Over Joost

Beetje afhankelijk van de vakantie, de chauffeur of schipper. In het bezit van gitaar, spiegelreflex camera, laptop en vaarbewijs. En de persoon die er voor mag zorgen dat blog.koedijk.net functioneert.

Op bekend onbekend terrein (Haarlem – Amsterdam, 9 juli 2022)

Het is lekker wakker worden midden in een ontwakende stad. Nadat we de slaap uit onze ogen hebben gewreven gaat Ellen haar bakkerswandeling weer doen. En zo zitten we tegen 10 uur in het zonnetje in de binnenstad van Haarlem te genieten van een croissant en een kopje thee.

Het is, aan de kade net voorbij de Gravestenenbrug, prima liggen aan de kade van het Spaarne. De trossen zitten door ringen aan de kant en er is ook een mogelijkheid voor stroom. Stroom en liggeld kun je betalen via een app. En dan krijg je een code voor het openmaken van wc (en douche) en vuilnisbak. Het sanitair, in het voormalige brugwachtershuisje van de Gravestenenbrug, is niet groot maar voldoet. In dit huisje was overigens ooit het kleinste museum van Nederland gevestigd – uit die tijd stamt de op het dak geplaatste beeld “De Voet van Mercurius”.

Om 11 uur gooien we los. We hebben vandaag namelijk weer een deadline – we willen om 13:15uur door de brug over Zijkanaal C. Deze brug in de A9 opent maar 3 keer op een dag. Maar gelijk bij de eerste brug, de Catherijnebrug, lopen we tegen forse vertraging op omdat we moeten wachten op andere boten die ook door deze brug moeten. Maar als de brug eindelijk open gaat, en de later gearriveerde motorboten ons zijn voorgegaan, maant de brugwachter ons tot spoed. En ja, de volgende spoorbrug – toch ook vaak een bottleneck- opent direct voor ons alleen (de motorboten kunnen er zo onderdoor). We halen opgelucht adem als de spoorbrug achter ons sluit.

Een paar bruggen verder zijn we Haarlem uit en varen we op Spaarndam af. De laatste hindernis voor de A9 is de Rijnlandse sluis. Daar liggen al een paar boten aan de wachtsteiger. Niet netjes aangesloten dus daar gaan we tussen liggen. Vervelender is dat de sluis een dubbel rood licht voert – wordt hij thans niet bedient? Dan gaan we onze brugopening in de A9 missen!

Maar even de sluiswachter met de marifoon opgeroepen en die stelt ons gerust. En inderdaad gaat ruim op tijd de sluis open en passen alle bootjes erin. Wel moet van elke boot dan nog even iemand naar sluiswachtershuisjes om het sluisgeld, voor ons EUR 3,50, te voldoen. Ruim op tijd gaat de sluis en brug aan de andere zijde weer open zodat we zelfs nog even aan een wachtsteiger gaan liggen en voor de brug drijven. Daar horen we via de marifoon dat op verzoek van Rijkswaterstaat de opening 3 minuten is uitgesteld. Dat kunnen we hebben. Opgelucht varen we even later door de A9 heen!

Een stukje verder op draaien we dan eindelijk het Noordzeekanaal op. Hoewel we hier nog nooit op eigen boot voeren toch veel punten die we herkennen. Aan de andere kant is toch de haven, zeker bij de Afrikahaven, ook wel indrukwekkend!

Groot voordeel is dat we hier met halve wind op de Genua richting Amsterdam kunnen zeilen. En als de wind even vrij spel heeft halen we ruim 5 knopen. En zo varen we al snel langs de Hempont, de Oude Munitiefabriek in Zaandam waar (weer) een feestje is en de Coentunnel.

En dan is het tijd om de Genua weer in te rollen. Ellen heeft plek J11 gereserveerd in Marina Amsterdam gelegen op de plek van de oude NDSM werf. En die werf komt in zicht. We moeten wel even oversteken naar Noord en daarvoor moeten we nogal wat beroeps- en pleziervaartuigen voor laten gaan. Maar dan varen we de haven binnen en leggen we, met een handje hulp van de buurman, aan in de box met vingerpier (en zonder palen).

Als alles weer op orde is en de administratie geregeld gaan we aan de wandel door Noord naar het nieuwe (toekomstige) huis van Wil en André. Daar zijn Lukas en Mirjam bezig om wat kasten in elkaar te zetten. Als we aankomen zijn ze bijna klaar. We helpen wat met opruimen en gaan samen met de auto terug naar de NDSM-werf. We eten daar vanavond bij Pllek op het terras. In de wind zonder zon wat fris – maar binnen was geen plek.

We genieten van het gezelschap. Na het eten gaan de kinderen ergens voetbal kijken. Wij wandelen terug naar de warme boot en zetten een lekker kopje koffie!

Langzaamaan acties (Dordrecht – Gouda, 7 juli 2022)

Vandaag hoefden we niet ver. Tijd dus om lekker rustig aan te doen in de ochtend. Ellen doet haar favoriete vakantie-ding: een wandeling naar een bakker. Ik doe ondertussen wat boot dingen. Net als Ellen terug is komt het belangrijkste – het schoonmaken van het wierfilter. Nou dat was nodig. Na afloop borrelde weer lekker helder water achter het kijkglas!

Het is inmiddels 10uur als we aan ons ontbijt beginnen. Als we de brug bij de haven van 10:20uur willen halen moeten we opschieten. Maar we hebben geen zin ons te haasten; een half uur later gaat de brug weer open. En dus varen we, kalmpjes aan, even voor elven de Wijnhaven uit en steken de driesprong Beneden Merwerde, Oude Maas over naar de Noord. En natuurlijk kijken we even om en zien dat de spoorbrug ook weer open is!

Varend tegen de stroom op de Noord bedenken we dat er een reden was om voor half elf te vertrekken. De Alblasserdamsebrug opent immers op het hele uur. En die brug is te ver weg voor 30 minuten; maar in 60 minuten haal je die op je gemak. Nu hebben we dus ruim een half uur “over”. Lekker langzaamaan varen dan maar. Dat gaat best goed met tegenstroom. Wel jammer van de striemende regen en de harde wind.

Aan het einde van de Noord ligt aan stuurboord Kinderdijk. Daar zie je niks van. We moeten bakboord uit de Nieuwe Maas op maar kunnen natuurlijk even stuurboord op de Lek kijken of daar iets van Kinderdijk is te zien. We hebben immers de tijd. Het zicht valt door de hoge dijk wat tegen en aanlegplaatsen zijn er alleen voor riviercruise schepen. Maar van de overkant af zijn duidelijk een molens van de bovenkant te herkennen.

Wel weer alle tijd om de volgende brug, de Algerabrug, te halen. (Het was anders haasten geweest.) Rustig aan dus en alle tijd ook om de replica van de Ark te bestuderen. Hier staat een giraffe op de uitkijk. En het is nog steeds weer waarbij mogelijk een Ark in de nabije toekomst goed van pas kan komen!

Toch zijn we nog ruim op tijd bij de Algerabrug (de sluis staat, zoals meestal, open). We leggen aan aan de wachtsteiger. Melden de brugwater per marifoon dat we er zijn, eten een broodje en bestuderen de stormvloedkering Hollandse IJssel.

Op de Hollandse IJssel knapt het weer langzaam ietsje op. We proberen een stukje op de Genua te zeilen maar door de vlagerigheid en hoge kracht in de wind blijkt dat geen goed idee. We moteren verder waarbij we veel vrachtverkeer tegenkomen. En da doemt ineens Gouda op.

We moeten door de Julianasluis: een sluis met twee kolken en ook aan beide zijden een brug; als de brug aan één kant open is wordt het verkeer over de andere brug geleid. Wij mogen, met andere plezierjachten, in de, voor ons, bakboordsluis. De stuurboordsluis is voor beroepsverkeer. We liggen klaar aan de wachtsteiger en helpen eerst een ‘Le Boat’ huurboot aanleggen en voorkomen zo dat hij tegen ons aan waait. Dan begint iedereen te varen terwijl de brug nog dicht is. De sluis blijkt wel open en deze boten kunnen allemaal onder de brug door. Als de brug eenmaal open is varen ook wij op en kunnen wij achteraan aan hogerwal nog een plaatsje vinden. Ondertussen vaart ook de stuurboordsluis leeg én komt ook daar een nieuwe beroepsschip naar binnen.

In de Julianasluis kun je niet goed een fender tussen de boot en de sluiswand stoppen. We staan dan ook een beetje af te houden. Ondertussen gaat de sluisdeur achter ons vier keer dicht en weer open. Er wordt omgeroepen dat er wat problemen zijn bij het sluiten van de deur. Gelukkig blijft de vijfde keer de deur wel dicht.

Inmiddels is voor de stuurboordsluis de brug al open gegaan en is er weer uit- en ingevaren. Waarna de brug weer is gesloten. Als dan eindelijk onze sluisdeur open gaat blijft de brug dicht. Alle boten varen onder de brug door. De sluiswachter (v) komt ons wel even persoonlijk vertellen dat we weer vrij zullen worden gelaten, en de brug zal worden geopend, als ook de stuurboordsluis weer zo ver is. En dus kijken we hoe tergend langzaam (de bovenkanten van) een beroepsschip en twee plezierjachten de sluis invaren.

We zoeken daarna een plaatsje in de jachthaven van de WSV Gouda. Voor het eerst is het ergens druk en is er krap plek. De havenmeester is echter een meester in passen en meten en de boten krijgen waar ze moeten zijn. Met vereende krachten liggen wij snel op onze plek en hebben buren langszij.

Na alle plichtplegingen wandelen we naar het centrum. Op de markt staan mooie gebouwen maar het restaurant naar ons zin is Nusa gelegen “Achter de Kerk 5”. We eten heerlijk Indonesische rijsttafel en verbazen ons wat over gasten. Wel gevoed wandelen we langs oude huizen, de visbanken en grachten terug naar ons schip!

Met volle vaart over de Oosterschelde (Roompot Marina – Oude-Tonge, 5 juli 2022)

Roompot Marina blijkt een ruime haven met goede facilitaire voorzieningen. Er is zelfs, tussen de camping en vakantiehuisjes in, een supermarkt. Prima voor zuivel en snacks; het valt ons echter niet mee vanuit het assortiment een avonddiner samen te stellen.

Buurman op de steiger (uit België) gaat zo door de sluis naar Nieuwpoort. Goed te doen met Noordwestenwind – zijn plan om naar Scheveningen te gaan heeft hij moeten laten varen. Omdat wij dit weekend weer in de thuishaven willen uitkomen kiezen we de route binnendoor. En voor vandaag komt dat er op neer dat we van de Zuidwest zijde naar de Noordoost kant van de Oosterschelde zeilen. Veelal ruime wind kracht 3 tot 4 en veel zon!

Nadat we de zeilen hebben gehesen zeilen we al snel met ruim 5 knopen door het water van de Roompot. Het is nog afgaand tij – en we hebben dus stroom tegen en over de grond gaat er dus een knoop af. Geen enkel probleem: zeilen we alleen maar lekker lang. Een aantal andere schepen op dezelfde koers denken er kennelijk net zo over. Opvallend wel dat we ze allemaal voorbij zeilen – we hebben de zeilen goed staan! Het laatste stuk naar de Zeelandbrug gaan we (haast) voor de wind. Lekker vlinderen!

We gaan net niet snel genoeg om de brug van half twee te halen. We moeten dus even wachten. Maar een half uur later gaat de Zeelandbrug voor de derde keer voor ons open!

Na de brug doen we de zeilen weer omhoog. Even varen we over de andere boeg om om de ‘Hoek van Ouwerkerk’ heen te zeilen. Maar, ook omdat de wind wat is aangetrokken, al vlot maken we een stormrondje om de Keeten in te varen. We moeten nog wat verder oploeven op het Zijpe naar Bruinisse. De wind is inmiddels kracht vier en een lange rondvaartboot gaat ons met moeite voorbij. Het roer moet wel stevig worden vastgehouden om in koers te blijven.

Maar dan komen de Krammersluizen in zicht en ruimen we de zeilen weer op. De sluisdeur gaat meteen voor ons open. En niet veel later liggen we weer alleen in de kolk. Het schutten duurt hier even maar als de deur open gaat varen we de Volkerak weer op. We pakken al snel de vaargeul naar bakboord op weg naar Oude-Tonge. Niet zo diep, 2 meter, en dwars door het groen heen.

En al snel komt het dorp in zicht.

We vinden een plaatsje in box 9 van de plaatselijke watersportvereniging. We wandelen het dorpje in. Een prima Albert Heijn en een zonnig terras met een Brand biertje. De havenmeester biedt ons nog een spaarkaart aan – als we dit jaar nog drie keer komen is de laatste keer gratis. Dat zal er toch nog niet van komen.

Met vereende krachten zetten we ons aan het koken van de maaltijd. (Ellen schilt dus de aardappelen). En al snelt verschijnt een eenvoudige traditionele Hollandse maaltijd op tafel!

Ook de afwas doen we samen. In de laatste avondzon maken we ook de plannen voor morgen. Daarna wordt het buiten wat fris – de rest van de avond brengen we binnen door. Ellen controleert ondertussen nog of we al in beeld komen bij de Vloggende bestemming. Ik denk dat we nog een weekje moeten wachten…

Festivalseizoen (Den Bommel – Hellevoetsluis, 3 juli 2022)

Na een ontbijt in het zonnetje en een speurtocht om het havengeld te kunnen betalen verlaten we rustig de verenigingshaven en Goeree-Overflakkee. Terug op het Haringvliet hijsen we snel de zeilen en zetten koers naar het Westen.

De verwachting is dat we flink moeten kruisen maar het valt mee. Met deze Zuidwestenwind komen we in grote slagen bij ons doel. Wel brengt de wind korte regenbuien mee met grote druppels Snel zeilpak en jas over korte broek met polo heen. Ellen, die het eerste stuk nog stevig in roer in handen had, blijft even binnen.

Op het Haringvliet kun je eigenlijk vooral van West naar Oost of, zoals wij, van Oost naar West varen. Zo varen we met een groepje zeilboten op. Dan vaart de een wat langzamer, de ander wat scherper – je blijft toch soort van bij elkaar. Ook wel gezellig!

Na een goede twee uur zeilen komen we al weer bij onze bestemming aan: Hellevoetsluis. Zeilen naar beneden en in de gemeentehaven langszij. Blijkt dit weekend het Voorne-Putten festival in Hellevoetsluis plaats te vinden. (Hellevoetsluis ligt op het Voornse deel van het dubbeleiland.) Overal spelen blaasorkesten. En het grootzeil is nog niet opgeruimd of één van deze clubs speelt bij ons op de kade!

Terwijl overal muziek op klinkt, en de bands soms als in Fanfare door elkaar heen spelen lopen wij een rondje door deze oude vesting- en marinestad. Mooie ruime havens en duidelijke vestingwerken.

Waar Piet Heijn de zilvervloot aan land bracht is in de Tweede Wereldoorlog ook nog het één en ander in stelling gebracht om de Atlantikwall te versterken. Wel een beetje ten koste van het oude karakter van de stad. Maar dat maakt wel ruimte om mooi wandelen.

Aan het eind van de wandeling kan ik het niet nalaten een foto te nemen van Lichtschip 12 die zo’n 35 mijl uit de kust bij de zandbank Noord-Hinder lag. Lichtschepen worden niet meer gebruikt Op zee bij de Noord-Hinder ligt daar nu een lichtboei.

Gegeten bij Grieks restaurant Limani is het verder vooral reisplannen maken voor de komende week. Er wordt Noordwestenwind verwacht – dat is niet ideaal voor terugkeer naar Amsterdam!

Op de plaats – rust! (Willemstad, 1 juli 2022)

Ook hier klinkt ’s ochtends carillonspel. En als we door de deur naar buiten kijken is het uitzicht fraai. Ee mooie plek om eens een dag door te brengen.

Tijd voor een wasdag. Dus we nemen een lekkere warme douche en stoppen de vuile kleren in de wasmachine en droger..Dan ook nog even tijd om wat aan de boot te poetsen en stof te zuigen. Maar als de schone was gevouwen in de kast ligt is het tijd om Willemstad te gaan verkennen. Allereerst op zoek naar een plek voor koffie met appelgebak.

Willemstad, door zijn zoon Maurits genoemd naar De Zwijger, was al in de tachtigjarige oorlog een vestingstad. Net gelegen in Brabant toch vooral bedoeld voor de bescherming van Holland. En de vestingwerken zijn goed bewaard gebleven. Wij lopen na de koffie een rondje om de stad.

En daarna, in omgekeerde richting, in de stad een rondje op de wallen. Bij het Mauritshuis, Prins Maurits heeft flink bijgedragen aan de opbouw van de vesting, loopt net een bruiloft op het einde.

Aan het einde van de wandeling hebben we ook nog mooi zicht op het Hollands Diep en Moerdijk.

Dan is het tijd voor boodschappen en aanverwante klussen. Daaronder ook water vullen. Daarvoor kun je hier een bijzondere waterhaspel bij de havenmeester lenen.

Dan nog even verkleden en de oud-collega’s, Peter en Jantine, ontvangen die we de boot laten zien en waar we daarna mee gaan eten in het ‘Wapen van Willemstad’. Veel bijgepraat over kinderen, werk, vakantieplannen en andere belangwekkende zaken.

Op de terugweg naar de boot steekt een egeltje voor ons over en verdwijnt onder een heg. Willemstad was het bezoek meer dan waard!