Nog een warme dag was voorspeld, met wind uit het Oosten in de loop van de dag afnemend. Als je dan op Texel zit kan je niet zoveel kanten op. Maar de afnemende tot weinig wind de komende nacht deed ons het plan maken om richting Den Oever te zeilen en daarvoor in het Amsteldiep bij het Balgzand te gaan ankeren en misschien wel ankerend te overnachten. Het is eigenlijk een zandplaat voor het oude eiland Wieringen tussen Den Helder en Den Oever in.

We maken geen haast want het is geen verre tocht. Dus ontbijten we nog lekker in het zonnetje en neem ik tijd voor een douche en brood halen. De boot naast ons vertrekt al. Dat geeft ons meer ruimte. Helaas is de Westenwind waarmee we hier aan kwamen veranderd in een Oostenwind zodat we als het ware aan lager wal liggen. Een aardige buurman wil ons komen helpen, maar het wegvaren gaat prima. Helaas lukt het Joost niet onze spiegel op tijd door de wind te krijgen en worden we dwars tegen een andere boot geduwd. Gelukkig zitten onze fenders ertussen en de buurman helpt nog even mee, en dan komen we toch weer los. Dit was nu zo’n aardige buurman. Zegt nog even: blijft lastig hè met die wind, vinden wij ook. En we worden vriendelijk uitgezwaaid.

Het is een stukje varen langs een verenigingshaven en de vissershaven van Oudeschild voor je de zee opvaart. We willen net naar buiten varen als Joost een grote vissersboot om het hoekje binnen ziet varen. Hij draait razendsnel de boot om terug de haven in. We hadden de havendienst eigenlijk uit moeten luisteren om dit te voorkomen. We weten niet of de vrouw van de havendienst voor ons haar uitkijkpost uit kwam en met handen in haar zij stond te kijken. We voelden ons wel een beetje schuldig.

We hebben eerst de vloedstroom tegen en halve wind, als we de stroom mee krijgen moeten we toch weer gaan kruisen. We worden er wel bedreven in. We bereiken de ingang van de smalle betonde geul van het Amsteldiep. Daarvoor gaan we de zeilen strijken en op de motor varen we daar naar binnen.

Het blijft altijd wat vreemd als je op de kaart geulen ziet als een soort van straten, maar die in werkelijkheid niet kan zien. Tegenwoordig is het wel makkelijk met de navigatie via gps. We zien op de kaart gewoon waar we varen en dat is netjes in de geul. Maar ook gele boeien wijzen hier ons de weg.

Op de plek waar we willen ankeren ligt al een catamaran voor anker. Maar er is genoeg plek en wij laten ons anker zakken en liggen al snel stil.

Het is nog heerlijk warm, maar helaas is het overwegend bewolkt met soms een doorbrekend zonnetje.

We lunchen door dit alles wel pas om 4 uur. Maar verder prima weer om een middagje buiten een boek te lezen en langzaam af te wachten tot het water zakt. Je krijgt een ark van Noach gevoel. Hoewel… we zien in de verte heel duidelijk Den Helder liggen en ook torentjes van kerken op Wieringen.

Rond 22 uur zou het laagste punt bereikt zijn, maar vanaf 20.30 vallen hele stukken droog. Je hoort het vooral aan het toenemen van de vogelgeluiden. Joost kookt ondertussen snel nasi en tijdens het eten zitten we eerste rang voor de voorstelling ‘Vogels op het wad’.

In de hoofdrol lepelaars die net zo gulzig eten als wij. Helaas alleen door de verrekijker goed te zien en niet zo duidelijk op de foto. Een zeehond ligt een eind verderop helemaal in zijn eentje.

Regenbuien zorgen dat we verder toch binnen gaan zitten, maar vanuit onze raampjes kunnen we ook nog wel wat zien. Gelukkig bleven voorspelde onweersbuien uit.

Helaas door de wolken geen mooie zonsondergang op het wad. Wie weet is er morgen een mooie zonsopkomst. Maar of we dan al wakker zijn is de vraag. Slapen op een boot die geankerd ligt vind ik heerlijk, je wordt vanzelf in slaap gewiegd.

Trusten.

Gisteren hebben we het plan opgevat om vandaag weer te gaan zeilen. We hadden gisteren maar een kort stukje gezeild en daardoor ook zin gekregen in weer een langere tocht. Met wind uit het NNW zouden we prima over het wad naar Texel kunnen zeilen. Je moet daarvoor wel een wantij over. Een ondiepte op het wad waar de vloedstromen elkaar tegen komen. Het beste passeer je deze met hoog water. We hebben uitgerekend dat we een uur voor hoog water er ook nog prima over kunnen en anders kunnen we ons zwaard nog ophalen zodat we maar 1 meter diep steken. Nadat ik broodjes bij de havenwinkel heb gehaald kunnen we vertrekken. Het wegvaren was weer een hele klus, terwijl het niet hard waaide. Het was best goed gegaan als niet allerlei booteigenaren zich ermee gaan bemoeien en aan onze lijnen gaan trekken.

We vertrekken om 10 uur bij opkomend water zodat we de vloedstroom mee hebben naar het wantij. We hijsen pas de zeilen als we de vloedstroom en de tegenwind richting Vlieland hebben gehad. Met de stroom mee varen we de Vliestroom op om de Richel heen. Ik vraag me steeds af waar dat huisje voor dient op de Richel. Er staat nu in de kaart dat het er is tot nov 2021.

We zien op het wad steeds meer het zonnetje tevoorschijn komen.

We halen soms de 8 knopen stroom en wind mee. Daardoor zijn we al 2 uur voor hoog water bij het wantij. Maar ook dat moeten we kunnen halen. We halen niet het zwaard op tot mijn teleurstelling. Waarvoor hebben we dan deze boot als het zo makkelijk gaat. Aan de andere kant van het wantij hebben we nu helaas nog 2 uur stroom tegen. De Aquamarijn komt tegenliggers tegen met de naam Aquarel en Aquarus. De derde boot geeft ons geen voorrang terwijl we die volgens de regels (varend rechts in de vaargeul en het zeil over bakboord) wel moeten hebben. De schipper van die boot bleek niet in de gaten te hebben dat hij fout zat, ging ons nog de les lezen.

We varen niet meer erg snel met de tegenstroom. Dat komt wel na de kentering, dachten we. Helaas werd het nog slechter. De golven hielden ons tegen. De wind bleek helaas meer naar West doorgedraaid te zijn en dan heb je stroom tegen wind en dat maakt vervelende golven. En omdat ons doel Texel ook nog naar het westen ligt moeten we gaan kruisen. Een doel tegen de wind in moet je als het even kan vermijden schreef Joost laatst nog! Ach ja, dat hoort bij zeilen. En zo gaan we de laatste uurtjes van onze tocht steeds overstag. Veel boten halen ons in en daar heeft Joost dan de pest in. Wat doen we niet goed dat we nu geen vaart hebben? Tja, waarschijnlijk toch omdat die boten nog wat scherper kunnen varen.

Het laatste uurtje wordt het kouder. Rond zes uur leggen we aan in de haven van Oudeschild waar heel veel plek is. Er zitten wel heel veel mensen nog lekker in het zonnetje op hun boot. Het is er meteen lekker warm, zodat we in het zonnetje een biertje drinken. De foto met de zelfontspanner daarvan is helaas mislukt en ook van Joost zijn gitaarspel daarbij. Ik ga lekker koken en we kunnen nog buiten eten. Dan is bijna iedereen naar binnen of vertrokken van zijn boot want we horen alleen nog maar de vogelgeluiden.

We hadden besloten nog een dag op Terschelling te blijven. Ik had een mooie wandeling op het oog die ik afgelopen najaar met Marjolijn had gemaakt en Joost niet kende. Gisteravond beloofde het ’s ochtends nog droog met een zonnetje te worden en ’s midddags bewolkt maar droog. Droog was het wel, maar een zonnetje zagen we niet. Eerst ging ik langs het havenkantoor om een nacht te verlengen en naar de fietsenverhuur om de fietsen ook een dag langer te houden. Daarna buiten ontbijten en de buren bijna zien vertrekken. O.a. een buurman met een geheel houten platbodem en een houten bijboot. Die man wil z’n vrouw ’s winters nooit zien, denk ik dan. Het was ook een vreselijke kletsmajoor en betweter en hij had een goede toehoorder aan zijn buurman. Gisteravond laat had hij nog tegen Joost een opmerking gemaakt over (de enige) rubberstrip langs een raampje wat los zat. Joost bedankte toen voor de tip en ging meteen naar binnen. Hij had zichzelf gered van enorme verhandelingen over sluis en dijkbouw en groene initiatieven die veel en veel te duur waren. Helaas waren we daar nu indirect getuige van.

We vertrokken op de fiets om deze bij de Walvis te stallen en daar eerst een kop koffie te drinken. Vandaaruit liep de wandeling langs het groene strand. Dit gebied heet zo omdat hier eerst het strand was, maar toen een zandplaat hier tegenaan kwam te liggen vergroende dit strand. We zien een mooie groep ganzen. Even opzoeken op onze Terschelling vogelkaart, dat moet de grauwe gans zijn.

De route is niet heel duidelijk aangegeven zodat we een tijdje verkeerd lopen. Daardoor zien we een afgerasterd stuk waar geiten in een groep aanwezig zijn. Zij worden ingezet om de Amerikaanse vogelkers te bestrijden. Ze zijn nou niet heel hard aan het werk.

We zien ook veel mooie bloemen.

En dan komen we bij ons doel. Een heel hoog duin. Ons wordt succes gewenst door mensen die daar zitten uit te rusten. Ik heb dit eerder gedaan, maar het viel zwaarder dan afgelopen winter.

Het zand glijdt nu nog meer onder je voeten weg. Maar we komen er en dan is het uitzicht erg mooi.

Jammer van de enorme buien die we rond Vlieland zien liggen. Komt dat deze kant op?

We gaan niet over het strand, maar hetzelfde duin naar beneden om daar een andere weg terug te nemen. Als we bij onze fietsen aankomen hebben we ongemerkt 2,5 uur gelopen. Het begint te miezeren en als we op de fiets naar huis zitten begint het harder te regenen. Komen we helaas toch nat thuis. Joost gaat meteen maar de was in een machine stoppen bij het havengebouw terwijl ik wentelteefjes bak van oud brood. Helaas blijkt het veronderstelde kaneel niet op de boot te zijn. Dan maar zonder.

De regen komt verder met bakken uit de hemel. Dus we blijven de middag in de boot muziekje luisteren en boeken lezen. Heerlijk, na gedane arbeid. Joost gaat dapper nog een keer door de regen om de was in de droger te stoppen en blijft daar maar wachten gewapend met een puzzelboekje. Hij is wel de held als hij terug komt met schone en droge was.

Rond half 8 is het eindelijk droog. Boodschappen zijn niet per se nodig, maar wel prettig om vast in huis te hebben. Ik ga op de fiets even naar de Spar in West Terschelling terwijl Joost kookt. Ook de avond vermaken we ons met boeken. Ik heb er in ieder geval nog genoeg liggen voor dagen met regen, maar daar hoop je dan ook weer niet op.

Vandaag gaan we Wil en Andre achterna, naar Terschelling. Het is zonnig met een noordoosten wind kracht 4 tot 5. Vanaf Harlingen is het grootste deel dan bezeild. Eerst nog even boodschappen doen bij AH. Om 12 uur is het hoog water, maar we willen toch eerder vertrekken. We weten dat we met deze wind wel stroom tegen kunnen hebben.

Maar eerst moeten we weg zien te varen met onze achterkant tegen de wind in, precies de andere kant dan onze boot wil vanwege de schroefwerking. Nu komt onze langste lijn van pas. Het valt niet zo goed uit te leggen, maar Joost legt die lijn helemaal om de boot. We varen achteruit en op het goede moment trekt die lijn ons de goede kant op en moet ik daarna 40 meter lijn binnenhalen. Je ziet de de boegschroefschippers verbaasd kijken, wat zijn die aan het doen!

Om 10.30 varen we dan door de bruggen en zo het Wad op. Bij het hijsen vergeten we een rif erin te doen. Toch eerst maar kijken hoe dat gaat. We volgen grotendeels de vaargeul en het is er behoorlijk druk. Maar de meeste boten komen juist uit Terschelling. Dat was ook onze inschatting, dat er aan het eind van het weekend wel plek voor ons is in de haven van Terschelling. Verder is het leuk dat de bruine vloot weer mag varen. We zien dus overal klippers en dat fotografeert ook mooi.

Een stuk verderop trekken we er toch maar een rif in. Op een stuk moeten we toch kruisen, we hebben inmiddels de stroom wel mee, maar de kruisende slag is dan toch met dwarse en wat tegenstroom en het lukt ons niet overstag te gaan. Niet meteen opgeven zegt Joost, dus we proberen het 3 keer maar moeten dan toch even de motor bijzetten om ons door de wind te helpen. Weer een nieuwe ervaring. Voor het Schuitegat moeten we echt strijken want daar moeten we echt tegen de wind in en daar is geen ruimte om te kruisen. De zandplaten liggen daar vlak naast. Mooi dat we daardoor weer een mooi groepje zeehonden zien liggen.

We worden altijd blij van het aanzicht van Terschelling en zien ook De Walvis liggen.

Het is gelukkig niet heel druk in de haven en we hebben ons aangemeld via de marifoon als iets groter zodat we kunnen liggen bij grotere boten waar er ook meer manoeuvreerruimte is. Toch is het nog een hele klus om de boot aan hoger wal tegen een andere boot aan te leggen. Gelukkig komt er fijne hulp van de kant en liggen we om half vier.

Om zes uur is de de EK wedstrijd Nederland-Tjechie. We gaan op weg naar ons favoriete aankomst terras De Walvis. We zien wel of daar een tv scherm is. We weten meteen een plaatsje buiten in de zon te bemachtigen. Maar geen tv scherm. Nu had ik nog veel data over deze maand op m’n telefoon en ik heb de NPO app en bluetooth oortjes. Joost mag niet klagen met zo’n vrouw. En dan hebben we ook nog een heel grappig tafeltje waar een handig plankje (goed kijken onderaan de foto) is waar de telefoon uit de zon is.

Zo zit Joost de wedstrijd te kijken (genieten is te veel gezegd gezien de uitslag) en ik toch vooral van het uitzicht te genieten. We bestellen er ook maar wat bitterballen en later eten bij. Vonden we het bij elkaar toch een heerlijk uitstapje.

Het beloofde een bewolkte dag te worden en de belofte hield stand. Het tegenovergestelde weer van gisteren. Vanwege de lange dag gisteren deden we nu rustig aan. We moesten ons nog aanmelden bij het havenkantoor. Binnen twee tellen was dat gedaan. Alleen mijn lengte (ze bedoelen dan de lengte van de boot) werd gevraagd en meteen daarna kwam er een bon uit de kassa en een plakbon voor aan het want zodat ze kunnen zien dat je betaald hebt. En de toegangskaarten voor de wc en douche. Daar wilde ik gebruik van maken. We gaan langzaamaan onthouden in welke havens er lekkere douches zijn. Hier niet, want je moet iedere 10 sec op een knop drukken om weer wat warm water over je heen te krijgen.

Maar verder liggen we hier graag. Het plaatsje is leuk en aan onze steiger liggen langszij allemaal grote aken. Nu lag er een hele grote. Daar bleken deze ochtend allemaal fietsers vanaf te komen. De boot ging verder. Ik neem aan dat de boot vaart waarheen de fietsers fietsen. Spreek je dan van een boot of een fietsvakantie?

Rond twaalf uur vertrekken we met plan naar Harlingen te zeilen. Gezien het tij moeten we tegen de stroom in, maar omdat er een zuidenwind kracht 4 staat moet dat zeilend wel lukken. En het is een korte tocht, zo’n 7 mijl. Maar eerst moeten we natuurlijk weer de sluis door bij Kornwerderzand.

Eerst komen we terwijl er best een golfslag is een zeilende boot tegen met achter de boot gebonden een opblaasbootje met 2 jonge kinderen erin, wel met zwemvestjes. Ik denk vaak, wat durfden we vroeger aan met onze kinderen. Lieten we ze van alles doen op zo’n platbodem waar geen zeereling op zit. Maar zo onvoorzichtig waren we geloof ik toch niet. Wij trokken ze in een bootje als er een vlakke zee was zonder wind. Je moet er niet aan denken dat het bootje door een golf omslaat. Maar misschien is dat ook onze ‘oudere’ dag, dat je meer gevaren ziet.

Vlak voor de sluis zien we de houten platbodem varen die gisteren voor de sluis was blijven liggen. Zo komen we vaker dezelfde boten tegen en zeggen we al: wat een klein wereldje.

Het water op de Wadden is een stuk rustiger dan aan de IJsselmeer kant. Maar de wind is hetzelfde. Voor de wind gaan we ondanks de tegenstroom nog 4.5 knoop. De hemel lijkt het water te raken zo grijs is het. Normaal kan je Harlingen van verre zien, nu zien we een vaag silhouette. We mogen overigens niet klagen over het weer. Het is niet saai. Iedere dag is heel anders.

En niet is wat het lijkt. Een mossel afhaal kraam?

Vlak voor we Harlingen binnen varen zien we de veerboot van 15 uur naar Terschelling uitvaren. Morgen om deze tijd zitten Wil en Andre daar op.

Wanneer we Harlingen binnen varen bel ik vast het havenkantoor of er plek is in de Noorderhaven. Genoeg plek. De Sasbrug wordt gelijk open gedaan voor ons en daarna meteen de Prins Hendrikbrug.

We kennen het hier op ons duimpje. Vorig jaar hebben we hier gelegen en vroeger met de platbodem ook een aantal keer. Het is een erg leuk stadje om middenin te mogen liggen. Als we aanleggen horen we het carillon. Net klaar met opruimen, begint het te regenen. Wat kunnen we dat toch goed plannen.

We gaan boot(!)schappen doen bij de AH die we ook blindelings kunnen vinden. Daarna wordt de boot van binnen en van buiten wat gereinigd. We zitten in de kuip lekker een boekje te lezen (ik) of op een mobieltje te staren (Joost) tot het opnieuw begint te regenen en we naar binnen gaan en daar doorgaan met dezelfde dingen.

We eten de nasi van gisteren op, lekker makkelijk. Morgen blijven we hier, er is dan namelijk weinig wind. Ik verheug me nu al op een wandelingetje naar de bakker.