Joost heeft op tijd zijn hielen gelicht. Trek je schoenen aan en ga weer op pad zei de dominee nog. Hij nam dus de veerboot toen het nog droog was. Ondertussen maakte ik een Griekse salade voor onze gasten Fred en Sietske en Anja en Henk. Goed geregeld, want Henk en Anja namen een grote zak verse friet mee. Zo hadden wij het heel gezellig, ging de friet helemaal op en bleef de (gezonde) salade over voor ons, want van restjes hielden onze gasten niet.

Marjolijn en ik hebben ons de avond vermaakt met mijn familievragenlijst in te vullen. En zo kan ik haar ook de spannendste avontuur vertellen dat ik ooit beleefde. De nacht is weer koud, dus ik neem weer een kruik mee in bed.

En dan wakker worden met de regen tikkend op het dek. Helaas is de lekkage toch niet over. Er moet dus toch nog een betere oplossing voor komen. Vanwege de forse regen wagen we ons alleen soms buiten voor een wandeling naar de wc. Alles lijkt water te zijn, van onder en van boven, gelukkig houden we binnen droge voeten en is het warm en gezellig.

Om half drie gaan we op weg om Mirjam van de boot te halen. Ondertussen had ik van Wilma al een foto gekregen dat zij en Marijke en Ruben Mirjam al gespot hadden op de veerboot. Gezellig!

We hebben zelf net een festivalbandje gescoord als we Marijke, Wilma en Ruben in vol regen-ornaat van de boot zien komen en in hun kielzog Mirjam. Mirjam scoort ook nog een festivalbandje en in de regen en wind lopen we gauw naar de boot. De boot met verwarming is zeer gerieflijk zeker als je weet dat Wilma, Marijke en Ruben in een tent gaan slapen.

Het avondmaal bestaat uit restjes van gisteren. Rond 22 uur is het eindelijk droog en maken Mirjam en ik een wandeling door West Terschelling. Krijgen we terug toch weer een buitje op ons hoofd. Erger dan vandaag kan niet, dus we hebben zin in morgen.

De temperaturen zijn niet best op het moment. Maar de gevoelstemperatuur is heel verschillend ook per moment. Afhankelijk van hoe hard de wind waait, uit welke richting en of de zon schijnt. Vanochtend bleek het warm genoeg om buiten te ontbijten, nou waren we ook niet de allervroegsten, en dat scheelt ook. Na de koffie gaan we boodschappen doen in West Terschelling. Morgen hebben we de mensen van Ithaka en aanhang uitgenodigd om bij ons ‘s avonds op de boot te eten. Onze koelkast, en voorraadkasten worden volgepropt met eten en drank.

Joost fietst na de lunch naar Formerum voor de boodschappen die we hier niet hebben kunnen krijgen. Er zit daar een ruim gesorteerde Jumbo weten we uit ervaring. Ondertussen ga ik een was doen en zelf onder de douche. We zijn tegelijk weer op de boot waar we de activiteiten kunnen gadeslaan. De haven loopt nu echt vol, dus het is commando stapelen.

De havenmeester duwt met zijn bootje de achteruitvarende boten op hun plek.

We zijn blij dat we dat soort manoeuvres niet hoeven te doen. Onze boot vaart niet zo goed achteruit. Met het oog op calamiteiten moet van de veiligheidsregio Terschelling alle boten met de boeg naar de havenuitgang liggen. Je vraagt je dan wel af wat voor een calamiteiten hebben ze op het oog? Waarbij dan de boten zo snel mogelijk weg moeten kunnen varen? Vooralsnog liggen we als haringen in een ton.

Omdat we nog een beetje zichtbaar willen zijn voor onze bezoekers hijsen we de Amsterdam-Monnickendam Aquamarijn vlag die Nora ooit voor ons gemaakt heeft.

We kunnen deze avond zowaar buiten eten. Ondertussen worden er op sommige boten al ware dansfeestjes georganiseerd waarbij we mee mogen genieten van de verschillende muzieksmaken. Als het te koud wordt om buiten te zitten doen we de luiken dicht en kunnen we van onze eigen muziek genieten.

Voorlopig geen zeilavonturen! Maar het bootleven in de haven is ook aangenaam. Tegen onze verwachting in is het nog niet heel erg druk. We hebben nog geen langszij liggers gekregen. Er zijn zelfs nog wat stukjes steiger vrij voor eerste leg.

Vandaag geen gat in de dag geslapen. Joost was er zelfs al uit toen ik wakker werd. Maar ik steek wel het eerst m’n neus buiten de boot om croissantjes te gaan halen bij het broodstalletje in de haven. Het is zonniger dan gisteren, maar ook kouder. Na het ontbijt en de koffie loop ik naar de watersportwinkel annex fietsverhuur. Daar haal ik mijn gereserveerde fiets op.

Onze eerste fietstocht wordt niet al te ver, naar West aan Zee, onze geliefde strandtent. Lekker door het bos en de duinen. Joost heeft sinds de prednison altijd maar berehonger. Dus wordt er een hamburger besteld. Ik hou het bij zeekraaltzatziki en brood, erg lekker overigens.

We nemen een andere weg terug, nl de Longway, daarmee komen we precies bij de Brandaris uit. We doen wat boodschappen en fietsen weer naar de haven.

Op de steiger treffen we een buurman in lichte paniek. De stroom doet het niet! Gelukkig hadden we net bij het havenkantoor een briefje zien hangen dat de stroom tijdelijk van de steigers af was vanwege werkzaamheden aan de zonnepanelen. Om vijf uur zou dat waarschijnlijk voorbij zijn. We konden de buurman geruststellen. Hij vertelde ons dan weer dat op dit punt in de haven zondagmiddag een leuk muziekoptreden zal zijn vanaf een boot. Nou, we zijn benieuwd.

Ik zit een tijd lekker buiten in het zonnetje te lezen. Een zeilboot type wedstrijdboot met 5 mannen aan boord komen aan en proberen achteruit varend achter ons aan te leggen. Nu staat de wind ook precies in die richting te blazen. En de regel is: niet met de wind mee aanleggen! Ze proberen deze regel te weerleggen zonder succes. Het anker schampt ons hekwerk omdat ze door de wind naar de steiger worden geduwd. Gelukkig hebben we geen schade en het zijn charmante Franse mannen die duizend keer sorry komen zeggen.

Na het eten zien we het dichttrekken en gaat het regenen. Het begint opeens enorm te waaien. We zetten onze navigatieapparatuur aan om te zien wat de windmeter aangeeft. Bijna 28 knopen! (Windkracht 6) Haast vanuit het niets.

Zo snel als de bui gekomen is, zo snel is hij ook weer verdwenen. Voor dit soort buien met windvlagen moet je bedacht zijn op zee. Nog een wijze les: ‘Komt de regen voor de wind reef dan gezwind’.

We maken nog even een wandelingetje naar Kaapsduin voor een zicht op de ondergaande zon.

We zijn niet de enige daar. Een grote groep Duitse jongeren moesten van hun juf ook van dit uitzicht genieten. Daarnaast probeert ze de hele groep samen met de Brandaris op de foto te krijgen. Terwijl het ons lukt om de Brandaris zonder die jongeren erop te krijgen.

Het gesmede plan voor vandaag is naar Terschelling varen. We zijn er dan wel heel op tijd voor Oerol, maar de verwachting is dat het ook nog hard gaat waaien komende week. Dan zijn we er maar op tijd. Alleen zit het tij niet helemaal mee. Het is eigenlijk te vroeg (06.30) hoog water of te laat (19.10). Maar na wat rekenwerk besluiten we rond 1.5 uur voor hoog water 19.10 het wantij te passeren. Dan moeten we Terschelling wel bereiken voor het donker is. We kunnen op tijd door de sluis gaan en dan gaan tij-stoppen na de sluis en brug bij Kornwerderzand. Daar bakken we dan pannenkoeken zodat onze magen ook nog de avond tevreden zijn. Dit plan hebben we ooit eerder uitgevoerd op de platbodem met de kinderen. Toen was ons schema wel wat vroeger maar kwamen we toch pas net voor zonsondergang aan omdat we te lang bleven doormodderen met te weinig wind.

Te weinig wind daar zullen we geen last van hebben. En ook niet meer van een noordenwind zoals gisteren. De wind komt uit het noordwesten tot westen kracht drie. Dat voorspelt een aangename tocht te worden. Eigenlijk beginnen we de dag al met een tijstop in Hindeloopen. We hoeven pas om 13 uur weg. We liggen eindelijk weer eens in de oude pittoreske haven van Hindeloopen. Meestal vol, maar nu in het voorseizoen lekker rustig. Dat nodigt uit tot fotograferen, rustige wandelingetjes naar de douche en watersportwinkel in de andere haven en boodschappen doen in de dichtbij gelegen Spar.

Joost heeft bij de watersportwinkel een nieuw soort verbinding kunnen krijgen voor tussen de genua en de schoten. Vorig jaar hebben we daar ook al problemen mee gehad, daarom nu een nieuwe oplossing.

Vlak naast ons ligt de reddingsboot van de KNMR en meerdere bijgebouwen. Ze zoeken nog vrijwilligers. Je kan middels deze beslisboom kijken waar je voor geschikt bent.

Mocht je nergens voor geschikt zijn, kan je nog altijd ‘redder aan de wal’ (donateur) worden.

Rond 1 uur laten we Hindeloopen achter ons en varen in 1.5 uur naar de sluis bij Kornwerderzand. We moeten even wachten, maar om half vier zijn we door de sluis en brug en hebben we weer aangelegd aan de wachtsteiger. Pannenkoeken bakken, eten en nog even rusten en dan is het gaan!

Het eerste gedeelte over het wantij is niet bezeilbaar want het gaat net te veel westelijk. Grootzeil staand en motor bij. Als we bij het Inschot komen kan de genua erbij en de motor uit. Er zijn weinig golven en we glijden door het water. De hele dag bewolkt, maar boven zee zien we het opentrekken.

Zo worden we op het laatst nog even in de schijnwerpers gezet door de ondergaande zon.

We komen echt bij zonsondergang aan.

Genoeg plek in de haven aan de steiger. Liggen wij vast goed als het hier met Oerol druk wordt.

Afgezien van de twee lange weekenden hebben we dit jaar nog geen vakantie gehad. Daarom maar even veel weken weg. Spelbreker was Joost zijn werkafspraken in de tweede week van juni. Daarom het volgende plan gemaakt. De eerste week varen we de boot naar Terschelling. Daar begin op vrijdag Oerol voor 10 dagen. Joost gaat op de eerste Oerol zondag met zijn muziekvrienden spelen tijdens de kerkdienst in ET10. Die avond gaat hij met de veerboot naar huis om nog een week te werken. Vriendin Marjolijn en dochter Mirjam komen mij die week vergezellen. Maar ook mijn zus Nora is daar met vrienden en er gaan ook KGK-ers naartoe. Een en al gezelligheid dus. Het daarop volgende weekend komt Joost weer terug en vertrekken we nog voor 3 weken vakantie naar waar de wind ons brengt.

We hebben nog steeds delen van de boot te ontdekken. Thuis lag nog steeds een grote zeilzak met een kaartje eraan: spinaker. Maar we hadden de boot met een gennaker gekocht. Beiden zijn zeilen voor ruime windse koersen als het wat minder hard waait en ipv de genua (het voorzeil). Komende vakantie wilden we ons gaan oefenen hierin. Maar wat hebben we nu? Dus moesten we eindelijk die zak eens openen. Tot onze vreugde zat er een gennaker in, want dat hijst en zeilt makkelijker dan een spinaker. En we waren ook heel blij met de slurf waar hij inzit, dat maakt het hijsen stukken makkelijker.

Het weekend voor onze vakantie hebben we het zeil en onze vouwfiets naar de boot gebracht. Ook moesten we nog de lekkage bij de schoorsteen zien op te lossen. Dat is ons niet gelukt. Wel de schroeven uit de schoorsteenplaat gekregen die nat bleken, maar we kregen geen enkele beweging in de plaat en buis. Binnen ook de afdekplaat losgeschroefd en daar kwam een en al nattigheid onder vandaan. Een aantal dagen later kon Jan komen en stuitte hij op hetzelfde als wij: geen beweging in te krijgen. Maar na wat gepoer in een gaatje in het luik waar de schoorsteen op staat liep daar opeens water uit. Blijkbaar was door de schilderbeurt dit verstopt geraakt en kon het water nu de goede uitweg vinden in plaats naar binnen in onze kajuit. We hebben goede hoop. En ik zal vast verklappen dat na een regenbui en het nodige buiswater we binnen geen water meer hebben aangetroffen. Chapeau Jan!

Onze vakantie begon eigenlijk al op 31 mei. Nadat ik de auto had volgepakt, haalde ik Joost op van zijn werk en reden we door naar de haven. Onze routeplanner stuurde ons langs het bijna afgebouwde appartement van Lukas. Moest natuurlijk een foto van gemaakt worden.

Ondertussen haalden Lukas en Mirjam Ruud en Christa op. Ruud was jarig en wij trakteerden hem op een etentje in Monnickendam. De verjaardag wordt pas 2 juni gevierd, Dan wilden wij al het ruime sop gekozen hebben. We hadden een heel gezellig avondje in ons favoriete restaurant de Ouwe Blauwe. Om oude verhalen rond diepvrieskippen hadden we enorme lol.

Na een goede nachtrust terwijl Joost nog sliep, liep ik naar de markt voor brood. Het is grijs weer en er staat een forse wind windkracht vijf. Maar het is droog. Voor we vertrekken moeten we nog even diesel tanken. Wel zo fijn om met een volle tank op weg te gaan. We motoren over de Gouwzee, want de wind staat pal Noord. Jammer want we willen naar het Noorden. Enkhuizen was ons plan. Dan maar kruisen. We zetten 2 riffen in het zeil en de genua rollen we maar een stukje uit. Daarmee zeilen we ondanks de windkracht vijf behoorlijk comfortabel en ook nog 5 a 6 knopen. We zijn niet meer bang voor windkracht 5, we weten dat de boot en wij dat prima aankunnen. Op het vaste land vind iedereen het nu ‘slecht weer’, maar wij genieten van het zeilen. We kunnen max 50/60 graden varen terwijl Enkhuizen op 30 graden ligt. Maar met 60 graden koersen we zo op de Marker Wadden af en waarom zouden we dat niet als eerste bestemming kiezen? Morgen zitten we dan ook gunstig ten opzichte van de Noordenwind die dan ook zal waaien. We denken dat het met dit weer wel rustig zal zijn op de Marker Wadden. Na 3 uurtjes varen komt het in zicht. We zien toch al aardig wat masten. We hebben geluk. Er is nog 1 box vrij tegen de wind in. De boxen aan lager wal zijn allemaal nog vrij. Dus ja, het is relatief rustig. Na uitrusten en een borrel moeten we natuurlijk hier de benen strekken. Het is er een drukte van belang, tenminste van meeuwen, visdieven, eenden, zilverreigers, ganzen

en witte kwikstaart

Het lijkt wel drukker met vogels dan voorgaande jaren. Maar verder kom je er geen kip (zelfs geen diepvries) tegen. Behalve dan de vrijwilligers van natuurmonumenten die een rondje in een soort golfkarretje doen. En: bloemenzeeën!

De boot weer in, want echt aangenaam is het buiten niet.
‘Laat buiten de stormwind nu maar razen,
in het donker.
want binnen is het warm en licht en goed!’