We hadden besloten nog een dag op Terschelling te blijven. Ik had een mooie wandeling op het oog die ik afgelopen najaar met Marjolijn had gemaakt en Joost niet kende. Gisteravond beloofde het ’s ochtends nog droog met een zonnetje te worden en ’s midddags bewolkt maar droog. Droog was het wel, maar een zonnetje zagen we niet. Eerst ging ik langs het havenkantoor om een nacht te verlengen en naar de fietsenverhuur om de fietsen ook een dag langer te houden. Daarna buiten ontbijten en de buren bijna zien vertrekken. O.a. een buurman met een geheel houten platbodem en een houten bijboot. Die man wil z’n vrouw ’s winters nooit zien, denk ik dan. Het was ook een vreselijke kletsmajoor en betweter en hij had een goede toehoorder aan zijn buurman. Gisteravond laat had hij nog tegen Joost een opmerking gemaakt over (de enige) rubberstrip langs een raampje wat los zat. Joost bedankte toen voor de tip en ging meteen naar binnen. Hij had zichzelf gered van enorme verhandelingen over sluis en dijkbouw en groene initiatieven die veel en veel te duur waren. Helaas waren we daar nu indirect getuige van.

We vertrokken op de fiets om deze bij de Walvis te stallen en daar eerst een kop koffie te drinken. Vandaaruit liep de wandeling langs het groene strand. Dit gebied heet zo omdat hier eerst het strand was, maar toen een zandplaat hier tegenaan kwam te liggen vergroende dit strand. We zien een mooie groep ganzen. Even opzoeken op onze Terschelling vogelkaart, dat moet de grauwe gans zijn.

De route is niet heel duidelijk aangegeven zodat we een tijdje verkeerd lopen. Daardoor zien we een afgerasterd stuk waar geiten in een groep aanwezig zijn. Zij worden ingezet om de Amerikaanse vogelkers te bestrijden. Ze zijn nou niet heel hard aan het werk.

We zien ook veel mooie bloemen.

En dan komen we bij ons doel. Een heel hoog duin. Ons wordt succes gewenst door mensen die daar zitten uit te rusten. Ik heb dit eerder gedaan, maar het viel zwaarder dan afgelopen winter.

Het zand glijdt nu nog meer onder je voeten weg. Maar we komen er en dan is het uitzicht erg mooi.

Jammer van de enorme buien die we rond Vlieland zien liggen. Komt dat deze kant op?

We gaan niet over het strand, maar hetzelfde duin naar beneden om daar een andere weg terug te nemen. Als we bij onze fietsen aankomen hebben we ongemerkt 2,5 uur gelopen. Het begint te miezeren en als we op de fiets naar huis zitten begint het harder te regenen. Komen we helaas toch nat thuis. Joost gaat meteen maar de was in een machine stoppen bij het havengebouw terwijl ik wentelteefjes bak van oud brood. Helaas blijkt het veronderstelde kaneel niet op de boot te zijn. Dan maar zonder.

De regen komt verder met bakken uit de hemel. Dus we blijven de middag in de boot muziekje luisteren en boeken lezen. Heerlijk, na gedane arbeid. Joost gaat dapper nog een keer door de regen om de was in de droger te stoppen en blijft daar maar wachten gewapend met een puzzelboekje. Hij is wel de held als hij terug komt met schone en droge was.

Rond half 8 is het eindelijk droog. Boodschappen zijn niet per se nodig, maar wel prettig om vast in huis te hebben. Ik ga op de fiets even naar de Spar in West Terschelling terwijl Joost kookt. Ook de avond vermaken we ons met boeken. Ik heb er in ieder geval nog genoeg liggen voor dagen met regen, maar daar hoop je dan ook weer niet op.

Vandaag gaan we Wil en Andre achterna, naar Terschelling. Het is zonnig met een noordoosten wind kracht 4 tot 5. Vanaf Harlingen is het grootste deel dan bezeild. Eerst nog even boodschappen doen bij AH. Om 12 uur is het hoog water, maar we willen toch eerder vertrekken. We weten dat we met deze wind wel stroom tegen kunnen hebben.

Maar eerst moeten we weg zien te varen met onze achterkant tegen de wind in, precies de andere kant dan onze boot wil vanwege de schroefwerking. Nu komt onze langste lijn van pas. Het valt niet zo goed uit te leggen, maar Joost legt die lijn helemaal om de boot. We varen achteruit en op het goede moment trekt die lijn ons de goede kant op en moet ik daarna 40 meter lijn binnenhalen. Je ziet de de boegschroefschippers verbaasd kijken, wat zijn die aan het doen!

Om 10.30 varen we dan door de bruggen en zo het Wad op. Bij het hijsen vergeten we een rif erin te doen. Toch eerst maar kijken hoe dat gaat. We volgen grotendeels de vaargeul en het is er behoorlijk druk. Maar de meeste boten komen juist uit Terschelling. Dat was ook onze inschatting, dat er aan het eind van het weekend wel plek voor ons is in de haven van Terschelling. Verder is het leuk dat de bruine vloot weer mag varen. We zien dus overal klippers en dat fotografeert ook mooi.

Een stuk verderop trekken we er toch maar een rif in. Op een stuk moeten we toch kruisen, we hebben inmiddels de stroom wel mee, maar de kruisende slag is dan toch met dwarse en wat tegenstroom en het lukt ons niet overstag te gaan. Niet meteen opgeven zegt Joost, dus we proberen het 3 keer maar moeten dan toch even de motor bijzetten om ons door de wind te helpen. Weer een nieuwe ervaring. Voor het Schuitegat moeten we echt strijken want daar moeten we echt tegen de wind in en daar is geen ruimte om te kruisen. De zandplaten liggen daar vlak naast. Mooi dat we daardoor weer een mooi groepje zeehonden zien liggen.

We worden altijd blij van het aanzicht van Terschelling en zien ook De Walvis liggen.

Het is gelukkig niet heel druk in de haven en we hebben ons aangemeld via de marifoon als iets groter zodat we kunnen liggen bij grotere boten waar er ook meer manoeuvreerruimte is. Toch is het nog een hele klus om de boot aan hoger wal tegen een andere boot aan te leggen. Gelukkig komt er fijne hulp van de kant en liggen we om half vier.

Om zes uur is de de EK wedstrijd Nederland-Tjechie. We gaan op weg naar ons favoriete aankomst terras De Walvis. We zien wel of daar een tv scherm is. We weten meteen een plaatsje buiten in de zon te bemachtigen. Maar geen tv scherm. Nu had ik nog veel data over deze maand op m’n telefoon en ik heb de NPO app en bluetooth oortjes. Joost mag niet klagen met zo’n vrouw. En dan hebben we ook nog een heel grappig tafeltje waar een handig plankje (goed kijken onderaan de foto) is waar de telefoon uit de zon is.

Zo zit Joost de wedstrijd te kijken (genieten is te veel gezegd gezien de uitslag) en ik toch vooral van het uitzicht te genieten. We bestellen er ook maar wat bitterballen en later eten bij. Vonden we het bij elkaar toch een heerlijk uitstapje.

Het beloofde een bewolkte dag te worden en de belofte hield stand. Het tegenovergestelde weer van gisteren. Vanwege de lange dag gisteren deden we nu rustig aan. We moesten ons nog aanmelden bij het havenkantoor. Binnen twee tellen was dat gedaan. Alleen mijn lengte (ze bedoelen dan de lengte van de boot) werd gevraagd en meteen daarna kwam er een bon uit de kassa en een plakbon voor aan het want zodat ze kunnen zien dat je betaald hebt. En de toegangskaarten voor de wc en douche. Daar wilde ik gebruik van maken. We gaan langzaamaan onthouden in welke havens er lekkere douches zijn. Hier niet, want je moet iedere 10 sec op een knop drukken om weer wat warm water over je heen te krijgen.

Maar verder liggen we hier graag. Het plaatsje is leuk en aan onze steiger liggen langszij allemaal grote aken. Nu lag er een hele grote. Daar bleken deze ochtend allemaal fietsers vanaf te komen. De boot ging verder. Ik neem aan dat de boot vaart waarheen de fietsers fietsen. Spreek je dan van een boot of een fietsvakantie?

Rond twaalf uur vertrekken we met plan naar Harlingen te zeilen. Gezien het tij moeten we tegen de stroom in, maar omdat er een zuidenwind kracht 4 staat moet dat zeilend wel lukken. En het is een korte tocht, zo’n 7 mijl. Maar eerst moeten we natuurlijk weer de sluis door bij Kornwerderzand.

Eerst komen we terwijl er best een golfslag is een zeilende boot tegen met achter de boot gebonden een opblaasbootje met 2 jonge kinderen erin, wel met zwemvestjes. Ik denk vaak, wat durfden we vroeger aan met onze kinderen. Lieten we ze van alles doen op zo’n platbodem waar geen zeereling op zit. Maar zo onvoorzichtig waren we geloof ik toch niet. Wij trokken ze in een bootje als er een vlakke zee was zonder wind. Je moet er niet aan denken dat het bootje door een golf omslaat. Maar misschien is dat ook onze ‘oudere’ dag, dat je meer gevaren ziet.

Vlak voor de sluis zien we de houten platbodem varen die gisteren voor de sluis was blijven liggen. Zo komen we vaker dezelfde boten tegen en zeggen we al: wat een klein wereldje.

Het water op de Wadden is een stuk rustiger dan aan de IJsselmeer kant. Maar de wind is hetzelfde. Voor de wind gaan we ondanks de tegenstroom nog 4.5 knoop. De hemel lijkt het water te raken zo grijs is het. Normaal kan je Harlingen van verre zien, nu zien we een vaag silhouette. We mogen overigens niet klagen over het weer. Het is niet saai. Iedere dag is heel anders.

En niet is wat het lijkt. Een mossel afhaal kraam?

Vlak voor we Harlingen binnen varen zien we de veerboot van 15 uur naar Terschelling uitvaren. Morgen om deze tijd zitten Wil en Andre daar op.

Wanneer we Harlingen binnen varen bel ik vast het havenkantoor of er plek is in de Noorderhaven. Genoeg plek. De Sasbrug wordt gelijk open gedaan voor ons en daarna meteen de Prins Hendrikbrug.

We kennen het hier op ons duimpje. Vorig jaar hebben we hier gelegen en vroeger met de platbodem ook een aantal keer. Het is een erg leuk stadje om middenin te mogen liggen. Als we aanleggen horen we het carillon. Net klaar met opruimen, begint het te regenen. Wat kunnen we dat toch goed plannen.

We gaan boot(!)schappen doen bij de AH die we ook blindelings kunnen vinden. Daarna wordt de boot van binnen en van buiten wat gereinigd. We zitten in de kuip lekker een boekje te lezen (ik) of op een mobieltje te staren (Joost) tot het opnieuw begint te regenen en we naar binnen gaan en daar doorgaan met dezelfde dingen.

We eten de nasi van gisteren op, lekker makkelijk. Morgen blijven we hier, er is dan namelijk weinig wind. Ik verheug me nu al op een wandelingetje naar de bakker.

Vandaag willen we naar Texel. Vanaf Den Oever geen grote afstand, maar je moet je vertrek goed plannen want je moet het eerste deel op de ebstroom varen en het tweede deel met de vloedstroom mee naar Oudeschild, de havenplaats van Texel. Met de Noordenwind zou het voor het grootste deel te bezeilen zijn, soms wat stukjes niet. De beste tijd van vertrek zou 13 uur zijn, dus hebben we nog een ochtend om rustig aan te doen. Het is droog maar koud, dus ontbijten we rustig in de kajuit. We willen nog wel even boodschappen doen, want we hadden al gezien dat de supermarkt in Oudeschild al om 18 uur dicht gaat en we wisten niet of we dat zouden halen. Dus lopen we weer door Den Oever waar helemaal niets aan is. Maar goed om weer even de benen te strekken.

Er zijn al heel wat boten vertrokken als we in de haven aankomen. Eerder had ik al verschillende mensen horen discussiëren over het beste tijdstip van vertrek. Ieder vond wat anders. Onze buurman zei dat hij altijd 2 uur na hoog water vertrok, want ach stroom heb je toch wel een keer tegen.

Wij vertrokken 4 uur na hoog water. Dat is mooi want dan zie je al heel wat zandplaten droog vallen. Dichtbij op een zandplaat een hele groep zeehonden. Overigens niet de eersten van vandaag. Bij het uitvaren van de haven zagen we er twee zwemmen. Je zag ze naar elkaar kijken en denken: waar zijn we nu toch uitgekomen.

We houden de motor het eerste stuk stationair want soms moet hij even helpen om een stukje tegen de wind in te komen. Als we zien dat dat verder niet meer nodig is willen we de motor uitzetten. En dat lukt dus niet. Oh, ja, gisteren hadden we hetzelfde probleem in de haven van Den Oever en lukt het uiteindelijk wel. Maar nu keer op keer geprobeerd, de motor gaat zachter draaien en daarna gaat hij weer lekker draaien. Na wel 30 keer het geprobeerd te hebben lukt het uiteindelijk toch. We begrijpen er niets van. Je kan denken, liever een motor die niet af slaat dan een die niet aan gaat. Maar je wil dit niet en dit probleem zal zich best vaker aandienen.

We zeilen wel vrolijk verder, met noordenwind kracht 3 is het best koud. Het is wel rustig water, er zijn nauwelijks golven. Op de Texelstroom moeten we wel kruisen. Dan komen we al kruisend andere boten tegen die in onze haven lagen maar eerder waren vertrokken. Door de kou krijgen we al zin in een warme douche in de haven. Al rond 4 uur varen we de haven van Oudeschild binnen. We leggen gemakkelijk aan aan een stijger bedoeld voor boten van 12 tot 15 meter. Daar zien we tenminste boxpalen, de steigers voor ‘kleinere’ boten hebben alleen een vingersteigertje. Als we prima liggen kan de motor uit. Helaas, dat lukt dus weer niet. Het vervelende is dat wanneer je het steeds probeert er steeds een hoog schel toontje klinkt als waarschuwing dat je de motor uitzet. Maar deze toon blijft klinken als hij niet uitgaat. De buren maar meteen uitgelegd wat ons probleem is voordat zij gaan klagen. Hebben jullie niet gewoon een uit druk knop. Nee, die hebben we niet. De motor zou bij de motor zelf ook nog uitgezet moeten kunnen worden, maar dat kunnen we zo gauw in het instruktieboekje niet vinden. Enige oplossing, nu het nog kan, een monteur bij onze boot te krijgen. Ik ga ons aanmelden bij het havenkantoor en vraag of ze een monteur weten. Ik krijg een telefoonnummer en Joost belt en legt het probleem uit. De monteur belooft te komen. Hij vindt het wel een leuk probleem want maakt het niet vaak mee. Hij kan het niet oplossen want er zal een rubbertje dat de brandstoftoevoer moet afsluiten niet helemaal meer afsluiten. Zo’n onderdeel heeft hij niet zomaar. Maar hij legt ons wel uit waar we de motor uit kunnen zetten zodat we ons voortaan zelf kunnen helpen. Onze buren hebben er wel lol in. Ze zeiden (leuk achteraf) dat je ook de brandstofkraan dicht kan draaien. Oh, ja, reageren wij schaapachtig. Wij weten nl ook niet waar de brandstofkraan zit. Tja, we hadden nog wel een hulpkaart voor motorstoringen gekocht zodat we in nood in ieder geval wat kunnen doen, maar dit probleem stond daar ook niet bij.

Het weer is ondertussen opgeklaard en ik ga een door kou uitgesteld klusje doen. De deels losgelaten rubbers van de raampjes aan de buitenzijde terugduwen terwijl Joost lastig gevallen wordt door zijn werk. Tegen zessen gaan we dan maar eens aan de wandel om te zien wat we nog herkennen van Oudeschild. We wilden op de boot koken, maar hebben daar opeens geen zin meer in. Heerlijk om in een restaurant je te laten bedienen. We genieten van Texelse producten nl bier, sliptong en lam. Daarbij denken we wel weer aan Mirjam die vegetariër is en ook geen vis meer wil eten o.a. vanwege de overbevissing. We proberen een smoes te verzinnen om ons ‘gedrag’ goed te praten. ‘Deze producten komen niet van ver’. De sliptongetjes waren van eigen Texelse vangst stond op de kaart. Ik moet zeggen dat ik lang niet zulke lekkere sliptongetjes heb gegeten.

Terug op de boot buiten in het zonnetje koffie gedronken en een boek gelezen. Er is nauwelijks meer wind. We lopen nog even naar de dijk waar we uitzicht op de zee, de haven en het Texelse land hebben. Het is een mooie avond, en dan komt ook nog de bijna volle maan op.

Bij het ontwaken hoorden we de regen met bakken naar beneden komen. Goed dat Sietske en Fred naar huis waren gegaan. Met dit weer wil je niet in een tentje wakker worden. Ze hadden op Vlieland al genoeg water gehad en sommige tenten lagen daar in een plas. ‘Onze boot ligt ook altijd in een plas’, zei Joost (ja, hij is de leukste thuis) toen we het er nog over hadden. Maar binnen houden wij het goed droog, van onder en van boven en dat is een groot verschil.

De regen zal de hele dag aanhouden en de wind gaat ook te keer dus we besluiten hier vandaag te blijven. We hebben ten slotte zeeën van tijd. Nog bijna 3 weken voor de boeg. (Wat komen er toch veel uitdrukkingen uit de scheepvaart, waarschijnlijk omdat we zo’n zeevarend volkje waren. Hoe zou dat in andere talen zijn?) We hebben geen speciaal doel wat we perse in deze vakantie willen bereiken. Dus we laten ons leiden door de wind. Dat zeiden we vroeger ook vaak maar hadden dan toch een verborgen agenda (de Duitse Wadden, Kopenhagen enz). Dat kan ook maar dan loop je ook het risico meer te moeten motoren.

Een dag slecht weer brengt ons nog niet van ons humeur. Wel is er een kleine tegenslag. Als we nog een nacht willen blijven moeten we ons verplaatsen naar een andere box, want de eigenaar van deze box zou vandaag terug komen. We zien het maar als een extra oefening in manoeuvreren. Met een extra lange lijn zorgen we dat door de wind onze punt niet bij de buren naar binnen gaat. De buurman met boegschoef (bleek gisteren toen ze aankwamen) staat bewonderend toe te kijken en steekt zijn duim omhoog. Hij helpt in de box nog even met een lijntje aanpakken.

Nu we ons toch helemaal in zeilkleding hadden gestoken als bescherming tegen de regen gaan we maar meteen boodschappen doen in het dorp. Bij het zoeken naar een mondkapje kom ik opeens mijn verloren gewaande handschoenen tegen. Wat hebben die zeilpakken toch een boel zakken! Maar bij de winkel kan ik dan niet mijn mondkapje vinden. Joost wil binnen al een mondkapje gaan kopen voor mij, maar dan vind ik hem opeens in een zak van mijn zeilbroek. ‘Mocht je dement worden dan mag je alleen nog maar dingen aan met 1 zak’, merkt Joost op. Voor mij een hele geruststelling dat hij, als het zover zou komen, praktische oplossingen weet te bedenken.

Na de boodschappen zijn we de eersten die het plaatselijke cafe/restaurant binnen stappen voor koffie met appeltaart. Wanneer we weggaan wordt er om onze tafel gevochten tot ontzetting van de eigenaresse die de meute vermanend toespreekt.

Op de terugweg naar de boot in de haven nog even een nog langere lijn gekocht van 40 meter. Joost wil nog wat meer zekerheid om hier morgen weer veilig weg te kunnen komen. Op de boot ga ik aan de uiteinden van de nieuwe lijn takelingen maken. Een gezellig werkje terwijl Joost op z’n gitaar speelt.

We hebben voor het avondeten een tafel gereserveerd in het havenrestaurant. Vorig jaar met Hemelvaart tijdens een echte lockdown hebben we hier heerlijke sate afgehaald. Een goede sate zegt iets over een restaurant. Voor we plaats nemen in het restaurant maken we een kort droog wandelingetje over de dijk, langs het waterpeilstation en door Hindeloopen.

We lopen ook langs Aluboot waar onze boot is gebouwd en langs de steiger met boten die te koop zijn. Geen een boot die ons jaloers maakt. Wat zijn we toch een boffers.

We eten heerlijk in het restaurant met uitzicht op de haven.

Wanneer we naar onze boot lopen zien we weer wat blauwe lucht. En we zien dat onze oude ligplek nog steeds leeg is.