We begonnen onze vakantie met weer een restaurant in Monnickendam te testen. Dit keer ‘de Ouwe Blauwe’, vlak bij het karakteristieke ophaalbruggetje bij de Gemeente haven. We hadden gereserveerd en dat bleek ook echt nodig, om 19 uur zat het al bomvol en het was er ook gezellig. We werden verrast door de soorten bier. Joost smaakte een Hop 24 heel goed en ik laafde mij aan een Woeste golf. Die laatste zou smaken als een Skuumkoppe werd mij vertelt en dat klopte ook. Na wat speurwerk op internet bleek het bier gebrouwen in Utrecht. Zouden ze het recept op Texel gestolen hebben? Het eten was uitstekend, zodanig dat Joost ook zin in appeltaart kreeg met ijs. Het was een toetje voor wel 2 personen. Jammer voor hem dat ik juist nu geen trek in een toetje heb. De volgende ochtend zat hij er nog vol van.

Maar hij sliep nog toen toen ik in de mist naar de markt liep voor brood en fruit. Groot was dan toch mijn verbazing, toen ik weer op de steiger liep, Joost op het dek bezig te zien met de zeilen uitpakken. Kon ik mooi het ontbijt klaarmaken. En na het ontbijt brak de zon opeens door en trok de mist op.

Om 10 uur voeren we weg met een heerlijk zonnetje. Plan was naar Enkhuizen te zeilen en daar voor de buien en de storm in de middag aan te komen, er stond een zuiden wind die toe zou nemen. Daarom hesen we alleen de fok en gingen daarmee zo’n 4.5 knoop. We voeren zo’n 2 uur in het zonnetje waar we van genoten.

Daarna trok het steeds meer dicht. Voor de wind gaan is bij warm weer een warme koers. Maar met deze koude wind een koude. Je kan je niet tegen de wind beschermen. Zodoende trokken we meer kleding aan waaronder ons zeilpak. Verder wel relaxt zeilen zo op het fokje, dus koffie en later de lunch konden makkelijk gemaakt worden. Rond half 2 bereikten we het naviduct bij Enkhuizen. We hadden geluk en konden zo de sluis invaren en om half drie lagen we langszij in de buiten haven van Enkhuizen.

En dan is het fijn om in de benen te gaan. Vanwege de verwachtte regen trekken we onze wandelschoenen aan. Eerst gaan we op weg naar de watersportwinkel Joosten. Voor we daar zijn zien we een zeilboot met een leeuw op z’n zeil. Laat ik nu zelf ook een leeuw zijn.

In de watersportwinkel kopen we van alles.

Oa voor mij warme sokken voor in de laarsen en Joost iets warms voor rond zijn nek. Tja, de herfst is echt begonnen!

We lopen de winkelstraat door naar de AH voor een paar boodschappen en reserveren bij de Italiaan aan de haven voor vanavond. Uiteindelijk hebben we zo’n 2 uur rond getippeld. Lekker uitrusten op de boot, Joost door een uiltje te knappen en ik met een boek op de bank.

In de regen lopen we om 19 uur naar de Italiaan. We worden bediend door een charmante dame waarvoor het overduidelijk haar eerste dag is. Later krijgen we de bevestiging in een gesprek dat ze heeft met onze buren. Het is haar eerste dag en ze heeft nog nooit in de horeca gewerkt. In het restaurant hangt een levensles.

We worden, als we het restaurant verlaten, toch nog verrast door de storm en regen. Ja, dit is herfst. We trekken ons terug op ons gezellige bootje en doen de verwarming aan. De regen tikt op het dak en de boot deint flink heen en weer. En onder een relaxt muziekje (Kisses on the bottom, Paul McCartney) schrijf ik dit blog.

Het plan was dat zaterdag Ruud en Christa weer eens een dagje mee zouden zeilen. Na een schitterende nazomerweek was was de voorspelling voor zaterdag niet meer goed. Kouder, te veel wind en regen. Niet de omstandigheden voor een rustige warme tocht. Dus een ander plan gemaakt.

Op vrijdagavond haalden we Ruud en Christa op om in Monnickendam uit eten te gaan op het overdekte terras van De Waegh, hartje Monnickendam. Een mooie nazomeravond met heerlijk eten en goed gezelschap: wat wil je nog meer! Oh ja, dat ze op tijd waarschuwen dat de keuken gaat sluiten om nog een nagerecht te bestellen. Dan maar een Irisch coffee, dat was ook niet verkeerd.

Voordat Joost Ruud en Christa naar huis brengt zet hij mij vast af op de boot met onze spullen. Zo kan ik de boel vast luchten en de spullen uitpakken. Wanneer Joost gearriveerd is moet hij het krantje voor de kerk nog maken. Daarna zijn we wel toe aan onze kooi.

Het is westenwind kracht 3 tot 5 waarmee we nu eindelijk Hoorn wel eens kunnen aandoen. Na er vorig jaar twee dagen verwaaid te hebben gelegen vanwege een zomerstorm zijn we er niet meer geweest. Joost heeft deze dag twee keer een ‘call’ van zijn werk. We willen dan al de Gouwzee af zijn. Dat lukt niet. Precies als we op het punt zijn om te gijpen of een stormrondje te varen begint zijn ‘call’. Ik aan het roer, Joost oortjes in en met gebarentaal kiezen we voor het stormrondje (er lagen te veel boten in de weg) en bedient Joost toch de zeilen. Even een high five toen het gelukt was en hij gaat door met zijn call. Het begin van de tocht is het rustig weer en niet koud. Zo hadden Ruud en Christa best mee kunnen varen zeggen we nog. Maar dan trekt het dicht, trekt de wind flink aan en gaat het regenen. Vlak voor Hoorn is de volgende call en willen we over stag om ruimte en tijd te hebben voor het bellen. Het over stag gaan valt weer niet mee, maar de derde poging lukt en Joost verdwijnt naar binnen. De call is verplaatst naar later op de middag en dus gaan we weer over stag om op Hoorn aan te varen. Het is droog als we Hoorn binnen varen en het zal die middag niet meer regenen. Het is drie uur en tot onze verbazing is het al behoorlijk druk in de binnenhaven. We leggen aan langs een motorjacht.

Van de havenmeester hoort Joost dat het zo druk is vanwege Monumentendag. Op internet kijken we even wat er te doen is. We kunnen de toren van de Grote kerk beklimmen maar daarmee wordt ons niet een groots uitzicht over de haven (en onze boot) en het IJsselmeer beloofd dus gaan we Hoorn maar horizontaal verkennen. We moeten even wennen aan de drukte. Markt en zaterdagmiddag is een combi die veel mensen op de been brengt. Hoewel we hier vorig jaar waren toen ook gewoon de winkels en restaurants open waren is het nu veel drukker. Men durft dus weer en eerlijk gezegd is het daardoor toch ook gezelliger. We ploffen neer op een miniterras voor een kop thee met uitzicht op de snoepkraam. We kunnen weer ouderwets mensen kijken.

Na wat boodschappen gedaan te hebben vinden we het tijd voor een biertje. Hierbij hebben we zicht op een monumentaal pandje. Deze sluit net z’n deuren voor monumentendag en we zien hoe de kist met verkleed kleren, waarin net nog een man gasten ontving, in een auto gepakt wordt.

De door mij gemaakte stamppot kunnen we nog buiten nuttigen. Achter ons hebben ze pizza’s besteld. De koerier had toch moeite de goede boot te vinden.

Bij een mooie avond hoort een avondwandeling. Vanaf de haven is naar het oosten een mooi groen natuurgebied waar we langs het water kunnen lopen, terug komen we langs de brandweerkazerne waar een feestje aan de gang is. Brandweerauto’s eruit en alle mensen erin. Gezien het weer had het best andersom gekund. We lopen verder terug eerst door de nieuwbouwwijk met mooie nieuwbouwflats (echt heel mooi) met haventje erbij en daarna langs onze kade nog door naar de Hoofdtoren en de kade met alle charterboten.

Het is op de bootjes een drukte van belang. Ook zijn er twee lange rondvaartboten aangemeerd die hun passagiers spuwen. Zo ontstaat er in Hoorn nog een echte flaneerboulevard. We strijken op het terras aan onze kade neer voor koffie en genieten van de uitgelaten vakantiesfeer die er heerst. Gelukkig ligt onze boot iets verderop, want om dat nu de hele avond voor je kajuitdeur te hebben is net even iets te gezellig.

We slapen lekker uit en komen pas rond 10 uur uit onze kooi. Dat lukt ons haast nooit. Het is prima weer om buiten te ontbijten en lekker te kijken naar alle vertrekkende bootjes. Achter ons wil de binnenste boot van 3 vertrekken. Er wordt druk met elkaar overlegd in het Engels want op de middelste boot zitten Zweedse mensen. De tweede boot wordt losgemaakt waar de derde boot nog aan vast zit en gaat met hulp van z’n boegschroef iets opzij. De motorboot die weg moet is niet heel handig bezig maar vaart er dan uiteindelijk met hulp van z’n boegschroef tussenuit. De andere twee boten proberen met behulp van de boegschroef en mensen aan de kant die aan de lijnen trekken weer aan de kant te komen. Dat lukt prima zonder enige stress. Maar er staat dan ook nauwelijks wind in deze beschutte haven. Dit soort manoeuvres gaat ons niet lukken zonder boegschroef. Maar dat hoeft ook niet. We hebben niemand naast ons gekregen en onze buren wilden niet eerder weg. We hoeven alleen los te maken en de boot af te duwen en we gaan. We varen door de smalle ingang van de binnenhaven naar buiten langs de Hoofdtoren en verder naar buiten. Hoorn, wat ben je toch mooi!!

We kunnen in één lange slag met halve wind naar huis varen. Er zijn veel zeilboten op het water. De lucht trekt steeds meer open.

Om 3 uur leggen we weer aan in Monnickendam. In het zonnetje gaan we rustig lunchen. We nemen de tijde om de boot op te ruimen. Joost gaat het dek een sopje geven terwijl ik in het zonnetje dit blog afschrijf.

Weer een heel weekend om te zeilen. Nadat ik Joost eindelijk van zijn werk heb kunnen rukken rijden we om half zeven met een volle boodschappentas naar Monnickendam. Toen we daar eenmaal aankwamen was het 19 uur en hadden we geen zin om nog te gaan koken. Auto geparkeerd en meteen Monnickendam ingelopen. Deze keer maar eens de pizzeria uitgeprobeerd. Het voelde alsof we in geen eeuwen in een pizzeria hadden gegeten en zeker niet zo een met een echt ouderwetse pizzeria interieur. Het eten was zoals je van een pizzeria kan verwachten. Op de boot hebben we een heerlijk rustig avondje en vermaken we ons met het bijlezen van de laatste Zeilen nummers.

Het is echt al een stuk rustiger in de haven als ik ’s ochtends naar het douche gebouw loop voor een douche. Op onze steiger is er maar een andere boot waar leven te zien is.

Het is noorden wind 4 max 6 eerst en al gauw max 5. Ons plan was om weer eens naar Hoorn te gaan. Dit jaar zijn we daar nog niet geweest. Ligt pal Noord. Was natuurlijk niet zo’n goed idee. Maar we dachten het met 2 lange kruisende slagen te halen. Op de Gouwzee valt de wind ons erg tegen en wat eengolfslag. Maar goed dat we geen gasten hebben. Die zouden dan al groen en geel over de railing hangen. We moeten de hele Gouwzee opkruisen. Door de golfslag kunnen we niet erg scherp varen en bij over stag gaan hebben we vaak de hulp van de motor nodig om door de wind te komen. Als je denkt dat zeilen geen sport is, nou vandaag zeker wel. En een wc bezoek is helemaal een topprestatie! Met deze wind heb je ook geen mogelijkheid om even koffie te zetten. Als we eenmaal de Gouwzee af zijn en langer een koers houden pakken we voor onze caffeine behoefte een cola’tje uit de koelkast.

Na een hele tijd zeilen komen we tot de conclusie dat het nog heel lang gaat duren zo om Hoorn te bereiken. Wel bizar, want Hoorn is helemaal niet ver.

We zijn nog maar net Edam gepasseerd. Laten we daar nog nooit zeilend geweest zijn. 1 en 1 is 2. We keren en varen even later de smalle haveningang in. Op de noordkop van de haveningang zit voor een camping een snackbar waar mensen het kijken van bootjes combineren met vettigheden. In de haven wordt ons een mooie plek in een box aangewezen tegen de wind in. Om half vijf liggen we en zijn we behoorlijk moe.

Eerst maar eens een lunch eten waar we eerder niet aan toe kwamen. Ik ga even liggen en Joost pakt het grootzeil netjes in. Onze overbuurvrouw vertelt ons trots dat we fietsen kunnen lenen in deze haven. Ze blijken vaste ligplaatshouders te zijn in deze kleine verenigingshaven. We moeten zeggen dat alles hier zeer in orde is en ze hebben een enorme rij (lijkt het) spiksplinternieuwe fietsen staan. Het centrum van Edam is slechts 2 kilometer ver en wij verkiezen de benenwagen.

En dan zijn we weer op en top toerist in eigen land. Bij de zeesluis staat een monument geschonken door Amsterdam aan Edam ter herinnering aan de samenwerking van beide steden in de scheepsbouw. We kunnen over de sluis en volgen het Oorgat naar de binnenhaven van Edam.

En weer een stadje met veel mooie oude huizen maar ook originele nieuwbouw die prima past binnen het stadsgezicht. We ploffen neer op een leuk terras en drinken er een Gulpens biertje. Met gevoel voor humor noemt de ober het niet echt een lokaal biertje.

Het restaurant houden we voor een andere keer, het ziet er erg gezellig uit, maar wij hebben pas geluncht en moeten ook ons meegebrachte eten gaan koken. Terug op de boot doe ik dat terwijl Joost even een dutje doet. Tijdens het eten moet het licht al aan, maar we eten natuurlijk laat, maar toch, het najaar komt er aan.

De volgende ochtend doen we rustig aan. Het is grijs miezerweer. Het soort weer waarbij geen enkele buitenactiviteit echt leuk is. Na de watertank bijgevuld te hebben en een kop koffie vertrekken we.

De wind staat opeens dwars op de box. Uit de box komen lukt nog wel maar niet om de punt tegen de wind in te krijgen om de haven uit te varen. Het kost een paar pogingen om dat wel voor elkaar te krijgen. Het waait nog niet eens zo hard, dat geeft niet zoveel vertrouwen. Op het Markermeer gekomen worden we natter dan verwacht en trekken we om de beurt toch maar onze zeilkleding aan. We varen met alleen de fok voor de wind naar Monnickendam. Een grijs Volendam trekt aan ons voorbij.

Voor we het weten zijn we weer in de thuishaven. Om dezelfde afstand te overbruggen hebben we gisteren 3 keer zo lang gevaren. Een heel andere tocht dan gisteren. En dat maakt natuurlijk het zeilen ook zo interessant en afwisselend.

Lunchen, spullen opruimen en de boot weer keurig achterlaten. Nog even langs het havenkantoor voor afspraken over de winter als de boot uit het water gaat. Daar moeten we nu al over nadenken. Maar voor het zover is hopen we nog 2 maanden van onze boot te kunnen genieten. Als daar nog wat mooi najaarsweer voor is, zou dat fijn zijn.

Nu de onweersbuien van de afgelopen weken verdwenen lijken en de temperaturen ook weer wat oplopen leek het ons goed weer gasten op de boot uit te nodigen. Geen zeilers, maar vrienden die onze boot graag een keer willen zien. Een etentje buiten op onze boot is natuurlijk een leuke lokatie. Waar vind je zo’n terras aan de haven?

Op vrijdagavond komen Ada en Herman. Voor het gemak heb ik thuis een hartige taart gebakken terwijl Joost nog aan het werk was. Ada en Herman zouden voor borrelhapjes en een toetje zorgen. We zorgen dat we er wat eerder zijn om de kuiptent op te ruimen en de boot vast door te luchten. Toch vonden Ada en Herman het naar boot ruiken op de boot. Als cadeautje voor de boot kregen we zakjes gevuld met pas geoogde lavendel. Heerlijk ruikend. Nu zijn we natuurlijk benieuwd hoe onze boot de volgende keer ruikt als we aankomen.

We hebben een heel gezellige avond met elkaar. Eerst was er nog een aardige frisse wind, maar als de zon ondergaat gaat ook de wind liggen. Wanneer Ada en Herman naar huis gaan, gaan wij de boot nog klaarmaken voor een afvaart in het donker. We gaan alleen motoren dus de zeilen hoeven niet uitgepakt. We willen gaan ankeren om vanaf de ankerplek de vallende sterren van de Perseiden te kunnen zien vannacht. We hebben met een zeilboot nog nooit in het donker gevaren, behalve een keer te gast bij Harm en Jaap. Op de middellandse zee deden we het wel regelmatig met de bijboot om naar een restaurant te gaan. Varen in het donker heeft iets speciaals. We durven het nu wel aan omdat we het gebied hier nu goed kennen. Dat helpt bij het oriënteren. Zo varen we de haven uit nog even vergezeld van de maan. Aangezien het nieuwe maan is, zal deze al snel weer verdwijnen. Tot dan is het nog even genieten van het zicht op een verlicht Monnickendam met daarboven de maan.

Joost staat aan het roer en ik sta op de punt met een zaklantaarn om de boeien te zoeken. Waar de vaargeul een lang stuk recht is kan ik een koers uitzetten waarop we moeten varen. We kunnen ons kompas echter niet goed zien in het donker. Joost bedenkt opeens dat er ook een lichtje in het kompas zit. Ah, dat is precies wat we moeten hebben.

We varen de Gouwzee af gaan rond de strekdam van Marken en varen naar het Paard van Marken. Voor Marken ligt een enkele boot voor anker. Maar ons doel is verder, voorbij het Paard, nl de dijk van Marken naar het vaste land. We denken dat het met de Westenwind daar het meest beschut is. Ondertussen genieten we van de sterrenhemel en zien ook al vallende sterren. Als we uiteindelijk bij de dijk aankomen valt de wind en de golven ons erg tegen. De wind is meer zuidwest en de golven komen vanuit Amsterdam ons tegemoet. Maar het is inmiddels 1 uur en dan moet je toch maar gewoon gaan ankeren. Als we goed liggen nemen we een biertje en drinken die buiten op. Helaas zien we een wolkenband aankomen en trekt het heel snel dicht. Dag sterren, dag vallende sterren. Om twee uur duiken we ons bed in en zetten we geen wekker meer voor het beste tijdstip voor het zien van vallende sterren. We verwachten dat het dan ook nog bewolkt zal zijn. We hebben een onrustige nacht doordat we behoorlijk liggen te rollen op de golven. Zo ben ik toch nog rond vier uur wakker en kijk ik nog even of ik sterren zien. Geen enkele, alleen maar wolken.

Rond 10 uur komen we ons bed uit en doen nog even rustig aan. Mijn ochtendzwemritueel bij ankeren laat ik varen. Het water is nog steeds onrustig en het is bewolkt. Na het ontbijt gaan we de boot klaarmaken om te zeilen, de ankerbol wordt gestreken.

Nog even een kop koffie en we kunnen er weer tegenaan. De zon komt steeds meer tevoorschijn en er staat een mooie wind kracht 4.

We zeilen ruim om het Paard weer terug naar Monnickendam, de eerste 1,5 uur zeil ik en de 2e 1,5 uur Joost. Het is superzeilweer en inmiddels heel helder zodat we dichtbij en ver zeilboten zien. Motorboten zijn echt in de minderheid. Een gigamotorjacht vindt het erg leuk om hard op ons af te varen en dan net achter ons langs te varen. Allemaal mannen op het stuurdek. Mannen? Kleuters!

We leggen om 15 uur aan in onze thuishaven. Om 17 uur verwachten we weer gasten. Voor die tijd willen we de boot weer opgeruimd hebben en de laatste voorbereidingen voor het eten klaargemaakt hebben. Ik loop nog even M’dam in voor een vergeten boodschap. De terrassen zitten allemaal vol. Joost kan nog net even een powernap doen en dan zijn Esther en Hanneke onze volgende gasten.

Ze hebben nog nooit of slechts 1 keer op een zeilboot gezeten. Voor deze sportieve meiden gaat een heel nieuwe wereld open. Voor een zeiltocht konden we ze nog niet verleiden. Een ferryovertocht waarbij ze groen en geel zagen staat nog te veel in hun geheugen gegrift. Maar ook dit etentje is een gezellig samenzijn waarbij we nu echt weer eens van een zomeravond kunnen spreken.

Nadat we vorige week andere bezigheden hadden wilden we dit weekend weer lekker zeilen. In de planning stond dat zaterdag Jan en Martine mee zouden varen. Het weer was echter niet zo best, regen en te harde wind. We spraken daarom pas zaterdagmiddag op de boot af. Meezeilen onder deze omstandigheden vonden onze gasten geen fijn vooruitzicht. Maar wel om eindelijk onze boot te zien.

Wij nemen boodschappen mee naar de boot zodat we ook een maaltijd voor ze kunnen koken. Als ze aankomen maken we de enige foto’s bij het opstappen op de boot. De rest van de tijd zijn we dat helemaal vergeten bedachten we toen ze weg waren.

We hebben eerst onder de kuiptent gezeten vanwege nog een enkel buitje. De speciaal kleffe appeltaart die Jan en Martine meenamen smaakt met dit weer misschien wel het best. Toen het erop leek dat er geen regen meer zou komen hebben we de kuiptent opgeruimd en een borrel ingeschonken. Daarna even de benen strekken en Monnickendam verkennen. Voor Jan en Martine weer een ontdekking hoe leuk Monnickendam is en ik heb nog nieuwe straatjes en grachtjes ontdekt. Joost ging nasi koken en daar hebben we heerlijk van gegeten. Jan kon niet laten de rubbers van de ramen weer goed terug te duwen. Helaas, Jan, de volgende dag lag een deel er weer uit. Zo te zien kregen Jan en Martine ook erg veel zin in hun eigen bootvakantie binnenkort. En ze zijn erg benieuwd of hun hond Donny dit ook gaat waarderen. We hebben dit jaar erg veel bootbezitters met honden gezien, dus het moet te doen zijn.

We zwaaien ze uit en gaan weer terug naar de boot. We kunnen nog een tijdje buiten zitten lezen tot het echt te koud wordt. Binnen is het dan ook weer gezellig.

De volgende ochtend kunnen we rustig aan doen want het regent fors.

Net als ik naar het toiletgebouw ben gaat het even goed te keer. Joost heeft ondertussen eitjes gekookt. Na het ontbijt kijken we de kerkdienst via de i-pad en zien daardoor Martine opnieuw.

Wind is er eerst nog nauwelijks maar wel voorspeld. Dus we gaan ons klaarmaken voor toch nog een zeiltochtje. Ik heb voor mijn verjaardag van Joost een nieuw reddingsvest gekregen die niet zo aan mijn nek hangt. Op mijn aanraden heeft Joost er ook maar een voor hemzelf gekocht. Dat kan voor ons beiden minder nekklachten geven en minder hoofdpijn. Mooi om uit te proberen over onze regenkleding.

De Gouwzee motoren we nog en hebben tijd voor koffie met de rest van de appeltaart van gisteren.

Op het Markermeer krijgen we de beloofde wind. We zien overal om ons heen buien. Wat een spectaculaire luchten!

Aan de wind varen we richting Enkhuizen. We krijgen nog een forse bui over ons heen. Maar als je goed ingepakt bent is dat helemaal niet zo erg. En het woord een bui zegt het al, het houdt ook weer op. We varen een driehoekje over het Markermeer en varen rond 5 uur de Gouwzee weer op en leggen rond 6 uur weer aan. We zijn tevreden over onze nieuwe reddingsvesten die we nauwelijks hebben gevoeld en zeker niet op ons nek.

We raken meer ervaren in het opruimen en binnen een uur zijn de zeilen en onze spullen weer ingepakt, de boot opgeruimd en de kuiptent opgezet. Ook dit korte weekend geeft ons het gevoel er helemaal uit geweest te zijn. Niet het mooiste zomerweer, maar voor onze hobby uitstekend!