Reisleider, dol op reisgidsen en het puzzelen op reisdoelen. Groot genieter, ook van voorpret. Voorkeur (ook buiten Duitsland) voor Duitstalige reisgidsen wat vaak de taalverwarring vergroot.
We hadden een onrustige nacht. Alleen van de forse wind ging de boot heen en weer, want last van golven hadden we niet in deze beschutte haven.
Laat ik nog maar even een foto zien van de stuwsluis. Kan je zien hoe hoog de dijk is die rondom de haven ligt.
En zo werd het plan: rustig aan doen vandaag. Na 2 gezellige avonden met vrienden was ook Joost daaraan toe. We zouden wel zien of we nog zouden gaan varen. Al snel wordt duidelijk wat voor een dag het echt wordt: de begin van de vakantie migraine dag van Joost. Hij kan het blijkbaar uitstellen tot het gewoon kan. Ik vind een dagje hier blijven en doen waar ik zin in heb ook wel fijn. Dus loop ik naar de havenmeester om te kijken of onze plek voor de komende nacht ook nog vrij is. Gelukkig, de vaste ligplaats houders komen nog niet terug.
Na douche, ontbijt en het volgen van de kerkdienst via internet loop ik Brouwershaven in voor nog wat boodschappen. Weer op de boot zet ik koffie. Ik ben verbaasd dat Joost ook koffie wil. Even later heb ik nog maar net op tijd de puts te pakken waarin Joost zijn maaginhoud ledigt.
In de middag trekken er buien over waarbij het binnen heerlijk lezen is. Als het droog is verwissel ik vast van 1 raampje de rubbers. We hebben nieuwe gekocht omdat de oude er steeds uitgewerkt worden. We hopen dat dat komt doordat het oude rubber geen veerkracht meer heeft.
Van de door mij met liefde bereidde maaltijd eet Joost nauwelijks. We gaan daarna toch maar even een wandeling maken van een uur. Joost ziet er op de foto minder zielig uit dan hij zich voelt.
Thuis gekomen duikt hij zijn bed in terwijl ik het blog schrijf. Ik ben benieuwd of het hem lukt de hele nacht door te slapen.
Bij ontwaken werd er al flink aan onze boot getrokken door mijnheer de wind. Fijn dat we al in Port Zelande zijn en we rustig aan kunnen doen. Astrid en Hendrik Jan komen ons vanuit Rotterdam ophalen.
Maar eerst hebben we de tijd om rustig op te staan en daarna wat klussen te doen. Ik ga het beddengoed wassen bij de wasserette in de haven. Daarna ons bed weer opmaken. Hebben we aan het begin van onze vakantie over 2 weken een schoon bed en hoeven we de lakens niet eerst naar huis te brengen. Joost repareert nu eindelijk het touwtje van de lazy jacks. En we zetten de kajuittafel weer goed vast. De schroefgaten waren lam geworden en ik had op internet een eenvoudige oplossing gelezen: Sateprikkers in het gat stoppen en dan de schroef er weer indraaien. Voor nu zit de tafel in ieder geval weer goed vast.
We zijn net klaar als Astrid en Hendrik Jan zich melden. Voor bij de koffie waar we allen aan toe zijn hebben ze heerlijk gebak meegenomen. En dan krijg ik mijn al lang aangekondigde verjaarscadeau: door Astrid geweven thee- en keukenhanddoeken met daarin zeer ingenieus de naam Aquamarijn. Als je inzoomt op de theedoek zie je dat op de theedoek Aquamarijn vele malen schuin geschreven staat.
Bijna te mooi om te gebruiken, maar niet gebruiken is ook zonde. Dus hangen ze ook schoon klaar voor onze vakantie.
We hebben dit weekend wel voor het eerst dit vaarseizoen veel regen. En regen was vroeger op de boot met de kinderen voor hen een feest. Dan gingen we spelletjes doen en pannenkoeken bakken. Nu bakken we voor het eerst pannenkoeken op deze boot terwijl het met bakken uit de hemel komt. Ook wij vinden dat gezellig.
Daarna afwassen en als alles opgeruimd is sluiten we de boot en stappen we in de auto van Astrid en Hendrik Jan. Ze zetten ons af bij station Schiedam. Na 1.5 uur zijn we thuis.
Dit Pinksterweekend willen we de boot maar Zeeland brengen, naar Port Zelande. Hier kan onze boot gratis twee weken liggen vanwege de samenwerking met onze haven in Monnickendam. Na die twee weken begint onze vakantie van 3 weken die we in Zeeland en misschien ook nog buitengaads willen doorbrengen.
Vorige week hebben we op zondag de bus en trein naar huis genomen vanuit Alphen aan de Rijn. Gisteravond hebben we ons door Lukas met de auto laten brengen. We wilden namelijk nog een extra zeil op de boot mee hebben voor de komende vakantie.
Lukas hielp nog even Joost in de mast hijsen omdat het lijntje van de lazy jack toch nog niet goed zat. Daarna wilde hij snel naar huis want het Nederlands elftal speelde Dus van een afstand geen bye, bye, zwaai, zwaai meer.
Vandaag varen we even na 8 uur uit de gastvrije haven. We hebben in dit deel van de staande mastroute veel bruggen voor de boeg ( weer een uitdrukking uit de scheepvaart). De bottle neck zit hem in de spoorbrug bij Gouda. Deze wordt maar eens in de twee uur bediend. We willen graag de opening van 10.30 halen.
De meeste bruggen liggen in Alphen aan de Rijn. Ze gaan vlot achter elkaar open. We passeren Avifauna. En de eerste hefbrug ligt ook nog in Alphen. Vervolgens passeren we de hefbruggen van Boskoop en Waddinxveen.
Wat een timing: we zijn een kwartier voor het openen van de spoorbrug Gouda daar aanwezig. Bij openen gaan wij zoals het hoort er snel doorheen. De brugwachter komt naar buiten om de tegenliggers te manen vaart te maken. Brugwachter: een relaxt beroep? Ik denk het toch niet. Er zal maar alweer een trein aankomen.
Het volgende obstakel is de Julianasluis. Hier moeten we even wachten omdat net de andere kant bediend wordt. Na de sluis komen we op de Hollandse IJssel en hebben we een tijd lang geen bruggen. We passeren na Moordrecht allerlei plaatsen met ‘aan de IJssel’ in hun naam. Hoe verzinnen ze het.
Voordat de IJssel in de Nieuwe Maas stroomt is daar de Stormvloedkering bij Krimpen a/d IJssel. Deze staat open. Ook de sluis ernaast die we moeten nemen. Op de sluis een brug. Die wil maar niet open. We horen over de megafoon waarom niet. Een fietser is blijven staan aan de verkeerde kant van de slagboom en het duurt een tijd voor deze besluit zijn fiets over de boom heen te tillen om terug te keren. ‘U houdt de boel wel vreselijk op’.
Dan komt het spannendste stukje tot nu toe. We moeten vlak voor de van Brienoordbrug linksaf de Nieuwe Maas opdraaien.
Hier varen veel grote boten. Maar op onze AIS kunnen we goed de boten zien en hun snelheid zodat we het juiste moment kunnen kiezen om over te steken. Het valt reuze mee, er is ruimte genoeg om over te steken. Even verder waar de Lek overgaatin de Nieuwe Maas houden wij stuurboordwal en varen zo het Noord op, het vaarwater richting Dordrecht.
Er zit ons nog 1 brug dwars, de Alblasserdambrug. Deze draait pas om 14 uur terwijl we er al om 13.30 zijn. Er is geen aanlegplaats. Zodoende varen we wat rondjes en hebben alle tijd een superjacht te bewonderen en erover te lezen. Over deze Y720 van jachtbouwer Oceanco wordt beweerd dat Steven Spielberg de eigenaar wordt. Wij zullen nooit in zijn films voorkomen, maar zijn boot wel in ons blog samen met onze boot. Vertel dat maar eens na! En evident wiens boot de mooiste is.
Hier wordt overigens ook het super zeiljacht gebouwd voor Jeff Bezos waarover zo’n ophef is omdat de Rotterdamse brug de Hef tijdelijk ontmanteld moet worden om deze boot naar zee te kunnen laten varen.
Tot nu toe was het vrij fris maar met Dordrecht in het zicht komt ook de zon tevoorschijn.
We varen recht op de Boombrug af waarachter de Wijnhaven. Even wachten voor het open draaien en uitgaande boten voor laten gaan. We mogen in box 3 gaan liggen die wat groot is en onhandige hoge palen heeft waar je geen lijntje over kan gooien, maar een lijn moet oppikken. Dat hadden we niet op tijd door. Maar in deze verenigingshaven is iedereen hulpvaardig en komt het goed. Helaas verzoekt de havenmeester ons vriendelijk naar een andere box te verhuizen omdat de eigenaar van deze box vervroegd thuis komt. Goed voor Joost zijn stuurmanskunst en deze keer is hij geheel geslaagd.
Het is opeens hoogzomer warm in de haven. Joost heeft tijdens zijn wandelingetje door Dordrecht, niet zo vreemd, voor vanavond bij een Griek gereserveerd. Voor we hier aanvallen verkennen we ook nog samen Dordrecht. Een hele mooie gezellige stad. Jammer eigenlijk dat we morgen weer verder moeten.
Opnieuw gaat de wekker. En nu op een tijdstip dat je denkt, ik wil er helemaal niet uit. Het regent ook nog. Dapper hijsen we ons in onze zeilpakken. Maar als je dan in de buitenlucht staat in verlicht Amsterdam is het toch genieten.
De spoorbrug gaat open en eerst komt het konvooi van de andere kant, slechts 2 boten. Daarna mogen wij, met 4 boten. Wij als soort van aanvoerder. We hadden begrepen dat we hard genoeg moeten varen, zo’n 9 km per uur. Er wordt dan gezorgd dat je bij alle bruggen meteen door kan varen. Normaal mag je pas door de brug varen als het roodgroene licht groen is geworden. Er werd ons toegeroepen dat we daar niet op moeten wachten, doorvaren a.u.b. Het is werkelijk wonderbaarlijk hoe als een geoliede machine alle 11 bruggen over de Singelgracht, de Kostverloren vaart en de Schinkel midden in de nacht voor ons open gaan, en bij elke brug staat een brugwachter! Er is overigens geen bruisend nachtleven meer. Enkele fietsers die moeten wachten roepen naar Mirjam, die vrolijk terug zwaait.
Het fotograferen is ook een sentimental journey. Het straatje waar ik zoveel jaar in fietste naar het Bonaireplein en straat.
De fietsers die bij de Overtoom staan te wachten. Ik heb daar zo vaak midden in de nacht gestaan, net niet thuis en dan gaat de brug nog open voor zo’n konvooi (meestal veel groter dan vandaag) en dat het dan ook nog begint te plensen.
De tramremisie bij de Havenstraat hebben we nog nooit gezien zo vol met trams.
Tot slot de Nieuwe Meer sluis en de Schinkelbruggen die bestaan uit 2 snelwegdelen en 2 spoordelen.
Allemaal gaan ze gratis en voor niets voor ons open. Niet helemaal waar, we hebben dit jaar (voor het eerst nodig) een vaarwatervignet moeten kopen a 40 euro om door Amsterdam te mogen varen. Dat mogen we dan wel 3 jaar lang doen. In een uurtje zijn we erdoorheen en we leggen om 02.30 aan op de steiger in het Nieuwe Meer. De wekker gaat op vijf uur. De dappersten, Joost en Mirjam varen dan weg voor de Schipholbrug die gedraaid wordt tussen 5 en half 7. Even 20 minuten wachten en dan wordt deze ook voor ons gedraaid.
Om 07.30 hopen we dat de Leimuiderbrug open gaat. Helaas, voor sportboten wordt deze pas om 9 uur bediend. Ik ga weer mijn kooi in. Joost blijft op. Nog een paar bruggen en een aardig aantal mijl over de ringvaart voordat we om half 11 aanleggen bij Kaag eiland. Met een straffe wind viel dat niet mee. Joost is dan wel toe aan een tijd pitten en Mirjam ook. Lukas is zijn kooi niet meer uit geweest sinds hij er bij het Nieuwe Meer inging. Hij leek de hele tijd te slapen, maar dat was maar schijn. Hij heeft nauwelijks geslapen, hoofdpijn, oorpijn en is verkouden. Gelukkig hebben we twee testen aan boord. En tja, hij is Corona positief.
En dat gooit roet in het eten voor de plannen van de komende dagen. We zouden ons traditionele zeilweekend met de van Osnabrugges dit jaar op de Kagerplassen houden. Marjolijn en Antonella zouden vandaag komen. Die bellen we af, zij willen geen risico lopen opnieuw besmet te worden. Zo zijn we wel de rest van de dag bezig met plannen te maken en weer om te buigen. In Coronatijd ook heel normaal maar we hoopten dat dat voorbij was. We hadden slechts twee testen aan boord. Joost had al een paar dagen een vreemde hoest. Goede kans dat hij ook besmet is. Voor wie gebruiken we dan de tweede test? Mirjam heeft volgende week examen en wil heel graag Coronavrij zien te blijven anders mag ze het tentamen niet doen. Zij wil weten of ze al besmet is, zo niet dan wil ze naar huis. Ze blijkt negatief. Alleen blijkt na 3/4 uur bij de bushalte te hebben gestaan dat er helemaal geen bus gaat hier. Zeer vreemd. Marjolijn gebeld om te vragen of ze met Joost zijn auto Mirjam op wil halen. Dat gebeurt. Ze neemt ook twee testen voor mij en Joost mee. Tegen mijn verwachting in zijn wij allebei negatief. Vervolgens wil Lukas het liefst naar huis om ons niet te besmetten (en om in zijn eigen bed te kunnen slapen). Hij heeft er veel voor over en wil wel bijna 5 uur gaan wandelen of 2 uur fietsen. Dat lijkt met een Coronabesmetting niet een slim plan. Dan blijken Martine en Pien (altijd in voor een leuk uitje) Lukas te willen ophalen. Wij snel koken en eten want dat hebben zij al gedaan. Met mondkapjes en nog meer testen komen ze bij Kaag eiland aan. Ze willen nog wel even wat drinken op de boot (het is ten slotte een uitje). Lukas wacht zo lang in de auto, arme ziel. En dan blijkt ook de reden dat ze het eiland op wilden pas echt.
Na ze weer uitgezwaaid te hebben zitten we opeens weer heel rustig met z’n tweeën op de boot. Er moet nog wel een afwas van de hele dag gedaan worden en verder wat troep geruimd.
We verheugen ons op een lange ononderbroken nacht. Morgen zien we wel weer wat we verder gaan doen.
Onze nieuwjaarskaart met een explicite uitnodiging om dit jaar met ons mee te varen leidde tot een afspraak met een vriendinnengroep uit mijn studententijd. Sommigen zagen elkaar nog wel eens, en anderen alleen bij festiviteiten ter ere van allerlei jubilea. Altijd was het leuk om elkaar weer te zien, maar het leven te druk om vaker af te spreken.
Als een stel pubers begroeten wij elkaar enthousiast, het lijkt wel op een scene uit Mama mia. Wij zijn dan wel de moeders. We hebben er enorme zin in. Joost zal onze schipper zijn, de boot naar Enkhuizen varen, daar de trein naar huis nemen en de volgende dag weer op komen draven om de boot naar huis te varen. Ik heb een gouden vent die begrijpt dat wanneer 4 vriendinnen van vroeger elkaar weer eens zien ze genoeg aan elkaar hebben. Wij kunnen alleen niet zonder schipper.
De boot wordt volgeladen met slaapspullen en eten en drinken. Als de boot door iedereen bewonderd is drinken we koffie met wat lekkers. Ook wij geven dan uitleg over do’s en don’ts op een boot. Wij zijn streng: een reddingsvest moet aan.
Voor we afvaren roept Rianne luidkeels: We gaan nog even plassen! Ik zie andere schippers op boten vermakelijk naar ons groepje uitgelaten vrouwen kijken. We varen af en kunnen vanwege westenwind buiten meteen in het Monnickendammergat de zeilen hijsen. Een rif erin vanwege windkracht 4 a 5.
Ik kan geen twee dingen tegelijk. Gezellig kletsen en de boot ook nog sturen, dat gaat niet goed. Dus Joost doet bijna alles in zijn eentje. We gaan zo’n 6 knopen met deze wind. Er staat een aardige golfslag waardoor Aly en Ivonne toch wat stiller worden. Rianne die nergens last van heeft blijft lekker kletsen, daar was ze altijd al goed in. Na een paar uur varen treed er toch wat gewenning op en kunnen we in de kuip broodjes smeren. Daar knapt iedereen van op.
Als we de sluizen naderen heeft iedereen weer praatjes en komt in actie.
Na de sluis varen we Enkhuizen binnen waar het druk is. We mogen van de havenmeester in het rommelhoekje gaan liggen. De hoek waar de charters liggen die nu in het weekend weg zijn.
We hebben nog niet eerder hier gelegen, maar het bevalt ons prima. We hebben direct zicht op de Drommedaris en een mooie rij bomen. De wc is wel even een stukje lopen. Leuk om de vriendinnen zo enthousiast over Enkhuizen te horen. Zij gaan meteen aan de wandel, Joost gaat naar huis en ik ga liggen voor mijn broodnodige rust. Mentale en fysieke problemen eisen dat. Ik kan er nog niet aan wennen maar wordt wel steeds iets wijzer hierin.
Na het rusten doe ik de afwas in mijn eentje met een muziekje aan. Ik ben net klaar als de druktemakers terug zijn. Tijd voor een borrel op de boot. Binnen maar want de wind is fris. Maar ook daar is het gezellig. We verplaatsen ons tegen half acht naar een restaurant.
Wat hebben we elkaar toch veel te vertellen en zo komen we pas om 23 uur weer aan op de boot. Maar ik ben dan niet de enige die doodop is, ouderwets doorzakken zit er niet meer in. We duiken direct allemaal in onze kooi en vallen in een diepe slaap.
Aly was er als eerste uit en op deze zonnige morgen aan de wandel, ook voor een paar boodschappen en ansichtkaarten voor de ‘jongens’. De ‘jongens’ zijn de mannen die op de kring Troevaije (soort dispuut maar kleiner) zaten waar wij elkaar van kennen. Wie weet hebben ze belangstelling voor een reünie met z’n allen. We zitten nog heerlijk aan het ontbijt als Joost aankomt.
Hij gaat dan nog even ‘zijn’ bootje fotograferen uit verschillende gezichtshoeken.
En dan varen we weer uit.
Het is heel mooi weer, maar de wind valt tegen. Na de sluis gaan we wel hijsen, maar we komen steeds minder vooruit. Maakt eerst niet uit, we vermaken ons wel, en niemand is nu misselijk.
Als ik even op de plotter/AIS kijk zie ik dat in de verte La Boheme is voorbij gevaren is. Dat is toch haast geen toeval.
Rond een uur of drie gaan we toch maar de zeilen strijken en de motor aan. Het heeft tot voordeel dat we niet meer in de schaduw van de zeilen zitten. We doen een potje klaverjassen en dan blijkt Ivonne opeens bloedfanatiek.
Was dat vroeger ook al? Joost weet naast het schipperen ook deze of gene van commentaar te voorzien over diens kaartkeuze.
Opeens denkt Joost een drenkeling te zien. We varen erheen. Het blijken ballonnen te zijn. Een omgekeerde reddingsactie wordt het. Het water redden van de vervuiling.
We nemen nog een borrel en eten de borrelhapjes op. De meiden doen de afwas, ik wordt ontzien.
Een paar dikke knuffels als afscheid ook voor Joost als schipper. Wat een heerlijk weekend hadden we met elkaar!
