Auteur archieven: Joost

Over Joost

Beetje afhankelijk van de vakantie, de chauffeur of schipper. In het bezit van gitaar, spiegelreflex camera, laptop en vaarbewijs. En de persoon die er voor mag zorgen dat blog.koedijk.net functioneert.

Poets- en klusdag (Terschelling, 19 april 2022)

Geplaatst op door

Een dagje Terschelling is altijd leuk. Dus we willen wel een dagje blijven – gelijk de gelegenheid om nog de boodschappen aan te vullen en nog een paar klusjes te doen. Op tijd uit bed dus en eerst fietsen huren (bij Jonker) en boodschappen doen. De chocolade dit keer niet vergeten!

Terug op de boot aan de klusjes begonnen. De drinkwaterinstallatie heeft nog wat water verloren dus Ellen ging dat opdweilen. Ondertussen ging ik ons teakdek met zoutwater behandelen; dat is goed tegen de groene aanslag. ‘Behandelen’ is overigens in dit geval niet meer dan vele malen de puts vullen en over het dek uit leeggooien. Meer voeten in de aarde heeft het schoonmaken van het witte randje naast het teakdek. Daarbij blijft altijd veel vuil achter en dat kan met borstel en ‘alle dingen doekje’ worden schoongemaakt. Een inspannende klus!

Een ander puntje van ergernis is de rubberrandjes rond onze ramen. Ellen is op onderzoek uit geweest en heeft wat van de techniek van deze raamrubbers geleerd. Maar eerst moeten de rubbers eruit en, net als het dekhuis worden schoongemaakt.

Schoongemaakt kunnen de rubbers dan weer worden teruggeplaatst. Een precies werkje, waar je overigens wel wat handiger in wordt, en het stukje dat overblijft kan er dan gewoon worden afgeknipt.

Het resultaat mag er zijn. We gaan even kijken hoelang deze oude rubbers het houden. Ellen heeft ook al uitgezocht welke nieuwe rubbers er zo nodig moeten komen!

De tijd vliegt als je plezier hebt en dus beginnen we, al enigszins vermoeid, pas om half vier aan het toeristische deel van de dag. Ondanks de sterke Oostenwind toch maar een stukje langs het wad. Poe, dat valt niet mee. Bij Hee (en camping De Kooi) zoeken we wat meer luwte op. Maar draaien we pas net voor Midsland richting West aan Zee en krijgen we de wind weer wat meer in de rug. Bij een natte duinvallei stappen we even af voor een paar foto’s.

We rijden verder en via de ‘Longway’ rijden we net voor vijven West-Terschelling weer in voor een paar laatste boodschappen (waaronder een windjack). Terug op de jachthaven is het tijd om ons zelf te poetsen onder de douche. Omdat ons favoriete strandpaviljoen in West aan Zee op derde Paasdag is gesloten gaan we eten in een voor ons nieuw eetcafé: Storm (aan de Torenweg in West-Terschelling). Prima eten, én ze hebben Halmblond van de Terschellinger bierbrouwerij Schoemrakker van de tap! Ellen houdt het, in dit Schoemrakker proeflokaal, bij een vertrouwde Leffe!

Alarm – alles werkt! (Monnickendam – Makkum, 17 april 2002)

Geplaatst op door

Om half acht ging de wekker want we wilden op tijd vertrekken om een flink eind te kunnen varen. Het mooiste zou zijn als we Makkum haalden want dan kunnen we maandag mooi het Wad op. Maar dat is toch zeker 40 mijl ver en eerder bleek Makkum vanuit Enkhuizen al te ver. Maar met een verwachte Oostenwind kracht 3 moet dat toch kunnen lukken. Om kwart voor negen voeren we dan ook met mooi weer onze box uit. En al snel hadden we Monnickendam achter ons.

Om het Hemmeland heen hebben we op het Monnickerdammergat wind tegen richting Marken. Het Monnickerdammergat is ondiep dus we moet de vaargeul volgen. In de vaargeul kunnen we wel de zeilen hijsen. Spannend! De zeilen (en het lopend want) hebben we helemaal zelf opnieuw geïnstalleerd en de vraag is toch of we alles goed gedaan hebben. Maar jawel, probleemloos gaat het grootzeil omhoog en ontrolt de fok zich. En dan bakboord uit verder de Gouwzee op. Zeilend!

Ook spannend is of alle apparatuur, geheel vernieuwd, wel zou werken. Nu hadden we al wat getest maar nu zouden we pas goed de diepte-, snelheid- en windmeter beproeven. En bovenal de stuurautomaat. Toen de Gouwzee was verlaten en met 30 graden koerszetten naar de sluis bij Enkhuizen drukten we op de knop. Jawel, zonder handen vervolgden we onze koers van 30 graden!

Nu is er ook een nieuwe marifoon en een AIS installatie. Netjes roepen we de Centrale Meldpost IJsselmeer op voor een radiotest. En jawel, we blijken luid en duidelijk door te komen (en de ATIS was zichtbaar). Ook de AIS doet het prima. Op ons beeldscherm zien we allerlei schepen (met naam) en kunnen we goed inschatten of ze gevaarlijk in de buurt komen. Mooi zo!

Minder is dat er wel bij vier verschillende apparaten alarmen af gaan als volgens de AIS signalen en slimme berekeningen ze te dichtbij komen. Alarmen bedoeld voor op zee – zodat je even koffie kunt gaan zetten. Maar in een druk vaargebied gaat het alarm bijna constant af. Snel proberen om de alarmen af te zetten voordat we de sluis in gaan. Dat lukt niet; ondanks al het alarm gepiep varen we zonder problemen de sluis in.

Net uit het Krabbengat gaan de zeilen weer omhoog. In de drukte daar is het fijn dat we daarna de alarmen eindelijk uit krijgen. Geen zorgen overigens, in een rustig vaarwater doen we vast weer een alarm aan – maar dan wel op slechts 1 apparaat: 1 waarschuwing is echt voldoende!

En dan kan het in het zonnetje vrolijk verder naar het Noorden. Enige tijd zakt de snelheid tot 2 knopen maar daarna is het weer als er voor 4 tot 5 knopen (over de grond). Even tikken we zelfs de 6,9 knopen aan. (De gemiddelde snelheid blijk achteraf 4 knopen te zijn geweest.) En ja met een stuurautomaat kun je ook even iets anders doen. Tijd dus voor een cover “Concert at Sea” met hits van (onder meer) Beatles, Cohen, Coldplay, CSN&Y, Dylan. De Groot en Metallica. De hele bemanning zingt mee!

En zo komen we aan bij de vaargeul naar Makkum en strijken de zeilen. Precies 10 uur en 15 minuten leggen we aan in de vertrouwde gemeente haven. Ellen belt snel restaurant De Prins waar we om half acht nog terecht kunnen. Snel wat kleren uit (het is wat warmer op land) en een hapje eten. Bij de wandeling na de maaltijd blijkt wel dat we hebben gegeten in De Zwaan.

Terug op de boot lekker de verwarming aan, een kopje thee zetten en de kerkdienst van vanochtend terugkijken. En de kaarten voor morgen downloaden.

Tot slot nog even op de AIS – ja naar onze verwachting zijn we ook te zien op de plotters van andere (goed uitgeruste) boten. Sterker zelfs op Internet kun je ons volgen. Op https://www.vesselfinder.com/nl/?mmsi=244045665 kun je zien waar we zijn (als we in de buurt zijn van een “ontvanger”). Hieronder een schermprintje van vanavond!

Poetsen (26 en 27 maart 2022)

Geplaatst op door

Grootste nieuws van de week – er is een datum dat de Aquamarijn weer terug het water in gaat. De afspraak staat op donderdag 7 april – mooi anderhalve week voordat we op Paasvakantie gaan. Wel moet er nog één en ander gebeuren. Waar alles rond motor en elektriciteit is gedaan is navigatie elektronica nog niet klaar. In de boot zijn wel de nieuwe marifoon, klokken (afleesapparatuur) en plotter geplaatst. Maar zeker in en aan de mast moeten er nog het nodige geinstalleerd (waaronder radardetector, nieuwe radar, driekleurentoplicht en marifoonantenne).

Als voorbereiding op het nieuwe seizoen moet de boot aan de buitenkant ook grondig schoongemaakt worden. En dus vetrokken we zaterdagochtend naar de haven om daar eens goed aan te beginnen. Het weer was zeer aangenaam en dat helpt! Ellen ging het teakdek insmeren in de hoop dat de groene uitslag verdwijnt. Ik ging met een emmer water en een zachte bezem de romp boven de waterlijn zand (en andere ongerechtingheden) vrij maken. Zeker onder de spuigaten hadden zich aanzienlijke hoeveelheden zand, zeker ten dele uit de Sahare verzameld. Hierna de romp boenen met water en speciale bootzeep; hierna weer afspoelen met water.

Ondertussen ook lunchtijd. Gezeten in de kuip en in het zonnetje aten we onze welverdiende boterhammen, weggespoeld met een blikje fris, op!

Na de lunch Ellen op zoek naar een stroompunt – ze wilde namelijk even stofzuigen. Met het werk en kabels trekken was er het nodige aan rommel op te zuigen. Nu was het op deze mooie dag druk op de haven – vrijwel iedereen bezig het eigen scheepje weer een beter en schoner aanzien te geven. Vaste stroompunten nu dus even bezet. Maar in overleg met de buurman, die met 4 snoeren stroom voor zijn poetsapparaat had geregeld, kon er gestofzuigd worden.

Na het stofzuigen kon de fohn worden aangesloten. Er was immers nog een belangrijke klus: de thuishaven goed op de boot zetten. Daarvoor moest eerst de naam van de vorige thuishaven, “Stavoren”, worden verwijderd. En dat gaat het makkelijkst als de letters een beetje worden verwarmd. Kijk maar, de ‘S’ is er al af!

Hierna samen begonnen de romp in de was te zetten. Dat viel eigenlijk met zijn tweeen best mee. Hierna natuurlijk uitwrijven en oppoetsen. Gelukkig hadden we twee ladders bij ons zodat we ook dit met ons tweeen konden doen: Ellen beneden en ik boven. Dit was wel een zwaar werkje en dan ben je blij dat de Aquamarijn niet nog groter is. Maar het is ook een werkje waarvan je resultaat ziet én goed in de gaten kunt houden waar je wel en nog niet met de poetsdoek bent geweest.

Na vijfen gingen we moe maar voldaan naar huis. Wel met de gedachte dat het de volgende dag na kerktijd nog even moest worden afgemaakt.

Want inderdaad, de oude thuishaven was er af maar een nieuwe moest geplaatst. Een zorgvuldig werkje waarbij we niet werden geholpen door het steeds scheef afscheurende oude schilderstape. Maar met geduld en preciezie kwamen de letters op hun plek en te voorschijn. Ook de kleur past bijna perfect bij de bootnaam!

Uiteraard moest hierna ook de spiegel – om de letters heen – nog in de was worden gezet. Na het aanbrengen van de was moest het poetsen nog even wachten. Mooi even tijd voor de beloning, in het zonnetje en uit de wind, voor al dit harde werk.

En na de beloning nog even poetsen. Wel even doorzetten maar dan doet de spiegel zijn naam ook eer aan!

Eruit (2 november 2021)

Geplaatst op door

Vandaag het allerlaatste tochtje van het kalenderjaar. En niet ver – een rondje om binnen de haven naar de kraan. Omdat Ellen niet kon had ik toch een opstapper meegevraagd die bij het aanleggen even een lijntje om een paaltje kan gooien.

Dat deed hij overigens prima. Waarna de opstapper weer vertrok naar zijn thuiswerkplek en ik de eerste werkman kon ontvangen die vast de stagen wat losser zette.En gelijk de oude kabels door de zwanenhals getrokken zodat die ook vrij kwamen. Ook hier trouwens een touwtje door de zwanenhals meegetrokken zodat later de kabels ook weer terug door heet gat de boot in kunnen.

Want dat moet er natuurlijk vooral gebeuren – de mast eraf en de boot eruit zodat er een nieuwe marifoon (en andere) kabels en nieuwe verstaging kan worden aangelegd. Daarvoor eerst maar eens de boot in het “hijsgat leggen”. Mooi voor Monnickendam!

En dan nu maar een fotorapportage van wat er verder gebeurde. Eerst moet er iets aan de mast worden gemaakt, ongeveer in het midden, waaraan die  lange spriet kan worden opgetild. Daarvoor wordt eerst een collega omhoog gehesen.

Nadat ook een lijn onder op de mast is vastgemaakt wordt de mast een beetje opgehesen en nadat alles los is gemaakt wordt de onderkant naar de kant getild.

Doordat de kraan kan rijden gaat dan het hele gevaarte richting een inmiddels klaar gezet karretje. Niet veel later ligt de mast horizontaal en kan deze later richting de werkplaats worden gereden.

Ondertussen ligt de Aquamarijn zonder mast te wachten op wat komen gaat.

De kraan wordt teruggereden, twee brede banden worden onder het schip doorgehaald. En voorzichtig gaat het dan omhoog waarbij er nog lang water uit de zwaardkast stroomt.

De kraan rijdt weer van het water af.

Ondertussen loopt de monteur langs die het motoronderhoud heeft gedaan. “Zit goed in de verf” merkt hij op. Nadat mij duidelijk wordt dat hij de monteur is merkt hij ook op dat hij een hele liefdesbrief over de boot bij zijn baas heeft ingeleverd. Het kan verkeren!

En dan is het tijd om het verzamelde vuil van het onderwaterschip af te spuiten. Dat is een werkje waarbij goed het resultaat is te zien.

De boot wordt op een bok gezet. Hierbij worden wat extra houten balken ingezet om de boot op te laten rusten. Daarna wordt de bok met een trekker en soort hefkarretje opgetild en wordt de schone Aquamarijn richting zijn winterplek gereden.

Inmiddels is Ellen er ook om me op te halen. We lopen nog even langs het bedrijf dat de motoronderhoud doet en maken een afspraak voor het winterklaar maken.

Daarna kunnen we op huis aan. Zaterdag nog maar weer even terug om de kuiptent of het winterzeil te plaatsen.

Aan de Oostenwind (9 oktober 2021)

Geplaatst op door

Deze morgen op tijd uit bed. Allereerst om de prima douches uit te proberen. Maar ook om Astrid en Hendrik-Jan te ontvangen die, niet gehinderd door enige mist, al vroeg op de steiger stonden. Zij waren kennelijk ook nog niet zo wakker want, komende uit de douche en gekleed in een blauw shirt, zagen ze me eerst aan voor de havenmeester.

Astrid stapt voor de komende twee dagen op. Hendrik-Jan gaat zijn weegs. Na de gezamenlijke koffie met lekkers Hendrik-Jan nog geïnstrueerd waar hij goed vanaf de dijk een foto van ons kon maken. Gewoon wel even omlopen via de sluis. Hij was nog niet van boord of de trossen gingen los. Soepeltjes verlieten we de box en voeren de Vecht monding uit. Zo snel kon Hendrik-Jan daar niet zijn – dus snel maar een appje gestuurd dat wij al verder waren.

Want buiten bleek een lekker Oostenwindje te staan. En nadat de zeilen waren gehesen maakten we lekker vaart. Met Astrid aan het roer gingen we gelijk al zes knopen.

Dat bleek wel een wat positieve uitschieter. De wind zakte iets in en de snelheid dan ook naar iets tussen de 3 en 4 knopen. Doel waren de Marker Wadden die rechtstreeks zo’n 20 mijl verderop liggen. We hebben de tijd en genoeg te eten dus ook met deze snelheid komen we er wel!

De aandewindse koers is vandaag wel fris. Maar daar kleden we ons ook op. Ook jammer dat het wat heiig is – goede scherpe beelden van de skyline van Uitdam, Marken, Volendam, Almere en Lelystad zijn dan ook niet te maken. Laat ik nou net gisteren in mijn weer studeerboek gelezen hebben dat dit betekent dat we stabiel weer hebben. Een praktijkvoorbeeld doet een boek altijd beter spreken!

We vorderen gestaag, in veelal een zonnetje, terwijl we ons tegoed doen aan het lekkers dat Astrid gisteren bij de Rotterdamse banketbakkersschool heeft gehaald. Maar hopen dat de leerlingen niet alleen de Rotterdamse regio gaan bedienen.

Omdat we niet in één slag de haveningang van de Markerwadden bereiken gaan we een 3-tal keer overstag. Omdat de wind verder afneemt varen we de laatste mijlen op de motor. Probleemloos leggen we aan in een box en worden we verwelkomd door de havenmeester. Terwijl ik de boot nog wat opruim wandelen de zussen wat over het eiland waarbij Ellen nog wel wat foto’s neemt.

Daarna natuurlijk weer koken en lekker eten. Nu zitten we natuurlijk wel binnen; buiten is het fris. Het is gezellig en het eten smaakt ons goed.

Nog wel even afwachten hoe we de nacht zonder dat we aan de stroom liggen doorkomen. Houdt de accu van boot (voor verwarming) en laptop (voor foto’s) het?