Dit jaar zou het er eindelijk weer van komen: de Koedijk familiedag. Joost en ik mochten het dit keer organiseren. Wij wisten meteen wat we wilden: varen natuurlijk. Zo togen we in januari met veel plezier al naar Monnickendam om de Klipper te bezichtigen en afspraken te maken. Zo zaten we gezellig binnen in hun boot waar ze ook in woonden. Naast het verkennen van de de mogelijkheden natuurlijk ook zeilverhalen uitgewisseld. En het bezichtigen van de grotere klipper De Vriendschap die geschikter bleek voor onze groepsgrootte.

We hadden niet kunnen vermoeden dat nadat Aad vorig jaar overleden was nu ook Marike in de week voor de familiedag kwam te overlijden. De uitvaart zou de dag erna zijn. Na overleg met iedereen besluiten we het door te laten gaan, geheel in de geest van Aad en Marike. Max en zijn gezin zullen begrijpelijkerwijs verstek laten gaan.

Het weer vandaag is uitmuntend, 24 graden en windkracht 3-4. Wij hoeven alleen maar op tijd bij De Vriendschap te zijn om iedereen te verwelkomen. Jaap, de accordeonspeler en Shantizanger zorgt voor de muzikale omlijsting.

Als de laatsten ook gearriveerd zijn kan het feest echt beginnen.

Iedereen heeft er zo te zien enorm veel zin en plezier in. Koffie en thee wordt ons aangereikt door aardige hulpen Sorry, namen vergeten)

Jos de Schipper legt ons de ‘do and don’ts’ op een schip uit.

Na de uitleg kunnen we starten met de lunch dat binnen in de kajuit klaar staat.

Onder aanmoediging van Jaap en onder leiding van …… gaan we met velen de zeilen hijsen. Eh, hup, eh hup, eh hup. Na het grootzeil nog de fok.

En dan hebben we alle tijd om bij te praten afgewisseld door het zingen van een lied en het eten van bitterballen.

We gedenken Aad met het zingen van zijn lievelingslied: Love is all. En Marike met een lied van Guus Meeuwis (Het dondert en het bliksemt). Wat kunnen we beter dan op deze dag de levensgenieters in hen te gedenken. Een foto van hen wanneer ze een lied zingen voor Ruud zijn 80e verjaardag houden we erbij.

Ook bij het strijken is er weer spierkracht nodig.

Om vijf uur stipt meren we weer aan in Monnickendam.

Bloemen zijn er voor Joke en Christa. en dan blijken de pioenrozen de lievelingsbloemen van Aad te zijn!

We hoeven maar 1 bruggetje over om in het restaurant de Oude Blauwe te komen waar we de dag dag afsluiten met een diner.

Enkelen gaan nog even mee onze boot bezichtigen. Na een val gisteren is de stap de boot op net te groot voor Joke. We kunnen gelukkig net voorkomen dat ze te water gaat.

De volgende dag gaan velen van ons naar de uitvaart van Marike. Het is een mooi afscheid waar een mooi beeld werd gegeven van wie Marike was met passende liederen. Wij nemen ook afscheid van onze trouwe blogvolgster. Marike stelde altijd leuke enthousiaste vragen over het zeilen waar Joost dan gretig op antwoordde. En zij liet haast altijd weten dat ze het weer een leuk verhaal vond. We zullen haar missen!

Het prachtige weer van afgelopen tijd, maakt dat we makkelijk gegadigden vinden om ons een dagje te vergezellen. Henk en Anja (KGK) gaan vandaag mee. Wij zijn gisteravond al naar de boot gegaan. We hebben een groter voorzeil (genua) meegenomen en hebben zo tijd om die ‘s morgens erop te zetten voor onze gasten arriveren. Ik ben natuurlijk ook nog naar de markt gegaan voor brood.

Het voorzeil ligt toch nog op de boot als Henk en Anja arriveren met appeltaart en wel. Henk helpt even mee het zeil hijsen terwijl ik de koffie zet voor bij de appeltaart.

Er staat een windkracht 2-3 uit Westelijke richting. Niet heel veel wind, vandaar dat we voor het eerst ons grotere voorzeil willen proberen. Onze bestemming: de Marker Wadden en weer terug. Het is lang licht en we hebben avondeten aan boord, dus dat moet lukken. En zo niet dan hebben we nog werkende navigatie verlichting.

De start is niet al te best. Het hijsen gaat niet optimaal. Het lazy-jack lijntje blijft weer achter een zeillat haken. Bij het oplossen ervan schiet de lijn hiervan omhoog en kunnen we er nauwelijks bij. Het lukt met de langste persoon (Henk) en de pikhaak zo ver mogelijk uitgeschoven. Als de zeilen eenmaal staan zijn we zeer tevreden over de genua. Ondanks weinig wind gaan we toch zo’n vijf knopen. De wind zakt verder in en na een tijd staat er een snelheid van 0 knopen op de teller nog zo’n 2.5 mijl van de Marker Wadden verwijderd. We starten dan toch maar de motor. Het is druk in de haven, maar er gaat langszij net een Catamaran weg zodat wij er kunnen liggen. Een ingewikkelde insteek manoeuvre gaat helemaal goed.

Het is inmiddels half vijf, tijd om de benen te strekken, gezien de tijd doen we het kleinste rondje. Prachtig die gele kleuren in het voorjaar.

Het afvaren lukt niet meteen terwijl we toch aan lager wal liggen. We zitten een beetje vast in de modder. Een andere schipper duwt ons af en dat helpt. De wind is inmiddels aangetrokken en komt uit Noordoostelijke richting. Onder het genot van een borrel zeilen we terug.

Ook kook ik een maaltijd die we al zeilend verorberen. We zien in het Monnickendammergat de zon net ondergaan. Een volle maan staat aan de hemel. Het is koud geworden en we gaan voor een toetje en koffie met weer appeltaart de kajuit in.

Daar is pas voor het eerst de KGK het gespreksonderwerp. Er valt gelukkig veel meer uit te wisselen hebben we de rest van de dag gemerkt. We hebben 24 mijl gevaren in 10,5 gezellige uren.

We willen vandaag terug het IJsselmeer op en wel door de Stevinsluis. dus aan de kant van Den Oever. Dan maken we een mooi rondje. De oostenwind is er perfect voor. Gisteren hoorde we echter dat er door herstelwerkzaamheden aan de bijbehorende brug deze niet bediend werd. Toen was nog niet bekend hoe lang het zou duren. Gisteren na vijven lazen we dat de werkzaamheden voorbij waren. Gelukkig. Het zou erg jammer zijn geweest als we vanaf Texel terug moesten naar de Lorenzsluizen bij Kornwerderzand. Dat zou een lang stuk naar het Oosten en dus motoren zijn. Daar hadden we echt geen zin in.

We gaan weer op tijd weg, nadat ik in de haven broodjes had kunnen kopen. We lagen met de kop in de wind. Deze was zo’n 4 Beaufort. We dachten dat het makkelijk wegvaren was. Alle ruimte. Toch lukte het niet goed de punt door de wind te krijgen. Ondertussen dreven we weer af naar de overkant waar net een paar andere boten lagen. Er kwamen gelukkig meteen een paar Duitse zeilers aan die precies wisten wat te doen. Ze stonden klaar met fenders en duwde de boot af vanaf een vingerpier. Hulp waar je wat aan hebt! Zij begrepen ons probleem want ze hadden ook geen boegschroef. Een boegschroef zorgt ervoor dat je je punt naar rechts of links kan sturen. De meeste boten hebben die tegenwoordig. Gisteren hebben we nog met verbazing gekeken naar een zeilend stel die bij aanleggen wel een kwartier lang met hun boegschroef in de weer waren (en wat een irritant geluid) en toch niet aan de kant kwamen. Hulpmiddelen helpen niet als je helemaal niet weet hoe je een boot aan de kant legt. Maar nu dachten wij weer: een boegschroef, dat zou toch fijn zijn.

Buiten de haven was het hijssen van de zeilen snel gedaan en voeren we tegen de stroom maar met wind mee de Texelstroom op. We haalden toch nog zo’n 4-5 knopen snelheid. Er stonden geen steile golven, berucht bij wind tegen stroom. Daarvoor was de wind blijkbaar niet hard genoeg. Wanneer we ondieptes gepasseerd zijn steken we af naar het zuiden en profiteren we juist van de stroom mee richting Den Oever. We moeten wel een tijdje kruisen tegen de wind in.

Bij de sluis gekomen horen we door de marifoon dat de brug over een half uur bediend wordt. Dan maar even aanleggen aan de wachtsteiger. Een vissersboot maakt schoon schip. Daardoor bedenken we dat we nog wat zout water over ons dek wilde gooien. Goed tegen de algen schijnt.

Achter de vissersboot de sluis in. Niet te dicht op, want die motoren geven een waterverplaatsing. Alles gaat deze keer goed in de sluis.

Rond 13 uur vervolgen wij onze weg naar het noorden over het IJsselmeer. Eindbestemming: Enkhuizen. We zetten de stuurautomaat aan. Zo is het zeilen de tweede helft van deze dag een stuk minder inspannend. Omdat aan de wind varen hebben we wel een behoorlijke deining. Met een zonnetje erbij kan ik daar goed op in slaap vallen. Heerlijk!

Om vijf uur leggen we aan in Enkhuizen. Betalen aan de steiger middels QR code.

Tot onze verbazing was de haven drukker dan we hadden verwacht. We zien allerlei boten die gisteren ook op Texel lagen. De boot leggen we tegen de oostenwind in. Zo zitten we eind van de dag in de kuip uit de wind en in de zon. Tijd voor de drie B’s: boot, boek, biertje.

De dag besluiten we met koken, eten, wandelen. Bij het laatste komen we verzeild in een galafeest op straat van eindexamenkandidaten (vermoeden we). Brrr galajurken. Op onze boot doen we lekker de verwarming weer aan.

Wie? Wij? Nee toch!

In tijden niet zo als een blok geslapen. Dat doet een dag zeilen blijkbaar met je. Heerlijk ontspannen wakker geworden terwijl het zonnetje al de boot verlicht. De fourage was helaas niet optimaal, daar heb ik de fouragemeester op aangesproken. Maar een Paaseitje kon ik koken, zodat we toch iets van een Paasontbijt hadden. We wilden rond half 10 vertrekken. Dat werd tegen 10 uur. We motoren het Makkumer diep af gevolgd door een klipper die zijn zeilen al meteen hijst.

Wij niet want wij varen meteen naar de Lorentz sluizen bij Kornwerderzand. Het weer is ons goed gezind zodat we zo vroeg in het jaar al naar Terschelling kunnen varen. We hebben er zin in. De windverwachting is windkracht 3 zuidoost. Later afnemend. Het is niet druk bij de sluizen, tenminste niet onze kant op. Het Paasverkeer komt juist nu terug van de eilanden. We kunnen meteen de sluis in, maar daar liggen toch wel wat bootjes. Geen enkele stress, want sluizen nemen kunnen we nu wel. We zijn goed geworden in lijnen om bolders werpen. Zodoende denken we er geen moment aan om de pikhaak klaar te leggen. Tot mijn schrik staat het water in de sluis erg laag en zijn er alleen bolders in de sluiswand. Daar valt geen lijn om te werpen van een afstand. Daar Joost de boot niet tegen de sluiswand heeft gestuurd is er dus niets meer aan te doen. We komen dwars te liggen in de sluis. Deze sluis is wel zo smal dat we aan beide kanten onze boot vast kunnen zetten, wel geholpen aan de voorzijde door een zeer gemoedelijke vader van puberdochters. Een andere schipper vraagt wat we eigenlijk van plan zijn. Domme vraag: dwarsliggen natuurlijk.

Wij en andere boten komen toch ongeschonden uit deze strijd en we varen het wad op. De wind is vrij kalm maar we gaan stroom mee als een speer door het water. Er zijn nauwelijks golven. Het is heel relaxt zeilen. Ik ga ondertussen aan onze 4 nieuwe landvasten takelingen maken zodat we ze de oude krakende lijnen eindelijk kunnen vervangen door deze lijnen.

Wat kan je verder vertellen over het Wad? Veel, maar van zo’n fantastische zeildag kunnen we beter foto’s laten zien.

Bij het Schuitengat voor Terschelling neemt de wind verder af. Omdat we hier stroom tegen hebben gaan we nog 0.5 tot 1 knoop. Steeds meer zandplaten zien we droog vallen. Met dit slakkegangetje kunnen lekker lang genieten van deze mooie plek met uitzicht op Terschelling. Tot de wind 1,5 mijl voor Terschelling helemaal wegvalt en we de motor starten. Joost ruimt al varend de zeilen vast netjes op.

We varen de haven binnen en kunnen heel makkelijk aanleggen omdat er veel ruimte is en geen wind. Het lijkt wat betreft weer wel hoogzomer maar niet wat betreft drukte. Heerlijk om hier eens zo rustig te liggen.

Enkele familieleden leren snel. Na ons blog van gisteren hebben Martine en Pauline ons gevonden op het wad. Bravo! We kunnen nu niet zomaar van de aardbol verdwijnen. Een hele geruststelling.

Een biertje in het zonnetje in de kuip smaakt dan opperbest. We hoeven alleen een restmaaltijd van zaterdag op te warmen en zo eten we nu al ‘s avonds buiten. Na de afwas nog een wandelingetje naar het dorp voor koffie en een Scelling 5 (Terschellings biertje) en een PaasIJ (Brouwerij ‘t IJ).

Teruglopend naar de haven over een donker voetpad worden we geholpen door het periodieke schijnsel van de Brandaris.