Reisleider, dol op reisgidsen en het puzzelen op reisdoelen. Groot genieter, ook van voorpret. Voorkeur (ook buiten Duitsland) voor Duitstalige reisgidsen wat vaak de taalverwarring vergroot.
En dan staat je bootje op het droge. We moesten er nog even heen om de kuiptent er weer op te zetten. Dan is in ieder geval de kuip beschermd. We hebben ook een dektent maar zonder mast en giek kunnen we die nergens aan vast maken. Van huis nemen we een sterke uitklapbare ladder mee. Onze boot is makkelijk te vinden tussen de rest vanwege de klassieke rood/blauwe kleur. De meeste boten zijn wit, het wit van polyester.
De ladder tegen de zijkant van de boot gezet. Joost klimt als eerste naar boven.
Brr, ik vind het best eng, maar ik kom ook boven. Heb zo weer weer even een ander uitzicht!
Precies achter ons stond al een ladder van de buren die ook op hun boot bezig waren met een dektent erop te zetten. Ze verzuchten: tja wat moet je nu de hele winter, een andere hobby zoeken? Gelukkig valt er nog wel wat te klussen.
Nou, wij hebben nog wel wat hobby’s voor de winter. Joost gaat vanmiddag weer de scheidsrechter uithangen. En ik heb weer wat meer tijd voor het cellospelen. Best fijn, zomer en winterhobby’s. Dan gaat het niet gauw vervelen.
In de boot blijkt onze accu nog steeds op dezelfde stand te staan. Dat verbaasd ons omdat hij nu niet opgeladen wordt. Normaal zou hij dan langzaam leeg moeten lopen. We zetten binnen nog even alle kussens rechtop zoals aanbevolen. We ruimen de fenders die nog op de boot lagen op en zetten de kuiptent op. En dan weer de ladder af. We komen gelukkig heelhuids beneden.
Over een paar weken hebben we een afspraak met de Jachtservice om uitleg te krijgen over het verder winterklaar maken van de boot. Daarvoor mag het dus nog niet gaan vriezen.
Even later zitten we weer in de auto op weg naar onze andere hobby’s.
Voor de winter moet ook de motorolie en de luchtfilters vervangen worden. Zaken die je op een gegeven moment ook zelf moet kunnen, maar we willen dat de motor helemaal nagekeken wordt. Ook ons probleem met het niet vanzelf afslaan van de motor bij het omzetten van het contactsleuteltje willen we opgelost hebben.
Ik zit daarvoor op dinsdagmorgen om 08.30 uur klaar op de boot om iemand van Waterman te ontvangen. Om 9 uur kwam eerst de eigenaar van het bedrijf Jan Dijkman langs. Hij is meteen heel enthousiast over onze boot. “Dit is wat een boot moet zijn”, zegt hij. Ik ben het natuurlijk helemaal met hem eens. Hij vertelt dat er zo een monteur komt die het werk gaat doen. Hij had begrepen dat we nog meer vragen hadden over het winterklaar maken. Het meeste kan ook op de kant (het vriest namelijk voorlopig nog niet). Hij kan ons later dan meer uitleg geven daarover.
De monteur is een stuk minder enthousiast. Wie zet er nou zo’n grote motor in zo’n boot. Ach, opper ik, hij zit er al 40 jaar in. Of te wel: Who’s to blame? Het blijkt dat hij niet makkelijk met z’n gereedschap overal bij kan. Verder blijkt er geen brandstofafsluiter te zijn. En er zit een scheur in de uitlaat. Heel gevaarlijk volgens hem en wat vreemd dat dat bij de keuring niet ontdekt is. Uitlaatgassen en water zou zo de boot in komen. Nu hebben we van beiden helemaal geen last gehad. Nog wat onderdelen waren versleten en aan vervanging toe. Nou daar doe je dit dus voor. Misschien hebben de vorige eigenaren wat te lang ieder jaar zelf de olie vervangen en de filters verwisselt. Een auto laat je ook ieder jaar controleren, daar heb je zelf niet genoeg verstand van. Niet alles kon meteen opgelost. Er moeten onderdelen worden besteld. De rest kan op de kant.
We moeten zelf nog wat klussen doen en de boot verder leeghalen. Op zaterdag hebben we de ochtend, ’s middags gaat Joost weer scheidsrechteren. De belangrijkste klus is de lijnen van de mast halen zodat we ze kunnen wassen. Dan blijven ze beter lopen. De lijnen moeten vervangen worden door dunnere lijntjes waarmee je volgend jaar weer de lijnen door de mast kan trekken. De vorige eigenaren hadden een tas achtergelaten op de boot met precies genoeg lijntjes van de goede afmeting. Voor de zekerheid hangen we overal labeltjes aan om te weten waar wat zit en welke lijn waarvan is. Vorige week troffen we het enorm met het weer. Nu komt de regen met bakken uit de hemel. We hebben de taken goed verdeeld. Joost doet het natte werk bij de mast.
Ik beschrijf de labeltjes en ondertussen vervang ik alle resterende lampjes.
En verder vast spullen inpakken, zoals het beddengoed. We zijn precies op tijd klaar en zeer tevreden met de gedane arbeid. We rijden naar Joost z’n voetbal en ik rij verder naar huis.
De volgende dag rijden we na de kerk weer naar Monnickendam. Alle lijnen moeten in kratten en naar de auto gebracht. De beloofde paar uurtjes droog weer komen niet. Het regent meteen al. Alle laatste spullen die niet tegen vocht kunnen moeten ook van boord. We besluiten ook onze matrassen uit de boot te halen. Het zijn goede matrassen en het zou zonde zijn als die door vocht aangetast worden. We moeten dit jaar gaan ontdekken hoe vochtig de boot wordt als hij de hele winter niet verwarmd wordt. Niet ieder jaar zal de boot uit het water moeten en dan kunnen we, hopen we, meer spullen op de boot laten. Dan kunnen we af en toe even langs gaan om de verwarming aan te zetten. Ironisch is wel dat we de matrassen er nu uit halen om te beschermen tegen het vocht maar het niet meevalt om ze met dit weer droog in de auto te krijgen. Joost rijdt vast een keer een volle auto naar huis terwijl ik de boot schoonmaak. Goed schoonmaken voor de winter was het advies. Vuil en vocht samen is niet goed voor de boot.
Het is al vroeg donker zodat ik de lampjes nog even test. Helemaal tevreden met het resultaat. We hebben iets meer licht maar het licht is nog steeds heel gezellig. De watertank moet leeg dus de kraan zet ik open.
Als Joost terug is moet als laatste nog de gasflessen ontkoppeld worden en ingeleverd voor de opslag. Die mogen niet aan boord blijven op de kant.
We rijden terug naar huis tijdens een wolkbreuk. We zagen soms nauwelijks meer iets op de weg die helemaal blank staat. Vertwijfeld vraag ik me af of het de goede beslissing was de laarzen op de boot te laten. Ze kunnen tegen vocht, maar daarom hebben we ze deze winter misschien wel thuis nodig om droge voeten te houden.
Het vaarseizoen zit er zo’n beetje op. Onze boot gaat 2 november het water uit omdat we verouderde apparatuur willen laten vervangen. De mast zal eraf gaan en daarmee laten we meteen de stagen vernieuwen.
We moeten daarvoor eerst de boot ‘winterklaar maken’, zoals dat heet. Dat betekent dat je moet zorgen dat vocht en vrieskou geen onderdelen stuk kunnen maken.
We vertrekken op vrijdagavond na het avondeten naar de boot. We willen deze avond voor het eerst nog even de dieselkachel uitproberen. We hadden van de vorige eigenaren middels mail nog wat tips gekregen over het aansteken hiervan. De dieselkachel is overigens een van de drie warmte voorzieningen die we op de boot hebben. Voor de andere 2 is walstroom nodig. Deze kan je gebruiken als je voor anker ligt of als er geen stroom in de buurt is.
We beginnen eerst met de schoorsteen op het dek te plaatsen.
Door de aanwijzingen wisten we nu hoe de brandpot open moest. Daar moest eerst brandpasta in en dit werd met een lucifer aangestoken. Daarna de brandpot weer dicht en wachten tot de metalen zuil goed warm is geworden. Vervolgens de knop op de carburateur omdraaien zodat de diesel langzaam de brandpot inkomt. En ja hoor, hij brandt en langzaamaan wordt het warmer in de boot. Goed te zien op onze mooie thermometer.
Zo, we kunnen dus gaan dromen over een tocht naar het Noorderlicht. Ter geruststelling, we hebben een koolmonoxide meter op de boot. Maar voor de nacht zetten we de kachel toch maar uit.
Na het ontbijt loop ik weer naar de markt voor brood. Daarna gaan we op zoek waar onze watertank ook alweer zit. De watertank moet leeg voor de winter. Weer wat vloerdelen opgetild. Oh, ja daar. Er zit een grote schroefdop op waardoor je de tank kan inspecteren en misschien ook schoonmaken. Niet iets voor nu. Om 1 uur komt namelijk Kees (man van Henriette) om ons te helpen met de zeilen afhalen. We wilden daar graag hulp bij en zij hebben al jaren een zeilboot. Deze hadden zij 15 jaar geleden bij ons ’20 jaar gelukkig niet getrouwd’ feest aangelegd bij onze feestruimte aan het Nieuwe Meer.
We wisten eigenlijk niet waar zij de boot hadden liggen. Blijkt dat zij hem ook in Monnickendam hebben liggen en n.b. schuin tegenover ons. Alleen nu even niet, hij is in reparatie. Dat we elkaar geen een keer zijn tegen gekomen!
Kees wil meteen aan de slag en binnen een mum van tijd is de fok er al af. Hele zeil op een kar geladen en op het parkeerterrein uitgelegd en opgevouwen. Als je weet hoe het moet is het zo gedaan. We boffen met het droge windstille weer van vandaag. Dan even koffie om bij te praten en vervolgens het grootzeil.
De zeillatten eruit krijgen was nog even een gedoe maar verder loopt ook dit voorspoedig. De giek moet er ook af. Daarna nog wat tips en trucs gekregen over van alles. De motor hoeft nu niet, daar komt komende week een mannetje voor. Kees gaat weer op huis aan. Een andere keer lijkt het ons leuk om als Henriette er ook is samen uit eten te gaan in Monnickendam. Zij genieten al jaren van deze omgeving. Dat is een goed teken.
Volgend plan is het vervangen van de halogeen lampjes voor LED lampjes. Dat scheelt voor de accu. Het was puzzelen om de goede lampjes te kopen die passen, daarom begonnen met twee. De klus valt alles mee. We hadden gedacht dat we andere fittingen moesten aansluiten maar de fitting past ook met een lampje met bredere pinnen.
Genoeg gedaan voor vandaag en we gaan lekker eten bij De Ouwe Blauwe. Net zo gezellig als de vorige keer en tot onze verrassing controleerden ze nu wel de QR code.
Terug op de boot steken we de dieselkachel nog maar weer aan. Goed om hem even ook al het stof te laten verbranden. De vorige eigenaren lieten overigens de hele winter deze kachel continu branden tegen het vocht. Ze durfden wel zeg.
De volgende ochtend was het stralend zonnig. Goed voor eerst eens een wandeling over Hemmeland, het schiereiland waar we steeds langsvaren als we er met de boot op uit gaan. We zien een bootje gaan, voor ons wordt dat volgend seizoen pas weer.
We lopen daarna door naar het centrum van Monnickendam voor koffie met appeltaart, lekker buiten in het zonnetje.
Daarna door naar de andere jachthaven van Monnickendam, daar moeten ze een dieseltank hebben. We willen zien of deze open is het hoe de situatie daar is om aan te leggen. Er staat alleen een kar waar diesel op staat. Even nagevraagd, ja hoor, we kunnen komen om te tanken. De dieseltank moet namelijk in de winter vol zijn, dit om condensatie te voorkomen. Itt de watertank die leeg moet zijn om bevriezing te voorkomen.
Terug naar onze haven om daar maar meteen te vertrekken naar de andere haven. Veel mensen zijn vandaag op hun boot bezig, allemaal om de boot klaar te maken voor de winter. We leggen aan bij de andere haven en er komt meteen iemand ons helpen met tanken. Vreemd dat de botenlift naast de tank staat. We komen net niet met onze mast hierin verzeild. We krijgen nog tips van de man om iets in de diesel te doen tegen het vervuilen van de tank. Maar dat zou onze technische man ook wel weten zei hij geruststellend.
Terug naar onze haven. Monnickendam ligt er mooi zonovergoten bij.
En dan, wat zien we nu weer, jullie geloven ons vast niet. Daar ligt bij de haveningang een boot vol met Pieten en met Sinterklaas. Hij zwaait naar ons en ik neem foto’s. Ons wordt wel toegeschreeuwd dat we de foto’s pas na de intocht mogen publiceren. Dus, helaas, we kunnen hier geen bewijs tonen.
Op de boot nog een paar klusjes voor we naar huis gaan. We halen de reef lijnen van de giek die nu in het gangboord ligt door er hulplijntjes doorheen te trekken. Daaraan kunnen we in het voorjaar de reef lijnen er weer doorheen trekken. De lijnen kunnen we in de wasmachine gaan wassen. Daarna poetsen we het dek nog wat. Geen naar klusje met dit weer. En dan naar huis waar de kinderen voor ons een heerlijke maaltijd hebben gekookt.
Ik werd wakker door gestommel op de boot. Oh ja, Astrid is er. Door het bovenluik zag ik ochtendrood. Het is vreemd dat de zon zo laat opkomt. Astrid had buiten de zonsopkomst gezien. Wij waren er dan toch nog te laat voor. We hebben rustig ontbeten en toen Joost wat orde in de chaos ging scheppen zijn Astrid en ik aan de wandel gegaan. Het was windstil en we voelden de warmte van de zon. Het was lekker rustig buiten, nog geen charterschip had aangelegd. Alleen vaders met jonge kinderen waren aan de wandel, tja die hou je niet zolang binnen op een boot. We zien grappige zeer fijne spinnenwebben met dauw erop.
En vogels in het riet waarvan we ons afvragen of het baardmannetjes zijn. Bij een bord bij de receptie staat genoteerd welke dieren er vandaag al gespot zijn. Daaronder een zeearend. Nou die hebben wij gemist.
Terug op de boot is het tijd voor koffie. Vreemd genoeg trekt het opeens dicht. Een driemaster komt binnen en er vertrekken genoeg boten die het aandurven.
Op een gegeven moment denken we toch te kunnen vertrekken. Echter wanneer we de haven uit varen zien we steeds minder. Er toetert steeds een boot die we helemaal niet zien. Ik zet de radar aan, maar er is te veel ruis dicht bij de haven om iets te zien. Dan doemt een grote tweemaster voor ons op. Die was precies om het hoekje van de haven aan stuurboordzij gaan liggen zodat we hem niet konden zien. Joost steekt gauw schuin over, hij krijgt desondanks een reprimande van de schipper waarom we onze marifoon niet aan hadden. Tja, meestal zetten we die meteen aan, maar nu vergeten. Maar wij vroegen ons al of het goed zeemanschap is om zo uit zicht de haven in te willen varen. Ondertussen zit de schrik er wel in en zien we helemaal niets buiten. De mist is dichter dan twee dagen geleden en we besluiten rechtsomkeert te gaan terug naar de haven. We leggen opnieuw aan.
Het kan nog wel even duren voor deze mist vertrokken is. Ik ga met Astrid eens kijken naar het concert wat in een gebouwtje gegeven zou worden. We hadden nog gevraagd of er kaartjes voor waren, maar dat was niet zo. Eigenlijk was de begintijd van 12 uur te laat, maar nu we weer terug waren wilden we kijken of je het buiten ook kon horen. We konden op het terras in een ligstoel gaan zitten. Was heel relaxt met een waterig zonnetje op ons gezicht. Maar de muziek konden we nauwelijks horen. Rond half twee was de mist opeens verdwenen en gingen we weer op weg. Er leek wat wind te staan, helaas precies uit de richting waar we heen moeten. Dus varen we een eind te veel naar het noorden met max 3 knopen. We zitten wel weer heerlijk in de zon.
Ondertussen moet ik helaas nog een telefoontje voor m’n werk doen. Daarna blijkt de wind helemaal weggevallen en besluiten we te gaan motoren. Helaas nog wel 10 mijl tot de ingang van de Gouwzee. Het is niet anders. We vermaken ons nog met het opeten van weer nieuwe producten uit Astrid haar bakkerspakket.
Het wordt hierdoor wel wat laat en ondertussen ga ik maar vast wat inpakken en de meeste zand verwijderen uit de boot. En Joost gooit vast wat emmers water over het dek waar ook veel zand lag. De keren hiervoor dat we op de Marker Wadden waren hadden we er geen last van want het was toen heel droog weer. Nu was het vochtig en vochtig zand plakt overal aan. Hebben ze veel moeite gedaan om het zand daar te krijgen, nemen wij het makkelijk mee naar huis!
We zijn nog maar net in de haven als Hendrik Jan er staat om Astrid op te halen. Helaas is het te laat om rustig wat met elkaar te drinken. Lukas en Mirjam bereiden bij ons thuis een maaltijd voor ons. Dat willen we niet missen. Dus even verder opschieten met opruimen. Op de steiger raak ik aan de praat met andere zeilers die wie iedere keer ook op hun boot zien. Ze blijken net als wij dit jaar voor het eerst een boot te hebben en ze zij. En er net zo blij mee als wij. Ervaringen worden even uitgewisseld en dat is erg leuk. Zij vinden het ook geen leuk idee dat het vaarseizoen er bijna opzit.
Thuisgekomen staat Lukas friet te bakken en we kunnen zo aanschuiven. Heerlijk! En gezellig om de kinderen weer te zien.
Toen we naar bed gingen zagen we het al: mist. En vanmorgen bij het opstaan was de mist er nog. Tijd voor Joost om nog wat aan de boot te poetsen.
Rond 10.30 breekt de zon door en is het zicht in de haven goed en vertrekken we. Er lijkt nog weinig wind. Wanneer we goed en wel de haven uit zijn zien we in de verte alweer wat beroepsvaart gaan. Maar het zicht is nog niet erg best en daarom besluiten we ook gewoon aan de veilige kant van de scheepvaartroute Amsterdam Lelystad te blijven.
We hijssen de zeilen, we hebben geen haast. Er staat inmiddels wat wind. Ons doel is Muiden 10 mijl hier vandaan. Die scheepvaartroute naast ons is een mooi moment om eens even met onze radar te oefenen. We zien duidelijk de kustlijn van de Flevopolder aan bakboord en de grote vrachtschepen aan stuurboord. Ik vind dit ook leuk speelgoed.
Maar even later trekt het opens weer helemaal dicht en zien we niets en moeten we de radar voor het echie gebruiken. Een vrachtschip komt wel heel dichtbij, kan niet anders dan dat deze naar de haven moet waar wij vandaan kwamen. Maar goed we zagen hem op de radar en hij ons hoop ik ook. Zo houden we alles nauwlettend in de gaten, Joost buiten en ik binnen. Nu kan je op de radar niet zien wat voor soort boot er langsvaart. Af en toe stap ik naar buiten om te de boot in het echt te zien. En wat zie ik dan opeens uit de mist opdoemen?
Het lijkt de boot van Sinterklaas wel. Hij verdwijnt ook weer en het vreemde met mist is dat deze ook opeens helemaal verdwenen is en je je dan afvraagt of wat je gezien hebt wel echt was. Alsof je ontwaakt uit een droom.
We varen met 3 knopen niet heel hard maar komen toch aardig vooruit. We passeren de vaargeul naar de Hollandse brug en daarna gaan wij naar het Zuiden. Daarmee varen we recht op Pampus af. Het is pas tegen twee uur en Muiden is niet meer ver weg en het is heel mooi zonnig weer. We besluiten Pampus te bezoeken, waar we nog nooit zijn geweest.
Even snel opgezocht dat je bij openingstijd van Pampus met je eigen boot in de haven mag aanleggen. We kunnen ook nog onze museumjaarkaart gebruiken om op het eiland te mogen. We moeten aan de binnenkant van de T-steiger gaan liggen, de buitenkant is voor de Charters. Voor de aanleg manoeuvre neem ik even Joost zijn versie. Joost vaart de haven in, draait de boot behendig om en legt de boot met hulp van de wind pal achter een andere boot aan de steiger.
Het is tijd voor lunch dus gaan we maar gebruik maken van de uitbating op het eiland. Leuk om te weten dat dit verwaarloosde forteiland in 1990 gekocht is door Muidenaren voor 50.000 gulden. Ze wilden het bewaren en opknappen en de geschiedenis over het eiland vertellen. Nu hebben ze ook nog de ambitie dat het eiland zelfvoorzienend wordt. Ze hebben al meerder producten die wij gaan proeven. Joost gaat voor het Pampusbier, tja dan lig je daarna echt voor Pampus.
We hadden ook een goede lunch! En wat een uitzicht! Veel bootjes die heen en weer varen en ook nog een werkschip die gaat verliggen.
Na de lunch moeten we het eiland en het fort nog verkennen. Helaas is het niet helemaal helder, want je kan hier 360 graden skyline zien, ook op borden weergegeven.
We kijken niet te lang rond want we willen wel een ligplaats in Muiden bemachtigen. Het is het begin van een mooi weekend dus het kan druk worden. We varen verder alleen op de fok voor de wind de haven van Muiden binnen.
Het lijkt nogal vol maar de havenmeester heeft gelukkig nog een box voor ons vrij. En dan liggen we opeens aan de Herengracht tegenover nr 10.
Het zonnetje schijnt nog uitbundig en zo drinken we in de kuip even wat voordat we Muiden gaan verkennen. Het oude Muiden bestaat eigenlijk uit twee Fort eilanden met ertussen de sluis. We lopen de dijk op richting het IJmeer waar we op een bankje van het uitzicht genieten.
En dan opeens, wat zien we daar in de verte aankomen? Is dat niet de boot van Sinterklaas? Zien we een Spaanse vlag? Als de boot dichterbij is zien we het duidelijk: Pakjesboot 12 staat erop.
En dan begin je automatisch te zwaaien.
Dus geen droom, geen hersenspinsel door de mist, maar het was echt de boot van Sinterklaas. Ik vind het ook een goed idee om het nu al te vieren. Het is nog niet te koud op de boot en de pepernoten liggen toch al in de winkel.
We gaan terug naar onze eigen boot voor een drankje, het avondeten, het blog en misschien alvast een gedicht.
