Auteur archieven: Ellen

Over Ellen

Reisleider, dol op reisgidsen en het puzzelen op reisdoelen. Groot genieter, ook van voorpret. Voorkeur (ook buiten Duitsland) voor Duitstalige reisgidsen wat vaak de taalverwarring vergroot.

Poehpoeh, wat een ‘stille’ week! 11 t/m 16 april 2022

Geplaatst op door

Maandag 11 april zou onze Aquamarijn dan eindelijk te water gaan. Wat uitloop aan klussen aan boord, o.a. doordat apparatuur vertraagd geleverd werd, en zieken bij het havenpersoneel maakten dat dit later was dan we hadden gewild. Spannend voor ons want met Pasen wilden we echt een weekje weg.

Toen we die maandag ruim op tijd in de haven waren, lag onze boot er al in en werd de mast er net opgezet. Ze waren wat voor op schema.

Fijn, dachten we nog, maar daarna gingen ze lunchen en daarna de nieuwe stagen vastzetten. Dus wij ook met onze boterhammetjes ons geïnstalleerd. Het was heerlijk weer, en geen straf.

Na de lunch bleek dat er iets van de verstaging nog niet goed zat. Rene, de stagenman liet zich steeds vrolijk omhoog hijsen. Zo kon hij meteen ons tweede vlaggetjeslijn nog ophangen.

Ondertussen arriveert onze apparatuurman Rob op zijn fietsje om te zien of hij al verder kan met zijn klus, nl de verbinding van de draden van de mast naar de boot maken. Ook de motorman Jan is in de buurt. Hij laat zijn medewerker Hessel controleren of na hun arbeid op onze boot er geen lekkage opgetreden is nu de boot in het water ligt. Erg leuk om te zien. Het zijn allemaal aparte bedrijfjes, maar ze communiceren fantastisch met elkaar. We hebben wat dat betreft geen klagen. En wij staan in het zonnetje lekker toe te kijken.

En dan mogen wij de boot op om de motor te starten en de boot weg te varen naar opzij. Rob gaat aan de gang met de verbindingen van de mast. Ik ga ondertussen de gasflessen halen die opgeslagen waren op het terrein. Ondertussen hebben we ook ontdekt dat onze koelkast het niet doet. Rob kijkt mee, en er blijken verbindingen losgetrokken/ geraakt. Rob gaat het oplossen, maar niet vandaag en ook voor de verbinding van de mast en dus alle apparatuur heeft hij nog onderdelen nodig.

Het is al rond 4 uur als wij de boot naar haar ligplaats varen. Gaat allemaal gesmeerd. Plan is dat wij nu alle lijnen die door de mast lopen weer erin hijsen. Daarvoor hadden we hulplijntjes achtergelaten. We beginnen vol goede moed aan de kraanlijn. De lijn aan het hulplijntje vastgemaakt en hijsen maar. Gaat goed totdat deze de mast in moet. Met geen mogelijkheid lukt het. Ons vermoeden is dat het hulplijntje te dun is en doordat de mast heeft gelegen niet meer op de katrol loopt, maar ernaast is gegaan. We zijn inmiddels zo moe dat we besluiten te stoppen en naar huis te gaan. We vragen via de app onze Rob om hulp. Enige mogelijkheid is dat er een hoogwerker aan te pas komt. Voordat we kunnen schrikken horen we dat deze toevallig op woensdag in de haven is, wel volgeboekt, maar we worden er wel even tussen gezet. Wat een haven! We moeten dan dinsdagavond wel weer even de boot terugvaren naar de plek waar gekraand wordt.

Zo rijden we dinsdagavond weer naar de boot. Eerst gaan we zoveel mogelijk lijnen proberen in de mast te hijsen. Alle lijnen lukken behalve de eerdere kraanlijn. We ontdekken dat wel een lijn aan de verkeerde kant van de verstaging zit. Dat mogen ze morgen ook even oplossen. En dan weer varen naar de kraanplek. Wat een heerlijk weer treffen we deze week. Zo hebben we dat vorig jaar maar weinig gehad . Het is geen straf om dit te doen. Als de schemering inzet liggen we op de plek. Fotografisch gezien een heel mooie plek.

Op woensdag krijgt Joost per mail bericht dat het gelukt is de kraanlijn door de mast te trekken. Ik ga op de fiets naar onze favoriete watersportwinkel Dekker te Zaandam om verschillende dingen te halen, o.a. een middel om te watertank te reinigen. Dat moet 1 keer per jaar gebeuren. Helaas, de software voor onze plotter (digitale kaart) hebben ze daar niet. Die avond varen we de boot weer naar zijn ligplaats. We maken de giek weer aan de mast vast. We vervangen het filter van de watertank. Een ander filtertje zetten we op zijn plek. Dan kunnen we de lege watertank vullen en het reinigingsmiddel toevoegen. Totdat we merken dat het lekt in het in het kastje met de filters. Een filter zit niet goed vast en een poging dit goed te krijgen leidt eerst tot meer water gesproei. Als het wel lukt staat er inmiddels een behoorlijke laag water onder het kastje. Er ligt een laag olie op wat we niet begrijpen. Heeft er ooit vanuit de kombuis olijfolie of zo gelekt? Ons douchepompje doet weer dienst om het water op te pompen. De bodem heeft veel compartimenten, zodat gelukkig het water niet overal staat. De laatste bodem water wegdweilen. En dan zijn we te moe om nog andere dingen te doen. De watertank is vol en het reinigingsmiddel mag de komende 24 uur zijn werk doen terwijl wij naar huis gaan om daar de slaap te vatten.

Vandaag hoeven we niet naar de boot. Ik fiets na mijn werk naar een watersportwinkel in Aalsmeer die de software voor onze plotter wel heeft. We krijgen bericht dat de koelkast het doet en alle apparatuur. Joost gaat naar de kerk voor een witte donderdagdienst. Ik heb per abuis een vergaderafspraak gemaakt voor mijn orkest, helaas.

Op deze goede vrijdag zorgt Joost dat hij op tijd kan stoppen met werken en pak ik de spullen in. We hebben nog veel mee te nemen wat straks weer lekker op de boot kan blijven. Voor we naar Monnickendam rijden brengen we nog even een groentepakket en wat lekkers naar onze vriendin Marjolijn die juist dit zonnige Paasweekend Corona heeft. Wat een vreselijke pech.

We zijn rond 5 uur in de haven. De zeilen moeten nu worden opgehangen. De fok gaat vrIj gemakkelijk. Bij het grootzeil zitten we te hannesen met het inbrengen van de zeillatjes. Bij een woeste poging vliegt het hulplatje door de lucht in het water en zinkt meteen. Niets aan boord wat dit kan vervangen. Dan maar het zeil verder aanbrengen en morgen iets kopen hiervoor. Er blijkt verder toch nog water in een ander compartiment te staan en ik ben even weer zoet om dit droog te krijgen. Ik hang de deze winter genaaide gordijnen op. Als dan alle spullen aan boord zijn gebracht is het half negen en gaan we op weg naar eetcafe de Ouwe Blauwe waar het Woeste Golf biertje nog steeds goed smaakt.

We liggen niet laat in onze kooi. De vakantie is begonnen en we zijn afgemat. Worden wakker gehouden door het gekraak van onze landvasten. Joost gaat in de nacht zijn kooi uit om andere niet krakende lijnen er tussen de zetten, dat heeft effect zodat we tijdens de Stille zaterdagnacht hier ook van kunnen spreken.

Op deze zaterdag vertrekken kan nog niet. Mijn tante, de oudste zus van mijn moeder is overleden en wordt vandaag begraven. Zodoende rij ik weer naar Amsterdam om Nora en Wil en Andre op te halen en te rijden naar een Natuurbegraafplaatst bij de Hoge Veluwe. Ondertussen kan Joost dan zorgen dat de zeillatten in het zeil komen. Dat lukt prima met een verfroerstaafje. Hij fietst voor fourage op de leenfiets van de haven Monnickendam door. Gaat aan de gang om de nieuwe navigatieapparatuur te leren kennen en de software te installeren. Weer een tegenvaller. Het activeren hiervan lukt niet op zijn laptop en zal op een vaste computer moeten. Hij laat zich door Mirjam ophalen. Ik rij zodoende na de begrafenis ook weer naar huis om Joost weer op te pikken. We kennen de weg naar Monnickendam inmiddels op ons duimpje.

Joost gaat koken, ik een blog schrijven, we kijken naar de Stille zaterdag kerkdienst en draaien nog een muziekje. Op onze plotter zien we nu onze boot liggen.

Zeer tevreden ben ik met de gordijnen en de kussenovertrekken die ik heb gemaakt.

We voelen ons weer helemaal thuis op onze Aquamarijn. We denken nu dat alles gereed is voor een vertrek op Paasmorgen.

Lente in Monnickendam (6 maart 2022)

Geplaatst op door

Het kriebelt enorm. We willen zo graag weer varen. Maar onze boot staat nog op de kant. Er is al heel wat verbeterd aan de boot, maar er moet ook nog heel wat gebeuren. We gaan maar eens even poolshoogte nemen. Het is een mooie zonnige zondag met een nog wel koude Noordoosten wind. Deze keer klimt alleen Joost op de boot. Hij is tevreden over wat hij binnen aantreft. En vooral: geen tekenen van vocht binnen. Dat waar alle botenbezitters zo bang voor zijn in de winter. We lopen even onze steiger op. De vorige keer lag er vreemd genoeg een boot op onze plek. Die was er nu niet meer. We staren naar de lege plek en zien onze boot er alweer liggen. Hoe lang nog? Teruglopend zien we aan het eind van de steiger de eerste tekenen van lente in Monnickendam.

Onze eerste winter met en zonder boot. Dat klinkt misschien vreemd, maar een boot hebben en er niet mee kunnen varen is een nieuwe ervaring. We weten weer wat verlangen is. Wie had dat ooit gedacht. Afgelopen zomer vroegen we ons af of het zeilen ons ooit zou gaan vervelen. Mirjam zei toen dat het misschien wel goed is zo’n winterstop. Dan blijft het leuk. Ha, ha! We hebben gelukkig ook andere hobby’s. Maar in deze 2e Coronawinter is het leven toch wel saai. Hoe kunnen we toch nog een beetje met de boot bezig zijn? Omdat ik graag met mijn handen bezig ben bedacht ik dat ik wel nieuwe gordijnen voor de boot kon naaien. De huidige gele vonden we niet zo mooi. Dus de oude gordijnen van de boot gehaald en deze met mooiere stof in gebroken wit nagemaakt. Dat was nog goed opletten want de 6 gordijntjes lopen allen schreef af en hebben per tweetal een andere breedte. Of het helemaal goed gelukt is weten we pas als de boot weer in het water ligt, dan hangen we ze pas weer op.

Van mijn zus Astrid kreeg ik voor mijn verjaardag afgelopen zomer een mooie belofte: ze wil theedoeken en handdoeken weven voor onze boot, met de naam Aquamarijn erop. In januari deden we een weekendje Rotterdam en konden we vast zien hoe ze eruit zouden gaan zien. Zo houdt de boot ook Astrid bezig!

Een andere klus is de lijnen die we mee naar huis genomen hebben wassen. Dan zijn ze weer soepeler en lopen ze straks beter. Dat kan is ons verteld gewoon in de wasmachine. En inderdaad komen ze er schoon, maar helaas ook fors in de knoop uit de machine. Hebben we weer wat te doen!

Er is rond de motor en accu’s heel wat werk verricht door Jan Dijkman van Jachtservice De Waterman. Hij stuurde ons, om ons op de hoogte te houden, heel wat wat foto’s.

We hebben beiden ook wat moeten studeren. Vanwege de nieuwe navigatieapparatuur moet door Joost het Marcom B diploma gehaald worden. Een schriftelijk en deels praktisch examen waarin je moet aantonen dat je de marifoon kan bedienen in Nautisch Engels en ook digitaal berichten kan zenden. Hij is geslaagd met vlag en wimpel. Ik heb het examen basiscertificaat marifonie gedaan. Niet perse noodzakelijk omdat Joost deze al had. Op een boot waar een marifoon aanwezig is moet 1 persoon zijn die een marifoonbewijs heeft. Andere personen mogen de marifoon wel bedienen. Nu vond ik het wel handig om er meer van te weten en met een Burn-out was het voor mij een mooie manier om te zien of nieuwe kennis opnemen weer ging lukken. Met 2 fouten van de 40 vragen was dat geen vraag meer.

En verder kijken we de hele winter vlogs via YouTube van zeilers die hun zeilavonturen via film vastleggen. Zo varen we mee naar Spitsbergen, IJsland, Zweden, Spanje en Portugal. Veel beter voor ons humeur dan het zoveelste programma over Corona of over de oorlog in Oekraïne. Dat moeten we deels wel volgen, maar voor het slapen gaan kijken we zeilvlogs. Dan slaap je een stuk beter.

Stuurlui aan de wal (6 november 2021)

Geplaatst op door

En dan staat je bootje op het droge. We moesten er nog even heen om de kuiptent er weer op te zetten. Dan is in ieder geval de kuip beschermd. We hebben ook een dektent maar zonder mast en giek kunnen we die nergens aan vast maken. Van huis nemen we een sterke uitklapbare ladder mee. Onze boot is makkelijk te vinden tussen de rest vanwege de klassieke rood/blauwe kleur. De meeste boten zijn wit, het wit van polyester.

De ladder tegen de zijkant van de boot gezet. Joost klimt als eerste naar boven.

Brr, ik vind het best eng, maar ik kom ook boven. Heb zo weer weer even een ander uitzicht!

Precies achter ons stond al een ladder van de buren die ook op hun boot bezig waren met een dektent erop te zetten. Ze verzuchten: tja wat moet je nu de hele winter, een andere hobby zoeken? Gelukkig valt er nog wel wat te klussen.

Nou, wij hebben nog wel wat hobby’s voor de winter. Joost gaat vanmiddag weer de scheidsrechter uithangen. En ik heb weer wat meer tijd voor het cellospelen. Best fijn, zomer en winterhobby’s. Dan gaat het niet gauw vervelen.

In de boot blijkt onze accu nog steeds op dezelfde stand te staan. Dat verbaasd ons omdat hij nu niet opgeladen wordt. Normaal zou hij dan langzaam leeg moeten lopen. We zetten binnen nog even alle kussens rechtop zoals aanbevolen. We ruimen de fenders die nog op de boot lagen op en zetten de kuiptent op. En dan weer de ladder af. We komen gelukkig heelhuids beneden.

Over een paar weken hebben we een afspraak met de Jachtservice om uitleg te krijgen over het verder winterklaar maken van de boot. Daarvoor mag het dus nog niet gaan vriezen.

Even later zitten we weer in de auto op weg naar onze andere hobby’s.

Winterklaar maken 2 (26, 30 en 31 oktober 2021)

Geplaatst op door

Voor de winter moet ook de motorolie en de luchtfilters vervangen worden. Zaken die je op een gegeven moment ook zelf moet kunnen, maar we willen dat de motor helemaal nagekeken wordt. Ook ons probleem met het niet vanzelf afslaan van de motor bij het omzetten van het contactsleuteltje willen we opgelost hebben.

Ik zit daarvoor op dinsdagmorgen om 08.30 uur klaar op de boot om iemand van Waterman te ontvangen. Om 9 uur kwam eerst de eigenaar van het bedrijf Jan Dijkman langs. Hij is meteen heel enthousiast over onze boot. “Dit is wat een boot moet zijn”, zegt hij. Ik ben het natuurlijk helemaal met hem eens. Hij vertelt dat er zo een monteur komt die het werk gaat doen. Hij had begrepen dat we nog meer vragen hadden over het winterklaar maken. Het meeste kan ook op de kant (het vriest namelijk voorlopig nog niet). Hij kan ons later dan meer uitleg geven daarover.

De monteur is een stuk minder enthousiast. Wie zet er nou zo’n grote motor in zo’n boot. Ach, opper ik, hij zit er al 40 jaar in. Of te wel: Who’s to blame? Het blijkt dat hij niet makkelijk met z’n gereedschap overal bij kan. Verder blijkt er geen brandstofafsluiter te zijn. En er zit een scheur in de uitlaat. Heel gevaarlijk volgens hem en wat vreemd dat dat bij de keuring niet ontdekt is. Uitlaatgassen en water zou zo de boot in komen. Nu hebben we van beiden helemaal geen last gehad. Nog wat onderdelen waren versleten en aan vervanging toe. Nou daar doe je dit dus voor. Misschien hebben de vorige eigenaren wat te lang ieder jaar zelf de olie vervangen en de filters verwisselt. Een auto laat je ook ieder jaar controleren, daar heb je zelf niet genoeg verstand van. Niet alles kon meteen opgelost. Er moeten onderdelen worden besteld. De rest kan op de kant.

We moeten zelf nog wat klussen doen en de boot verder leeghalen. Op zaterdag hebben we de ochtend, ’s middags gaat Joost weer scheidsrechteren. De belangrijkste klus is de lijnen van de mast halen zodat we ze kunnen wassen. Dan blijven ze beter lopen. De lijnen moeten vervangen worden door dunnere lijntjes waarmee je volgend jaar weer de lijnen door de mast kan trekken. De vorige eigenaren hadden een tas achtergelaten op de boot met precies genoeg lijntjes van de goede afmeting. Voor de zekerheid hangen we overal labeltjes aan om te weten waar wat zit en welke lijn waarvan is. Vorige week troffen we het enorm met het weer. Nu komt de regen met bakken uit de hemel. We hebben de taken goed verdeeld. Joost doet het natte werk bij de mast.

Ik beschrijf de labeltjes en ondertussen vervang ik alle resterende lampjes.

En verder vast spullen inpakken, zoals het beddengoed. We zijn precies op tijd klaar en zeer tevreden met de gedane arbeid. We rijden naar Joost z’n voetbal en ik rij verder naar huis.

De volgende dag rijden we na de kerk weer naar Monnickendam. Alle lijnen moeten in kratten en naar de auto gebracht. De beloofde paar uurtjes droog weer komen niet. Het regent meteen al. Alle laatste spullen die niet tegen vocht kunnen moeten ook van boord. We besluiten ook onze matrassen uit de boot te halen. Het zijn goede matrassen en het zou zonde zijn als die door vocht aangetast worden. We moeten dit jaar gaan ontdekken hoe vochtig de boot wordt als hij de hele winter niet verwarmd wordt. Niet ieder jaar zal de boot uit het water moeten en dan kunnen we, hopen we, meer spullen op de boot laten. Dan kunnen we af en toe even langs gaan om de verwarming aan te zetten. Ironisch is wel dat we de matrassen er nu uit halen om te beschermen tegen het vocht maar het niet meevalt om ze met dit weer droog in de auto te krijgen. Joost rijdt vast een keer een volle auto naar huis terwijl ik de boot schoonmaak. Goed schoonmaken voor de winter was het advies. Vuil en vocht samen is niet goed voor de boot.

Het is al vroeg donker zodat ik de lampjes nog even test. Helemaal tevreden met het resultaat. We hebben iets meer licht maar het licht is nog steeds heel gezellig. De watertank moet leeg dus de kraan zet ik open.

Als Joost terug is moet als laatste nog de gasflessen ontkoppeld worden en ingeleverd voor de opslag. Die mogen niet aan boord blijven op de kant.

We rijden terug naar huis tijdens een wolkbreuk. We zagen soms nauwelijks meer iets op de weg die helemaal blank staat. Vertwijfeld vraag ik me af of het de goede beslissing was de laarzen op de boot te laten. Ze kunnen tegen vocht, maar daarom hebben we ze deze winter misschien wel thuis nodig om droge voeten te houden.

Winterklaar maken (22, 23 en 24 oktober 2021)

Geplaatst op door

Het vaarseizoen zit er zo’n beetje op. Onze boot gaat 2 november het water uit omdat we verouderde apparatuur willen laten vervangen. De mast zal eraf gaan en daarmee laten we meteen de stagen vernieuwen.

We moeten daarvoor eerst de boot ‘winterklaar maken’, zoals dat heet. Dat betekent dat je moet zorgen dat vocht en vrieskou geen onderdelen stuk kunnen maken.

We vertrekken op vrijdagavond na het avondeten naar de boot. We willen deze avond voor het eerst nog even de dieselkachel uitproberen. We hadden van de vorige eigenaren middels mail nog wat tips gekregen over het aansteken hiervan. De dieselkachel is overigens een van de drie warmte voorzieningen die we op de boot hebben. Voor de andere 2 is walstroom nodig. Deze kan je gebruiken als je voor anker ligt of als er geen stroom in de buurt is.

We beginnen eerst met de schoorsteen op het dek te plaatsen.

Door de aanwijzingen wisten we nu hoe de brandpot open moest. Daar moest eerst brandpasta in en dit werd met een lucifer aangestoken. Daarna de brandpot weer dicht en wachten tot de metalen zuil goed warm is geworden. Vervolgens de knop op de carburateur omdraaien zodat de diesel langzaam de brandpot inkomt. En ja hoor, hij brandt en langzaamaan wordt het warmer in de boot. Goed te zien op onze mooie thermometer.

Zo, we kunnen dus gaan dromen over een tocht naar het Noorderlicht. Ter geruststelling, we hebben een koolmonoxide meter op de boot. Maar voor de nacht zetten we de kachel toch maar uit.

Na het ontbijt loop ik weer naar de markt voor brood. Daarna gaan we op zoek waar onze watertank ook alweer zit. De watertank moet leeg voor de winter. Weer wat vloerdelen opgetild. Oh, ja daar. Er zit een grote schroefdop op waardoor je de tank kan inspecteren en misschien ook schoonmaken. Niet iets voor nu. Om 1 uur komt namelijk Kees (man van Henriette) om ons te helpen met de zeilen afhalen. We wilden daar graag hulp bij en zij hebben al jaren een zeilboot. Deze hadden zij 15 jaar geleden bij ons ’20 jaar gelukkig niet getrouwd’ feest aangelegd bij onze feestruimte aan het Nieuwe Meer.

We wisten eigenlijk niet waar zij de boot hadden liggen. Blijkt dat zij hem ook in Monnickendam hebben liggen en n.b. schuin tegenover ons. Alleen nu even niet, hij is in reparatie. Dat we elkaar geen een keer zijn tegen gekomen!

Kees wil meteen aan de slag en binnen een mum van tijd is de fok er al af. Hele zeil op een kar geladen en op het parkeerterrein uitgelegd en opgevouwen. Als je weet hoe het moet is het zo gedaan. We boffen met het droge windstille weer van vandaag. Dan even koffie om bij te praten en vervolgens het grootzeil.

De zeillatten eruit krijgen was nog even een gedoe maar verder loopt ook dit voorspoedig. De giek moet er ook af. Daarna nog wat tips en trucs gekregen over van alles. De motor hoeft nu niet, daar komt komende week een mannetje voor. Kees gaat weer op huis aan. Een andere keer lijkt het ons leuk om als Henriette er ook is samen uit eten te gaan in Monnickendam. Zij genieten al jaren van deze omgeving. Dat is een goed teken.

Volgend plan is het vervangen van de halogeen lampjes voor LED lampjes. Dat scheelt voor de accu. Het was puzzelen om de goede lampjes te kopen die passen, daarom begonnen met twee. De klus valt alles mee. We hadden gedacht dat we andere fittingen moesten aansluiten maar de fitting past ook met een lampje met bredere pinnen.

Genoeg gedaan voor vandaag en we gaan lekker eten bij De Ouwe Blauwe. Net zo gezellig als de vorige keer en tot onze verrassing controleerden ze nu wel de QR code.

Terug op de boot steken we de dieselkachel nog maar weer aan. Goed om hem even ook al het stof te laten verbranden. De vorige eigenaren lieten overigens de hele winter deze kachel continu branden tegen het vocht. Ze durfden wel zeg.

De volgende ochtend was het stralend zonnig. Goed voor eerst eens een wandeling over Hemmeland, het schiereiland waar we steeds langsvaren als we er met de boot op uit gaan. We zien een bootje gaan, voor ons wordt dat volgend seizoen pas weer.

We lopen daarna door naar het centrum van Monnickendam voor koffie met appeltaart, lekker buiten in het zonnetje.

Daarna door naar de andere jachthaven van Monnickendam, daar moeten ze een dieseltank hebben. We willen zien of deze open is het hoe de situatie daar is om aan te leggen. Er staat alleen een kar waar diesel op staat. Even nagevraagd, ja hoor, we kunnen komen om te tanken. De dieseltank moet namelijk in de winter vol zijn, dit om condensatie te voorkomen. Itt de watertank die leeg moet zijn om bevriezing te voorkomen.

Terug naar onze haven om daar maar meteen te vertrekken naar de andere haven. Veel mensen zijn vandaag op hun boot bezig, allemaal om de boot klaar te maken voor de winter. We leggen aan bij de andere haven en er komt meteen iemand ons helpen met tanken. Vreemd dat de botenlift naast de tank staat. We komen net niet met onze mast hierin verzeild. We krijgen nog tips van de man om iets in de diesel te doen tegen het vervuilen van de tank. Maar dat zou onze technische man ook wel weten zei hij geruststellend.

Terug naar onze haven. Monnickendam ligt er mooi zonovergoten bij.

En dan, wat zien we nu weer, jullie geloven ons vast niet. Daar ligt bij de haveningang een boot vol met Pieten en met Sinterklaas. Hij zwaait naar ons en ik neem foto’s. Ons wordt wel toegeschreeuwd dat we de foto’s pas na de intocht mogen publiceren. Dus, helaas, we kunnen hier geen bewijs tonen.

Op de boot nog een paar klusjes voor we naar huis gaan. We halen de reef lijnen van de giek die nu in het gangboord ligt door er hulplijntjes doorheen te trekken. Daaraan kunnen we in het voorjaar de reef lijnen er weer doorheen trekken. De lijnen kunnen we in de wasmachine gaan wassen. Daarna poetsen we het dek nog wat. Geen naar klusje met dit weer. En dan naar huis waar de kinderen voor ons een heerlijke maaltijd hebben gekookt.