet moet vastknopen in een sluis….

Maar ik loop op de zaken vooruit. Ik ben weer als eerste wakker en zodoende ga ik me aanmelden bij de havenmeester en onze schuld voldoen en loop ik door naar de bakker in het dorp.

Daarna ontbijten in het zonnetje dat al behoorlijk brandt. Maar in de middag gaat het betrekken en komt er afkoeling en regen. We zullen zien. We willen vandaag naar Willemstad. Daarvoor moeten we eerst 2 sluizen door en vlak voor Willemstad nog de Volkeraksluizen.

Onze ligplaats in de haven geeft mooi zicht op de Grevelingensluis zodat we pas los hoeven te gooien als scheepvaart uit de sluis komt. Tijd genoeg om de sluis te halen.

Appeltje, eitje, sluizen kunnen we nu wel als onze broekzak. We wisten van gisteren dat deze sluis best lang duurt. Ik heb voor vast en Joost achter. Op een gegeven moment gaat de voorkant steeds meer naar buiten zonder dat ik er wat aan kan doen. Ik kijk naar Joost. Hé, zit je lijn niet vast? Ja, hoor, Joost zat te dromen en de lijn die hij eerst nog steeds had laten slippen had zich vast getrokken. En een lijn waar een boot aan hangt krijg je niet meer los, dat weten we allemaal. Ik zet mijn lijn met ruimte vast en loop naar Joost. Gauw de bakskist ingedoken voor de grote kabelschaar. Eerst een nieuwe lijn over de bolder gegooid en daarna knipte Joost de lijn door. En daar werden we te water gelaten. En dat is best een zachte landing. Gelukkig kwamen we daar zonder kleerscheuren vanaf, alleen met een kapotte lijn.

Wat waren wij blij dat we de laatste keer bij de watersportwinkel deze kabelschaar hebben gekocht. Hij is bedoelt voor situaties die je nooit mee hoopt te maken. Dat je mast breekt, en je boot dreigt te zinken doordat de mast nog vast aan de verstaging zit en de boot omtrekt. Als je dan de stag doorknipt red je je boot tegen zinken. Maar dat we nu deze schaar zo goed konden gebruiken bij een wel heel domme fout hadden we nooit gedacht. Een ander stel op een jacht heeft er leuke foto’s of een filmpje aan over gehouden.

We trillen nog wat na als we de volgende sluis invaren. Maar een ezel… en verder gaat het water hier omhoog en dan heb je dat probleem niet.

We varen nu in het Volkerak en daar is het echt heel druk met vrachtschepen.

Aan de overkant probeert een zeilboot er een beetje tussendoor te kruisen. Wij blijven aan de kant met een jachtenstrook ver van de grote jongens. We passeren heel veel zwanen. Zijn dit ook al kuddedieren? Het weer is grijs geworden en dat worden de foto’s dan ook.

Bij de Volkeraksluis is er een speciale sportbotensluis. Toch mag hier ook een klein vrachtschip eerst in. De twee motorjachten dralen zo met invaren dat we ze voorbij gaan. Blijkbaar erg bang voor de draaiende motor en dito water verplaatsing van het vrachtschip, waar je inderdaad niet bovenop moet gaan liggen.

Uit de sluis gekomen moeten we nu wel het vaarwater van de grote vrachtschepen oversteken om bij Willemstad te komen. Onze AIS helpt om het goede moment te bepalen. We krijgen van de havenmeester die mooi in een uitzichttoren zit een plaats aangewezen in de gemeentehaven. Als ik terugkom van ons aanmelden barst de bui los. We kunnen niet van een bui spreken want het regent een paar uur door. Zijn we maar mooi op tijd binnen weer waar we ons verder vermaken met een boek en een gezellig muziekje op. We warmen de pastamaaltijd van gisteren op en als de regen bijna over is gaan we Willemstad verkennen. Daarover morgen meer (maar wat een juweeltje!). We blijven hier namelijk nog een dag. Morgenavond komen twee oudcollega’s (stel) van Joost ons opzoeken en dan gaan we hier uit eten. Het restaurant hebben wij vanavond vast uitgezocht. En Joost heeft een Bosche bol geprobeerd. Ja, we zijn hier in Brabant!

Na een goede nachtrust ben ik om 8 uur klaarwakker terwijl Joost nog op 1 oor ligt. Ik ga vast boodschappen doen bij de plaatselijke AH. Terug op de steiger loopt ik Joost tegen het lijf op weg naar de wc.

We ontbijten rustig in het zonnetje terwijl andere boten bij ons in de buurt vertrekken. Precies zoals we het willen, want anders wisten we niet hoe we hier weer zonder problemen uit zouden kunnen varen. nu hebben we alle ruimte.

Het is laag water en nu vallen de zandbanken voor Yerseke pas goed op.

Er staat niet heel veel wind, maar we kunnen daarmee prima zeilen. Zo’n 10 mijl over de Oosterschelde naar de Zandkreeksluis die toegang geeft tot het Veerse meer. Met een stralend blauwe hemel ziet de Oosterschelde er weer schitterend uit.

De sluis gaat helaas voor onze neus dicht en we moeten aanleggen voor het wachten tot de volgende opening. Het verkeer van de Zeelandbrug gaat hier overheen. De sluis heeft twee bruggen zodat het verkeer bij opening van een brug voor de sluis het verkeer over de andere brug geleidt kan worden. daarom begrijpen we niet waarom hij dicht moest. Het blijkt namelijk ook nog eens een hele grote sluis.

We komen op het Veerse meer en helaas staat de wind zodanig dat het geen zin heeft te gaan zeilen. Helaas 2 uur motoren en dat is toch wel saai. We varen dwars door het spelersveld van sloeproeiende senioren bij Kortgene. Het is er enorm druk met veel mensen en veel sloepen en een heuse tribune. Toch kon ik er niets over vinden op internet.

Het is ruim twee uur varen naar Veere onze eindbestemming. Soms ook nogal saai. Maar als Veere dan in zicht is weten we waarom we het gedaan hebben.

Fijn is het dat we gisteren al een ligplaats in een box hebben kunnen regelen. De havenmeester verwelkomt ons en weet precies welke box we moeten hebben. Het is er niet heel ruim, maar Joost weet vakkundig in de box te komen. Complimenten!

En dan liggen we toch schitterend! Uitzicht op de toren van het stadhuis en de rest van de haven. Het carillion speelt een gezellig deuntje.

We gaan Veere verkennen en we beseffen dat we Veere altijd alleen in de kou hebben gezien en wel toen er nog echt koude winters waren in Nederland. Nu is het hoog zomer en we genieten van deze lommerrijke en oh zo mooi oude stadje.

We drinken op het terras aan de haven een biertje. We rusten uit van alle vermoeienissen op de boot. Daarna gaan we uit eten bij De Werf, een restaurant dat aan onze kant van de haven ligt en een mooi terras heeft met uitzicht op Veere. We eten Zeeuwse paella.

Genieten. We zijn natuurlijk geluksvogels, maar duidelijk is dat wij geen vliegtuig naar de zon hoeven.

Bij wakker worden is het laag water en zoals ons eerder op het Wad ook al was opgevallen: dan fourageren er veel minder vogels. Het zijn net mensen. De avondmaaltijd is het belangrijkste. Voor het ontbijt varen we vast weg, het is net kentering, maar nog nauwelijks stroom tegen. En leuk om toch te zien in de Krabbekreek wat zich op de zandplaat nog wel ophoudt. We zien eerst 1 en later nog 2 zeehonden lekker lui te wezen.

Ook zien we zo’n zes lepelaars die wel druk doende zijn hun buikje vol te eten. Daarna volgt ons eigen ontbijt.

We gaan vandaag het eiland Tholen rondvaren om bij de stad Tholen te komen. Opmerkelijk dat het oude vissersstadje Tholen aan zoet water ligt terwijl het grootste deel van Tholen grenst aan het zout van de Oosterschelde.

We kunnen op het Zijpe de zeilen hijssen. We komen een zeer vrolijk getuigde boot de Vrijbuiter tegen die we eerder in Zierikzee zagen liggen. Lees over het leuke project: https://www.paintafuture.org/?p=2287

We gaan eerst weer richting Zeelandbrug en vandaar draaien we het Engelse vaarwater in. Daar krijgen we ook de stroming mee, de wind trekt wat aan en dan gaan we soms ruim 7 knopen. Ik zit voor het eerst ook weer te zeilen en voel me daarbij opperbest. Heerlijk, je niet meer ziek voelen.

Op de Oosterschelde stem je af op het marifoonkanaal van verkeersbegeleidingspost Wemeldinge. Deze zit op een post bij Wemeldinge naast het kanaal door Zuid-Beveland. Dit is voor vrachtverkeer op weg naar Terneuzen een korte route en kan druk bevaren zijn. We hoorden ze de hele week over de marifoon zeggen: momenteel geen uitvaart. Ze bedoelen dan dat er uit het kanaal geen scheepsverkeer de Oosterschelde op vaart. Fijn als je daar langsvaart om te weten. Toch heb ik door dat zinnetje steeds een lied van Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh in mijn hoofd met de zin: de uitvaart gaat niet door vandaag, geen toespraak en geen bloemen (https://www.boudewijndegroot.nl/component/discografie/?view=liedteksten&id=95). Een echte Lennaert Nijgh tekst, dit keer onbegrijpelijk vrolijk. Als Joost via de Marifoon Wemeldinge oproept krijgt hij ook te horen: geen uitvaart.

Zo zeilen we verder als een speer richting de Bergsediepsluis. Deze sluis en de Oesterdam hebben ervoor gezorgd dat Tholen van het zoute water werd afgesloten. De sluis is maar klein er kunnen max 3 zeilboten in. Als derde boot passen we maar net en achter ons gaat de sluisdeur meteen dicht.

We zakken meteen snel en hebben last van de werveling van het water. Maar veel mis kan er eigenlijk niet gaan. Dan varen we het zoete water op. We bellen de jachthaven van de watersportvereniging of ze een plek voor ons hebben en krijgen een mooie plek toegewezen.

Prima haven trouwens, mooi clubgebouw en sanitair volgens Joost. Ik hou mij nog even hierbuiten. Vanavond zitten mijn 5 Coronadagen erop. Maar ben ik nu 24 uur klachtenvrij? Morgenochtend ga ik denk ik eindelijk douchen hier. In deze verenigingshaven is er dan denk ik geen kip.

We gaan Tholen verkennen wat een echt leuk klein stadje is.

De terrassen lonken, maar we houden ons dapper in. We hebben echter geen avondeten meer in huis en de supermarkten blijken hier op zondag dicht. Maar we hebben een Surinaams afhaal/bezorg tentje gevonden via Google maps op 600 m. Joost loopt maar even langs ipv ingewikkeld te bestellen via Thuisbezorgd.nl. Joost komt helemaal vrolijk terug vanwege het gezellige gesprek met het Hindoestaans Surinaamse echtpaar waarvan zij kookt en hij bezorgd en hij vertelt dat het haar hobby is. Hij wil Joost nog terug naar de boot brengen maar dat is toch erg overdreven. De maaltijd smaakt mede door dit alles opperbest. Ons buiten terras mag er ook wezen!

Het is zo’n topdag waarbij het overdag genoeg waait om te zeilen en het ‘s avonds windstil is zodat je nog lang buiten kan zitten. En dan mag ik mijzelf ook nog beter verklaren!

Om 4 uur werd ik wakker van forse regen. Ik sprong het bed uit om te zien of wel alle luiken dicht zaten. Waarna Joost half in zijn slaap mompelde dat ze dicht waren. Het bed weer in mij bedenkend dat ik aan een stuk door geslapen had, heerlijk. Daarna weer snel in slaap gevallen en toen ik weer wakker werd op een Christelijk tijdstip leek het even of ik nergens meer last van had. Helaas was dat niet waar.

Rustig aan maar weer. We gaan naar Colijnsplaat, aan de Noordkant van Noord-Beveland, slechts 7 mijl hier vandaan. Er is daar vlak bij de haven een supermarkt. Eerst moet het anker omhoog. Dus voor Joost niet rustig aan maar aan het werk want ons anker moet met de hand eruit gehaald worden. Dat viel niet mee want anker en ketting zaten ook nog vol Zeeuwse klei. Na een klein uur varen we weg. We kunnen profiteren van de vloedstroom richting het westen en met een zuidwesten wind zeilen we relaxt naar Colijnsplaat. Omdat de haven niet heel ruim zou zijn de fenders vast buiten de haven aan de boot gehangen. 1 laat ik helaas uit mijn handen vallen en gaat lekker met de stroom mee. We kunnen hem inhalen en met de pikhaak weer naar binnen halen.

Joost mag lekker boodschappen doen terwijl ik bootarrest heb. Toch gaan we in de middag een clandestien wandelingetje maken over de dijk met schitterend wijds uitzicht (waarvan helaas geen foto). Wel van onze haven.

Op de ons toegewezen plaats ligt vreemd genoeg al een boot. Ernaast twee vrije plekken. Daar dan maar ingeschoten. Blijkt de havenmeester zich vergist en liggen we ook nog precies op de verkeerde van de twee vrije plekken. Dit was wel makkelijk op te lossen door de lijnen eerst over te brengen en de boot naar de goede kant te trekken. Gauw weer naar binnen om uit te puffen. Dat was dan weer net even te veel inspanning.

Joost zorgt verder nog dat het water wordt aangevuld. Morgen gaan we toch weer lekker voor anker. Dat voelt minder opgesloten dan in een haven. Joost kan er dan nl ook niet af.

Omdat ik mij toch steeds wat beter ga voelen doen we ook nog een clandestiene avondwandeling door het dorp met z’n mooie lindenlaan.

Als avontuurlijk klapstuk van vandaag stuiten we op een trekveer. Joost doet een sprongetje van geluk in de lucht en dat moest zeker wel op de foto.

Je hebt zout en zout water. Het Grevelingen is zout water zonder getijde. De Brouwersdam is immers geheel dicht. De Oosterschelde is zout water met getijde, maar dan gematigd tij, want de Oosterschelde is deels gesloten en deels open door de Oosterschelde kering die overigens ook dicht kan. Vandaag is het plan te varen van Bruinisse naar Zierikzee, beiden op Schouwen-Duivenland, slechts 12 km hemelsbreed van elkaar gelegen. Echter het een aan stil zout water, het andere op zout getijde water. En via het water een afstand van 12 mijl.

We vertrekken van ons eilandje en gaan het Grevelingen af bij de Grevelingen sluis bij Bruinisse. Helaas wat wachttijd hier. Tegen 12 uur zijn we door de sluis en gaan we de zeilen hijssen. Er staat weinig wind uit het Oosten maar we profiteren ook van de ebstroom. Samen gaan we zo met 2.5 tot 3.5e knoop over het Zijpe. Het Zijpe wat ik alleen kende van de waterstanden van vroeger.

Hier vaart nog aardig wat vrachtverkeer, maar het is er ruim en je hoeft geen last van elkaar te hebben. We verbazen ons wel over andere zeilboten, die wereldvreemd dobberen midden in de vaargeul. Op het Keeten varend komt de Zeelandbrug al in het zicht. We hebben geen haast en genieten van de stilte naast de vogelgeluiden. Er is een waterig zonnetje, warm genoeg voor korte broek. De Zeelandbrug gaat 2 keer per uur open. We zien de eerdere opening uit de verte.

We vragen ons af of we de opening van 5 voor 3 gaan halen. We gaan er niet eerder voor strijken en motoren. Maar we halen het precies. Echter horen we over de marifoon dat de brug om 5 voor 3 niet bediend wordt omdat er een melding is van een ambulance die er langs moet. De bediening schuift dan gewoon op naar weer een half uur later. Zo kunnen we op de motor de Zeelandbrug van dichterbij bekijken en ook zien dat er inderdaad een ambulance met zwaailicht over de brug komt. Ach, het is best goed geregeld in Nederland, denk ik dan.

Door het wachten zijn er aardig wat boten voor de brug komen te liggen. Maar Joost is nu haantje de voorste en weet als eerste door de geopende brug te varen.

Zo varen we ook als eerste het havenkanaal naar Zierikzee op. Maar er zijn altijd mensen die meer haast hebben en je gaan inhalen. We hebben geen zorgen want ik heb al een box geregeld via de havenmeester.

Het valt nog niet mee goed de boot in de box vast te krijgen. Vanwege het getijdewater zijn er drijvende stijgers met vinger pieren en palen met glijstangen. Onze routine door een spruit over de paal te gooien gaat hier niet werken. De lijnen achter moeten door een ring gehaald worden die langs de glijstang glijdt bij het zakken of stijgen van het water. Gelukkig is er nauwelijks wind en hebben we alle tijd om het in orde te krijgen.

Dan is het tijd om Zierikzee te verkennen en nog een paar boodschappen te doen. Zierikzee wordt wel de parel van Zeeland genoemd en met recht denk ik.

We reserveren bij het restaurant genaamd de Proeverij op een mooi plein bij de oude haven. Later blijkt dat we de goede hebben uitgezocht. Terwijl de meeste terrassen leeg zijn rond 19 uur is het op ons terras lekker druk. We trakteren onszelf op wat het zoute water ons te bieden heeft: mosselen en zeetong.

Dat gaat erin als koek. Joost heeft wat meer moeite met zijn Crepe Suzette met flensen ipv flensjes. Mijn Zeeuwse bonusmousse bevat naast caramel, je raad het al, zout!