We schrokken alledrie wakker van het geklop van de havenmeester op de boot. Gisteravond hadden we deze gemist en we waren dus nog havengeld schuldig. Ze komen vroeg omdat ze anders blijkbaar bang zijn dat we gevlogen zijn. Meteen maar voor nog een nacht betaald. Ook deze dag zou het te hard waaien om te zeilen.

Tijdens het ontbijt krijgen we nog wat buitjes over ons heen. Toch zou het een redelijk droge dag worden. Wandelen is het plan. Maar aangezien we bij Stavoren in een uithoek zitten hebben we de enig mogelijke wandeling al gedaan. Nu treft het dat Marjolijn met de auto is gekomen. We kunnen dus even een eindje rijden om ergens anders een wandeling te maken. Plan is om naar Hindeloopen te rijden en vandaar naar Workum te lopen en terug. In Hindeloopen nemen we eerst koffie met appeltaart. Het cafe is behoorlijk vol zo op de maandagmorgen. Ondanks de harde wind zijn er veel fietsers onderweg.

Het eerste stuk zitten we een beetje te mopperen, de wandelingen in Friesland lijken vooral langs grote wegen te gaan. Maar al gauw komen we op een leuk fiets/wandelpad over een dijk genaamd de Aldedyk. Af en toe krijgen we een buitje over ons heen, maar er gaan er ook genoeg langs ons. En dat levert overigens mooie luchten op. Ook zien we mooie bloemen langs de weg.

Na bijna 2 uur wandelen komen we in Workum uit waar we in een restaurant een lunch gebruiken. De route terug gaat over de (nieuwe?) dijk. Het is steeds zonniger geworden, de wind hebben we nu wel fors tegen. Maar de uitzichten zijn schitterend. We zien een oude en een nieuwe molen achter elkaar staan. De oude valt toch veel meer op dan de nieuwe!

Op een strand in de buurt van Workum zijn heel veel kitesurfers. En mooi gezicht met al die kleuren zeiltjes in de lucht. Helaas komt het op de foto niet goed over.

De hele terugweg gaat over de dijk, en het lopen is zwaar door de wind en het gras waarover we lopen. En dan moeten we ook steeds over hekken heen klimmen die de schapen binnen moeten houden. We zijn blij als we weer in Hindeloopen aankomen en lopen direct naar onze auto.

Op de boot kunnen we nog een tijdje in de zon zitten. We hebben echter ook nog een waterprobleem op te lossen. Onze watertank is leeg en op onze ligplaats is geen waterslang waarmee we onze tank kunnen vullen. Joost bedenkt dat we het tonnetje kunnen gebruiken om water te halen. Een plastic fles wordt doormidden geknipt zodat we een trechter hebben om het water door de tankopening te krijgen. Om de beurt halen we een tonnetje water. Zo hebben we toch weer zo’n 30 liter water bij ons.

Joost haalt nog even boodschappen voor een klassieke nasi maaltijd. Als het op tafel staat maakt Marjolijn er een foto van en stuurt het naar haar kinderen. Voor hen is het een zeilweekend maaltijd die Joost altijd maakte. Antonella appt al snel terug met de opmerking: deze keer wel met rijst! We waren namelijk een keer de rijst vergeten te kopen en daar kwamen we achter toen de winkel net dicht was. Vreemd genoeg hadden we toen met enkel de groente ook genoeg.

Zo halen we meer herinneringen op van zeilweekenden. Gezellig!

We liggen redelijk beschut en krijgen niet alle wind over onze boot heen. We schommelen daardoor lichtjes, wat net prettig is bij het slapen en ontwaken. De regen tikt ook op het dak. Weer om rustig wakker te worden en geen haast te hebben. Uitgebreid ontbijten en dan koffiedrinken en een krantje lezen. Het lijkt wel een gewone zaterdag. En Joost heeft dan eindelijk z’n oranjekoek te pakken, pas na 2 weken vakantie.

De hele dag windkracht 6 met windstoten tot 8 maakt dat hier de gehele pleziervaart tot stilstand is gekomen. Hoewel, een grote motorboot die achter ons lag is toch zonder dat we er erg in hadden vertrokken. Ons plan om vanuit Stavoren Friesland weer in te trekken wordt niets, ook voor gewoon motoren waait het veel te hard. En de vooruitzichten zijn ook niet best. Mogelijk dat we hier nog 3 dagen verwaaid liggen.

Met dat vooruitzicht had ik gisteren bij de VVV een wandelknooppunten kaart gekocht. Wandelknooppunten kan je ook op je mobieltje vinden, maar ik wordt gek van alle app aanbieders daarin en ik wil ook graag overzicht en dat lukt op het kleine schermpje niet. Ondanks wind en regen gaan we een wandeling maken. We hebben onze wandelschoenen meegenomen en met ons zeiljack aan kunnen we storm en regen aan. We lopen eerst vanuit Stavoren over de dijk naar Molkwerum.

We zien dat geen boot zich op het IJsselmeer waagt, voor zover we dan kunnen zien, want het zicht is niet best. We hebben op de dijk gelukkig de wind en regen in de rug. De schapen lijken zich van wind, regen en van ons geen moer aan te trekken. Zou het Schotse eetavontuur van gisteravond gezorgd hebben voor dit uitermate Schotse weer?

Er wagen zich overigens wel enkele windsurfers op het water. Doordat bij Molkwerum de kust afbuigt is er een mooie kom om redelijk veilig te surfen lijkt het. In Molkwerum is bij een camping een uitbating waar we als enige gasten worden verwelkomd. Een spekpannenkoek gaat er wel in. Daarna wandelen we door naar Warns waar een brug is over het Johan Frisokanaal. Als we Friesland in willen moeten we deze brug nemen en we zijn wel benieuwd of er toch nog gevaren wordt. Van een afstand zien we de brug open gaan. Als we er eenmaal zijn zien we van beide kanten geen enkele boot aankomen. We lopen aan de andere kant van het kanaal terug naar Stavoren, het laatste stuk helaas langs een doorgaande weg waar behoorlijk hard gereden werd.

Terug op de boot onze natte kleding omgeruild voor de campingsmoking en lekker aan de borrel. Joost zorgde voor een voedzame maaltijd en na de afwas koffie gezet. Onze coffeemaker vergezelt ons de laatste jaren op onze reizen. Een makkelijke manier om lekkere koffie te zetten. Het is hondenweer en wij komen deze avond ons bootje niet meer uit!

We hebben de wekker op 7 uur gezet om weer om 8 uur te kunnen vertrekken. Alweer een dag met veel wind, maar in de ochtend nog goed te doen. Enkhuizen blijkt vanuit Urk met de zuidwesten wind goed te bezeilen. Mijn wens om naar de Marker Wadden te gaan gaat voorlopig niet door. Daarvoor zouden we weer moeten motoren en we hebben per slot van rekening niet voor niets een zeilboot.

Om 08.15 zijn de zeilen gehesen en varen we vanuit Urk richting Enkhuizen. Met een rifje erin zeilt het prima, toch iets langzamer dan we hadden verwacht, gemiddeld 3,5 knoop. De deining die we nu hebben is veel prettiger dan die wanneer je met de motor vaart. We zien over Urk de buien gaan terwijl bij ons het zonnetje doorbreekt.

Geen zeilboot die ons zo vroeg nadoet, er zijn wel al wat vrachtschepen en andere werkboten op weg. Ondertussen hebben we nog vrolijke herinneringen aan de eigenaresse van het restaurant Storm van gisteren. Ze praatte iedereen haar terras op en had ondertussen ook de leukste verhalen. Over mensen die eigenlijk naar Enkhuizen wilden en door de wind helaas in Urk kwamen. Waarna weer een schaterlach volgde. Tja, je leest wel dat Enkhuizen de meest geliefde haven van het IJsselmeer is. En ik het vind het ook een heerlijke plek om met de boot te komen. Maar door restaurant Storm komt Urk misschien wel op nr 2.

We kunnen een mooie aan de windse koers houden en komen daarmee iets te hoog uit. Na 3.5 uur varen gaan we de zeilen strijken om het laatste stuk tegen de wind in te motoren. We leggen aan in de buitenhaven waar nog genoeg plek is langszij. De havenmeester vraagt ons nog om de boot iets te verleggen zodat we geen ruimte houden tussen de enorme platbodem naast ons. Ja in deze haven is het stapelen geblazen, want er willen veel mensen liggen. We krijgen nog wel een boot langszij, maar echt druk zoals in het hoogseizoen wordt het toch niet.

Na onze havengeld betaald te hebben via een ongezellige automaat (zoals ik graag naar de bakker loop, loopt Joost graag naar het havenkantoor) en een sep kaart gekocht te hebben voor toegang tot douche en wc, gaan we Enkhuizen door. Met uitzicht op de Drommedaris gebruiken we op een terras onze lunch. We moeten de restaurants wel steunen, maar doen dat het liefst nog buiten op een terras.

Om 2 uur voelen we de wind aantrekken. Terug op de boot merken we daar niets van, de wind jaagt de wolken wel weg en de middag zit ik lekker in het zonnetje een boek te lezen terwijl Joost gitaar speelt, boodschappen doet en met zijn werk belt.

Door het jaar kom ik weinig aan lezen toe. Nu had ik lekker eerder dit jaar een boek gekocht wat ik speciaal weggelegd heb voor de vakantie. Heerlijk zo’n belofte. Het is ‘Het gewicht van de woorden’ van Pascal Mercier. Hij heeft ooit een bestseller ‘Nachttrein naar Lissabon’ (2004) geschreven en daarna heb ik ‘al’ zijn boeken gelezen. Dat wil zeggen 2 die hij eerder schreef en 1 daarna uit 2009. Ik heb dus zelf niet elf jaar op zijn boek moeten wachten, maar het heeft best lang geduurd. Ik ben nu halverwege en het voldoet helemaal aan mijn verwachting.

Hoewel we meestal met een bord op schoot eten, heeft Joost nu de tafel gedekt. We eten tot mijn verbazing dan ook aardappelen, groenten en vlees. Voor de mensen die langs de kade lopen en naar binnen kijken moet het er wel heel braaf uitzien. Maar het was een heerlijke maaltijd.

We zitten daarna nog lang in ons tentgedeelte. Joost met z’n laptop voor zijn werk, maar ook om de foto’s van onze toestellen te kunnen up-loaden. Het weer is ondanks de forse wind een stuk verbeterd. Veel minder koud en geen regen.

Het carillon speelt hier ieder kwartier. Gezellig. Het doet me aan mijn moeder denken die ook vlak bij een carillon woonde. Ik geloof dat hier ’s nachts alleen de klok slaat, maar die hoop ik dan niet te horen.

Vandaag is het plan om naar Lemmer te varen. Dat is vanaf Sloten maar een klein stukje. Vandaag is er nog harde wind, maar morgen neemt de wind wat af en hopen we toch weer het IJsselmeer op te kunnen.

We hebben geen haast, dus eerst maar douchen en dan rustig ontbijten. Daarna loop ik nog even naar de bakker in Sloten, voor mij altijd een ultiem genoegen. Niet zozeer vanwege al het lekkers, maar de loop ernaar toe en de leuke bakkertjes die hier vaak zijn. Dit was wel een heel kleine en er was niemand aanwezig. Na een tijdje wachten en een foto nemen van de bakker (durf ik alleen als er niemand is en wanneer is dat nou bij de bakker) ben ik verbaasd dat er niemand komt. Ik zie nergens een bel. Maar wie weet heb ik bij binnenkomst een te grote stap gemaakt, ik ga terug over de deurmat en jawel de bel klingelt en er komt meteen iemand mij helpen.

Terug bij de boot maken we ons klaar voor vertrek. Joost gaat zelfs in vol ornaat vanwege het grijze en koude weer. Wat een verschil met een week geleden!

Via het Brandemeer komen we op de Grote Brekken waar ook de vaargeul van het Prinses Margriet kanaal ligt. We worden ingehaald door een vrachtschip. Geen probleem want we varen keurig naast de beroepsvaart geul.

In Lemmer moeten we langs drie bruggen en uiteindelijk door de sluis. De wind is fors en het valt niet mee wachtend voor een brug de boot recht in de vaart te houden, toch is Joost daar wel handig in geworden. Bij 1 brug moeten we ouderwets en op een ouderwetse manier bruggeld betalen nl via een klompje. Vlak voor de laatste brug is het heel smal en zit het terras pal naast de vaargeul. De sluis varen we sneller dan verwacht in en zodoende hebben we geen tijd om een pikhaak te pakken. Joost weet de lijn in de sluis te pakken en zo kunnen we onze lijntjes om de bolders in de sluis leggen. We stijgen zo’n 30 cm. Meteen om de hoek van de sluis is een jachthaven waar we kunnen aanleggen. Van te voren hadden we de havenmeester gebeld om er zeker van te zijn dat we daar konden aanleggen. Om morgen op tijd te kunnen vertrekken wilden we buitengaats liggen. De sluis wordt namelijk pas vanaf 9 uur bediend.

Helaas in deze box de wind van achteren en we hebben een extra lijntje nodig om de boot goed vast te leggen. De buurman gaat ons daarbij ongevraagd helpen terwijl we daar zelf best uit waren gekomen. Toch maar hartelijk bedankt.

Op naar de havenmeester en de was mee want we hadden gezien dat er hier een wasmachine was. Het havenkantoor was echter gesloten en er hing een briefje dat we moesten bellen. We hadden een pasje nodig voor de wc en de ruimte van de wasmachine, verkrijgbaar bij de havenmeester. Teleurgesteld weer met de waszak naar de boot.

We gingen Lemmer in voor onze verlate lunch, nu konden we wel de spekpannenkoeken krijgen waar we gisteren zin in hadden (en nu ook). Op het terras naast de vaargeul naar de brug konden we nu zelf bootjes kijken die door de smalle vaargeul moesten.

Aan de overkant een opmerkelijk Corona maatregel. Bij een winkel stond een stoplicht waarop je kon zien of je wel of niet naar binnen mag vanwege de drukte binnen.

Terug boodschappen gedaan bij de Jumbo die vlak naast de haven lag. En alles weer opgeruimd.

De rest van de middag regende het voortdurend. Het was zelfs zo fris dat we overdag in de kajuit gingen zitten. We hadden pas eind van de middag eindelijk contact met de havenmeester. Deze haven had een onhandig sep kaarten systeem om in de wasruimtes te komen. Je moet er borg voor betalen, je kan er geld op zetten, in een andere haven kan je deze kaart wel gebruiken, maar niet het geld wat je in deze haven erop hebt gezet en je kan ergens anders ook de borg niet terugkrijgen. Nou na deze hele verhandeling van de overigens zeer vriendelijke havenmeesteres kwamen we tot de conclusie dat het heel onhandig was, zeker omdat we de volgende ochtend vroeg wilden vertrekken en we de kaart pas rond 10 bij haar konden inleveren. Uiteindelijk mochten we de kaart mee zonder borg te betalen als we hem de volgende morgen in de brievenbus zouden doen. Dat was dan wel goed geregeld.

Joost kookte zomerprutje op de boot terwijl ik weer door de regen ging om de was in de droger te doen. Voor het eerst eten in de kajuit.

Na het eten nog even de benen strekken naar de oude vuurtoren van Lemmer en op de terugweg de droge was droog in de boot gekregen. Brr, het mag wel weer wat warmer worden met wat minder wind. We zetten de wekker op zeven uur om om 8 uur te kunnen vertrekken. Morgenmiddag gaat het weer harder waaien, dan willen we weer ergens binnen zijn. Waarschijnlijk wordt dat Urk.

De eerste dag dat ik denk: is ons blog lezen voor anderen wel leuk? Zoals in het gewone leven je dagelijkse patronen ontwikkeld is dat in de vakantie hetzelfde. Ik zie de lezers al denken, oh ja nu gaan ze op een terras zitten. Verder is schrijven over Nederland ook niet opzienbarend. De meeste dingen beleven we ook niet voor het eerst. Ook kijken we niet zo op van de andere boten en hun bemanning: te Nederlands, te gewoon? In Duitsland was ik ooit begonnen aan een lelijke bootjes verzameling. Ook dat zit er niet echt in. Ik heb vandaag een paar mooie bootjes gefotografeerd.

En toch hebben we het enorm naar onze zin. Rust en tijd voor elkaar, tijd om ongestoord een boek te lezen waar ik door het jaar heen geen rust voor heb. In Friesland varen, ook al waait het te hard om te zeilen, blijft heel leuk. Joost speelt lekker op z’n gitaar. En een terras met een biertje is ook al door de Coronatijd nu bijzonder. Op het water groet iedereen elkaar vanouds met een zwaai. Handen geven niet nodig.

Zo’n gewone dag was het vandaag. Vanochtend een paar fikse buien en de wind waaide als verwacht stevig. We hebben de kerkdienst op de boot beluisterd in het tentgedeelte met uitzicht op het Pikmeer.

Daarna zijn we gaan varen naar Sneek. De hele route forse tegenwind. Dat had als voordeel dat we in de kuip aardig beschut zaten en ook lekker in het zonnetje. Op het Sneekermeer, waar het normaal op zondag heel druk zou zijn met zeilende zeilboten zag je een enkele boot met een fokje op, die voor de wind al hard genoeg gingen. De meeuwen vlogen achter iedere wat grotere boot aan, in de verwachting eten te krijgen, of de beschutting van de boot zoekend. Ik heb me vermaakt met deze meeuwen op de foto te zetten. Straks blijken het geen meeuwen, misschien zijn het sternen? Joost zijn tante Marieke die trouw ons blog volgt en veel op reis dieren gefotografeerd heeft kan mij misschien helpen met deze vraag.

In Sneek waren nog een heleboel passantenplaatsen vrij en we staken zo tegen de wind een box in. Ging perfect behalve dat niemand kwam helpen en ik niet van de boot op de kant durfde te springen. Na wat gemodder kwam er toch nog hulp.

Het was 3 uur en we hadden niet echt geluncht. Deze dus genuttigd in Sneek op een terras in de vorm van een plankje tapas en inderdaad met een biertje erbij.

Terug op de boot verder de gebruikelijke dingen, zon, lezen, puzzeltje, gitaar spelen, eten, koffie, lezen, blog schrijven en straks weer naar bed. Naast ons dan eindelijk iets ongebruikelijks, een hele grote motorboot waar naar het lijkt zo’n 4 mannen en 4 vrouwen op zitten, die lijken Russisch te spreken en maken vrij veel lawaai.

We hopen op een saaie rustige nacht.