Na een heel leuke bruiloft van Fleur en Martijn duiken we om half twee ons bed in. We zetten toch maar een wekker. Morgen begint onze vakantie van drie weken! Ons enige doel voor morgen is liefst voor het donker in IJmuiden aan te komen. Om 9 uur gaat de wekker. Eerst een ontbijtje op bed. En later nog koffie, zo’n feestje hakt er wel in zeg! Daarna de laatste dingen inpakken. In principe is al alles op de boot. Ik heb op vrijdag de koelkast en andere kasten gevuld met eten. We vertrekken heel relaxt!

In de haven melden we ons af voor drie weken waarvoor we de gebruikelijke fles rosé krijgen. Heerlijk! (Knipoog naar Christa) We willen toch ook maar weer tanken. Hoewel de tank nog 2/3 vol is willen we met een volle tank vertrekken vanwege onze grootse plannen. Helaas zit het bij het tanken niet mee. Het duurt lang voor iemand komt helpen en dan steekt hij de slang eerst bij een heel groot motorjacht erin die natuurlijk een hele grote tank heeft en het meest opvalt omdat hij zo groot is. Nou ja, een gezellig praatje met een buurman die ook aan de tanksteiger ligt helpt de boosheid te verjagen. Hij blijkt ook na heel veel jaren huren een boot gekocht te hebben. Is zelfs van Amsterdam naar Marken verhuisd om dichter bij de boot te wonen en dat bevalt hem prima. Hij vertelt dat hij eerst ook op zoek naar een Koopmans was en deze niet kon vinden in een goede prijsklasse. Zijn boot vond hij in Stockholm. Wanneer ik vertel dat wij niet van plan waren een boot te kopen tot ik deze boot ergens op een site zag staan, moet hij lachen. Heb jij ervoor gezorgd dat jullie een boot kochten? Ik heb echt mijn vrouw over moeten halen. En dat is zoals het meestal gaat: de mannen willen heel graag een boot en de vrouwen niet. Even later komt hij trots met zijn kleinzoon (rond een jaar oud) aanlopen. Ze gaan een dagje mee op de boot. 

Onze 43 liter diesel zit erin en we kunnen gaan varen. We zetten koers naar het paard van Marken en daarna naar Amsterdam. We gaan met een ruime koers en zetten vanwege niet veel wind de gennaker. We gaan wel even rekenen. We willen rond half tien door de sluis bij IJmuiden, dan kunnen we nog bij daglicht de haven binnenlopen. Dan willen we uiterlijk half zeven de Oranjesluizen door.

Terwijl het eerst nog behoorlijk druk op het water is met zeilboten zijn die bij de sluizen toch helemaal verdwenen. Alleen nog allerlei soorten sloepen. We boffen we kunnen bij aankomst om 6 uur meteen door de Schellingwouder brug en daarna de Oranjesluizen in. Het volgende uur varen we over het IJ. Altijd leuk! Daarna komt het toch wel saaie Noordzee kanaal. Ik ga koken, we eten en ik vermaak me weer met de afwas en koffie zetten. Zo komt rond 9 uur de sluizen van IJmuiden in zicht.

Het is hier niet mooi maar het is hier wel fantastisch! En het is zo rustig nu. Zondag blijkt een prima vertrekdag! We liggen alleen in de sluis.

De sluis uit vaart een boot voor ons de haven uit. Een andere grote tanker wordt gesleept en geduwd.

Wij slaan bakboord af richting Marina en hebben zo de vuurtoren lichten en het rare strandje daar in zicht.

Het aanleggen gaat niet helemaal volgens het boekje. Het is pas de 2e keer dat we hier zijn en hadden niet onthouden dat het zo lastig aanleggen is hier. Gelukkig krijgen we hulp en liggen we als de zon ondergaat.

Dan moeten we nog wel een vaarplan maken voor morgen. Allerlei formaliteiten hadden we al voorbereid. Tegenwoordig moet je ook voor Engeland een ETA aanvragen, 3 dagen van te voren! Is gelukt! Dan moet je vanwege het feit dat je naar Engeland het Schengengebied uitgaat de Nederlandse douane informeren en je moet je komst in Engeland aankondigen. Alles staat klaar om morgenochtend te verzenden.

Ja, de droom wordt werkelijkheid. De weersverwachting is helemaal goed. Morgen gaan we naar Engeland!

Marjolijn en ik hebben een heerlijke Oerol week achter de rug. Mooie voorstellingen gezien, prachtig zomers weer gehad, gefietst, gewandeld en wel 4 keer in zee gezwommen. Op vrijdagavond is Joost na een week werken met de auto naar Harlingen gereden. Hij haalde de laatste boot van 20 uur en na tienen liep hij de steiger op. Nog even een drankje buiten in de kuip en bijpraten. Opnieuw de vertrektijd berekend als we stroom mee terug naar Kornwerderzand willen. We hoeven pas rond half twee weg. Morgen kunnen we eerst rustig aan doen.

De volgende ochtend zijn we toch verbaasd dat er al heel wat boten vertrokken zijn vroeg in de ochtend. En er vertrekken nog steeds veel boten. Wij houden ons reisschema aan. Er is nu geen zuchtje wind en in de middag mogelijk wat meer.

Ik breng mijn gehuurde fiets terug naar Jonker, de fiets en watersportwinkel en Joost ruilt een lege gasfles om voor een volle (tegen betaling natuurlijk).

Joost zijn vouwfiets wordt weer aan boord gebracht. Marjolijn heeft haar spullen gepakt. En dan komt Nora nog even langs met heerlijke brownies. We hebben genoeg tijd voor koffie en lekkers en om elkaars Oerol belevenissen te horen. Gezellig! 

Dan is het tijd om Nora en Marjolijn gedag te zeggen. Marjolijn heeft de veerboot om half drie geboekt. Nora mag nog een paar dagen blijven. Onze buren zijn op tijd vertrokken zodat wij ook echt om half twee weg kunnen varen.

Buiten hijsen we de zeilen. Er leek eerst toch echt wat wind te staan, maar het valt erg tegen. Dus blijft de motor aan, zeker omdat we eerst nog een stukje stroom tegen hebben. Het schiet dus eerst nog niet op. In het Schuitegat op het smalste stuk komt de veerboot van Marjolijn ons vlak langs inhalen. Ik nog appen om haar te waarschuwen. We zien allerlei mensen op het dek staan maar Marjolijn niet. 

Blijkt later dat Marjolijn niet op deze boot zat. Ze had haar boot naar later omgeboekt om nog een keer te kunnen zwemmen. 

Als we eenmaal de stroom meekrijgen gaan we tenminste lekker vooruit met ruim 6 knopen. Helaas geen wind, dus de motor moet helpen. Volgens planning zijn we rond vijf uur bij het wantij. En een uur later voor de brug van de sluis. Het is daar erg druk met wachtende boten. Marjolijn, die met Joost zijn auto, een fietsendrager en haar fiets vanuit Harlingen naar huis zou rijden belt ons dan. Ze krijgt de trekhaak(die bij Joost zijn auto er iedere keer ingezet moet worden) er niet in. Op de heenreis was haar dat wel gelukt. Het is best ingewikkeld en Joost en ik hadden op haar verzoek van te voren een instructiefilmpje gemaakt. Het was wel een buurman en buurman filmpje geworden, maar ze had het begrepen. Terwijl Joost haar nog wat tips probeert te geven, gaat ons motoralarm piepen. Tegelijk mogen de boten door de brug. We weten ons uit het gekrioel te werken en aan te leggen aan de wachtsteiger. Een lang verhaal kort: het schoonmaken van het wierfilter helpt. Een brug en sluis later wat totaal 2 uur kost en we varen weer op het IJsselmeer. Van Marjolijn kregen we het bericht dat ze met hulp van een man die VW monteur was en die ze toevallig aansprak het gelukt is de trekhaak erop te zetten. Alle problemen weer opgelost! 

Zeilen gehesen en hoewel weinig wind zeilen we gemiddeld met 2.5 knoop. Daarmee komen we tot rust. Koken en maag vullen is ook fijn.

Helaas blijft weer de verwachtte windtoename uit. Na 3 uur zeilen gaan we dan toch maar strijken en motoren. Het is zo laat geworden dan je niet fatsoenlijk meer een volle haven in durft te varen en bij een ander langszij gaat. We hopen dat op eilandje De Kreupel ten noorden van Enkhuizen het niet druk is en we daar wel nog een plekje aan een steiger kunnen krijgen. Inmiddels is het natuurlijk toch gaan waaien, ankeren is ook geen optie. We zijn nog nooit op De Kreupel geweest. Dus is dit onze oefening: na middernacht, in het donker dus, zo stil mogelijk, een onbekende haven in varen. We vinden zelf dat we geslaagd zijn. Om 1 uur ‘s nachts liggen we aan een steiger zonder andere boten te hebben geraakt. Of iemand ons gehoord heeft weten we natuurlijk niet. En dan nemen we toch nog maar een drankje want dan kan je niet meteen slapen.

Helaas gaat mijn biologische wekker altijd om half negen. Joost ligt nog lekker te pitten. Ondertussen verken ik het hier. 

Dat is vooral vanaf de boot rond kijken. Het is hier een vogeleiland en wij havengebruikers mogen niet van de steigers af.

Er staat wel een huisje. Er zou ook een havenmeester zijn. Ze komt al naar me toe en ik ga met haar mee om te betalen. Het eiland is van Staatsbosbeheer (bos??) en de havenmeesters zijn vrijwilligers. Grappige bij dit soort vrijwilligers is dat ze voor het betalen altijd zeggen neem rustig plaats. Om vervolgens een heel gesprek te beginnen. Zouden ze hier nu voor hun rust zijn of voor de contacten? Voor het havengeld krijgen we geen voorzieningen, alleen een steiger waarbij je nog op moeten passen dat je niet over een losse plank struikelt. Het heet hier niet voor niets De Kreupel. Wij zijn in ieder geval gewaarschuwd.

We laten de buien rustig over ons heentrekken. Soms is er helemaal geen wind en dan trekt ie weer enorm aan. Begin van de middag vertrekken we als 1 van de laatste boten uit de haven. 

Eerst is er weinig wind, maar langzaam trekt deze aan. Na de sluis bij Enkhuizen komt de wind steeds meer uit de Zuidwest hoek. Tegenwind dus. Het lijkt ons steeds te treffen als we naar huis willen. We krijgen zelfs windkracht 6 om de oren. Het laatste stuk is onaangenaam en we strijken de genua om met motor en grootzeil Monnickendam te bereiken. Boven Marken zien we een mooie lucht, het lijkt op te klaren, maar de harde wind blijft.

Het is dan al 9 uur. We eten gauw wat en ruimen op. We hebben nu hier geen auto staan en gaan met het OV naar huis. 

Achteraf onze route bekeken hebben we niet eens zo slecht gevaren.

We zijn rond 11 uur thuis. De feestweek kan beginnen. Morgen studeert Mirjam af en zaterdag trouwen Fleur en Martijn. We hebben er zin in!

Vroeg wakker worden terwijl je niets hoeft deze dag. Dan maar eens kijken hoe druk het bij de douches is. Blijkbaar hoeven alle mensen die hier in de haven liggen niets, want er is nergens leven te bekennen en bij de douche is maar 1 ander persoon.

Terug op de boot blijkt Joost ook al z’n nest uit. We ontbijten binnen want de wind is nog behoorlijk fris. Verder is het zonovergoten. Na de koffie haalt Joost zijn vouwfiets uit de boot en ga ik mijn huurfiets ophalen bij de fietsverhuur. Er staat een straf oostenwindje. De fijnste wind hier, want dan heb je heen tegenwind en terug wind mee. Heen natuurlijk door bos en duinen voor enige beschutting.

Onze eerste stop is bij strandtent de Branding in Midsland Noord voor een lunch. Terug bij de fiets zet ik met mijn sleutelset het stuur wat lager. Helemaal zoals thuis krijg ik het niet. Maar deze huurfiets is wel met een riem ipv een ketting net als thuis.

Daarna trappen we door naar Oosterend waar we weer op een terras neerstrijken. De tegenwind heeft ons dorstig gemaakt. De ober heeft zo te horen alleen maar lekkere dingen. Een beetje te opvallend.

En dan mogen we gaan genieten van met meewind over de Waddendijk fietsen. We gaan op onze gewone fietsen heel gemakkelijk. Er komen mensen op E-bikes ons inhalen die zeggen: heerlijk hé met wind mee! Maar zij fietsen toch op de ‘altijd wind mee’ fiets? We nemen op de dijk de afslag naar Formerum om daar boodschappen te doen.

Het laatste stuk gaan we ook weer over de dijk, dan heb je mooi uitzicht over de haven en de Brandaris. We hebben totaal 35 km gefietst, we zijn aan rust toe.

Vergeleken met vorig jaar toen we hier slecht weer hadden is het schitterend weer. We gaan dus in de kuip zitten. En dan maak je ook meer mee dan wanneer iedereen binnen in z’n boot schuilt voor de regen. Naast de boot die bij ons langzij ligt wil een boot aanleggen. Dat gaat niet geheel volgens het boekje. Of wel volgens het boekje maar niet uit te voeren in deze situatie. Te ingewikkeld om precies uit te leggen, maar de schipper zet z’n motor afwisselend in z’n vooruit en achteruit, daarbij 1 lijn vast aan de boot van de buren. Onze boten worden voortdurend heen en weer geschud waarbij onze lijnen en fenders uit protest piepen en kraken. Voorbijgangers op de steiger adviseren ons er meer fenders tussen te doen. Nee, die man moet z’n motor uit zetten! De buurvrouw die niet op haar boot was komt witheet aangerend, ze heeft het van een afstandje zien gebeuren. Ze probeert het een en ander te redden en een lijntje aan te pakken. Maar de mensen op de derde boot communiceren helemaal niet. Ze gaat daarna duidelijk binnen in haar boot stoom afblazen. Wij blijven toekijken naar een boot met een schipper en 5 bemanningsleden die nauwelijks met elkaar praten. Als ze over onze boot lopen zeggen ze ook niets. En…. de grootste zonde die je kan begaan: je lijnen tegen de mast laten tikken. De buurman die later op de boot arriveert is de rustigheid zelve. Vriendelijk verzoekt hij eerst of ze daar wat aan willen doen. Later spreekt hij alleen de schipper, doet dat heel diplomatiek. Hij laat ons later weten dat hij de schipper verteld heeft dat je de uitgevoerde manoeuvre alleen mag uitvoeren als je zelf tegen de steiger ligt, niet als je de derde boot op rij bent. En nu als slot van het verhaal het meest verbazende. Het is een schip van de Zeezeilers.nl. Die geven instructies en houden flottieljes met ervaren schippers. Dit was geen reclame!

Joost gaat koken en we eten weer buiten, waar nu alles rustig is, op een buurman na die ons smakelijk eten wenst.

Het mooie weer laat nog even op zich wachten. Vandaag te harde wind om te zeilen. En als het te harde wind is om te zeilen is dat ook om te fietsen. Dus gaan we na een rustig ochtendje op pad met de wandelschoenen aan. Vriendin Margriet wees me eerder op het feit dat vlak bij de haven een fort ligt. Dat willen we gaan bekijken. We wandelen eerst langs de Waddendijk in Zuidwestelijke richting. De zee ziet er bij windkracht 6 tot 7 intimiderend uit. Alleen vissersboten zie je nu op zee.

Maar de wind is niet koud en we lopen dus heerlijk tegen de wind in verder.

We komen bij een witte driehoek genaamd De Witte Punt. Het blijkt een vernieuwd baken op de plek waar ooit een baken stond. Het baken diende voor de schepen om hun snelheid te kunnen meten. Er is wel meer vernietigd waar men later op terug kwam.

Een stuk verder moeten we de dijk weer op om het fort de Schans te kunnen zien liggen.

Nog een kleine wandeling er naartoe. Het fort werd al in opdracht van Willem van Oranje gebouwd om de rede van Texel te beschermen. Begin 19e eeuw heeft Napoleon hier nog twee forten naast gelegd en deze met een extra muur versterkt. In de 20e eeuw zijn die twee forten verdwenen en de Schans werd afgegraven om zand voor woningbouw te verkrijgen. Deze fout hebben ze later hersteld zodat we nu het fort als fort kunnen bezoeken.

Onze wandeling gaat verder over een boerenwandelpad. We lopen nu op het gebied van De Hogeberg. Er is hier een bijzondere vegetatie omdat er verbrede oevers aangelegd zijn om meer zoet water vast te kunnen leggen.

In dit gebied zien we ook veel schapen zoals op heel Texel. Vlakbij het wandelpad wordt ons getoond dat er veel makke schapen in een hok gaan. Geen bé-é te horen.

We lopen over een fietswandelpad Oudeschild weer in. We hebben er twee uur wandelen opzitten en zijn toe aan zitten en een lunch. We komen toch weer terecht in de Kombuis als rechtgeaarde zeelui.

Daarna moeten we onze stijve ledematen weer in beweging zien te krijgen voor de boodschappen en de watersportwinkel. We waren eerder bij deze watersportwinkel en deze man heeft altijd een verhaal bij iets wat hij wel of juist niet heeft. Wij konden er wel een trechtertje kopen, zonder verhaal, maar geen toiletzakken met verhaal.

De rest van de dag vermaken we ons op de boot. De lucht trekt ‘s avonds open, maar het voelt kouder. Zal het echt warmer worden komende dagen?