De vermoeienissen van gisteren zorgden ervoor dat we pas laat wakker werden. Het regende en we deden rustig aan. Ik heb een halogeenlampje in het plafond vervangen. De eigenaren hadden nog keurig reservelampjes liggen op de boot. Meteen even de maten genoteerd. We willen uiteindelijk alle lampjes vervangen door ledlampjes.

Na de lunch gaan we weg. Het is zuidenwind en de haven ligt in de luwte zodat we geen problemen hebben om uit de box te komen. Met deze zuidenwind kunnen we onze tocht naar huis richting noordwesten prima op het fokje doen. We gaan dan nog 5.5 knoop. En zo komt het Paard van Marken snel dichterbij. We zitten eerst nog in de zon en zien voor ons enorme buien overtrekken. We krijgen nog wel wat spatten over ons heen, maar dat mag geen naam hebben. Het is wel altijd heel indrukwekkend om te zien die lucht met buien en opklaringen.

Hoewel we op de Gouwzee de wind tegen hebben gaan we toch proberen te kruisen met enkel de fok. Ook dat lukt met deze boot. Als we de vaargeul naar Monnickendam inslaan is de wind net wat gedraaid en moet toch de motor aan. De zon breekt door en we varen een zonovergoten haven binnen. Een aalscholver zit in het zonnetje zijn vleugels te drogen.

Het is er verder heel stil. Blijkbaar hebben de meeste mensen dit Pinksterweekend al afgeschreven. Te slecht weer. In een zonnetje en onder vogelgetjilp ruimen we de boot op en drinken we nog even wat in de kuip. Zo’n grote haven en zoveel rust! Hoe zou het zijn met mooier weer?

Wanneer we naar Amsterdam rijden zien we boven Amsterdam de nieuwe buien alweer aankomen. We krijgen dat nog net op ons dak inclusief hagel. Thuis hoor ik op het nieuws dat het water tekort van afgelopen jaren er niet meer is. Het grondwaterpeil is weer op niveau. Mijn regenton van 300 liter zit ook vol. Ben benieuwd wanneer ik dat water nodig zal hebben voor de tuin.

Te veel wind en kou dit Pinksterweekend om er ook 3 dagen op uit te gaan. Zaterdag ook echt te veel wind. We gaan wel even naar de boot om te kijken hoe het met haar is. Het vorige weekend ontdekten we aan het eind opeens dat op een plek in de kajuit vlak naast de wc de vloerbedekking erg nat was. We hadden geen tijd om er nog naar te kijken en hebben de vloerbedekking rechtopgezet om te drogen. Op de boot gekomen ontdekten we al gauw dat onder de vloer van de wc water stond. Even wegpompen met de bilgepomp. Dat werkte niet. We hebben heel wat vloerdelen en kasten open getrokken om overal onder te kunnen kijken waar de slang van de bilgepomp heen liep en of er op meer punten water stond. Zo leer je je boot wel kennen. Verder nergens water, gelukkig! We dachten met onze losse douchepomp het water op te pompen, maar deze was niet opgeladen. Uiteindelijk gaat het makkelijker met eruit scheppen en het laatste dweilen.

Toch 3 emmers water kwam er onder vandaan. We denken dat een van boven overlopende wc de oorzaak is geweest. De wc stond een keer boordevol na een vaartocht. We waren vergeten de sluiters dicht te doen. We hadden toen niet door dat er al zoveel naar onderen gelekt was. Nog even de wc doorgepompt om te zien dat het lek niet uit de slangen komt. Verder wilde ik de vloerbedekking even zuigen met de kruimeldief. Een week vakantie met deels veel gasten had deze behoorlijk vies gemaakt. De kruimeldief was al snel leeg en moest ook opgeladen worden. Nu vraag je je misschien af, wat doet een vaste vloerbedekking op een boot? Tja, het lag er al in, alleen in het ‘salon’gedeelte. Maar met kou is daardoor dat deel van de boot het minst koud en het staat best gezellig.

Terug naar huis om samen met de kinderen een ouderwets avondje Songfestival kijken. De door Mirjam aangeraden vegetarische bitterballen smaakten opperbest daarbij.

Op zondagmorgen vertrekken we naar de boot. Vandaag zou het de beste dag zijn wat weer betreft. Niet te harde wind en ook niet zo koud. Terwijl Joost de boot klaarmaakt zuig ik de vloer nog even schoon. Wanneer we willen vertrekken komt er een bui langs. Dan eerst maar rustig koffie drinken en krantje lezen. Om 1 uur varen we weg. Vanwege de westenwind kunnen we direct gaan zeilen richting Marken. Als we uit de luwte van Hemmeland zijn krijgt de boot de volle laag wind en we gaan zo hard als we niet eerder gingen. We schrikken toch wel even, hadden we er toch een rif in moeten zetten? Na een stormrondje varen we noordwaarts richting Volendam. Op het Markermeer aangekomen trekt de wind nog meer aan. De boot is veel te loefgierig en zwaar te sturen. We besluiten tegen de wind in te gaan liggen en toch een rif erin te zetten. En daarna stuurt de boot ook beter. We gaan naar het zuidoosten naar een haventje tussen de Oostvaarders en de Lepelaarsplassen in genaamd WSV de Block van Kuffeler. Niet een verre tocht, zo’n 7 mijl. We zijn er nog nooit geweest en een wandeling daar lijkt ons ook leuk. Een ligplaats hebben we al telefonisch gereserveerd. De verwachting was afnemende wind van 5 naar 4. Daar lijkt het helemaal niet op. We krijgen forse dwarse golven. De wind bleek achteraf kracht 6 met vlagen naar 7. Op andere boten liggen we met zo’n wind en koers te rollen of te klappen op de golven. Daar is nu geen sprake van, wat doet ze het toch goed! Als de bemanning het nu ook maar kan! We zijn blij dat we met deze wind met z’n tweeën zeilen en geen gasten hebben. Na drieën strijken we en varen de vluchthaven in. Meteen is het daar een stuk kalmer. We maken de boot klaar voor aanleggen. We hebben om een ruime plek gevraagd omdat we niet makkelijke kunnen manoeuvreren. De wind staat pal op de box. joost stuurt de boot goed de box in en ik leg de spruit over de eerste paal. Dat geeft altijd rust, want dan liggen we in ieder geval zonder dat er wat kan gebeuren. Fenders tussen de buurboot en de onze gegooid want de boot wordt daarheen geblazen. De spruit is net te kort om goed de kant te halen in de grote box. Joost klimt op de buurboot om aan wal te gaan. We leggen de voorlijnen vast, maar de boot krijgen we nog niet dicht genoeg bij de kant. Maar Joost kan er ook niet meer op. Ik probeer van alles, maar ik krijg geen lijnen om de andere achterste paal die ver weg is. De boot maar weer naar de buurboot trekken zodat Joost weer op de boot kan en we samen het wel voor elkaar krijgen. He, he, een te grote box is dus ook niet alles. Maar er is hier wel een vorstelijk trappetje vast aan de stijger waar we dankbaar gebruik van maken.

Om half vijf lunchen we pas. Daarna ons snel aangemeld bij de havenmeester. Het is een vereniging dus er is geen echte havenmeester maar verenigingsleden die dit om toerbuurten moeten doen.

We gaan aan de wandel want bij zo’n late lunch moeten we nog niet aan avondeten denken. We willen de wandeling rondom de lepelaarsplassen maken, 12 km. We worden begroet door heel veel vogelgeluiden, het fluitekruid staat hoog, de wind is gaan liggen en de zon komt door: schitterend!

We lopen naar een vogelobservatiepost. We zien ganzen, eenden, meerkoeten, futen en een zwarte zwaan. Helaas geen lepelaars en geen ijsvogel. Wel een bever.

We lopen verder. We gaan het bos uit en lopen verder langs weiden en het water rond Waterwijk in Almere.

Hier zien we heel wat villa’s met boten voor hun huis. En dan denken we weer aan de vorige eigenaren, dat toen ze woonden bij hun boot haast niet meer gingen varen.

Op de dijk zien we het Paard van Marken liggen. Echt niet ver weg!

Het laatste stuk over de dijk terug naar de haven was niet meer zo aangenaam door zwermen muggen. Doen muggen eigenlijk nog iets goeds voor deze wereld? Joost mist de zwaluwen die ze wel lusten, maar in de haven blijken ze wel rond te vliegen. Een hele geruststelling. Na drie uur wandelen zijn we behoorlijk moe. Joost kookt een snelle hap. Verwarming maar weer aan en dan zitten we er weer warmpjes bij.

Dat was prima te doen met z’n zessen op de boot slapen. Iedereen heeft goed geslapen en het niet koud gehad. Ik ben als eerste op, waarna Mirjam volgt. We lopen samen naar de bakker. De croissantjes zijn zo groot dat het haast een volledig ontbijt is. Een doos vol stukjes pannenkoek die Lukas en Mirjam van huis hadden meegenomen worden verwarmd en ook nog verorbert. We zitten gezellig met z’n allen in de kajuit. Ook Antonella en Luuk die op de valk hebben geslapen komen aan boord. Zij hebben met behulp van de extra slaapzak het ook niet koud gehad.

Het is grijs en af en toe regent het en er staat amper wind. We hebben geen haast. Dus nog maar koffie zetten. We besluiten voor de lunch naar het eiland voor Heeg te varen. Niet erg ver weg, maar met de valkjes met weinig wind goed te doen.

Wij gaan ze met de Aquamarijn achterna. Lukas en Mirjam zijn als een speer er vandoor gegaan. Antonella, Luuk en Nadia zitten vast in het riet. Als wij aangelegd zijn bij het eiland komen Lukas en Mirjam er al aan. Op dat moment breekt de zon ook door en kan alle zeilkleding en meer uit. Joost gaat eitjes bakken voor op brood.

Wij hebben onze lunch op als Antonella, Luuk en Nadia aankomen die nog even een extra rondje om het eiland hebben gezeild. Plan was eerst na de lunch verder te zeilen, maar de wind neemt verder af. We besluiten dat we de nacht op het eiland door gaan brengen. Dan hebben we geen stroom, maar onze accu’s zijn vol genoeg. Er moeten nog wel boodschappen gedaan worden voor het avondeten, dus varen Marjolijn, Nadia en ik met een valkje naar Heeg. Joost en Antonella gaan gitaar spelen, Mirjam maakt foto’s, Lukas doet een tukje en Luuk gaat vogelen. Antonella en Luuk waren weer de dappersten, zij hebben ook nog gezwommen.

Aan het eind van de middag zitten we weer met z’n allen in de kuip voor een borrel. Als het gaat regenen doen we de kuiptent er weer op. Nadia maakt heerlijke nasi. Geheel vegan en we krijgen ook nog als toetje Ben and Jerry’s vegan ijs in drie smaken. We vermaken ons verder weer met spelletjes. Jammer dat ons avontuurlijke eilandgevoel wat teniet gedaan wordt door de lantaarnpalen die ze hier langs de kade hebben gezet.

Vandaag wordt een motordag door Friesland om ‘Rufus aan het water’ te bereiken waar we met de kinderen en de van Osnabrugges hebben afgesproken. Rufus is ons oude vertrouwde plek in Friesland waar we al komen met Ytzen en Marjolijn voordat we kinderen hadden. We huurden daar vele jaren valkjes ook later met onze kinderen en trokken met Hemelvaart of Pinksteren door Friesland. De traditie willen we hoog houden. Lukt niet ieder jaar, maar nu weer eens wel. Wij gaan wel met onze eigen boot, Marjolijn zal bij ons op de boot slapen en de kinderen mogen slapen en varen in de valkjes. Helaas ontbreekt Jeroen die te veel andere dingen te doen had.

Maar eerst moet er nog wat boodschappen gehaald worden om straks al die monden te kunnen voeden. Ik ben al vroeg wakker en loop door rustiek Franeker naar de AH. Helaas zijn alle bakkers hier op Hemelvaartsdag dicht. Bij de AH ben ik verbaasd. Ik blijk de verkeerde ingang genomen te hebben en in de Lidl te staan. Valt toch niet mee zo vroeg boodschappen doen. Thuisgekomen blijk ik ook nog suikervrije Fanta en 0.0 Leffe gekocht te hebben. Joost loopt toch nog maar een keer naar AH.

Rond 10 uur varen we weg, nadat we van verschillende mensen weer complimenten over de boot hebben gekregen. Het is schitterend zonnig weer en weinig wind. Een prima dag om dit te doen. We varen over het Harinxmakanaal naar Leeuwarden. Vorig jaar hebben we dit stuk ook gevaren en vonden het toen een troosteloos stuk Friesland. Maar toen was het grijs en regende het en waaide het te hard om te zeilen en was de verwachting dat dat de volgende dagen nog niet ging veranderen. Dat helpt niet mee. Nu vonden we het wel leuk om hier te varen. En zogenieten we van het langstrekkend landschap.

We moeten heel wat bruggen passeren. Joost weet de boot toch aardig te manoeuvreren nu. Bij een spoorbrug waar al aardig wat bootjes wachten voor de brug komt er een grote aak aan, die gewoon doorvaart omdat hij onder de brug door kan. Joost heeft de situatie goed ingeschat en maakt dat hij wegkomt op zo’n manier dat we niet in de problemen komen. Bij een volgende brug voor het wachten aan hoger wal, de spiegel even aan de kant vastgemaakt.

De tocht loopt voorspoedig en we komen rond 3 uur aan op het Sneeker meer. Rufus ligt aan een vaarwater hiervandaan. Omdat we nog maar net bericht kregen dat de rest uit Amsterdam is vertrokken besluiten we ons anker uit te gaan proberen. We zoeken een goed plekje uit aan hoger wal. Nu dus het anker gewoon laten zakken en wat meehelpen terwijl Joost achteruit vaart. Het is hier niet eens 2 meter diep ( we hebben onze kiel al eerder opgetrokken) zodat er niet veel ankerketting nodig is om vast te liggen. We zetten een lijntje vast van de ketting naar de boot zodat het anker trekt aan de bolder op de boot en niet aan de ankerinrichting. Gaat allemaal zoals we in de boekjes hebben gelezen. En dan liggen we voor het eerst voor anker op onze eigen boot. Omdat de boot door de wind van de wind af wordt geduwd, zit je dan in de kuip lekker uit de wind, die best fris was geworden. Licht schommelend kijken we uit over het Sneekermeer, horen veel vogelgeluiden en zien in de verte allemaal zeiltjes. Rond 5 uur moet het anker maar weer eens opgehaald worden. Het was even wennen om dat met armkracht via een lier te moeten doen. We waren niet anders gewend dan gemotoriseerde ankerlieren. Maar dit gaat best zolang je geen 30 meter binnen moet halen.

We varen naar Rufus en daar blijkt iedereen al te zijn en druk in de weer de valkjes op hun plek te varen en dektenten erover te doen voor de slaapplekken. Wij hadden er vast een ligplaats gereserveerd. We gaan eerst met z’n allen in de kajuit een drankje drinken. Antonella en Luuk hebben brood gebakken en allerlei lekkere hapjes voor erop gemaakt. We zitten zo heel gezellig te borrelen. Niet volgens de Coronaregels, maar we hebben allemaal gisteravond of vandaag een Corona zelftest gedaan. Het is ’s avonds te koud om buiten te blijven en ook bij regen zal er op onze boot geschuild moeten worden. Als Joost gaat koken en de kinderen de laatste dingen klaarmaken voor hun slaapplek, zetten Marjolijn en ik de kuiptent op. Het werd behoorlijk fris. We laten de benedenwindse kant open voor de ventilatie. We eten gezellig en warm nasi en als toetjes koffie met scones ook weer door Luuk en Antonella gemaakt. Daarna doet de rest nog een spelletje en probeer ik toch het thuisfront nog even op de hoogte te brengen van onze dag.

Mocht er morgen geen nieuw bericht komen dan is het hier denk ik te gezellig.

Bij wakker worden was er geen enkel geluid dat wees op aanwezige wind. Een stap uit de kajuit de kuip in, bevestigde mijn vermoeden. Een rimpelloos water, in de haven, maar ook buiten op het wad.

De verwachting is wel dat een wind uit Oost gaat waaien kracht 3. Prima wind om naar Vlieland te zeilen. Van Terschelling naar Vlieland is altijd ingewikkeld, hoewel niet ver uit elkaar, je hebt met tegen gestelde stromen te maken. Als we vanaf Terschelling de stroom mee hebben, hebben we naar Vlieland de stroom tegen. Maar omdat we gisteren gemerkt hebben dat we met deze boot ook bij tegenstroom nog wel een vaartje houden en de wind gunstig staat, besluiten we rond 10 uur bij hoog water weg te gaan.

De buren staan ons nog bij bij de afvaart, maar nergens voor nodig, het gaat zeer eenvoudig dankzij weinig wind. Buiten de haven hijsen we de zeilen en zo varen we op de ebstroom over het Schuitengat terwijl het waterige zonnetje steeds meer kracht krijgt. We varen weer een warme koers, ruime wind, af en toe even gecontroleerd gijpen. Aangekomen bij de Vliestroom moeten we eerst noordelijker wat de zee op steken om vervolgens te keren en de Vliesloot in te steken. De zee is enorm kalm. Zo kunnen we wel naar Engeland varen grap ik. Nu we de stroom tegen hebben gaan we wat langzamer, zo’n 2 knopen. We hebben geen haast dus laten we dit zo en genieten van dit mooie stukje wad. We varen vlak langs het strand van Vlieland, waar veel wandelaars zijn en hebben ook zicht op een restaurantje.

En aan de andere kant is Terschelling ook nog steeds te zien met de Brandaris overal bovenuit stekend. In de buurt van de haven van Vlieland passeert de Noordkaper van de ex-Koopmans vaarder. Hij vaart op de motor behoorlijk door en duikt het Vlielander Balg in. Hij gaat vast voor een drooglig plek die je daar hebt.

Wij gaan voorbij de haven strijken en alles gereedmaken voor het aanleggen in de haven. Voor de haveningang staat altijd een dwarse stroom, maar deze viel nu erg mee, zodat we makkelijk naar binnen konden varen. De havenmeester opgeroepen, we mochten gaan liggen aan de E steiger. Een plek waar we gewoon rechtdoor in konden varen lieten we links liggen omdat leek dat het te smal was. Daardoor een moeilijke bocht en weinig ruimte om een andere plek in te komen. Tot onze schrik geen gewone boxen, waar we op hadden gerekend, maar lage vingersteigers. Kortom: niet goed voorbereid om hier aan te leggen. Gelukkig met hulp van beide buren liggen we uiteindelijk toch. Met bezorgdheid denken we aan morgen hoe hier weer uit te komen want de manoeuvreer mogelijkheid is niet groot. De buurvrouw zegt, morgen is morgen, en dat is dan ook wel weer zo. Als je ziet hoe makkelijk anderen hun boot manoeuvreren (ook zonder boegschroef) zijn we daar wel jaloers op. Maar wie weet doen we dat over een paar jaar ook op ons duimpje. De eerste makkelijke plek bleek achteraf natuurlijk breed genoeg.

In de haven is het heerlijk warm, dus gauw zeilkleding en nog wat lagen uit. Ik maak een lunch en we eten in de kuip. Dan maken we plannen voor de middag. Omdat het eind van de middag gaat regenen willen we snel op pad voor een wandeling, een terras en wat boodschappen. Zo lopen we om 3 uur de Kampweg in door het bos en richting het strand. Toch even de zee zien denk ik dan, en dat is natuurlijk vreemd als je net van zee komt. Maar het is natuurlijk het omgekeerde perspectief. Voor het terras bij de strandtent moet je in de rij staan waar we geen zin in hebben. Dus lopen we via de Badweg naar het dorp waar genoeg plek op het terras is. Wel een plek onder een parasol gekozen, want de regen dient zich aan in miezer regen. Voor Joost het ultieme genot, een tapbiertje op een terras na een zeildag. Deze keer besteld hij een Springtij van dezelfde brouwerij (Texel) waar mijn Skuumkoppe vandaan komt.

Terwijl Joost boodschappen bij de Spar haalt, koop ik warme sokken met antislip voor ons beiden. Lekker voor op de boot. De vloer van de boot is in dit voorjaar nog behoorlijk koud.

Langs het wad terug naar de boot. Die wereld ziet er nu heel anders uit dan in de ochtend. Alles grijs, behalve Joost zijn leuke vest. In de verte zien we de Noordkaper nog steeds op het wad liggen (als je goed kijkt op de foto ook te zien).

Eenmaal op de boot verandert de miezer regen in een echte langdurige regenbui. Goed voor de natuur denken we, wij zitten toch gezellig binnen. Het wordt wel weer kouder binnen. Als het koken van Joost nog niet genoeg warmte geeft zetten we toch maar weer de verwarming aan. Muziekje op, boek en blog. ‘Ut en Thus’ stond er op een duinhuisje. Dat is ook wel op onze boot van toepassing.