We hebben gisteravond beiden nog de laatste zaken van ons werk afgerond. Daarnaast de laatste was gedaan. Vandaag alle tijd om te pakken. We zijn van plan om naar Bremen te rijden en het hotel is al geboekt. Het is maar 3,5 uur rijden, dus we kunnen rustig aan doen en zelfs uitslapen. Maar dat lukt mij dan juist niet. Op tijd was ik al aan het pakken. Rustig koffie gedronken en nog de laatste spullen. Als we wat vergeten zijn kopen we het wel, dachten we. Zo zitten we, na Lukas gegroet te hebben, toch al om 12 uur in de auto. We nemen de route via Groningen, lekker rustig, en genieten van een lunch bij de Poort van Groningen. Verder rijden en dan schiet je opeens te binnen wat je vergeten bent: m’n portemonnaie. Is te kopen, maar niet de pasjes die erin zitten. Opeens bedenk ik dat ik een pasje en m’n rijbewijs eerder die week in het hoesje vn m’n telefoon heb gestopt. Ben ik gelukkig niet helemaal afhankelijk van m’n man! Nog later bedenk ik dat ik m’n oplegmatras vergeten ben. Valt ook niet zomaar te kopen. Nu maar hopen dat het matras in de boot niet keihard is.

Plein in Altstad Bremen

Tegen vijf uur rijden we Bremen in en het hotel is snel gevonden. Op de hotelkamer even uitrusten en ondertussen hebben we Frankrijk het 2e doelpunt tegen Uruquay zien scoren. We brengen daarna de auto naar een parkeergarage en verkennen de oude binnenstad van Bremen. Tussen de mooie oude (vanaf 15e eeuw) gebouwen ontdekken we al snel ‘die Bremer Stadtmusikanten’. Het beeld naar een sprookje van Grimm komt bekend vertrouwd voor en ik moet er van Joost bij poseren voor de foto.

Die Bremer Stadtmusikanten

Je kan je afvragen wie van de vijf de beste stadsmuzikant is. Eerder vroeg men zich af waarom deze dieren die balken, blaffen, miauwen en kraaien muzikanten worden genoemd. Het verhaal gaat dat de mensen in Bremen zo weinig muzikaal waren dat het geluid van deze dieren hen als muziek in de oren klonk.

Een biertje op het mooie marktplein luidt echt de vakantie in! Daarna volgt een wandeling langs de Weser promenade. Daarboven vele biergarten met tv schermen voor het WK. Arme Duitsers! Een Franse touriste loopt met de vlag van Frankrijk om haar heen vrolijk te zijn. Wij lopen naar het oudste wijkje van Bremen, Schnoor genoemd. Kleine smalle straatjes met kunstenaarswinkeltjes. Samen met het mooie weer doet het ons ook wel aan Split denken waar Mirjam nu is. We vinden snel een gezellig tentje om te eten. We drinken er bier bij dat zo ‘lokal’ is dat het alleen in dit restaurant te krijgen is. We wandelen langs de stadwal door het groen terug naar ons hotel. Na nog een drankje in de hotellounge rollen we zo ons bed in.

Ach ja, dat moet ook vaak gebeuren: jarig zijn in de vakantie. Tenminste als je op 27 juli jarig bent.  Jarig zijn en jarig voelen zijn ook twee dingen. In ieder geval heeft Joost gisteravond rond 24 uur al voor me gezongen en hoefde dat vanochtend niet meer. We hebben heerlijk rustig ontbeten met verse aardbeien want daar had ik zelf voor gezorgd.  M’n moeder was de eerste om mij telefonisch te feliciteren! Daarna maar eens gaan melden bij de havenmeester, zijn kantoor was gisteravond namelijk al dicht, en gaan douchen. Het plan voor vandaag was om naar het plaatsje Burg te lopen zo’n 3.5 km hier vandaan., het middelpunt van dit eiland. Het was een echt vakantiestadje met alle drukte van vakantiegangers die zich eigenlijk vermaken met niets als het weer te slecht is om op het strand te zitten. We hebben daar in een Konditorei natuurlijk  verjaardagstaart gegeten. Ondertussen een telefoontje van Mirjam en Lukas waarmee het vejaardagsgevoel wat toenam. Ook nog appjes van anderen en veel felicitaties van de facebook vrienden van Martine omdat zij haar felicitaties had gepost op Joost z’n feestbook (oeps ik verschrijf me).

Nog even het plaatsje door, maar het was er vreselijk druk ook met autoverkeer zodat we er snel genoeg van hadden. Teruggelopen via het havenplaatsje Burgstaaken. Daar hebben we een lunch gebruikt op een terras. De temperturen vandaag zijn zeer wisselend, zo heb je het veel te warm en zo heb je het weer koud. In deze haven ligt een onderzeeër, hier U-boot genoemd. Nu wilde ik altijd nog graag eens een U-boot van binnen zien, waarom dan niet vandaag. Mijn fantasie slaat toch altijd op hol bij verhalen over dit soort boten. Met mijn vrouwenbrein zie ik wel een heel kleine ruimte voor me, maar wel redelijk gezellig met aan beide kanten banken en ergens een eettafel. De werkelijkheid is heel anders. De U-boot bestaat voor het grootste deel uit apparaten, snoeren, buizen, metertjes, handels, sturen, torpedo’s. Een heel klein gedeelte is bestemd voor slapen en zitten, vergelijkbaar met een nachtreincoupee voor 6 personen maar dan veel en veel kleiner. Op mijn 56e verliet ik met weer een illusie armer de U-boot.

Teruggelopen naar onze gezellige boot. Heerlijk een paar uren om de benen te strekken bij onze boeken die we nog steeds niet uit handen voordat we op weg gingen voor mijn verjaardagsmaal. In een wat luxer hotel aan de boulevard hadden we gereserveerd. Het was er niet erg druk maar wij hebben er heerlijk en gezellig gegeten.

De weersverwachting verandert hier met de dag. Was op zondag de al een week verwachtte storm op woensdag weer afgeblazen. Nu was er opeens voor vandaag en morgen harde wind en regen voorspeld, mag nog net de naam van storm niet hebben. Maar in ieder geval weer om veilig in de haven te blijven. Zijn wij even blij dat we in een goede grote haven liggen met voldoende te doen in de omgeving. We liggen nu ook op 1 dag varen van onze thuishaven af.

Bij de mooie grote haven ligt een modern luxe hotelcomplex met daarin ook een sauna. Het weer kan niet beter voor deze aktiviteit. En we zijn eigenlijk nog te weinig aan lezen toegekomen dus lacht deze dag ons toe. Eerst even verse broodjes gehaald voor het ontbijt. Daarna heeft Joost in een van de winkels van het hotel een modene zwembroek (zo-een waarin het zaakje ook kan zwemmen) gekocht (hij was zijn zwembroek vergeten). De sauna was namelijk wel zonder ‘badebekleitung’ maar het zwembad met.

De sauna op z’n Duits: even goed uitzoeken hoe de mores hier zijn. Aparte dames en herenkleedkamers, want je mag wel samen in de sauna zitten, maar je niet samen aan en uitkleden. De prijs was inclusief badjas, slippers en handdoeken. Dat was wel handig want een badjas nemen we niet mee op vakantie. De bedjes worden bezet gehouden door je spullen erop te laten liggen. We kijken de Duitsers erop aan in Nederland, maar wat als het de gewoonste zaak van de wereld is in jouw land. Dan ben je je van geen kwaad bewust. Nu was het niet zo druk in de sauna en waren er ook genoeg bedden. Natte handdoeken neem je mee naar je bedje, anders ben je hem ook kwijt want iedereen heeft dezelfde kleur handdoek. De hagelwitte badjassen heeft Joost tijdens de lunch besmeurd met rode curry ( van de curry worst) en ik later met het roze van een smoothie. Zo waren onze badjassen tenminste herkenbaar. Het ‘anti-ageing beer’ wat ze hier verkopen hebben we maar niet genomen.

De dag vloog voorbij met sauna, lezen, sauna, lezen enz. Ondertussen hadden we zicht op de haven waar de lucht grijs was, de regen met bakken uit de hemel kwam en de boten lagen te schudden in de boxen. Rond 8 uur waren we er klaar mee en gingen we nog even langs de Italiaan voor een maaltijd. Toen we op de boot kwamen bleken gelukkig al onze lijnen het te houden maar lag de boot wel fors te schudden tussen de lijnen. Het zeilorkest (het gefluit van alle lijnen) liet zich ook flink horen. Dat wordt een onrustige nacht.

We wilden een dagje in Stralsund blijven. Na 2 dagen op zee is een dagje rust ook heerlijk. Alleen is dit mooie stadje verre van rustig vanwege de festiviteiten. Ook moesten we op tijd op omdat de buren waar we langszij liggen op tijd weg wilden. Dus werden we van de wekker wakker en moesten meteen aan het werk. Omdat een brug open zou gaan waar onze buurman door wilde verwachtten we dat er meerdere boten zouden vertrekken en we in een box zouden kunnen gaan liggen. Dat was ook zo. De box waar we invoeren was echter wat aan de krappe kant voor onze grote boot. Het paste precies zullen we maar zeggen, uiteindelijk lag de boot mooi te hangen aan de lijnen zonder te stoten tegen de walkant of tegen de buren.

Ontbijtje, nog wat proberen te slapen, douchen en koffie op de boot. Heerlijk om zo’n huisje bij je te hebben. Toen maar weer het stadje in en de kraampjes wat proberen te omzeilen. Het is een echt Duits feest met veel mensen op meerdere pleinen met veel eten, drank en muziek. Nu houden wij ook wel van die drie dingen, maar dan toch van een andere orde en mate. Het was duidelijk minder druk dan de vorige dag.  We kwamen op deze zondagmorgen ook opeens langs een open lucht kerkdienst in het kader van de festiviteiten.

We hebben drie oude kerken bezocht. Deze horen ook bij de backsteingothiek in Noord Duitsland. Ik was minder onder de indruk van deze kerken dan vorig jaar in Wismar en Rostock. Wel zijn er altijd wel een paar dingen te zien die je opeens raken. Bv de nieuwe ramen in een kapelletje gemaakt door een Duitser in deze eeuw.

De middag hebben we lekker lezend op de boot doorgebracht, eerst op het dek, er was geen zon, maar het was wel aangenaam, en later binnen vanwege een hoosbui. Daarna brak de zon nog door. Bij een wandelingetje over het haventerrein waar nu alle feestboel werd opgeruimd, zagen we een leuk pandje wat ons aan de Schereierstoren deed denken. Een Griekse maaltijd bij de haven smaakte heerlijk, maar de Griek had zich aan de Duitse hoeveelheden aangepast en dus konden we het bij lange na niet op.

Het doel vandaag was om van Bornholm naar Rügen (Duitsland) te varen. We kunnen niet echt wachten op het beste weer daarvoor omdat we over een week de boot weer moeten inleveren een heel stuk westelijker en ook zuidelijker. Wanneer we beneden langs terug varen is Rügen het eerste land wat je dan tegen komt. Wat voor ons nieuw is, is dat deze tocht van 54 mijl dwars over zee gaat zonder in de buurt van land te zijn. In ieder geval zou er geen te harde wind zijn (dan durfden we het niet aan). Uitgerekend zouden we er 10 uur over doen. Daarom stonden we op tijd op en voor 8 uur waren we alweer aan het varen, er was echter geen wind. Toen we van Ystad kwamen zonder wind was de zee helemaal glad. Nu was dat helemaal niet zo en we deinden heel wat heen en weer en deze deining is best slaapverwekkend. Joost lukt het echter wel steeds wakker te blijven. We kregen ook wat regenbuien over ons heen en het werd helemaal grijs rondom. We hebben uren gevaren zonder dat we andere boten of land zagen. Een vogel vloog een tijd steeds rondjes rond onze boot, vloog weer weg en kwam dan weer terug. Zo voelden wij ons net als Noach op de ark. De vogel kwam maar niet met een groen blaadje terug. De dieren die we meenamen waren duizenden vliegjes, die genoten van de windstilte maar waar wij niet zo van genoten.

Met behulp van AIS konden we zien dat er boten op minder dan 2.5 mijl van ons verwijderd waren maar die zagen we niet. Ook het windmolenpark waar we langsvoeren zagen we niet. We zijn overigens wel blij met de moderne technologie waarbij je navigeert via gps, met een mooi kaartje op de i-pad. Zo ben je er toch vrij zeker van dat je de goede kant op vaart en kom je niet zomaar voor verrassingen te staan. Hoewel, opeens dook een boot van de Duitse kustwacht op die wij niet op de AIS hadden gezien.
Hij veranderde van koers naar ons toe, voer voorbij en keerde toen weer. Hij kwam naast ons varen en een man riep naar ons dat we naar kanaal 16 (marifoon) moesten luisteren. Dat doen we altijd, maar we hadden niet gehoord dat wij specifiek opgeroepen werden. Door de marifoon vroeg hij waar we vandaan kwamen, waar we naartoe gingen en welke Nationaliteit we hadden. Verder vertelde hij ons dat wij een speciale douanevlag moeten voeren als we de Duitse territoriale wateren binnenvaren. Joost zei dat we dat niet wisten. Het zou in een of ander reglement staan. We kregen een waarschuwing. De impact daarvan leek ons nihil. Het nut hiervan ontging ons ook. De kustwacht voer weg en wij hoorden ze via de marifoon met 2 andere zeilboten soortgelijke gesprekken voeren. Dit soort gedoe hebben we in de meer westelijk gelegen maritieme grens tussen Duitsland en Denemarken nooit gehad, daar is het daar ook veel te druk voor met zeilers. Dus als ik nou vluchtelingen zou willen smokkelen zou ik dat doen met zo’n douanevlaggetje (hoe die eruit moet zien weten we ook na een zoektocht op internet nog niet) en in drukkere wateren. Maar goed, Duitsland is goed bezig zijn grenzen te bewaken!

Na het weer verdwijnen van de kustwacht in de mist kwam eindelijk een windje opzetten. Zo konden we nog mooi de laatste 2 uur zeilen. Daarmee werden ook de wolken weggeblazen en zagen we opeens Rügen opdoemen. Land in zicht, roep je dan.  De haven van  Lohme, waar we invoeren was idyllisch gelegen onder een steile rotswand.
Het was er met het zonnetje opeens heel warm en dat viel bij het aanleggen, waarbij wij nog gekleed waren op een natte en koude zee, niet mee. Temeer daar de boxen zo lang waren dat onze lijnen te kort waren. Wat lijnen aan elkaar geknoopt en toen lagen we, 10 uur na ons vertrek, prima.
En dan een biertje in de zon en een goed boek, heerlijk!! Daarna via de trappen naar boven naar het dorpje voor een warme hap in een restaurant met uitzicht over zee, want daar krijgen we toch geen genoeg van. Vreemd dat daar ijs met eierlikor niet Rudi’s eisbecher heet maar Schwedische eisbecher!