Als zeiler moet je altijd een plan B hebben, voor alles wat mis kan gaan. Nu was ons plan om vandaag dwars over het wad naar Den Oever te varen. Met die harde westenwinden deze dagen zouden we dan al wat beschut liggen aan de westkant van het IJsselmeer. 

We hebben gisteravond nogmaals de route bekeken met stroomatlas en getijdentabel erbij. We zouden dan voor 7 uur weg moeten om rond hoog water bij het wantij te zijn. Daarnaast bleek het juist ’s ochtends nog erg hard te gaan waaien met regen en een golfhoogte van een meter. Allemaal geen gunstige omstandigheden. Plan A werd afgeblazen en plan B bleek veel aanlokkelijker. Rond 13 uur vertrekken,  even voor laag water en dan via de gewone weg (zonder wantij) richting Harlingen en dan door naar de Lorentzsluis bij Kornwerderzand. 

Meerdere keren werd ik ’s ochtends even wakker en hoor ik het gieten en enorm waaien. We hebben een goed besluit genomen, denk ik, en ik draai me weer lekker om. In de haven blijken meer mensen rond onze tijd te willen vertrekken. Daarna is het weer een paar dagen te harde wind op het wad.

We varen klokslag 1 uur de haven uit. Tegelijk zien we de eerste opklaringen. De zeilen staan snel en we gaan met stroom mee de Vliesloot af richting Stortemelk. Daar moeten we een stormrondje draaien om ons zeil aan de andere kant te krijgen en naar het zuiden te kunnen varen. Met windkracht vier en halve wind gaan we heerlijk. Eerst nog even stroom tegen, maar al gauw mee. Het zonnetje breekt steeds meer door.

In de verte zien we nog wel buien gaan.

Een mooie tocht altijd waarbij je Vlieland, de Richel, Terschelling en het Griend ziet liggen. Het is eerst nog laag water en ik had bij de Richel wel zeehonden verwacht. Helaas! Maar er ligt ook een boot drooggevallen en er staan mensen op de Richel. Die zeehonden houden vast niet van pottenkijkers. 

Deze drukbevaren route heeft voor de pleziervaart een aparte pleziervaartstrook naast de vaargeul. Vreemd genoeg moet je daarvoor soms opeens de vaargeul oversteken. Niet altijd makkelijk met druk verkeer.

Dichtbij Harlingen, bij de Pollendam zien we wel een zeehond liggen. Deze houdt zelf wel van potten- oftewel bootjes kijken, zo te zien.

Voorbij Harlingen moeten we aan de wind varen, soms halen we dat niet helemaal en moet de motor bij. Rond 6 uur bereiken we de sluis. Dat is mooi want de sluis wordt voor ons pas vanaf 6 uur bediend. We moeten nog wel even wachten en er verzamelen zich meer zeilboten die naar binnen willen. We gaan in de kleine sluis en deze ligt dan wel vol. Wij zijn deze keer weer niet de klunzen. Heerlijk gevoel. Na de sluis is het nog een kort stukje naar Makkum. In het Makkumerdiep is blijkbaar zeilles, allemaal lasertjes passeren ons.

De bij ons bekende gemeentehaven ligt vol met klippers, maar er zijn maar een paar zeilbootjes.

Snel een maaltijd opgewarmt en even uitrusten van de tocht. Daarna nog even de benen strekken voor een kopje koffie in een cafe/restaurant. Door de kou had ik veel zin in een Irisch koffie. Zijn ze net al de koffiemachine aan het schoonmaken. Wat een teleurstelling! De barvrouw geeft me even de tijd om tot een nieuwe keus te komen (Kent ze mij??). Als ze terugkomt vraagt ze: en wat is plan B?

Om acht uur zou de havenmeester in zijn kantoortje zijn en we werden om acht uur precies wakker. Slapen doen we hier heel goed, blijkbaar met ingebouwde wekker. De wekker die we zetten, zetten we steeds een uur te laat op een of andere manier. De havenmeester was er en we konden inderdaad tanken. Prima service in dit kleine haventje met toiletgebouw waar zelfs een ontmoetingsruimte was met een beeldscherm. In Duitsland wordt openbaar voetbal gekeken, in Denemarken hebben we dat niet gezien.

Maar wij moesten door, dus voeren we om 9 uur weg, het kanaal weer op. Het was flink gaan waaien en we hadden de wind pal tegen. Maar er scheen een zonnetje en de wind was niet meer koud. Zo was het een heel relaxt tochtje waarbij ik weer eens lekker in mijn boek kon duiken. Maar ook om me heen kijken. Veel zwanen langs de kant en in de lucht zag ik een roofvogel.

En weer dezelfde bruggen. Hoe zet je ze nu weer eens op de foto.

We komen veel meer zeilboten tegen, we halen ze in of ze komen van de andere kant. Die kunnen lekker een zeiltje erbij opsteken en gaan dan lekker hard.

We bereiken rond 3 uur de sluis. Alweer kunnen we er snel in achter twee andere zeilboten. In de sluis moesten we met flinke wind aanleggen. Dat viel niet mee. De handige Hookandmoore stok waarmee je een lijn door een ring kan halen bood me nu geen hulp, oftewel: ik was te onhandig bezig. De schipper van een andere zeilboot kwam wel te hulp.

Half vier varen we de sluis uit. En toen kwamen de golven wel even koud op ons dak. Er stond een windje kracht 5 tegen en de stroming ook tegen. Dat hobbelde fors. We hadden besloten nog door te varen naar Cuxhaven (wat we nu varen hoeft morgen niet) en wisten dat we stroom tegen zouden krijgen. Dat viel meer tegen dan verwacht. Terwijl de boot geheel onder het zoute water werd gedoopt bleef Joost monter buiten doorsturen, steeds een golf water vermijdend. Ik verzorgde wel zijn innerlijke mens vanuit de kajuit. Van binnenuit ziet het zoute water er zo uit.

In Cuxhaven vinden we een veilige en ruime haven, waar we ondanks de harde wind goed weten aan te leggen. Het is acht uur geweest en gaan op stap om de supermarkt die om 9 uur sluit te vinden. Buiten de haven komen we meteen op een wat spooky industrieterrein met een verlaten stationsgebouw en rails en opslaggebouwen.

Dat komt natuurlijk ook doordat ik te veel thrillers lees waarin dit soort terreinen vaak plaats van delict zijn. Voor de kortste weg naar de supermarkt zouden we eigenlijk dwars door het stationsgebouw willen. Joost ziet ergens een zijdeur naast een hek, aan de andere kant van het spoor. De deur blijkt open. Dat scheelt weer.

Toch moeten we nog flink doorlopen om de supermarkt open te treffen. Daarna willen we eigenlijk ook nog ergens eten. We zagen al veel restaurantjes waar nog gegeten werd. De keuken bij de Italiaan waar het zo heerlijk rook was niet meer open, bij het steakrestaurant nog wel. Ze maken geen haast, geeft niet, wij zitten even lekker. Ze hebben ook lekker alcoholvrij bier in grote hoeveelheden.

Na ruim een uur staan we weer buiten, en lopen terug door het bijzondere Cuxhaven. Stad en havengebied lopen door elkaar. Oud en nieuwbouw ook. Het is een kruising tussen Rotterdam en havengebied Amsterdam Noord. De deur naar het station is gelukkig nog open en ons haventerrein ook.

We hebben de paar uur aan wal goed besteed en nu hebben we het blog ook nog af! Morgen geen blog want dan blijven we op zee.

We vertrekken vandaag op tijd. We willen niet weer naast een havenplek vissen. Het is erg mooi weer en de Denen blijken hun boot ook weer gevonden te hebben. Ons doel is opnieuw het eiland Ærø, maar dan Noordelijker nl de havenplaats Søby. We lazen dat je van daaruit mooi naar de vuurtoren op het noordelijkste punt kon fietsen. Niet een lange tocht, mooi voor een avondje.

Er staat niet veel wind maar genoeg om te zeilen. We glijden door het water. Het is heel helder en we kunnen nog lang de mooie toren van Faaborg zien.

We varen langs een landtong van Funen. Krijtrotsen of afgekalfd land?

Het eiland waar we gisteren heen wilden laten links liggen. Een te dichtbij doel. We zien een paar keer bruinvissen zwemmen. Een keer lukt het Joost om in ieder geval een vin op de foto te zetten.

De vuurtoren van Ærø zien we ook al van verre liggen. Is hij grijs of lijkt dat maar zo. Een foto met de telelens laat zien dat dit niet de meest verrassende vuurtoren is die er bestaat. Vreemd genoeg hebben we er hier nog niet veel gezien.

We naderen de haven maar moeten eerst opzij voor de Veerboot die uit de haven vertrekt. Tja, die eisen altijd voorrang op. Bijdehante types! Blijkt ze Ellen te heten!

In de haven vinden we een box, waar we niet zo makkelijk in kunnen komen. Het lukt allemaal wel, maar je denkt wel, havens zijn er blijkbaar niet om het schippers makkelijk te maken. Er staat ook nergens aangegeven voor welke maat boot de boxen zijn. Het is inmiddels half 3 en we hebben nog niet geluncht. We gaan naar het haven restaurant. Meer een veredelde snackbar die ze hier veel hebben. Geen slecht eten als je eiwitten en koolhydraten wil tanken. Natuurlijk weten de meeuwen dat ook. Een is zo brutaal dat hij Joost zowat aanvalt voor zijn eten.

We zitten wel mooi met uitzicht op de haven waar steeds wel wat te zien is. Boten komen en gaan. Soms echt oude mensen die nog uit kleine bootjes kruipen.

Joost gaat boodschappen doen bij de naastgelegen winkel en ik ga ondertussen een was proberen te doen. Hier is helaas een ouderwets systeem met een automaat waar 10 kronen stukken in moeten. We hebben toevallig 20 kronen muntstukken. Bij het restaurant krijg ik er drie gewisseld. Eén was zit er vast in.

ik ga op zoek naar een fietsverhuur. Eerder las ik dat die overal op het eiland zijn. Na een half uurtje rondlopen blijkt dat hier dus niet te zijn. Geen fietstochtje dus naar de vuurtoren vanavond, helaas. Moeten we dan toch een 2e vouwfiets meenemen?

We blijven druk met de was. Te kort aan munten en een keer een machine niet goed gestart. De havenmeester die hier nog ouderwets langs komt begin van de avond wil ons niet meer dan 3 10 kronenmunten geven. Alleen als hij na zijn ronde nog munten over heeft, want iedereen wil die. Tja, als overal 10 kronen munten in moet, ook in de douche, dan wil iedereen die hebben! Maar dan moet hij ook heel veel hebben, lijkt me. Daar wachten we niet op. Ik kan nog munten in het restaurant wisselen.

Gezien de eiwit en koolhydraatrijke lunch maak een voor het avondeten een Griekse salade. Het weer is er ook helemaal naar. En het gedoe op de steigers met rondom ons Charter boten met Duitsers en flottieljeleiders doet er allemaal erg aan denken. Wij zijn blij dat we helemaal op onszelf zijn. We moeten dan ook weer zelf de tochtplanning doen. Zoals de weersvooruitzichten eruit zien, met weer veel Westweer, gaan we morgen proberen het Kieler kanaal te bereiken.

Maar nu genieten we nog even van de rode lucht.