Auteur archieven: Ellen

Over Ellen

Reisleider, dol op reisgidsen en het puzzelen op reisdoelen. Groot genieter, ook van voorpret. Voorkeur (ook buiten Duitsland) voor Duitstalige reisgidsen wat vaak de taalverwarring vergroot.

Stuk (6 en 7mei)

Geplaatst op door

Aan een boot is altijd wel wat stuk, las ik in het blad Zeilen. Dat klopt wel. Ben je net heel tevreden dat je iets opgelost hebt dient een nieuw probleem zich aan. Toch vinden we het tot nu wel leuk. Het oplossen van dit soort problemen is heel anders dan ons eigen werk en kan snel voldoening geven.

Vorig weekend en met Koningsdag, waren dagen waarin we niet zijn gaan zeilen vanwege de kou, maar die we gebruikten voor problemen oplossen. We ontdekten water onder de motor. En niet zo’n beetje ook. Die ruimte is met de bilgepomp leeg te pompen. Maar toen bleek dat de slang niet goed vast zat op de pomp en zodoende de pomp niet vacuum kon zuigen. Gelukkig was het havenkantoor open en hadden ze daar een slangenklem. Het probleem waarom er water onder de motor stond laten we Jan de monteur oplossen. Hij had een nieuwe waterkraan gemaakt in het koelsysteem. Ons vermoeden was dat het daarvan zou moeten komen. Dat bleek ook zo en dat probleem werd door Jan opgelost.

Ons stoomlicht, een navigatielamp op de mast die naar voren schijnt en moet branden als je in het donker op de motor vaart, deed het ook niet meer. Voordat de mast op de boot gezet werd deed deze het nog en daarna niet meer. Volgens Rob die alle apparatuur heeft geïnstalleerd moet de lamp zelf stuk zijn. Maar ja dan moeten we de mast in. En we moeten nog uitzoeken wat voor een lamp daarin moet. Het heklicht (achter op de boot) weigerde ook soms, en die lamp hebben we eerst maar open gemaakt. Van de lamp die erin zat bestelden we twee nieuwe en een veilige bootmansstoel waarmee iemand naar boven gehesen kan worden.

Dit weekend wilden we dit probleem oplossen en ook gaan zeilen. We hoopten dat Lukas en Mirjam vrijdagavond mee wilden zodat ze met het hijsen konden helpen. Lukas kon niet, Mirjam ging wel mee vrijdagavond. Maar toen we in de haven waren hadden we geen puf meer om dit uit te proberen en gingen we maar meteen uit eten in de Oude Blauwe. We moesten natuurlijk nog even checken of het kwaliteitsniveau nog genoeg was voor de familiedag van volgende week en of de reservering echt in de boeken stond want het was telefonisch afgesproken (ze deden niet aan een schriftelijke bevestiging). Ik kan de Koedijkfamilie geruststellen. Alles tiptop in orde.

Mirjam rijdt lekker weer naar huis en wij duiken op tijd onze kooi in. De volgende ochtend was er nog niet veel wind. Prima om het mast hijssen te gaan proberen. Omdat ik niet wist of ik sterk genoeg was om Joost omhoog te hijsen en ook weer geleidelijk naar beneden te laten gaan deden we eerst een proef. Joost vijftig cm boven grond hijsen lukte mij alleen om de achterste lier. Echter daarmee draaide de lijn zich helemaal strak om zichzelf heen. Ik kreeg Joost met geen mogelijkheid meer naar beneden. Een andere schipper kwam te hulp. Doordat hij kracht genoeg had om de lijn te laten vieren kon ik hem loskrijgen en belandde Joost met beide voeten op de grond. De andere schipper gaf de tip om de sprayhood weg te klappen voor meer ruimte. Dan kon ik met een grotere lierhendel op de voorste lier draaien waardoor het makkelijker gaat. Daar heb je wat aan! Toen was het een fluitje van een cent.

Zo bungelde Joost hoog in de mast en verving met succes het lampje. Ook hem weer laten zakken ging heel makkelijk en rustig via de lier. We waren supertrots dat we dit met z’n tweeën voor elkaar hadden gekregen.

Het was vandaag open havendag in onze haven en we gingen daar eens even kijken. Daar liepen we Kees en Henriette tegen het lijf. Ze gingen bijna weg om te varen, maar eerst wilde Henriette onze boot nog even van binnen zien. We lieten onze brandblusser controleren bij een kraampje. Die was niet meer goed en we kochten een nieuwe. Ook kochten we twee extra tweedehands fenders voor het goede doel de KNRM. En Jan de monteur stond buiten uitleg te geven over onderhoud aan de motor waar we ook weer wat van opstaken. Hij blijkt in de winter cursussen te geven. Hij heeft vast genoteerd dat wij geïnteresseerd zijn.

Inmiddels was het gaan waaien en wilden we vertrekken. Gauw alles klaargemaakt en trossen los. Met de Noordnoordoostenwind kracht 4 werden we in 3 uur rechtstreeks naar Lelystad geblazen. We vonden makkelijk een plekje langszij een steiger.

Het was heerlijk weer voor een drankje in de kuip. Joost ging daarna even onder zeil terwijl ik nasi klaarmaakte. Ook dat konden we nog buiten nuttigen. Nog een kort avondwandelingetje en dan de gezellige kajuit in. Alleen er nog uit als het donker is voor foto’s van de navigatielichten. Alles doet het weer.

Boegschroef 21 april 2022

Geplaatst op door

We willen vandaag terug het IJsselmeer op en wel door de Stevinsluis. dus aan de kant van Den Oever. Dan maken we een mooi rondje. De oostenwind is er perfect voor. Gisteren hoorde we echter dat er door herstelwerkzaamheden aan de bijbehorende brug deze niet bediend werd. Toen was nog niet bekend hoe lang het zou duren. Gisteren na vijven lazen we dat de werkzaamheden voorbij waren. Gelukkig. Het zou erg jammer zijn geweest als we vanaf Texel terug moesten naar de Lorenzsluizen bij Kornwerderzand. Dat zou een lang stuk naar het Oosten en dus motoren zijn. Daar hadden we echt geen zin in.

We gaan weer op tijd weg, nadat ik in de haven broodjes had kunnen kopen. We lagen met de kop in de wind. Deze was zo’n 4 Beaufort. We dachten dat het makkelijk wegvaren was. Alle ruimte. Toch lukte het niet goed de punt door de wind te krijgen. Ondertussen dreven we weer af naar de overkant waar net een paar andere boten lagen. Er kwamen gelukkig meteen een paar Duitse zeilers aan die precies wisten wat te doen. Ze stonden klaar met fenders en duwde de boot af vanaf een vingerpier. Hulp waar je wat aan hebt! Zij begrepen ons probleem want ze hadden ook geen boegschroef. Een boegschroef zorgt ervoor dat je je punt naar rechts of links kan sturen. De meeste boten hebben die tegenwoordig. Gisteren hebben we nog met verbazing gekeken naar een zeilend stel die bij aanleggen wel een kwartier lang met hun boegschroef in de weer waren (en wat een irritant geluid) en toch niet aan de kant kwamen. Hulpmiddelen helpen niet als je helemaal niet weet hoe je een boot aan de kant legt. Maar nu dachten wij weer: een boegschroef, dat zou toch fijn zijn.

Buiten de haven was het hijssen van de zeilen snel gedaan en voeren we tegen de stroom maar met wind mee de Texelstroom op. We haalden toch nog zo’n 4-5 knopen snelheid. Er stonden geen steile golven, berucht bij wind tegen stroom. Daarvoor was de wind blijkbaar niet hard genoeg. Wanneer we ondieptes gepasseerd zijn steken we af naar het zuiden en profiteren we juist van de stroom mee richting Den Oever. We moeten wel een tijdje kruisen tegen de wind in.

Bij de sluis gekomen horen we door de marifoon dat de brug over een half uur bediend wordt. Dan maar even aanleggen aan de wachtsteiger. Een vissersboot maakt schoon schip. Daardoor bedenken we dat we nog wat zout water over ons dek wilde gooien. Goed tegen de algen schijnt.

Achter de vissersboot de sluis in. Niet te dicht op, want die motoren geven een waterverplaatsing. Alles gaat deze keer goed in de sluis.

Rond 13 uur vervolgen wij onze weg naar het noorden over het IJsselmeer. Eindbestemming: Enkhuizen. We zetten de stuurautomaat aan. Zo is het zeilen de tweede helft van deze dag een stuk minder inspannend. Omdat aan de wind varen hebben we wel een behoorlijke deining. Met een zonnetje erbij kan ik daar goed op in slaap vallen. Heerlijk!

Om vijf uur leggen we aan in Enkhuizen. Betalen aan de steiger middels QR code.

Tot onze verbazing was de haven drukker dan we hadden verwacht. We zien allerlei boten die gisteren ook op Texel lagen. De boot leggen we tegen de oostenwind in. Zo zitten we eind van de dag in de kuip uit de wind en in de zon. Tijd voor de drie B’s: boot, boek, biertje.

De dag besluiten we met koken, eten, wandelen. Bij het laatste komen we verzeild in een galafeest op straat van eindexamenkandidaten (vermoeden we). Brrr galajurken. Op onze boot doen we lekker de verwarming weer aan.

Dwarsliggers 18 april 2022

Geplaatst op door

Wie? Wij? Nee toch!

In tijden niet zo als een blok geslapen. Dat doet een dag zeilen blijkbaar met je. Heerlijk ontspannen wakker geworden terwijl het zonnetje al de boot verlicht. De fourage was helaas niet optimaal, daar heb ik de fouragemeester op aangesproken. Maar een Paaseitje kon ik koken, zodat we toch iets van een Paasontbijt hadden. We wilden rond half 10 vertrekken. Dat werd tegen 10 uur. We motoren het Makkumer diep af gevolgd door een klipper die zijn zeilen al meteen hijst.

Wij niet want wij varen meteen naar de Lorentz sluizen bij Kornwerderzand. Het weer is ons goed gezind zodat we zo vroeg in het jaar al naar Terschelling kunnen varen. We hebben er zin in. De windverwachting is windkracht 3 zuidoost. Later afnemend. Het is niet druk bij de sluizen, tenminste niet onze kant op. Het Paasverkeer komt juist nu terug van de eilanden. We kunnen meteen de sluis in, maar daar liggen toch wel wat bootjes. Geen enkele stress, want sluizen nemen kunnen we nu wel. We zijn goed geworden in lijnen om bolders werpen. Zodoende denken we er geen moment aan om de pikhaak klaar te leggen. Tot mijn schrik staat het water in de sluis erg laag en zijn er alleen bolders in de sluiswand. Daar valt geen lijn om te werpen van een afstand. Daar Joost de boot niet tegen de sluiswand heeft gestuurd is er dus niets meer aan te doen. We komen dwars te liggen in de sluis. Deze sluis is wel zo smal dat we aan beide kanten onze boot vast kunnen zetten, wel geholpen aan de voorzijde door een zeer gemoedelijke vader van puberdochters. Een andere schipper vraagt wat we eigenlijk van plan zijn. Domme vraag: dwarsliggen natuurlijk.

Wij en andere boten komen toch ongeschonden uit deze strijd en we varen het wad op. De wind is vrij kalm maar we gaan stroom mee als een speer door het water. Er zijn nauwelijks golven. Het is heel relaxt zeilen. Ik ga ondertussen aan onze 4 nieuwe landvasten takelingen maken zodat we ze de oude krakende lijnen eindelijk kunnen vervangen door deze lijnen.

Wat kan je verder vertellen over het Wad? Veel, maar van zo’n fantastische zeildag kunnen we beter foto’s laten zien.

Bij het Schuitengat voor Terschelling neemt de wind verder af. Omdat we hier stroom tegen hebben gaan we nog 0.5 tot 1 knoop. Steeds meer zandplaten zien we droog vallen. Met dit slakkegangetje kunnen lekker lang genieten van deze mooie plek met uitzicht op Terschelling. Tot de wind 1,5 mijl voor Terschelling helemaal wegvalt en we de motor starten. Joost ruimt al varend de zeilen vast netjes op.

We varen de haven binnen en kunnen heel makkelijk aanleggen omdat er veel ruimte is en geen wind. Het lijkt wat betreft weer wel hoogzomer maar niet wat betreft drukte. Heerlijk om hier eens zo rustig te liggen.

Enkele familieleden leren snel. Na ons blog van gisteren hebben Martine en Pauline ons gevonden op het wad. Bravo! We kunnen nu niet zomaar van de aardbol verdwijnen. Een hele geruststelling.

Een biertje in het zonnetje in de kuip smaakt dan opperbest. We hoeven alleen een restmaaltijd van zaterdag op te warmen en zo eten we nu al ‘s avonds buiten. Na de afwas nog een wandelingetje naar het dorp voor koffie en een Scelling 5 (Terschellings biertje) en een PaasIJ (Brouwerij ‘t IJ).

Teruglopend naar de haven over een donker voetpad worden we geholpen door het periodieke schijnsel van de Brandaris.

Poehpoeh, wat een ‘stille’ week! 11 t/m 16 april 2022

Geplaatst op door

Maandag 11 april zou onze Aquamarijn dan eindelijk te water gaan. Wat uitloop aan klussen aan boord, o.a. doordat apparatuur vertraagd geleverd werd, en zieken bij het havenpersoneel maakten dat dit later was dan we hadden gewild. Spannend voor ons want met Pasen wilden we echt een weekje weg.

Toen we die maandag ruim op tijd in de haven waren, lag onze boot er al in en werd de mast er net opgezet. Ze waren wat voor op schema.

Fijn, dachten we nog, maar daarna gingen ze lunchen en daarna de nieuwe stagen vastzetten. Dus wij ook met onze boterhammetjes ons geïnstalleerd. Het was heerlijk weer, en geen straf.

Na de lunch bleek dat er iets van de verstaging nog niet goed zat. Rene, de stagenman liet zich steeds vrolijk omhoog hijsen. Zo kon hij meteen ons tweede vlaggetjeslijn nog ophangen.

Ondertussen arriveert onze apparatuurman Rob op zijn fietsje om te zien of hij al verder kan met zijn klus, nl de verbinding van de draden van de mast naar de boot maken. Ook de motorman Jan is in de buurt. Hij laat zijn medewerker Hessel controleren of na hun arbeid op onze boot er geen lekkage opgetreden is nu de boot in het water ligt. Erg leuk om te zien. Het zijn allemaal aparte bedrijfjes, maar ze communiceren fantastisch met elkaar. We hebben wat dat betreft geen klagen. En wij staan in het zonnetje lekker toe te kijken.

En dan mogen wij de boot op om de motor te starten en de boot weg te varen naar opzij. Rob gaat aan de gang met de verbindingen van de mast. Ik ga ondertussen de gasflessen halen die opgeslagen waren op het terrein. Ondertussen hebben we ook ontdekt dat onze koelkast het niet doet. Rob kijkt mee, en er blijken verbindingen losgetrokken/ geraakt. Rob gaat het oplossen, maar niet vandaag en ook voor de verbinding van de mast en dus alle apparatuur heeft hij nog onderdelen nodig.

Het is al rond 4 uur als wij de boot naar haar ligplaats varen. Gaat allemaal gesmeerd. Plan is dat wij nu alle lijnen die door de mast lopen weer erin hijsen. Daarvoor hadden we hulplijntjes achtergelaten. We beginnen vol goede moed aan de kraanlijn. De lijn aan het hulplijntje vastgemaakt en hijsen maar. Gaat goed totdat deze de mast in moet. Met geen mogelijkheid lukt het. Ons vermoeden is dat het hulplijntje te dun is en doordat de mast heeft gelegen niet meer op de katrol loopt, maar ernaast is gegaan. We zijn inmiddels zo moe dat we besluiten te stoppen en naar huis te gaan. We vragen via de app onze Rob om hulp. Enige mogelijkheid is dat er een hoogwerker aan te pas komt. Voordat we kunnen schrikken horen we dat deze toevallig op woensdag in de haven is, wel volgeboekt, maar we worden er wel even tussen gezet. Wat een haven! We moeten dan dinsdagavond wel weer even de boot terugvaren naar de plek waar gekraand wordt.

Zo rijden we dinsdagavond weer naar de boot. Eerst gaan we zoveel mogelijk lijnen proberen in de mast te hijsen. Alle lijnen lukken behalve de eerdere kraanlijn. We ontdekken dat wel een lijn aan de verkeerde kant van de verstaging zit. Dat mogen ze morgen ook even oplossen. En dan weer varen naar de kraanplek. Wat een heerlijk weer treffen we deze week. Zo hebben we dat vorig jaar maar weinig gehad . Het is geen straf om dit te doen. Als de schemering inzet liggen we op de plek. Fotografisch gezien een heel mooie plek.

Op woensdag krijgt Joost per mail bericht dat het gelukt is de kraanlijn door de mast te trekken. Ik ga op de fiets naar onze favoriete watersportwinkel Dekker te Zaandam om verschillende dingen te halen, o.a. een middel om te watertank te reinigen. Dat moet 1 keer per jaar gebeuren. Helaas, de software voor onze plotter (digitale kaart) hebben ze daar niet. Die avond varen we de boot weer naar zijn ligplaats. We maken de giek weer aan de mast vast. We vervangen het filter van de watertank. Een ander filtertje zetten we op zijn plek. Dan kunnen we de lege watertank vullen en het reinigingsmiddel toevoegen. Totdat we merken dat het lekt in het in het kastje met de filters. Een filter zit niet goed vast en een poging dit goed te krijgen leidt eerst tot meer water gesproei. Als het wel lukt staat er inmiddels een behoorlijke laag water onder het kastje. Er ligt een laag olie op wat we niet begrijpen. Heeft er ooit vanuit de kombuis olijfolie of zo gelekt? Ons douchepompje doet weer dienst om het water op te pompen. De bodem heeft veel compartimenten, zodat gelukkig het water niet overal staat. De laatste bodem water wegdweilen. En dan zijn we te moe om nog andere dingen te doen. De watertank is vol en het reinigingsmiddel mag de komende 24 uur zijn werk doen terwijl wij naar huis gaan om daar de slaap te vatten.

Vandaag hoeven we niet naar de boot. Ik fiets na mijn werk naar een watersportwinkel in Aalsmeer die de software voor onze plotter wel heeft. We krijgen bericht dat de koelkast het doet en alle apparatuur. Joost gaat naar de kerk voor een witte donderdagdienst. Ik heb per abuis een vergaderafspraak gemaakt voor mijn orkest, helaas.

Op deze goede vrijdag zorgt Joost dat hij op tijd kan stoppen met werken en pak ik de spullen in. We hebben nog veel mee te nemen wat straks weer lekker op de boot kan blijven. Voor we naar Monnickendam rijden brengen we nog even een groentepakket en wat lekkers naar onze vriendin Marjolijn die juist dit zonnige Paasweekend Corona heeft. Wat een vreselijke pech.

We zijn rond 5 uur in de haven. De zeilen moeten nu worden opgehangen. De fok gaat vrIj gemakkelijk. Bij het grootzeil zitten we te hannesen met het inbrengen van de zeillatjes. Bij een woeste poging vliegt het hulplatje door de lucht in het water en zinkt meteen. Niets aan boord wat dit kan vervangen. Dan maar het zeil verder aanbrengen en morgen iets kopen hiervoor. Er blijkt verder toch nog water in een ander compartiment te staan en ik ben even weer zoet om dit droog te krijgen. Ik hang de deze winter genaaide gordijnen op. Als dan alle spullen aan boord zijn gebracht is het half negen en gaan we op weg naar eetcafe de Ouwe Blauwe waar het Woeste Golf biertje nog steeds goed smaakt.

We liggen niet laat in onze kooi. De vakantie is begonnen en we zijn afgemat. Worden wakker gehouden door het gekraak van onze landvasten. Joost gaat in de nacht zijn kooi uit om andere niet krakende lijnen er tussen de zetten, dat heeft effect zodat we tijdens de Stille zaterdagnacht hier ook van kunnen spreken.

Op deze zaterdag vertrekken kan nog niet. Mijn tante, de oudste zus van mijn moeder is overleden en wordt vandaag begraven. Zodoende rij ik weer naar Amsterdam om Nora en Wil en Andre op te halen en te rijden naar een Natuurbegraafplaatst bij de Hoge Veluwe. Ondertussen kan Joost dan zorgen dat de zeillatten in het zeil komen. Dat lukt prima met een verfroerstaafje. Hij fietst voor fourage op de leenfiets van de haven Monnickendam door. Gaat aan de gang om de nieuwe navigatieapparatuur te leren kennen en de software te installeren. Weer een tegenvaller. Het activeren hiervan lukt niet op zijn laptop en zal op een vaste computer moeten. Hij laat zich door Mirjam ophalen. Ik rij zodoende na de begrafenis ook weer naar huis om Joost weer op te pikken. We kennen de weg naar Monnickendam inmiddels op ons duimpje.

Joost gaat koken, ik een blog schrijven, we kijken naar de Stille zaterdag kerkdienst en draaien nog een muziekje. Op onze plotter zien we nu onze boot liggen.

Zeer tevreden ben ik met de gordijnen en de kussenovertrekken die ik heb gemaakt.

We voelen ons weer helemaal thuis op onze Aquamarijn. We denken nu dat alles gereed is voor een vertrek op Paasmorgen.

Lente in Monnickendam (6 maart 2022)

Geplaatst op door

Het kriebelt enorm. We willen zo graag weer varen. Maar onze boot staat nog op de kant. Er is al heel wat verbeterd aan de boot, maar er moet ook nog heel wat gebeuren. We gaan maar eens even poolshoogte nemen. Het is een mooie zonnige zondag met een nog wel koude Noordoosten wind. Deze keer klimt alleen Joost op de boot. Hij is tevreden over wat hij binnen aantreft. En vooral: geen tekenen van vocht binnen. Dat waar alle botenbezitters zo bang voor zijn in de winter. We lopen even onze steiger op. De vorige keer lag er vreemd genoeg een boot op onze plek. Die was er nu niet meer. We staren naar de lege plek en zien onze boot er alweer liggen. Hoe lang nog? Teruglopend zien we aan het eind van de steiger de eerste tekenen van lente in Monnickendam.

Onze eerste winter met en zonder boot. Dat klinkt misschien vreemd, maar een boot hebben en er niet mee kunnen varen is een nieuwe ervaring. We weten weer wat verlangen is. Wie had dat ooit gedacht. Afgelopen zomer vroegen we ons af of het zeilen ons ooit zou gaan vervelen. Mirjam zei toen dat het misschien wel goed is zo’n winterstop. Dan blijft het leuk. Ha, ha! We hebben gelukkig ook andere hobby’s. Maar in deze 2e Coronawinter is het leven toch wel saai. Hoe kunnen we toch nog een beetje met de boot bezig zijn? Omdat ik graag met mijn handen bezig ben bedacht ik dat ik wel nieuwe gordijnen voor de boot kon naaien. De huidige gele vonden we niet zo mooi. Dus de oude gordijnen van de boot gehaald en deze met mooiere stof in gebroken wit nagemaakt. Dat was nog goed opletten want de 6 gordijntjes lopen allen schreef af en hebben per tweetal een andere breedte. Of het helemaal goed gelukt is weten we pas als de boot weer in het water ligt, dan hangen we ze pas weer op.

Van mijn zus Astrid kreeg ik voor mijn verjaardag afgelopen zomer een mooie belofte: ze wil theedoeken en handdoeken weven voor onze boot, met de naam Aquamarijn erop. In januari deden we een weekendje Rotterdam en konden we vast zien hoe ze eruit zouden gaan zien. Zo houdt de boot ook Astrid bezig!

Een andere klus is de lijnen die we mee naar huis genomen hebben wassen. Dan zijn ze weer soepeler en lopen ze straks beter. Dat kan is ons verteld gewoon in de wasmachine. En inderdaad komen ze er schoon, maar helaas ook fors in de knoop uit de machine. Hebben we weer wat te doen!

Er is rond de motor en accu’s heel wat werk verricht door Jan Dijkman van Jachtservice De Waterman. Hij stuurde ons, om ons op de hoogte te houden, heel wat wat foto’s.

We hebben beiden ook wat moeten studeren. Vanwege de nieuwe navigatieapparatuur moet door Joost het Marcom B diploma gehaald worden. Een schriftelijk en deels praktisch examen waarin je moet aantonen dat je de marifoon kan bedienen in Nautisch Engels en ook digitaal berichten kan zenden. Hij is geslaagd met vlag en wimpel. Ik heb het examen basiscertificaat marifonie gedaan. Niet perse noodzakelijk omdat Joost deze al had. Op een boot waar een marifoon aanwezig is moet 1 persoon zijn die een marifoonbewijs heeft. Andere personen mogen de marifoon wel bedienen. Nu vond ik het wel handig om er meer van te weten en met een Burn-out was het voor mij een mooie manier om te zien of nieuwe kennis opnemen weer ging lukken. Met 2 fouten van de 40 vragen was dat geen vraag meer.

En verder kijken we de hele winter vlogs via YouTube van zeilers die hun zeilavonturen via film vastleggen. Zo varen we mee naar Spitsbergen, IJsland, Zweden, Spanje en Portugal. Veel beter voor ons humeur dan het zoveelste programma over Corona of over de oorlog in Oekraïne. Dat moeten we deels wel volgen, maar voor het slapen gaan kijken we zeilvlogs. Dan slaap je een stuk beter.