Na een goede nachtrust en een ontbijtje uit de wind en in de zon was het tijd om na alle ontwikkelingen weer plannen te maken. Extra reden: onze gasfles was gisteravond na de thee en voor de afwas leeggeraakt en de reserve sluiten we liever niet aan. De afwas hadden we met warm water uit de douche weggewerkt maar thee of koffie zetten zat er vanochtend niet meer in. En dus trokken we voor het plannen maken naar het eetcafé op het haventerrein.

We willen naar een plek waar we makkelijk 1) onze reis naar het zuiden kunnen voortzetten, 2) met de auto kunnen komen en 3) ook onderweg nog even onze gasfles kunnen wisselen. Via een tip havenmeester voor gas weten we dat we naar het Braassemermeer moeten omdat we aan de zuidkant kunnen bunkeren en een gasfles vinden. Via Internet vinden we daarna veel havens waar we niet terecht kunnen maar een telefoontje naar de Watersportvereniging Alphen aan de Rijn (www.wvalphen.nl) levert ons een plek voor een week op!

Omdat we hopen een stukje op de genua te kunnen varen plaatsen we weer de schoten. En hoewel we haast aan lager wal liggen komen we toch met een achterspring goed weg. En al snel varen we door echt Hollands landschap.

Na twee bruggen gaan we bij Oude Wetering, wat een leuk dorpje aan het water, stuurboord uit. Een mooie gelegenheid om de Genua uit te rollen.

En zo varen we het Braassemermeer op. Daarna weer snel strijken want we moeten aanleggen bij de bunkerboot van Van Leersum. Aanleggen valt aan lager wal niet mee. Maar als dat is gelukt blijkt er ruim 100l in onze dieseltank bij te passen – dat is meer dan wat we dachten. Goed dus dat we hebben bijgevuld! Ook de gasfles kan probleemloos worden verwisseld.

Wegvaren gaat wel weer probleemloos. En binnen de kortste keren vragen we netjes per marifoon of ook de Woubrugse brug kan worden geopend.

Op 0,7 mijl aan bakboord ligt de bestemming van vandaag. De kleine brug gaat al snel open en een enthousiaste havenmeester verwelkomt ons en wijst ons een plek waar een ander al op ons staat te wachten.Onze aanlegmethode met spruit oogst bewondering en verwondering maar al snel liggen we op onze mooie plek!

Het welkom is haast ongekend. Nadat Ellen is gaan betalen komt de havenmeester nog drie keer langs. Als oud zeiler, hij vindt zich zelf met 80 jaar te oud, vind hij dat we een mooi schip hebben. En wij weten inmiddels ook van alles over bushaltes en winkelcentra in de buurt. Mooi is ook de informatieve folder die aan passanten wordt uitgereikt. Daarin wordt duidelijk dat er twee restaurants zijn in Woubrugge (waarvan één een Chinees) en een Chinees en fastfood zaak in het winkelcentrum op ongeveer gelijke afstand. Misschien iets voor vanavond. Maar eerst zitten en liggen we in de kuip in de zon te genieten van een boek en het uitzicht.

We besloten, omdat het een leuk dorpje is, naar Woubrugge te lopen voor het avondeten. Polder rechts behoorlijk stuk lager – de boeren prijzen langs de dijkweg hun waren aan: melkproducten, rabarber, tuinplanten. Onderweg ook het oude gemaal (uit 1879) op de foto gezet.

Blijkt er, na ruim 20 minuten wandelen langs het water, nog maar één restaurant in Woubrugge te zijn en dat is nagenoeg vol. De chinees blijkt – via Internet – sinds 2021 al vertrokken. (Terug op boot blijkt de folder van de haven in 2020 gedrukt; er waren er vast nog wat over door alle corona jaren.) Er zit niks anders op dan koers te zetten naar het Chinees restaurant in het winkelcentrum. Nog een tippel van 3 kwartier. Maar de Chinees is een typische Nederlandse Chinees – waar we nog net binnen komen voordat de gasten voor ons vertrekken. Heel stil. Maar wel met Haaienvinnensoep! Lekker!

Met een zeer gevulde maag lopen we terug naar de haven. Die ligt er mooi bij in het late zonlicht. (De Aquamarijn ligt rechts van het vierkante appartementsgebouw!)

En ook de Aquamarijn doet het goed bij dit licht!

In de rustige Bataviahaven is het goed uitslapen. Maar eenmaal wakker gebeurt er toch weer van alles in zo’ haven. Zo is onze buurman bezig zijn voorzeil aan het vervangen; de wind is vandaag wat minder wellicht dat er daarom een grote genua op de toch niet zo grote Grinde wordt geplaatst. Twee boten achter ons wordt er ook wat verbeterd aan het rolfok systeem. En natuurlijk varen er ook bootjes weg.

Tegen 12 uur, na de koffie in de zon, varen ook wij vanuit een achterspring weg van de kade. We lagen aan hogerwal – dus weinig problemen. Zodra zeker is dat er geen vrachtschepen uit de sluizen komen hijsen we de zeilen. En dan zeilen we het Markermeer weer op. Met halve tot ruime wind zetten we weer koers naar de Gouwzee.

Lekker in de zon met een vaartje zo rond de vijf knopen is het lekker bootjes kijken. Af en toe halen we er ook eens eentje in. En één keer moeten we uitwijken voor een zeilschip dat scherper aan de wind de zeilen ook over bakboord heeft.

Alle tijd dus gaan we voor anker bij de dam van Marken op de Gouwzee. Daarvoor kunnen we eerst al meegenieten van de festiviteiten rond de promotie FC Volendam. Veel vuurwerk bij de haven van Volendam. En ja, ook de ‘Heen en weer’ vaart bij ons voorbij.

Het anker gaat, voor het eerst dit jaar, probleemloos uit. De kogelfender gepromoveerd tot ankerbol. En dan kunnen we, in de zon en uit de wins, lezen en/of een dutje doen. Uiteraard is er ook tijd voor een (alcoholvrije) borrel. En dan eten we ook de nasi op!

Na het eten gaan we weer ankerop en op de motor terug naar de haven. Terug op ons plekje nog even opruimen en schoonmaken. En dan terug naar de auto voor de reis naar huis.

Na weer een goede nachtrust ging om half acht de wekker. We willen vandaag naar Texel en daarbij natuurlijk zoveel mogelijk van het tij profiteren. Het wantij willen we over bij de Oude Vlie. Daar staat voor ons bijna altijd voldoende water; maar de stroomrichting draait daar ook. En als we daar met hoog water zijn dan hebben we zowel naar het wantij toe als daarna de stroom mee. Maar daarvoor moeten we wel eerst nog een stukje varen – we verwachten een uurtje of drie zeilen.

Als we de lange haven uitvaren komt net de snelboot Tiger aan. Maar we kunnen net de havenuitgang uit en dan ruim baan maken. Hierna even naar het Oosten tegen de wind in. Snel de zeilen omhoog – vanwege de verwachte windkracht 4 tot 5 met een rif. En dan met zeer ruime wind het Schuitengat in – vanwege het opkomende water staat hier de stroom tegen. Maar na twee keer gijpen draaien we bakboord uit de Vliestroom op en hebben we de stroom mee.

Zo’n beetje halve wind en stroom mee – dat is het moment voor een snelheidsrecord. Ten opzichte van de vaste grond dan wel te verstaan. Tikken we, met een vers gezette kop koffie in de hand, 8,3 knopen aan! Ben benieuwd wanneer we dit kunnen overtreffen.

De wind komt toch ietsje uit het zuiden en dat betekent dat we de scheidingston naar de Oude Vlie niet in één keer halen. Na een paar keer gijpen moeten we nu ook nog vier keer overstag. Natuurlijk net nu we een tegenligger hebben, één van de weinige vandaag. Maar er is ruimte genoeg. In de tweede lange slag kunnen we om de scheidingston heen afvallen de Oude Vlie op. Mooi voor hoog water hebben we het wantij bereikt!

De wind die de hele tijd ergens tussen kracht drie en vier schommelde neemt wat af naar een ruime windkracht twee. Lekker in het zonnetje peuzelen we onze boterhammen op. Beker karnemelk past daar prima bij. Wel even bij Omdraai gijpen om het Scheurrak in te varen (kijk gerust op https://webapp.navionics.com/#boating@10&key=_lacIazo%5E om te zien waar we nu zijn).

En dan varen we Texelstroom op en vragen we ons af waarom we de vuurtoren bij De Cocksdorp niet zien. Na even speuren vinden we die – met verrekijker – dan toch. Verder weg dan gedacht. Van ons uit gezien niet meer dan een rode ton.

En dan liggen we voor de haveningang van Oudeschild. Met de fok al binnengehaald draaien we de kop in de wind om ook grootzeil te laten zakken. Dat gaat best vlot. Hoewel we tegen de wind én stroom invaren blijken we netto toch inmiddels een stukje stroomafwaarts gedreven. Met de motor op bijna volle kracht vooruit en schuin insturend trotseren we de forse stroom die dwars op de haveningang staat en varen we de haven binnen.

De jachthaven is helemaal achterin dus ruim de tijd om ons klaar te maken om aan te leggen. Inmiddels is het ook ruim windkracht 5. Klaar voor aanleg in een box blijkt, wat we al wisten, dat er hier vingerpieren zijn. Dat vereist een andere aanlegstrategie. Snel maken we een korte spring van onze middenkikker naar de eerste kikker op de vingerpier. Met de motor in de vooruit hebben we daarna alle tijd om de overige lijnen vast te leggen.

En zo liggen we heerlijk in een weer onwerkelijk lege haven. Kop in de wind – kuip richting zon. Beschut tegen de wind zitten we heerlijk! Tijd voor een (fris)drankje!

Ellen bewaart goede herinneringen aan de sliptongen bij De Kombuis. Na een rondje door het stadje gaan we die herbevestigen. Best druk daar met veel Duitse gasten. Hoewel niet in Zeeland zijn we hier ook aan de kust. Ook altijd weer bijzonder om deze gasten, ook in grote familieverbanden, allemaal afzonderlijk te zien afrekenen. Wij genieten ondertussen van ons lokale biertje (TX donkerblond van Brouwerij TX uit Oosterend). En van de vis natuurlijk!

Op tijd wandelen we weer terug naar de jachthaven. Windkracht 6 is het nu en die krijgen we op de neus. Maar in onze kajuit is het warm en de koffie is er goed!