Als je al heel wat verjaardagen hebt meegemaakt is niet iedere verjaardag nog heel bijzonder. En een midzomer verjaardag kent vele afwezigen. Dus moet je toch zelf de slingers ophangen. Ik had mijn wens aan de kinderen duidelijk gemaakt dat ik het erg leuk zou vinden als ze op m’n verjaardag mee zouden zeilen. Het zijn mooi weer zeilers, dus had ik geluk met het mooie weer en hebben ze mijn wens vervuld.

Nu had vriendin Marjolijn in Zweden deze ochtend toch ook de slingers voor me opgehangen appte ze.

Onderbroekenlol!

Joost en ik vertrokken al vrijdagavond naar de boot. Zo kon deze ochtend Joost de boot op tijd gereed maken en ik naar de markt en de naastgelegen banketbakker voor de innerlijke verjaardagsmens. Rond 10 uur kwamen Lukas en Mirjam aan. We wilden snel vertrekken omdat later de wind zou inzakken. Op de Gouwzee kunnen we hijsen. Lukas denkt dat hij sterker is dan zijn vader en neemt het hijsen over. Waarschijnlijk is dat ook wel zo. Zo gaat dat.

Wanneer de zeilen staan is het tijd voor koffie met gebak. Prima te doen met weinig wind. En natuurlijk cadeautjes, van ieder krijg ik een deel van de Waddentrilogie geschreven door Mathijs Deen.

Maar het cadeau vandaag is natuurlijk samen zeilen op deze zonnige dag.

De wind neemt verder af en we besluiten eindelijk eens onze gennaker te hijsen. Een zeil bedoeld voor weinig wind en ruime koersen. Mocht het ingewikkeld zijn, dan hebben we wat extra handen aan boord. Maar het valt alles mee.

Eerst de gehele slurf (waar de gennaker inzit) hijsen.

En natuurlijk de genua strijken.

Vervolgens de twee hoeken van de zeilen vastmaken en dan de slurf omhoog hijsen zodat het zeil tevoorschijn komt.

Nog even de schroot aantrekken en dan is het genieten geblazen.

De lichaamstaal van Joost spreekt boekdelen.

Dankzij onze fotograaf Mirjam hebben we er mooie foto’s van. Maar de gennaker in rood is natuurlijk zelf ook zeer fotogeniek.

In plaats van dobberen gaan we nu 2 tot 3 knopen. Zo zeilen we nog een paar uur verder.

We zijn op weg naar Enkhuizen en willen er niet te laat aankomen. Om half drie besluiten we toch de gennakaer te strijken en verder te motoren. Nu gaan de handelingen andersom. Eerst de slurf weer over het zeil trekken en daarna de slurf weer laten zakken en in de zak doen. Ons ruime dek maakt het allemaal gemakkelijk.

Het geluid van de motor samen met de warmte heeft Lukas, die gezegd had niet te willen blijven slapen op de boot, in slaap doen vallen.

Na ruim een uur bereiken we de sluis en daarna varen we Enkhuizen binnen. De drukte valt nog mee en we leggen naast een motorboot aan. Achter ons wel rijen dik maar dat blijkt een hele grote groep die op de kade gaan barbecuen. Het doet ons denken aan onze flottieljes op de Middellandse zee. We zijn blij dat we ons nu niet in een grote groep hoeven te mengen. Ieder gaat even z’n ding doen, lezen, liggen, douchen. Daarna begeven we ons naar de overzijde van de haven voor restaurant Bij NAP. We hebben er nog niet eerder gegeten en daarom goed om vandaag eens uit te proberen. We hebben de hele dag buiten gezeten, dus binnen zitten vonden we eigenlijk wel prima, daar was het wat rustiger. Hoewel ik wel moest vragen of de muziek wat zachter mocht en een dame aan een andere tafel konden we helaas niet de mond snoeien.

Het eten is prima, ze nemen rustig de tijd voor de gangen. Op een gegeven moment net wat te veel. Want mijn wens was om nog ouderwets een spelletje op de boot te doen. Dan maar geen koffie en op naar de boot.

We gaan klaverjassen en het spel is net op tijd klaar met winnaars Joost en Mirjam, omdat Lukas een bepaalde trein wilde halen. Op het perron maken we er een mooi toneelstukje van met afscheid nemen van Lukas alsof hij heel lang weggaat. Lukas hoeft zich niet erg te generen want er zit niemand in zijn coupé.

Mirjam blijft wel slapen. Deze verjaardag is voorbij, een hele leuke!

De volgende dag gaan we na ontbijt en koffie weer varen. De wind is gedraaid en daardoor hebben we dezelfde omstandigheden als gisteren wat betreft windrichting, maar ook wat sterkte betreft. De gennaker wordt weer gehesen. We maken veel minder foto’s, maar kunnen het toch niet laten…

De zon staat aan de andere kant en zo is de gennaker nog mooier.

En Joost is nog net zo tevreden.

Mirjam toont zich een volwaardig bemanningslid en dan komt de thuishaven ook weer in zicht.

We lagen goed beschut vannacht. Bijzonder om vlak naast het station te liggen.

De ochtend brengt geen mooi weer. Het ziet er grijs uit en dat zal de hele dag zo blijven. Ik loop naar de bakker met een ommetje. Enkhuizen is mijn favoriete stad. Later lopen we samen nog naar de watersportwinkel Joosten om een klein onderdeeltje wat kapot is gegaan te kopen.
Daarna maken we de boot klaar voor vertrek.

Er staat nog steeds een harde wind kracht 5 en wel uit het zuidwesten. Hoe is het toch mogelijk dat als we op reis willen er heel vaak noordenwind is en als we naar huis willen zuidwesten wind. Die hebben we nu precies tegen. Motoren is geen optie, te veel golven, dat is heel onrustig varen. Dus wordt het weer kruisen. Eerst weer door de sluis waar het rustig is. Dan de zeilen hijsen, weer met twee riffen erin. Helaas, de genua wil niet uit. Joost had in Enkhuizen wat herstelwerkzaamheden gedaan aan de lijn in de trommel (waarmee het zeil om de stag draait), maar blijkbaar niet helemaal goed. Nu moest hij naar voren om herstelwerkzaamheden te verrichten van de herstelwerkzaamheden. Gaat helemaal goed. Geen man over boord! Zeilen maar!

We koersen dan aan de wind, je raad het al, naar de Marker Wadden, waar we nu niet willen zijn. Vlak voor de Marker Wadden gaan we overstag. En nog een aantal keer. Via de marifoon krijgen we een windwaarschuwing: windkracht 6 en deze wordt later niet afgeblazen. Joost vond het gisteren niet erg heftig. Dat krijg je ervan, dan wordt het vandaag heftiger. Ondanks de twee riffen gaan we behoorlijk scheef en zijn er enorme golven.

Ik zit en lig graag een tijd binnen om mijn rug wat rust te geven. Ik kan daar goed tegen, gelukkig.

Nog een waarschuwing over de marifoon: pas op drijvende veenplaten. We zien er inderdaad een paar gaan, als je ze ziet is het gevaar alweer geweken. Een aanvaring hiermee lijkt niet echt te voorkomen. We denken dat onze boot het wel kan hebben, maar onze nieuwe verflaag?

En dan komt de Gouwzee in zicht.

Daar gaan we strijken en motoren we de laatste mijlen van onze vakantie weg.
Na 6 uur en 32 mijl varen (rechtstreeks 17 mijl) leggen we tegen achten aan in een verlaten haven, dat krijg je met dit weer.

Oh nee, onze nieuwe Duitse buren zijn wel thuis met gasten en ze zitten lekker in hun kajuit te kaarten. Precies het beeld van een kajuitboot zoals ik vroeger zag en waardoor ik dat ook graag wilde.

We gaan snel op pad, want we hopen dat we in De Ouwe Blauwe nog een hapje kunnen eten. Het is er drukker dan normaal op dit tijdstip, maar ze hebben gelukkig nog een tafeltje voor ons. Vijf weken nadat we hier met de kinderen en Ruud en Christa aten zitten we er weer. En ondertussen hebben we heel wat beleefd.

Bij navraag bij het personeel waarom het binnen en buiten zo druk is horen we dat het het jaarlijkse Jan Haringweekend is met zeilwedstrijden en wedstrijd haringroken. Maar het is door de gemeente afgelast omdat ze de veiligheid niet meer kunnen waarborgen. Maar de horeca heeft erop gerekend, mensen hebben er vrij voor genomen en de horeca wil er toch een feestje van maken. Nou, het is hier inderdaad gezellig druk!

Terug naar de boot voor het laatste blog. We slapen nog op de boot en morgen ruimen we op. Morgen wordt het windkracht 6 – 7. Dan hebben we hier niets meer te zoeken. We hebben het erg goed gehad! Toch hopen we nog op een mooie lange zomer. En op weekenden met gasten, zodat we in de kuip of kajuit gezellig spelletjes kunnen doen.

Gisteravond hebben we de kinderen gebeld als activiteit om niet al te vroeg in slaap te vallen, en natuurlijk ook gezellig om ze even te spreken. Het gegaap was niet van de lucht. Toen we van Mirjam hoorden dat ze in de kerkdienst gezongen had, wilden we de dienst nog even bekijken wat kon dankzij goede wifi hier. Erg leuk om Mirjam te zien en horen zingen en Alain te horen preken. Zo werd het toch nog laat.

Het opgebouwde slaaptekort deed ons tot tegen tien uur slapen. Verder geen spectaculaire dag voor het blog. En nogal saai weer. Het is grijs en we krijgen een paar buien over. Maar voor ons is het heerlijk om gewoon rustig binnen te ontbijten, koffie te drinken, boek te lezen. We zien andere zeilers hardnekkig buiten blijven zitten in hun kuip. Maar wij passen ons makkelijk aan het weer aan omdat onze kajuit ook zo gezellig is.

In de middag moeten we toch eens in beweging komen dus pakt Joost zijn vouwfiets weer uit en huur ik een fiets.

We gaan we naar het Posthuys fietsen, ruim een half uur fietsen heen tegen de wind in. Terug door de duinen met wind mee. Ergens is een doorkijkje naar zee waar precies twee boeien liggen waar we gisteren tussendoor voeren vanaf zee. Door het grijze weer niet erg goed te zien.

In het dorp doen we boodschappen. En dan weer terug naar de boot. Na het eten maak ik alleen een wandeling over het strand. Vanaf de haven loop je direct het strand op. De veerboot komt net langs, je ziet hoe dichtbij de vaargeul langs het eiland loopt. Rechts zie je onze haveningang. De veerboot vaart verder door tot het dorp.

Er zit even wat meer licht in de lucht dan overdag. In de verte is Terschelling met de Brandaris te zien.

We hebben plannen gemaakt voor komende twee dagen. Morgen blijven we nog hier en woensdag gaan we dwars over het wad naar Den Oever.