10 augustus 2019, Trondheim, 7 km

Joost werd niet lekker wakker vanochtend, en dat lag niet aan de Ikea parkeerplaats, maar aan het matras (waar hij geen een ochtend lekker wakker op wordt). Maar de oplossing was wel bij Ikea te vinden. Dat we dat niet gisteravond hadden bedacht. Toen was Ikea nog tot 10 uur open. Nu besloten we meteen bij openingstijd een oplegmatras te gaan kopen voor Joost. (Ik heb de laatste jaren al een tempur oplegmatras bij me vanwege de harde matrassen op boten) Je moet niet denken dat het om 10 uur rustig was. Waar komen al die mensen vandaan? En dan te bedenken dat in al die Europese steden mensen vandaag naar de Ikea gaan en allemaal dezelfde dingen kopen, en misschien is mijn dochter daar ook wel bij. Maar goed, even later liep Joost met een matrasje de winkel uit.

We rijden weg van de Ikea parkeerplaats en gaan op weg naar een camper parkeerplaats dichter bij het centrum van Trondheim zodat we makkelijk naar het centrum kunnen lopen. Veel Europese steden maken dit soort plekken vanwege het toenemend aantal campers. Leuke plekken zijn dit niet, gewoon in rijen naast elkaar parkeren. Hier in Trondheim zou plek zijn voor 50 campers, en voor een deel maar stroomvoorziening. Geen andere voorzieningen en wel 25 euro betalen. Maar ja, het is een stad en dan geeft men graag wat meer uit. En vergelijk het met een dagtarief parkeren in de binnenstad van Amsterdam. We dachten dat er in de ochtend wel plek zou zijn, maar na drie rondjes over het terrein gaven we het op. Aan de overkant zagen we een parkeerterrein bij grote panden waar ook wat campers stonden, verder vrij leeg het is per slot van rekening weekend. Een Engels paar die net hun camper geparkeerd hadden kwamen ons vertellen dat we tot maandagochtend hier gratis konden staan als we maar aan een kant van de parkeerplaats zouden blijven. Joost heeft dat toch nog maar even gecontroleerd, maar het klopte.

Klaar om de stad in te gaan. Al gauw ontdekten we waarom het misschien al zo druk was, de stad stond vol oude en nieuwe sportwagens en dus ook vol met mannen. Toen we aan de koffie gingen in een leuk tentje hadden we er voor ons gevoel en zeker voor het gevoel van mijn rug er al een aardig dagje opzitten. Maar een goede stoel doet heel wat. Belangrijkste bezienswaardigheid hier is de Nidaros kathedraal. Beroemd vanwege het feit dat deze kerk gebouwd is op het graf van Olaf de Heilige en het grootste middeleeuwse bouwwerk van Noorwegen. Oo de voorgevel staan heel veel beelden. Van binnen was de kerk erg donker (je moest overigens betalen om binnen te komen want ze sparen voor goede verlichting), ik was er niet weg van. Wat ik wel erg mooi vond was een nieuw orgel die heel mooi in de ruimte geplaatst was, met ook heel lange pijpen. Je vraagt je dan af hoe dat zal klinken. Tot onze verrassing begon er binnen een half uur een ‘Orgelmeditasjon’. Het bleek een kleine dienst te zijn met wat woorden door een Lutherse predikant en verder vooral orgelspel. Het was niet de bedoeling dat mensen rond gingen lopen ondertussen. We waren verbaasd hoeveel mensen daarop af kwamen en zo aandachtig luisterden. Het orgel klonk schitterend, heel bijzonder in zo’n grote kerk. En het wisselde soms even af, als een soort echo met het Barokorgel dat in de zijvleugel stond.

W bezochten nog het Kunstindustriemuseum met een tentoonstelling over Hannah Ryggen, een beeldend kunstenares die met haar wandkleden politiek stelling nam tegen onrecht in de wereld. Nog wat rondgelopen en winkeltjes bekeken en daarna waren we wel toe aan een groot bier in heerlijke fauteuils en hebben we gegeten in een tapasrestaurant. De hele dag was het bewolkt met aardig wat wind. Toen we uit het restaurant kwamen scheen er opeens een zonnetje en besloten nog even de burcht boven de stad te bezoeken. Dat leverde een mooi uitzicht op de stad en de fjorden.

Terug bij onze camper bleek het parkeerterrein waar wij stonden helemaal volgebouwd te zijn met campers en auto’s. Toen we al even in de camper zaten, kwam een parkeerwacht bonnen uitdelen. Tot onze opluchting bleken alleen de auto’s op de andere helft van het parkeerterrein een bon te krijgen, precies zoals het aangegeven was. Maar de chauffeurs van de andere helft begrepen er niets van.

Nu maar hopen dat we naast het parkeren er ook mogen overnachten en dat Joost dan wel goed wakker wordt op z’n nieuwe matras.

8 augustus 2019, 300 km, Skulskogen – Transviken

Overnachten op de parkeerplaats van het Nationale park is toch wel apart. Nu merk je er niets van als je slaapt (het was ook erg rustig) maar als je de gordijntjes opent kijk je wie er allemaal nog staat. Onze buren die wel bekijkenswaardig waren stonden er nog en waren weer druk in de weer met hun kind van rond het jaar en alle taken die daarbij horen. Het was een soort hippystel (Duits) die een volkswagenbusje omgebouwd hadden tot een camper. Kind sliep op de bijrijdersstoel en de jonge ouders achterin (vermoeden we, want daar hadden we geen zicht op). Alles was zeer profisorisch ingericht, hoewel ze achter op de bus twee goede fietsen hadden hangen en daaronder nog twee grote kisten waar ook van alles in kon. In en op de kastjes in de bus stond van alles. Maar in die chaos werd wel gewoon een eitje gekookt en afgewassen. ik vraag me dan wel af wat een noodstop of een aanrijding oplevert: nog meer chaos. De rolverdeling was wel erg klassiek. Vader ging steeds aan de wandel met kindlief terwijl moeder de huishoudelijke taken deed.

Tja, Zweden is niet alleen voor de Duitsers het Walhalla van vrijheid en kosteloos de nacht doorkomen. Je mag vrij kamperen als je je maar aan bepaalde regels houdt. Nergens wordt er gehandhaafd en overal is het rustig en netjes en zijn er bij dit soort plekken ook schone wc’s. En dan de mooie natuur en enorme uitgestrektheid: Zweden heeft mijn hart gestolen.

Dat bedacht ik allemaal toen we op weg waren naar onze volgende bestemming. We rijden een schitterend mooie weg van de kust weer het land in om westelijk van Ostersund uit te komen in een klein dorpje waar mijn campingapp ons weer brengt. In dit dorp blijk je uit 3 kampeerplekken te kunnen kiezen, 1 midden in het dorp achter een school waar een douche is, een tweede aan het water zonder voorzieningen en een derde ook aan het water met een wc bij de hand, maar geen douche. 1 en 3 met electriciteit. We kiezen voor het laatste. Joost die later op verkenning uitgaat om onze schuld in te lossen voor de camperplek komt bij het plaatselijke kruideniertje uit waar hij kan betalen. Omgerekend 13 euro om ergens een nacht door te brengen, stroom te gebruiken, van wc en douche gebruik te maken zoveel je wilt, water tanken en je vieze water lozen. Geen geld!

Ondertussen had ik mij met boek en al aan de waterkant geinstalleerd. Lekker in het zonnetje lezen, want de wolken trokken steeds meer weg. Toen Joost terug was durfde ik een duik in het meer te nemen, zodat hij een oogje in het zeil kon houden. M’n SaferSwimmer die ik besteld had was helaas niet op tijd aangekomen. Toen ik het water uitkwam stond de butler klaar met een biertje.

Later had hij ook nog gekookt. De douche die we na het eten wilden gaan nemen ging niet door omdat het gebouw gesloten was. Morgenochtend maar gaan proberen. Ondertussen hebben we een nieuwe buurvrouw, een jonge Duitse. Ze is alleen met een gewone auto, heeft wat gekookt aan de waterkant, netjes haar tanden gepoetst en is in een slaapzak haar auto ingekropen. Het idee dat onze dochter dat zou doen leek ons niet zo fijn. Aan de andere kant voelt het hier heel veilig, zeker als ze naast ons staat!

(6 augustus 2019, Nusnas – Stocka 280 km)

Toen ik wakker werd bleek de wind te zijn gaan liggen en er scheen weer een zonnetje. Stoeltjes weer naar buiten voor een ontbijtje in de zon. We wilden niet te laat vertrekken met bestemming het nationale park Hamra. Dit is een park waar ze sinds 300 jaar een oerbos hebben laten ontstaan wat omringd is door wetlands. In het park staat aangegeven dat het is opgericht in 1910. Daarbij staan nog jaartallen van andere nationale parken, oa het Yellowstone al in 1872 opgericht. Bij het bezoeken van zo’n park moeten we gelijk al denken aan onze reis in Amerika 7 jaar geleden. Toen waren we voor het eerst met een camper op vakantie en nu voor de tweede keer. Je gaat vanzelf vergelijken. De parken daar groots opgezet, je moet er voor betalen en aan het eind liefst veel souvenirs kopen. Hier is het veel kleiner. Er is geen speciale ingang, je kan ook niet betalen, er zijn geen souvenierswinkels. Op de website staan de regels van het park. Er staat vooral,wat je wel mag en dat is best veel: overnachten, bessen plukken en paddenstoelen plukken. Het is er heel rustig. Er zijn verschillende wandelingen uitgezet en wij gaan voor de 3 km waar je een uur over zou doen.

Met m’n hikestokken gewapend gaan we op weg, het begint met brede vlonders om over te lopen en daarna vaak stukken met lange dunne loopplanken. Dat lijkt kinderachtig, maar echt noodzakelijk. Door diepe kuilen, overwoekerde rotsspleten en een chaos van omgevallen bomen is het terrein anders zeer moeilijk begaanbaar. Het is een mooie wandeling, maar als ik denk aan het tropisch regenwoud wat we zagen in Amerika gaat iedere vergelijking mank. Is dan toch in Amerika alles groter? hier komen overigens ook beren voor, maar die zouden zich nooit laten zien. Wat we wel zien is een grote roofvogel die opschrikt van onze komst en vlak voor onze voeten wegvliegt.

Ik was ontzettend blij dat ik zo’n wandeling van ruim een uur kon maken zonder pijn. 2 maanden geleden had ik al pijn bij een wandeling van nog geen half uur.

Teruggekomen bij de camper een kopje koffie gezet en gedronken, maar we gingen gauw weer weg want je wordt hier op klaarlichte dag opgegeten door de muggen.

We gaan de E43 die ons noordelijk bracht verlaten om nog een uitstapje naar de Oostkust te maken alvorens we westwaarts naar Noorwegen willen doorsteken. Omdat het hier steeds verlatener wordt denken we weer aan Amerika. Het is hier heerlijk rijden op de rustige wegen. Muziekje aan en lekker meezingen. Soms kom je een plaatsje tegen of een gehuchtje met een paar rode huisjes als een soort nederzetting in de wildernis. En verder meren en meren. Het zonnetje blijft langer schijnen dan de voorspelling aangaf, toch komt op een gegeven moment de regen. We kwamen aan bij een kleine campercamping aan de Oostkust in het plaatsje Stocka. Vele Nederlanders op de camperapp hadden deze camping de hemel ingeprezen: nergens in Zweden zo’n mooie camping gezien en zo goedkoop! Dat mooie vond ik tegenvallen en de eigenares had meteen dit jaar de prijzen fors verhoogd. Maar het was nu toch even geen buiten zit weer dus begaven we ons naar het naastgelegen restaurant, nadat we de douche hadden uitgeprobeerd (die niet tegenviel). En dan de camper weer in waar we uitzicht hebben op een giga camper met aan beide zijden uitschuifdelen. Het heeft een Zweeds nummerbord! But this is not America, shalalalala!

(4 augustus 2019, Gothenburg-Nysater)

Hoewel we snel in slaap waren gevallen werden we meerdere keren wakker in de nacht. Niet woelige baren hield ons uit de slaap (de zee was namelijk ongelooflijk kalm) maar de effecten van een wijnarrangement. Toch stonden we uitgerust op en na een douche voelden we ons klaar om de dag te beginnen. Het ontbijt op de boot was beter geregeld dat op de boot naar Engeland. Eerst wel in de rij gestaan, maar daarna naar een vrije plek in het restaurant gebracht, alweer met mooi uitzicht, nu dan op de Zweedse kust. Hej betekent hallo, leren we van onze internet provider die aangeeft dat we weer online zijn. In onze hut met mooi uitzicht naar voren hebben we het binnenvaren in de Goteborg fjord gevolgd. Rond 10 uur reden we de boot af het Zweedse land op.

We hadden geen vastomlijnde route voorbereid. We dachten, we zien wel. Nu is dat met zeilen een stuk gemakkelijker. Op zee heb je niet zoveel keuzes en laat je je deels door de wind leiden. Op land zijn er zoveel wegen en kanten waar je op kan gaan! Dat leidde de dag ervoor tot forse keuzestress. Onze oplossing was om noordelijk langs de Vanern (grootste meer van Europa) omhoog te rijden. Dan zouden we daarna nog kunnen kiezen, rechtsaf naar Stockholm, noordelijk naar Trondheim of linksaf naar Oslo of Bergen.

Onze eerste stop was Vanersborg, de zuidelijkste plaats aan het Vanern. Na de koffie in de camper de benen gaan strekken. Op zondagochtend een erg rustig plaatsje met aan het meer een mooi park en klein haventje. In het park hangen tussen de bomen hangmatten, waar je gewoon gebruik van kan maken. Maar liggen ging ik toch maar in de camper. Na een snelle lunch vertrekken we met als einddoel een kleine camping bij Nysater aan de oever van een kanaal dat twee meren met elkaar vebindt. Onderweg komt de zon er steeds meer door en rijden we door een golvend landschap met bossen en graanvelden, afgewisseld door meren.

De camping is klein met een paar campers en 1 tent, net opgezet door een stel die met kano’s aan het trekken zijn. Stoeltjes en tafeltje naar buiten, luifel opgezet en lekker gaan lezen. We (vooral ik) moet nog wennen aan de rust en m’n rug heeft ook beweging nodig. We maken een niet al te lange wandeling, ik ga weer even liggen en Joost kookt nasi. Afwassen in het campinggebouwtje maakt het toch tot een echte campingvakantie. Half 10 zitten we nog buiten, het is nog licht, maar het wordt wel al frisser. Ik ben benieuwd hoe lang we het nog volhouden buiten.

(02 augustus 2019, Nijverdal- Sittensen (Duitsland) 250 km)

Ik hoorde op de radio een schrijver vertellen over zijn boekje getiteld: Een betere toerist. Hij legde uit dat hij niet bedoelt beter als tegenhanger van slecht, maar dat je beter kon worden in toerist zijn. Nou dat je daar een boek over kan schrijven…

Zonder dat boek is het ons gelukt. De avond voor ons vertrek heel relaxt en gezellig doorgebracht in Marjolijn haar nieuwe huis, waar ze eindelijk die dag de sleutel van had gekregen. De weg daar naartoe was minder relaxt, daar zullen we hier maar niet over verhalen. Des te vreugdevoller deze avond waarbij we het huis gedoopt hebben in de champagne en voor onszelf nog wat overhielden.

De planning was om vandaag om 11 uur te vertrekken en dat lukte met gemak. Eerst nog even langs mijn moeder gereden om met haar te lunchen en gedag te zeggen. In Woudenberg deed Joost als volleerde fouragemeester inkopen. Daarna op naar Nijverdal waar onze camperverhuurder zit. Dit jaar geen zeiltocht helaas vanwege mijn rug die wel herstellende is maar niet sterk genoeg om op zee klappen op te te vangen. Nu leek het mij altijd wel leuk om eens met een camper Scandinavie te verkennen, dus goed om dat dit jaar te doen. Altijd een goede stoel en een bed bij de hand is ook zo gek nog niet.

Half vier stapten we de camperverhuur binnen, een grote ruimte met ontelbare campers vooral voor de verkoop. Heel relaxt kregen we van een gemoedelijke twentenaar uitleg over de camper. Nadat we onze spullen van de auto naar de camper hadden verhuisd vertrokken we met Kiel als eindbestemming voor morgen, waar we eind van de middag de ferry nemen naar Goteborg (Zweden).

Even wennen zo’n groot ding, vooral dat je zo hoog boven de gewone auto’s uit torent. Maar de stoel zit fantastisch, daar ben ik erg blij mee. Forse buien en wegwerkzaamheden bertraagden de rit. Om 21 uur kwamen we (geholpen door de campersite app) bij een piepklein camperplaatsje (voor max 6 campers) in een dorpje bij een watermolen. Gelukkig was er nog plek, na ons kon er nog 1 bij. Camper 7 tot en met 11 moesten een ander heenkomen zoeken.

Inmiddels fors honger gekregen de pasta opgezet en de meegenomen saus opgewarmd. Ondertussen vast kastjes gaan vullen. Na het eten daarmee doorgegaan. De camper is een stuk kleiner dan we in Amerika hadden, we hoeven er ook maar met z’n tweeen in. Maar alles zit erop en eraan, alles past precies. En wel een lekker ruim en lang genoeg bed. Even nog een avondwandelingetje door het parkje, een blog en een biertje en dan duiken we zo het bed in.