Dit Pinksterweekend willen we de boot maar Zeeland brengen, naar Port Zelande. Hier kan onze boot gratis twee weken liggen vanwege de samenwerking met onze haven in Monnickendam. Na die twee weken begint onze vakantie van 3 weken die we in Zeeland en misschien ook nog buitengaads willen doorbrengen.

Vorige week hebben we op zondag de bus en trein naar huis genomen vanuit Alphen aan de Rijn. Gisteravond hebben we ons door Lukas met de auto laten brengen. We wilden namelijk nog een extra zeil op de boot mee hebben voor de komende vakantie.

Lukas hielp nog even Joost in de mast hijsen omdat het lijntje van de lazy jack toch nog niet goed zat. Daarna wilde hij snel naar huis want het Nederlands elftal speelde Dus van een afstand geen bye, bye, zwaai, zwaai meer.

Vandaag varen we even na 8 uur uit de gastvrije haven. We hebben in dit deel van de staande mastroute veel bruggen voor de boeg ( weer een uitdrukking uit de scheepvaart). De bottle neck zit hem in de spoorbrug bij Gouda. Deze wordt maar eens in de twee uur bediend. We willen graag de opening van 10.30 halen.

De meeste bruggen liggen in Alphen aan de Rijn. Ze gaan vlot achter elkaar open. We passeren Avifauna. En de eerste hefbrug ligt ook nog in Alphen. Vervolgens passeren we de hefbruggen van Boskoop en Waddinxveen.

Wat een timing: we zijn een kwartier voor het openen van de spoorbrug Gouda daar aanwezig. Bij openen gaan wij zoals het hoort er snel doorheen. De brugwachter komt naar buiten om de tegenliggers te manen vaart te maken. Brugwachter: een relaxt beroep? Ik denk het toch niet. Er zal maar alweer een trein aankomen.

Het volgende obstakel is de Julianasluis. Hier moeten we even wachten omdat net de andere kant bediend wordt. Na de sluis komen we op de Hollandse IJssel en hebben we een tijd lang geen bruggen. We passeren na Moordrecht allerlei plaatsen met ‘aan de IJssel’ in hun naam. Hoe verzinnen ze het.

Voordat de IJssel in de Nieuwe Maas stroomt is daar de Stormvloedkering bij Krimpen a/d IJssel. Deze staat open. Ook de sluis ernaast die we moeten nemen. Op de sluis een brug. Die wil maar niet open. We horen over de megafoon waarom niet. Een fietser is blijven staan aan de verkeerde kant van de slagboom en het duurt een tijd voor deze besluit zijn fiets over de boom heen te tillen om terug te keren. ‘U houdt de boel wel vreselijk op’.

Dan komt het spannendste stukje tot nu toe. We moeten vlak voor de van Brienoordbrug linksaf de Nieuwe Maas opdraaien.

Hier varen veel grote boten. Maar op onze AIS kunnen we goed de boten zien en hun snelheid zodat we het juiste moment kunnen kiezen om over te steken. Het valt reuze mee, er is ruimte genoeg om over te steken. Even verder waar de Lek overgaatin de Nieuwe Maas houden wij stuurboordwal en varen zo het Noord op, het vaarwater richting Dordrecht.

Er zit ons nog 1 brug dwars, de Alblasserdambrug. Deze draait pas om 14 uur terwijl we er al om 13.30 zijn. Er is geen aanlegplaats. Zodoende varen we wat rondjes en hebben alle tijd een superjacht te bewonderen en erover te lezen. Over deze Y720 van jachtbouwer Oceanco wordt beweerd dat Steven Spielberg de eigenaar wordt. Wij zullen nooit in zijn films voorkomen, maar zijn boot wel in ons blog samen met onze boot. Vertel dat maar eens na! En evident wiens boot de mooiste is.

Hier wordt overigens ook het super zeiljacht gebouwd voor Jeff Bezos waarover zo’n ophef is omdat de Rotterdamse brug de Hef tijdelijk ontmanteld moet worden om deze boot naar zee te kunnen laten varen.

Tot nu toe was het vrij fris maar met Dordrecht in het zicht komt ook de zon tevoorschijn.

We varen recht op de Boombrug af waarachter de Wijnhaven. Even wachten voor het open draaien en uitgaande boten voor laten gaan. We mogen in box 3 gaan liggen die wat groot is en onhandige hoge palen heeft waar je geen lijntje over kan gooien, maar een lijn moet oppikken. Dat hadden we niet op tijd door. Maar in deze verenigingshaven is iedereen hulpvaardig en komt het goed. Helaas verzoekt de havenmeester ons vriendelijk naar een andere box te verhuizen omdat de eigenaar van deze box vervroegd thuis komt. Goed voor Joost zijn stuurmanskunst en deze keer is hij geheel geslaagd.

Het is opeens hoogzomer warm in de haven. Joost heeft tijdens zijn wandelingetje door Dordrecht, niet zo vreemd, voor vanavond bij een Griek gereserveerd. Voor we hier aanvallen verkennen we ook nog samen Dordrecht. Een hele mooie gezellige stad. Jammer eigenlijk dat we morgen weer verder moeten.

Opnieuw gaat de wekker. En nu op een tijdstip dat je denkt, ik wil er helemaal niet uit. Het regent ook nog. Dapper hijsen we ons in onze zeilpakken. Maar als je dan in de buitenlucht staat in verlicht Amsterdam is het toch genieten.

De spoorbrug gaat open en eerst komt het konvooi van de andere kant, slechts 2 boten. Daarna mogen wij, met 4 boten. Wij als soort van aanvoerder. We hadden begrepen dat we hard genoeg moeten varen, zo’n 9 km per uur. Er wordt dan gezorgd dat je bij alle bruggen meteen door kan varen. Normaal mag je pas door de brug varen als het roodgroene licht groen is geworden. Er werd ons toegeroepen dat we daar niet op moeten wachten, doorvaren a.u.b. Het is werkelijk wonderbaarlijk hoe als een geoliede machine alle 11 bruggen over de Singelgracht, de Kostverloren vaart en de Schinkel midden in de nacht voor ons open gaan, en bij elke brug staat een brugwachter! Er is overigens geen bruisend nachtleven meer. Enkele fietsers die moeten wachten roepen naar Mirjam, die vrolijk terug zwaait.

Het fotograferen is ook een sentimental journey. Het straatje waar ik zoveel jaar in fietste naar het Bonaireplein en straat.

De fietsers die bij de Overtoom staan te wachten. Ik heb daar zo vaak midden in de nacht gestaan, net niet thuis en dan gaat de brug nog open voor zo’n konvooi (meestal veel groter dan vandaag) en dat het dan ook nog begint te plensen.

De tramremisie bij de Havenstraat hebben we nog nooit gezien zo vol met trams.

Tot slot de Nieuwe Meer sluis en de Schinkelbruggen die bestaan uit 2 snelwegdelen en 2 spoordelen.

Allemaal gaan ze gratis en voor niets voor ons open. Niet helemaal waar, we hebben dit jaar (voor het eerst nodig) een vaarwatervignet moeten kopen a 40 euro om door Amsterdam te mogen varen. Dat mogen we dan wel 3 jaar lang doen. In een uurtje zijn we erdoorheen en we leggen om 02.30 aan op de steiger in het Nieuwe Meer. De wekker gaat op vijf uur. De dappersten, Joost en Mirjam varen dan weg voor de Schipholbrug die gedraaid wordt tussen 5 en half 7. Even 20 minuten wachten en dan wordt deze ook voor ons gedraaid.

Om 07.30 hopen we dat de Leimuiderbrug open gaat. Helaas, voor sportboten wordt deze pas om 9 uur bediend. Ik ga weer mijn kooi in. Joost blijft op. Nog een paar bruggen en een aardig aantal mijl over de ringvaart voordat we om half 11 aanleggen bij Kaag eiland. Met een straffe wind viel dat niet mee. Joost is dan wel toe aan een tijd pitten en Mirjam ook. Lukas is zijn kooi niet meer uit geweest sinds hij er bij het Nieuwe Meer inging. Hij leek de hele tijd te slapen, maar dat was maar schijn. Hij heeft nauwelijks geslapen, hoofdpijn, oorpijn en is verkouden. Gelukkig hebben we twee testen aan boord. En tja, hij is Corona positief.

En dat gooit roet in het eten voor de plannen van de komende dagen. We zouden ons traditionele zeilweekend met de van Osnabrugges dit jaar op de Kagerplassen houden. Marjolijn en Antonella zouden vandaag komen. Die bellen we af, zij willen geen risico lopen opnieuw besmet te worden. Zo zijn we wel de rest van de dag bezig met plannen te maken en weer om te buigen. In Coronatijd ook heel normaal maar we hoopten dat dat voorbij was. We hadden slechts twee testen aan boord. Joost had al een paar dagen een vreemde hoest. Goede kans dat hij ook besmet is. Voor wie gebruiken we dan de tweede test? Mirjam heeft volgende week examen en wil heel graag Coronavrij zien te blijven anders mag ze het tentamen niet doen. Zij wil weten of ze al besmet is, zo niet dan wil ze naar huis. Ze blijkt negatief. Alleen blijkt na 3/4 uur bij de bushalte te hebben gestaan dat er helemaal geen bus gaat hier. Zeer vreemd. Marjolijn gebeld om te vragen of ze met Joost zijn auto Mirjam op wil halen. Dat gebeurt. Ze neemt ook twee testen voor mij en Joost mee. Tegen mijn verwachting in zijn wij allebei negatief. Vervolgens wil Lukas het liefst naar huis om ons niet te besmetten (en om in zijn eigen bed te kunnen slapen). Hij heeft er veel voor over en wil wel bijna 5 uur gaan wandelen of 2 uur fietsen. Dat lijkt met een Coronabesmetting niet een slim plan. Dan blijken Martine en Pien (altijd in voor een leuk uitje) Lukas te willen ophalen. Wij snel koken en eten want dat hebben zij al gedaan. Met mondkapjes en nog meer testen komen ze bij Kaag eiland aan. Ze willen nog wel even wat drinken op de boot (het is ten slotte een uitje). Lukas wacht zo lang in de auto, arme ziel. En dan blijkt ook de reden dat ze het eiland op wilden pas echt.

Na ze weer uitgezwaaid te hebben zitten we opeens weer heel rustig met z’n tweeën op de boot. Er moet nog wel een afwas van de hele dag gedaan worden en verder wat troep geruimd.

We verheugen ons op een lange ononderbroken nacht. Morgen zien we wel weer wat we verder gaan doen.

Dit jaar zou het er eindelijk weer van komen: de Koedijk familiedag. Joost en ik mochten het dit keer organiseren. Wij wisten meteen wat we wilden: varen natuurlijk. Zo togen we in januari met veel plezier al naar Monnickendam om de Klipper te bezichtigen en afspraken te maken. Zo zaten we gezellig binnen in hun boot waar ze ook in woonden. Naast het verkennen van de de mogelijkheden natuurlijk ook zeilverhalen uitgewisseld. En het bezichtigen van de grotere klipper De Vriendschap die geschikter bleek voor onze groepsgrootte.

We hadden niet kunnen vermoeden dat nadat Aad vorig jaar overleden was nu ook Marike in de week voor de familiedag kwam te overlijden. De uitvaart zou de dag erna zijn. Na overleg met iedereen besluiten we het door te laten gaan, geheel in de geest van Aad en Marike. Max en zijn gezin zullen begrijpelijkerwijs verstek laten gaan.

Het weer vandaag is uitmuntend, 24 graden en windkracht 3-4. Wij hoeven alleen maar op tijd bij De Vriendschap te zijn om iedereen te verwelkomen. Jaap, de accordeonspeler en Shantizanger zorgt voor de muzikale omlijsting.

Als de laatsten ook gearriveerd zijn kan het feest echt beginnen.

Iedereen heeft er zo te zien enorm veel zin en plezier in. Koffie en thee wordt ons aangereikt door aardige hulpen Sorry, namen vergeten)

Jos de Schipper legt ons de ‘do and don’ts’ op een schip uit.

Na de uitleg kunnen we starten met de lunch dat binnen in de kajuit klaar staat.

Onder aanmoediging van Jaap en onder leiding van …… gaan we met velen de zeilen hijsen. Eh, hup, eh hup, eh hup. Na het grootzeil nog de fok.

En dan hebben we alle tijd om bij te praten afgewisseld door het zingen van een lied en het eten van bitterballen.

We gedenken Aad met het zingen van zijn lievelingslied: Love is all. En Marike met een lied van Guus Meeuwis (Het dondert en het bliksemt). Wat kunnen we beter dan op deze dag de levensgenieters in hen te gedenken. Een foto van hen wanneer ze een lied zingen voor Ruud zijn 80e verjaardag houden we erbij.

Ook bij het strijken is er weer spierkracht nodig.

Om vijf uur stipt meren we weer aan in Monnickendam.

Bloemen zijn er voor Joke en Christa. en dan blijken de pioenrozen de lievelingsbloemen van Aad te zijn!

We hoeven maar 1 bruggetje over om in het restaurant de Oude Blauwe te komen waar we de dag dag afsluiten met een diner.

Enkelen gaan nog even mee onze boot bezichtigen. Na een val gisteren is de stap de boot op net te groot voor Joke. We kunnen gelukkig net voorkomen dat ze te water gaat.

De volgende dag gaan velen van ons naar de uitvaart van Marike. Het is een mooi afscheid waar een mooi beeld werd gegeven van wie Marike was met passende liederen. Wij nemen ook afscheid van onze trouwe blogvolgster. Marike stelde altijd leuke enthousiaste vragen over het zeilen waar Joost dan gretig op antwoordde. En zij liet haast altijd weten dat ze het weer een leuk verhaal vond. We zullen haar missen!

Het prachtige weer van afgelopen tijd, maakt dat we makkelijk gegadigden vinden om ons een dagje te vergezellen. Henk en Anja (KGK) gaan vandaag mee. Wij zijn gisteravond al naar de boot gegaan. We hebben een groter voorzeil (genua) meegenomen en hebben zo tijd om die ‘s morgens erop te zetten voor onze gasten arriveren. Ik ben natuurlijk ook nog naar de markt gegaan voor brood.

Het voorzeil ligt toch nog op de boot als Henk en Anja arriveren met appeltaart en wel. Henk helpt even mee het zeil hijsen terwijl ik de koffie zet voor bij de appeltaart.

Er staat een windkracht 2-3 uit Westelijke richting. Niet heel veel wind, vandaar dat we voor het eerst ons grotere voorzeil willen proberen. Onze bestemming: de Marker Wadden en weer terug. Het is lang licht en we hebben avondeten aan boord, dus dat moet lukken. En zo niet dan hebben we nog werkende navigatie verlichting.

De start is niet al te best. Het hijsen gaat niet optimaal. Het lazy-jack lijntje blijft weer achter een zeillat haken. Bij het oplossen ervan schiet de lijn hiervan omhoog en kunnen we er nauwelijks bij. Het lukt met de langste persoon (Henk) en de pikhaak zo ver mogelijk uitgeschoven. Als de zeilen eenmaal staan zijn we zeer tevreden over de genua. Ondanks weinig wind gaan we toch zo’n vijf knopen. De wind zakt verder in en na een tijd staat er een snelheid van 0 knopen op de teller nog zo’n 2.5 mijl van de Marker Wadden verwijderd. We starten dan toch maar de motor. Het is druk in de haven, maar er gaat langszij net een Catamaran weg zodat wij er kunnen liggen. Een ingewikkelde insteek manoeuvre gaat helemaal goed.

Het is inmiddels half vijf, tijd om de benen te strekken, gezien de tijd doen we het kleinste rondje. Prachtig die gele kleuren in het voorjaar.

Het afvaren lukt niet meteen terwijl we toch aan lager wal liggen. We zitten een beetje vast in de modder. Een andere schipper duwt ons af en dat helpt. De wind is inmiddels aangetrokken en komt uit Noordoostelijke richting. Onder het genot van een borrel zeilen we terug.

Ook kook ik een maaltijd die we al zeilend verorberen. We zien in het Monnickendammergat de zon net ondergaan. Een volle maan staat aan de hemel. Het is koud geworden en we gaan voor een toetje en koffie met weer appeltaart de kajuit in.

Daar is pas voor het eerst de KGK het gespreksonderwerp. Er valt gelukkig veel meer uit te wisselen hebben we de rest van de dag gemerkt. We hebben 24 mijl gevaren in 10,5 gezellige uren.