Vandaag willen we naar Texel. Vanaf Den Oever geen grote afstand, maar je moet je vertrek goed plannen want je moet het eerste deel op de ebstroom varen en het tweede deel met de vloedstroom mee naar Oudeschild, de havenplaats van Texel. Met de Noordenwind zou het voor het grootste deel te bezeilen zijn, soms wat stukjes niet. De beste tijd van vertrek zou 13 uur zijn, dus hebben we nog een ochtend om rustig aan te doen. Het is droog maar koud, dus ontbijten we rustig in de kajuit. We willen nog wel even boodschappen doen, want we hadden al gezien dat de supermarkt in Oudeschild al om 18 uur dicht gaat en we wisten niet of we dat zouden halen. Dus lopen we weer door Den Oever waar helemaal niets aan is. Maar goed om weer even de benen te strekken.

Er zijn al heel wat boten vertrokken als we in de haven aankomen. Eerder had ik al verschillende mensen horen discussiëren over het beste tijdstip van vertrek. Ieder vond wat anders. Onze buurman zei dat hij altijd 2 uur na hoog water vertrok, want ach stroom heb je toch wel een keer tegen.

Wij vertrokken 4 uur na hoog water. Dat is mooi want dan zie je al heel wat zandplaten droog vallen. Dichtbij op een zandplaat een hele groep zeehonden. Overigens niet de eersten van vandaag. Bij het uitvaren van de haven zagen we er twee zwemmen. Je zag ze naar elkaar kijken en denken: waar zijn we nu toch uitgekomen.

We houden de motor het eerste stuk stationair want soms moet hij even helpen om een stukje tegen de wind in te komen. Als we zien dat dat verder niet meer nodig is willen we de motor uitzetten. En dat lukt dus niet. Oh, ja, gisteren hadden we hetzelfde probleem in de haven van Den Oever en lukt het uiteindelijk wel. Maar nu keer op keer geprobeerd, de motor gaat zachter draaien en daarna gaat hij weer lekker draaien. Na wel 30 keer het geprobeerd te hebben lukt het uiteindelijk toch. We begrijpen er niets van. Je kan denken, liever een motor die niet af slaat dan een die niet aan gaat. Maar je wil dit niet en dit probleem zal zich best vaker aandienen.

We zeilen wel vrolijk verder, met noordenwind kracht 3 is het best koud. Het is wel rustig water, er zijn nauwelijks golven. Op de Texelstroom moeten we wel kruisen. Dan komen we al kruisend andere boten tegen die in onze haven lagen maar eerder waren vertrokken. Door de kou krijgen we al zin in een warme douche in de haven. Al rond 4 uur varen we de haven van Oudeschild binnen. We leggen gemakkelijk aan aan een stijger bedoeld voor boten van 12 tot 15 meter. Daar zien we tenminste boxpalen, de steigers voor ‘kleinere’ boten hebben alleen een vingersteigertje. Als we prima liggen kan de motor uit. Helaas, dat lukt dus weer niet. Het vervelende is dat wanneer je het steeds probeert er steeds een hoog schel toontje klinkt als waarschuwing dat je de motor uitzet. Maar deze toon blijft klinken als hij niet uitgaat. De buren maar meteen uitgelegd wat ons probleem is voordat zij gaan klagen. Hebben jullie niet gewoon een uit druk knop. Nee, die hebben we niet. De motor zou bij de motor zelf ook nog uitgezet moeten kunnen worden, maar dat kunnen we zo gauw in het instruktieboekje niet vinden. Enige oplossing, nu het nog kan, een monteur bij onze boot te krijgen. Ik ga ons aanmelden bij het havenkantoor en vraag of ze een monteur weten. Ik krijg een telefoonnummer en Joost belt en legt het probleem uit. De monteur belooft te komen. Hij vindt het wel een leuk probleem want maakt het niet vaak mee. Hij kan het niet oplossen want er zal een rubbertje dat de brandstoftoevoer moet afsluiten niet helemaal meer afsluiten. Zo’n onderdeel heeft hij niet zomaar. Maar hij legt ons wel uit waar we de motor uit kunnen zetten zodat we ons voortaan zelf kunnen helpen. Onze buren hebben er wel lol in. Ze zeiden (leuk achteraf) dat je ook de brandstofkraan dicht kan draaien. Oh, ja, reageren wij schaapachtig. Wij weten nl ook niet waar de brandstofkraan zit. Tja, we hadden nog wel een hulpkaart voor motorstoringen gekocht zodat we in nood in ieder geval wat kunnen doen, maar dit probleem stond daar ook niet bij.

Het weer is ondertussen opgeklaard en ik ga een door kou uitgesteld klusje doen. De deels losgelaten rubbers van de raampjes aan de buitenzijde terugduwen terwijl Joost lastig gevallen wordt door zijn werk. Tegen zessen gaan we dan maar eens aan de wandel om te zien wat we nog herkennen van Oudeschild. We wilden op de boot koken, maar hebben daar opeens geen zin meer in. Heerlijk om in een restaurant je te laten bedienen. We genieten van Texelse producten nl bier, sliptong en lam. Daarbij denken we wel weer aan Mirjam die vegetariër is en ook geen vis meer wil eten o.a. vanwege de overbevissing. We proberen een smoes te verzinnen om ons ‘gedrag’ goed te praten. ‘Deze producten komen niet van ver’. De sliptongetjes waren van eigen Texelse vangst stond op de kaart. Ik moet zeggen dat ik lang niet zulke lekkere sliptongetjes heb gegeten.

Terug op de boot buiten in het zonnetje koffie gedronken en een boek gelezen. Er is nauwelijks meer wind. We lopen nog even naar de dijk waar we uitzicht op de zee, de haven en het Texelse land hebben. Het is een mooie avond, en dan komt ook nog de bijna volle maan op.

Bij het ontwaken hoorden we de regen met bakken naar beneden komen. Goed dat Sietske en Fred naar huis waren gegaan. Met dit weer wil je niet in een tentje wakker worden. Ze hadden op Vlieland al genoeg water gehad en sommige tenten lagen daar in een plas. ‘Onze boot ligt ook altijd in een plas’, zei Joost (ja, hij is de leukste thuis) toen we het er nog over hadden. Maar binnen houden wij het goed droog, van onder en van boven en dat is een groot verschil.

De regen zal de hele dag aanhouden en de wind gaat ook te keer dus we besluiten hier vandaag te blijven. We hebben ten slotte zeeën van tijd. Nog bijna 3 weken voor de boeg. (Wat komen er toch veel uitdrukkingen uit de scheepvaart, waarschijnlijk omdat we zo’n zeevarend volkje waren. Hoe zou dat in andere talen zijn?) We hebben geen speciaal doel wat we perse in deze vakantie willen bereiken. Dus we laten ons leiden door de wind. Dat zeiden we vroeger ook vaak maar hadden dan toch een verborgen agenda (de Duitse Wadden, Kopenhagen enz). Dat kan ook maar dan loop je ook het risico meer te moeten motoren.

Een dag slecht weer brengt ons nog niet van ons humeur. Wel is er een kleine tegenslag. Als we nog een nacht willen blijven moeten we ons verplaatsen naar een andere box, want de eigenaar van deze box zou vandaag terug komen. We zien het maar als een extra oefening in manoeuvreren. Met een extra lange lijn zorgen we dat door de wind onze punt niet bij de buren naar binnen gaat. De buurman met boegschoef (bleek gisteren toen ze aankwamen) staat bewonderend toe te kijken en steekt zijn duim omhoog. Hij helpt in de box nog even met een lijntje aanpakken.

Nu we ons toch helemaal in zeilkleding hadden gestoken als bescherming tegen de regen gaan we maar meteen boodschappen doen in het dorp. Bij het zoeken naar een mondkapje kom ik opeens mijn verloren gewaande handschoenen tegen. Wat hebben die zeilpakken toch een boel zakken! Maar bij de winkel kan ik dan niet mijn mondkapje vinden. Joost wil binnen al een mondkapje gaan kopen voor mij, maar dan vind ik hem opeens in een zak van mijn zeilbroek. ‘Mocht je dement worden dan mag je alleen nog maar dingen aan met 1 zak’, merkt Joost op. Voor mij een hele geruststelling dat hij, als het zover zou komen, praktische oplossingen weet te bedenken.

Na de boodschappen zijn we de eersten die het plaatselijke cafe/restaurant binnen stappen voor koffie met appeltaart. Wanneer we weggaan wordt er om onze tafel gevochten tot ontzetting van de eigenaresse die de meute vermanend toespreekt.

Op de terugweg naar de boot in de haven nog even een nog langere lijn gekocht van 40 meter. Joost wil nog wat meer zekerheid om hier morgen weer veilig weg te kunnen komen. Op de boot ga ik aan de uiteinden van de nieuwe lijn takelingen maken. Een gezellig werkje terwijl Joost op z’n gitaar speelt.

We hebben voor het avondeten een tafel gereserveerd in het havenrestaurant. Vorig jaar met Hemelvaart tijdens een echte lockdown hebben we hier heerlijke sate afgehaald. Een goede sate zegt iets over een restaurant. Voor we plaats nemen in het restaurant maken we een kort droog wandelingetje over de dijk, langs het waterpeilstation en door Hindeloopen.

We lopen ook langs Aluboot waar onze boot is gebouwd en langs de steiger met boten die te koop zijn. Geen een boot die ons jaloers maakt. Wat zijn we toch een boffers.

We eten heerlijk in het restaurant met uitzicht op de haven.

Wanneer we naar onze boot lopen zien we weer wat blauwe lucht. En we zien dat onze oude ligplek nog steeds leeg is.

Vandaag begint onze vakantie op eigen kiel. Doordat we voor deze vakantie geen (voor ons) geschikte huurboot in Nederland konden vinden kwamen we via internet deze boot tegen. We zeggen nog vaak, is het wel echt waar? Maar steeds ligt de Aquamarijn trouw op ons te wachten. Zonder stress vertrekken we vandaag naar onze boot. Niemand die op ons wacht op een bepaald tijdstip om alle formaliteiten af te handelen en de boot ‘uit te leggen’. Misschien vond Joost het toch jammer dat we niet ver hoefden te rijden, want we gingen met zijn spiksplinter nieuwe elektrische auto (van de zaak) om hem 3 weken op de prive parkeerplaats van de haven achter te laten. Dat is nog eens milieubewust!

Wanneer Joost de boot zeilklaar maakt loop ik nog even het dorp in voor brilstoppers. Ik was een van de twee verloren. Dit zijn hele handige opzetstukje voor aan je bril achter je oren zodat je bril niet af kan vallen. Geen gedoe meer met brillentouwtjes. Ik ga nog even langs het havenkantoor om een wat leeggelopen fender op te laten pompen. Ik meld me tegelijk af voor drie weken. Ze kunnen onze plek dan voor passanten gebruiken. Als dank krijg ik daarvoor een fles rosé, dat is toch aardig. Nog een kopje koffie en we kunnen gaan.

Sinds twee weken is het koude weer opeens omgeslagen in heel mooi en warm weer. Maar na forse onweersbuien gisteravond en een tornado in Leersum is het een stuk afgekoeld. Zo’n 19 graden is het en een windje 3 a 4. Maar tot onze verbazing voelt het helemaal niet koud aan. Zo warm hebben we het tot nu toe nog niet gehad. Ja, de zon gaf soms nog wel warmte maar de wind was altijd koud. Nu niet en we begrijpen het als we via de marifoon horen dat de watertemperatuur van het IJsselmeer 22 graden is. Dat was een paar weken geleden 12 graden en toen we voor het eerst met onze boot overstaken was het 8 graden. Wat een verschil.

We zeilen met een ruime wind richting Enkhuizen wat ons eerste doel is. Als ik 1.5 uur het roer in handen heb gehad en Joost voor een lunch heeft gezorgd, voel ik me erg slaperig worden. Joost neemt het roer over en ik ga even ‘onder zeil’ op de bank in de kajuit. Wat is er fijner dan wegdommelen door het wiegen van de boot.

Na een half uur ben ik helemaal weer boven Jan. Dan is het in de kuip weer lekker bootjes kijken.

De sluis voor Enkhuizen wordt zonder problemen genomen en om 5 uur liggen we langszij een groot Duits aluminium zeiljacht. We zijn zeer tevreden over deze aanleg manoeuvre. Het is al een drukte van belang in de haven en er komen nog steeds boten bij. De boten liggen weer driedubbeldik. Bij ons komt er niemand meer langszij en zodoende hebben we mooi uitzicht over de haven.

We gaan op tijd passagieren. Het eerste vakantiebiertje smaakt altijd het best. We kunnen daar meteen op het terras eten en dat is nog heel goed te doen, ook zonder zon. Alweer genieten we van asperges, nu met garnalen, ook een heerlijke combinatie. Een scroppino met ijs maakt mij vrolijk.

Het is even wennen een terras met druk pratende mensen waarbij het niet lukt te negeren wat ze allemaal vertellen. Een tafel maakt het wel heel bont met heel veel gemopper over hun kinderen. Nou wij hebben helemaal geen klagen!!

We maken een kort rondje door de havens, altijd leuk: bootjes kijken. De zon komt zelfs door. Terug op de boot denk ik nog even in de zon te gaan zitten lezen, helaas er komt weer een dikke wolkenband aan en daar gaat de zon. Toch is het nog lekker.

Als het toch te koud wordt gaan we naar binnen. Werk aan de winkel want ons bed moet nog opgemaakt en dat is best een uitdaging. Maar dan liggen we uiteindelijk heerlijk te slapen in een schoon bed.

Een verlaat bericht. We kwamen 6 juni laat thuis na een schitterende dag. Geen puf meer voor een blog. De volgende dag had ik voor het eerst weer orkest dus ook geen tijd. Joost had wel een blog kunnen schrijven maar dat zou niet zo’n vrolijk beeld geven. Hij had nl zijn migraine dag.

Maar wat mij betreft begon de dag vrolijk met een stralende zon. Lekker lopen over de steiger naar het douchegebouw: vakantiegevoel! Om 10 uur kwamen onze gasten van vandaag: Paulien en Henk met iets lekkers bij de koffie.

Dus eerst in de kuip koffie gedronken. Kwart over 11 voeren we de haven uit. Twee mensen op een kleinere boot – Victoire (ook door Koopmans ontworpen) bewonderden onze boot. Ze gingen nog even verder sparen riepen ze jaloers. We konden meteen al de zeilen hijsen.

Joost ging plat en wij gingen het eiland verkennen. Eerst de plaatselijke uitbating bezocht voor een lunch. De keus was niet enorm: tosti of tosti. Dus we kozen tosti. Het was uit de wind zelfs wat te warm. Het strandje voor onze neus was heel rustig. Hoe zal het vandaag in Zandvoort zijn denk ik dan en voel me zeer bevoorrecht.

We maken een wandeling rond het eiland. We hebben er erg van genoten. De foto’s spreken voor zich. Behalve dat ik voor de niet-vogel kenners moet vermelden dat de gefotografeerde vogel een kluut is. Wij wisten ook niet zo veel maar konden spieken op de folder over het eiland.

Terug op de boot Joost wakker gemaakt. We verorberen een doosje aardbeien en kersen. Joost lijkt ook weer wat trek te hebben. Om half zes varen we uiteindelijk weer weg. Onze plannen om thuis met de eigen gezinnen te eten hebben we dan al gewijzigd en berichten naar huis gestuurd dat de kinderen voor zichzelf moeten zorgen. Het is ook veel te mooi weer om vroeg weer thuis te zijn. De koers terug naar Monnickendam is nu rustiger, misschien staan er ook niet meer zulke golven. Toch moet Joost nog een keer over de railing hangen. Verder genieten we vaak stilletjes van de zon, zee en het zeilen. Het is al een stuk rustiger op het water, de meeste mensen willen blijkbaar wel op tijd thuis zijn.

Om half negen leggen we aan in de haven. We hadden al een discussie gehad over ons avondeten. Omdat Joost nog steeds geen eten kan verdragen gaan we niet een restaurantje zoeken. Terwijl Joost de boot buiten opruimt bak ik eieren met spek voor op brood die we in de kuip nog opeten. Daarna koffie en thee met wat lekkers en dan moeten we er voor deze dag ook weer tegen kunnen. Voldaan verlaten Pien en Henk de boot en een klein uurtje later wij ook. Thuis duikt Joost meteen zijn bed in. Voor hem niet de beste zeildag, hoewel hij zei er toch van genoten te hebben. Dat kwam zeker door het gezelschap.

Soms heb je gewoon pech. Dan is het super zeilweer, lekker warm, een zonnetje en ook nog goede wind en dan heb je bereikbaarheidsdienst. Maar dat vorige weekend is goed besteed aan werken in de tuin, vrienden in de tuin ontvangen en de verjaardag van Ruud. Tussendoor moest ik ook nog zo’n 6 uur naar mijn werk om medicijnvoorschriften te controleren omdat we overgingen van het ene naar het andere voorschrijfsysteem. Alles gaat automatisch over maar moet door een dokter gecontroleerd worden. En dan haal je toch nog fouten uit het systeem.

Na een prachtig warme week gaan we vrijdag naar de boot, meteen toen Joost klaar was met werken. We hadden eten mee om eventueel te koken, maar als er nog ergens een plekje op een terras was zouden we dat niet laten schieten. De laatste avond dat het terras maar tot 20 uur open mag zijn. Om half 7 zitten we dan lekker op het terras van Joon, het restaurant in onze haven. Dat is wel een heel lekker begin van een zeilweekend. Het eten smaakt zeer goed. Voor herhaling vatbaar.

We maken ’s avonds nog een wandelingetje door Monnickendam en zien dat we nog heel wat restaurants kunnen uitproberen.

De volgende dag zouden Nora, Astrid en Hendrik Jan onze boot komen bewonderen. Een eerder bezoek was vanwege slecht weer uitgesteld. Nu was het weer ook een stuk minder dan de vorige dagen. En de moeder van Hendrik Jan is deze week overleden en dus komen zij niet. Nora wilde toch wel komen. Maar eerst moeten we nog wat boodschappen doen. Joost gaat met de auto naar de Deen en ik loop Monnickendam in voor o.a. brood, want ik hou van dit soort ochtendwandelingetjes. Het is een gezellige drukte omdat er markt is. Iedereen staat heel netjes in de rij voor iedere marktkraam. Ik hoop zo dat dat blijft en dat we over een tijd niet weer hoeven te dringen om geholpen te worden. Met brood, wat lekkers en lekker fruit loop ik terug naar de boot. Joost is even later terug.

We hebben net koffie ingeschonken als Nora komt. Voor haar een kop thee. Ze heeft een keer de boot op een avond gezien, maar ze heeft nog niet mee gezeild. Ze heeft een cadeau voor de boot voor ons van haar en Astrid en Hendrik Jan. Het is een mooie vlag met het teken van Amsterdam erop en de naam van onze boot en Monnickendam. Hoewel Joost aarzelt omdat zo’n vlag niet in het want hoort hijssen we hem daar toch in. En kijk hoe mooi hij wappert.

Het is grijs weer, maar er staat wind en het zou droog blijven. We vertrekken voor een niet te groot rondje want Joost moet rond 17 uur terug zijn om te vertrekken naar Afas Life voor een 1e vaccinatie. Het toeristische rondje is dan de Gouwzee uit zeilen en dan naar het Paard van Marken en weer terug.

Met windkracht drie is het prima zeilen, nu geen zeilpakken meer nodig, maar misschien hadden we het daardoor toch weer koud. Nora had zelfs handschoenen van Joost nodig.

Bij dit grijze weer maakt een boot met een kleurige spinaker het uitzicht wel wat mooier.

Om half 5 liggen we weer in de haven. Na wat opgewarmd te zijn in de boot vertrekt Nora naar huis en Joost naar Afas Life. Ik begin vast aan het blog en als Joost appt dat hij op weg terug is ga ik koken.

Deze avond moeten we nogmaals naar onze marifoon kijken. Nadat deze het een keer niet deed en we de oorzaak niet hebben gevonden, deed ie het opeens weer. En dan weet je het eigenlijk wel: op een dag doet hij het opeens weer niet. En die dag was vandaag. Morgen krijgen we weer gasten: Pien en Henk. Tenminste als Joost niet ziek wordt van z’n vaccinatie.

Hier een kort filmpje: https://youtu.be/kqyxrgAR7rE