In de loop van de middag hadden we nog een zeiljacht langszij gekregen. Wij waren wandelen in de stad en ook daarna de bemanning niet gesproken. Wij wilden echter rond 8 uur vertrekken; aan het einde van de dag werd harde wind voorspeld. Nu maar hopen dat we een beetje op tijd contact konden krijgen. Gelukkig kwam buurvrouw om half acht terug uit het toiletgebouw: uiteraard wilden ze ons om 8 uur wel de gelegenheid geven om te vertrekken!

Nu was er verder niet al te veel activiteit op de buurboot. Dus rustig aan troffen we de laatste voorbereidingen. Hieronder viel ons in een regenpak hijsen; het zou tot 3 uur ’s middags regenen. En zo moesten wij ons opeens haasten toen klokslag 8 uur onze buren tevoorschijn kwamen en losgooiden. Niet veel later volgden wij probleemloos – onze reddingvesten deden we in het Krabbersgat wel aan. Op het IJsselmeer snel de zeilen omhoog en de motor uit. Met ruime wind naar het Noorden richting Makkum.

Met uitzondering van de regen was het aangenaam rustig weer. Windkrachtje 3, nauwelijks golfslag dat is best rustig varen. Beetje fris was het natuurlijk ook wel maar daar zijn we op gekleed. Verder verzorgen we de inwendige mens goed onder meer met de specialiteit van de bakker op de zaterdag markt in Monnickendam.

Nu werd het zo waar al voor 12en droog. Dat kwam echter samen met minder wind. Het schoot dus niet echt op. Maar omdat het zicht inmiddels wel weer redelijk was (voor het oog – niet voor de fotocamera) konden we ons vergapen aan de “skylines” van Stavoren, Medemblik, Hindeloopen en Workum.

Net toen we goed de hallen bij de scheepswerf (voor grote plezierjachten) bij Makkum goed konden zien werd het zicht fors minder en begon het weer te regenen. Maar omdat we inmiddels bij het windpark voor Makkum waren hadden we aan de draaiende wieken ook externe verificatie dat het harder waaide. En op een zeilboot betekent dat ook dat je harder kunt.

Bij de vaargeul naar Makkum ruimde we de zeilen weer op en legden we het laatste stukje af op de motor. We kennen het hier inmiddels goed dus we varen zo naar onze favoriete plek toe. Ruim keuze in plaatsen overigens – er zijn vandaag vrijwel geen passanten (later komt er nog een boot bij). We liggen goed als we de Onverwacht aan horen komen. Op dek een blaasband met lekker vrolijke muziek. Daar blijf je wel even naar kijken en luisteren!

Een plek om te douchen, nog wat werk af te maken, aalscholvers te kijken en na de borrel even langs de dijk te lopen voor de zonsondergang.

Daarna eten in de gezellig kombuis. De afwas is daarna wel een dingetje. Dat daarbij ook nog het water opraakt zorgt voor een vrolijke onderbreking. Niets leuker dan water vullen bij deklichten en een lantaarnpaal.

En zo liggen we weer fijn bij de grens tussen IJsselmeer en Waddenzee. Wel even naar het weerbericht kijken om te zien of we morgen verder kunnen.

Wij gaan graag vrijdagavond al naar de boot. Maar door drukke werkzaamheden en een verre en drukke autoreis (voor werk) uit Limburg deze vrijdag maar even thuis uitgerust. Maar wel een wekker gezet om op tijd naar de Aquamarijn te gaan. Immers om 10 uur konden we Dick en Juliette op de steiger verwachten om lekker twee dagen mee te varen.

Ellen had, ook omdat we gasten gingen ontvangen een nieuw opstapje gekocht; paar weken terug was ik iets te wild afgestapt waardoor een poot in tweeën was gescheurd. Dat opstapje moest natuurlijk op tijd geplaatst worden. Nadat dat was gebeurt en de spullen aan boord waren ging Ellen naar de markt voor lekker vers brood en ging ik de boot vaarklaar maken.

Klokslag 10 uur kwamen Dick en Juliette aan. Ze waren een beetje bang het koud te krijgen en hadden ook spullen genoeg bij zich. Maar dat kon allemaal mee waarna snel de trossen los gingen. Ondanks wat tegenslag bij het loskomen van de lijnen voeren we soepeltjes de box en daarna de haven uit. Hierna gingen snel de zeilen omhoog.

Lekker weer met niet teveel wind uit Zuidwestelijke richting. Tijd voor koffie! Met deze rustige omstandigheden kan dat prima al varend gezet worden. Het weer bleek meer zeilers in dit eerste herfstweekend naar de Gouwzee getrokken te hebben. Niet vaak troffen we voor Volendam zoveel bootjes aan. Maar daarna kozen velen toch een eigen koers – wij op weg naar de Markerwadden!

Snelheid was met deze windkracht natuurlijk niet hoog. Was ook een beetje heiig zodat er weinig te zien was. Geen Paard van Marken, skyline van Almere of de televisietoren van Lelystad. Voor de gasten wel bijzonder en voor het eerst: zeilen op een koers zonder te zien waar je heen gaat. Maar verder scheen het zonnetje en had Dick bananenbrood meegebracht. Meer dan genoeg om van te genieten!

Op een mooi tijdstip kwamen we aan op het hoofdeiland van de Markerwadden. Er was nog een enkele box leeg waar we snel aanlegden. Na de administratieve havenhandelingen en het versterken van de inwendige mens was het tijd voor de lange wandeling rond dit mooi aangelegde eiland.

Eerste stop natuurlijk het vogelhuis waar de sportieven direct naar boven klimmen. Foto’s nemen is mooi met het zonlicht aan het einde van de middag. Dat wordt dan ook gedaan.

Daarna lopen we rustig de 7.5 kilometer verder. Zien nog wat mooie ankerplekken waar bij zuidwesten wind aan de lijzijde van de Markerwadden in de luwte kan worden geankerd. En nog een paar vogels waaronder, besluiten we, een witte reiger!

Terug op de boot drinken we in de kuip een borrel met hapjes waarna een nasi maaltijd op tafel verschijnt. Dat smaakt allemaal goed na een dag buiten! Als het wat donkerder wordt gaan we in de kajuit nog even spelletjes spelen. We bouwen treinlijnen in “Ticket to ride” en leggen mozaïeken in “Azul”. In beide spellen eindig ik op de tweede plaats.

Na een voor de meesten goede nachtrust bleek het fris bij het ontbijt in de kuip. Daar kan je je echter op kleden en het drukte de pret dan ook niet. Na de afwas verlieten we de haven en hesen buitengaats weer snel de zeilen. Wind bleek iets minder Zuid-Oostelijk dan gewenst. Dit leidde tot een aan-de-windse koers en dan maar zien hoe goed we uit zouden komen. Maar ook verder prima omstandigheden om Juliette en Dick eens rustig aan het roer te laten en, meestal in het zonnetje, te ervaren hoe de Aquamarijn zeilt.

De wind bracht ons ter hoogte van Edam zodat we nog een paar slagen kruisten om op de Gouwzee te komen. Voor Volendam maar de zeilen gestreken en op de motor verder. Met zulke ervaren roergangers aan boord even tijd om, nadat de zeilen waren opgevouwen, eens vanuit een ander perspectief de omgeving te bekijken.

Mooi voor vijven lag de Aquamarijn weer op zijn vaste plek na weer een weekend lekker zeilen!

Er werd mooi weer verwacht voor het weekend en we hadden geen verplichtingen. Dus trokken we vrijdagmiddag, na een week hard werken, met gast Mirjam snel naar de Aquamarijn. Tassen naar binnen, kuiptent opgeruimd, zeilen uit de hoezen, schoten aangehaakt en varen maar. Probleemloos voeren we achteruit de box en daarna vooruit de haven uit naar de Gouwzee. Al snel konden we de zeilen hijsen. En voeren we fijn in de avondzon.

Doel van vanavond waren de Marker Wadden. Dit keer niet in de haven maar voor het strand voor anker. De wind zou ’s nachts draaien naar het Oosten – dus dan is het daar heel beschut. Afhankelijk van de wind is dat toch wel drie tot vijf uur varen. Eerst dus maar eens al varend avondeten. Kok Ellen bereidde pasta met een verse saus.

Nu waaide het niet erg hard met als gevolg dat Ellen rustig kon koken maar ook dat de snelheid laag lag. Maar met snelheden tussen de tweeënhalve en drieënhalve knoop kom je er ook. En je komt nog eens wat tegen. Bijvoorbeeld een Duits toeristisch passagiersschip waar met dit mooie weer vrijwel niemand op dek was. We zagen wat beweging in de zaal – wellicht nu etenstijd?

En er zijn ook altijd mensen die op vrijdagavond moeten werken. Konden wij mooi net achterlangs varen – ook omdat Ellen klaagde dat op de foto deze schepen altijd nog zo klein overkomen.

Midden augustus wordt het toch vroeger donker. Met onze navigatieverlichting aan zeilen wij rustig verder. Op het water is het verder stil. Alleen verderop nog een feestboot met over water dreunende muziek. Verder met een bijna volle maan toch echt een mooi plaatje.

En dan zijn we bij de Marker Wadden aangekomen. We strijken de zeilen en zetten de motor aan. Uiteraard ontsteken we ook het stoomlicht én de deklampen om het werk bij het anker bij te lichten. Blijkt dat hier meer zeilboten voor anker liggen. We zoeken een plek met genoeg afstand tot andere boten en gooien het anker uit. We liggen snel vast met wel 20 meter ketting uit. Als ook de ankerbol hangt (zodat ook morgenochtend als het licht wordt duidelijk is dat we voor anker liggen) gaan de navigatielichten uit en ontsteken we het toplicht. Tijd voor een drankje en dan naar bed!

De volgende ochtend zijn als wij ons bed uitkomen de eerste boten al aan het vertrekken. Een enkeling bij ons aan boord wil de dag beginnen met een frisse duik. Bedenk daarbij dat door regen en matig weer de temperatuur van het IJsselmeer is afgenomen tot 18 graden. Brr.

Ankerop en zeilen hijsen – we gaan verder richting Enkhuizen. Zeker in het begin staat er bijna geen wind maar we komen toch vooruit. Kleine bijkomstigheid is dat we in een zwerm beestjes zijn beland. Die doen wel niet veel, behalve kriebelen, maar ook omdat er wel een enkele mug tussenzit is het toch niet fijn. Niet alle passagiers denken er overigens zo over. De bootspinnen hebben de dag van hun leven!

De wind trekt ietsje aan en zo kunnen we toch net na de lunch de zeilen laten zakken voor het naviduct. Na die probleemloos te zijn gepasseerd varen we het laatste stukje naar de buitenhaven. We kunnen niet meer aan de kant maar wel langszij bij een Duits stel dat hun boot de thuishaven Lelystad heeft gegeven. Zij pakken de lijntjes aan en wij liggen in no-time perfect. Na het opruimen van de boot is er tijd voor een borrel met elk kwartier carillonspel vanuit de Dromedaris en (wat verder weg) de Zuidertoren (en een telefoongesprek met mijn zus).

Deze avond gaan we eten bij restaurant Markerwaard (door de dames uitgekozen in verband met de aanwezigheid van Texels Skuumkoppe). Als enige kiezen we voor een tafel binnen – er is immers aan het einde van de avond regen voorspeld. Daar treffen wel allemaal houten modelboten aan. Mooi hoor. Als nagerecht hebben ze een coupe Opa & Oma – ijs, slagroom, advocaat en boerenjongens. Ik kon dat niet laten staan – de dames namen toch een liever een kopje koffie en thee. Toch maar toetjes foto’s!

Terug op de boot is het nog steeds lekker en droog. Voor het slapen gaan worden nog even de kaarsjes ontstoken. ’s Nachts regent het wel en hard.

De volgende ochtend is het weer droog en zijn vrijwel alle beestjes, en resten van  beestjes, verdwenen. Omdat einde van de middag onweer werd verwacht en de buren rond een uur of tien wilden vertrekken zijn we net na tienen weer los. Volle kracht op het naviduct af omdat het licht op groen staat.

Na het naviduct hijsen we de zeilen. Op een (niet heel scherpe) aan-de-windse koers varen we met een kompaskoers van 210 graden richting Gouwzee. Vandaag een wat steviger wind uit het Westen. Maar ook horen we opeens van de centrale meldpost IJsselmeer (in het uurbericht) windwaarschuwingen voor Noord-Oost kracht zes. Dat weer blijkt (en blijft) achter ons te liggen (en in Friesland wateroverlast te veroorzaken). Wij varen droog en grotendeels in het zonnetje – maar achter ons zien we de donkere wolken boven Enkhuizen samenpakken.

Op de Gouwzee varen we halve wind het laatste stukje. Vrolijk zwaait de schipper van de Volendam (boot voor passagiersvervoer tussen Volendam en Marken) als we passeren. Bij de scheidingston van de vaargeul naar Marken en Monnickendam draaien we punt tegen de wind in en laten we de zeilen zakken. Het hele weekend bijna alles gezeild.

Terug in de haven duurt het opruimen net iets te lang. Als we naar de auto lopen vallen de eerste spetters regen!

Na een wandeling rond de haven nog een drankje in de kuip. Het is wat onrustig in de haven waar de aangemonsterde gasten voor een zeilweekje op een klipper een feestje bouwen. Maar voordat wij onze kooi induiken is het rustig. En zo slapen wij weer een goede nacht. En worden we lekker wakker voor nog een korte broekendag.

Na ontbijt in de kuip en de boot zeilkaar maken varen we af naar onze thuishaven in Monnickendam. We komen langs een interessant kunstwerk dat op de Markerstrekdam (vanuit de Houtribsluis) staat. Het heet ‘Exposure’ maar wordt ook ‘de Hurkende man’ genoemd. Wij kunnen het niet laten een foto van dit stalen landschapssculptuur te maken.

Buiten hijsen we de zeilen. Veel wind staat er niet. We dobberen een hele tijd maar opschieten doet het niet. Op deze manier komen we nergens, en dat terwijl er thuis voor ons gekookt gaat worden. Dus we besluiten de laatste 15 mijl naar de Gouwzee maar te motoren. Nu de wind op is is het maar goed dat ook onze vakantie tot een eind komt. En al motorend maken wij tenminste nog enige golfslag.

In de thuishaven pakken we in, ruimen wat op en maken wat schoon. Heel fijn, we hoeven dit keer niets. Niet op tijd inleveren, niet schoongemaakt, niet de koelkast leeg, niet … We zijn zelf de volgende gasten en kunnen ook op een later moment deze week terug. Om wat beter op te kunnen ruimen brengen we de spullen vast naar de auto.

Een uurtje of wat later gaat het helaas ook nog wat regenen. Maar nadat de zeilen zijn ingepakt en de kuiptent weer is opgezet lopen wij naar de auto. Thuis wachten de kinderen en staat het eten voor ons klaar. De Aquamarijn zien we vast snel weer!

De temperaturen zijn zo langzamerhand best aangenaam. Vannacht met deurluik open geslapen – uiteraard wel met een hor ervoor. En ’s ochtends konden we weer met korte broek in het zonnetje ontbijten. Het was een rustig aan ochtend – we hadden een korte tocht gepland (er werd ook nauwelijks wind verwacht). Maar wel wilden we twee dingen vandaag voor het eerst doen 1) (met een zeilboot) op het Ketelmeer varen en 2) zwemmen vanaf de Aquamarijn. Dat laatste vooral ook om onze zwemtrap eens goed uit te proberen.

Maar eenmaal op pad zetten we op de motor rechtstreeks koers naar de Ketelbrug. Deze brug, waarover de A6 loopt, tussen Flevoland en de Noord-Oostpolder, gaat maar twee keer per uur op vaste tijden open. Beetje plannen dus dat je niet te lang hoeft te wachten. Ondertussen even omkijken naar Urk en de daarachter gelegen windmolens in de zon. Ik vind dat een mooi plaatje.

Vijf minuten voor openingstijd bij de bug aangekomen en ons netjes even per marifoon gemeld. Om de openingstijd (en sluitingstijd voor ander verkeer) zo kort mogelijk te houden gaf de brugwachter ons expliciet instructie om niet te wachten op het groene licht maar door de brug te varen zodra het kon. Zo gezegd, zo gedaan. Alleen jammer dat toen wij door de brug waren de “tegenligger” op enige afstand was blijven wachten.

Hierna koers gezet naar het IJsseloog. Een kunstmatig eiland midden in het Ketelmeer waar binnen verontreinigd slib wordt opgeslagen. Verder is er allemaal natuur ontwikkeld en kan je er buiten goed ankeren (waar het vuile slib dus weg is). We varen er een rondje door heen en zien al veel vogels.

Daarna gaan we, met wat moeite omdat de ankerketting een beetje vastzat in de ankerbak, aan de Oostkant voor anker. Er liggen al een paar bootjes maar het is toch lekker rustig; een paar honderd meter van de best drukke vaargeul naar Kampen.

Na brood met gebakken ei heeft Ellen als eerste haar badpak aan. Het zwemtrappetje afdalen gaat haar prima af. En al snel zwemt ze een rondje rond de boot.

Ik blijf niet achter – je moet toch alles tenminste één keer gedaan hebben. En na  doorgekomen te zijn zwem ik ook ik in het water. Volgens de centrale meldpost IJsselmeer is het water iets meer dan 19 graden Celsius warm; misschien is het hier – een meter of drie diep – ietsje warmer. Na uitgezwommen te zijn beproef ook ik de zwemtrap. Hij voldoet, met drie treden onder water, uitstekend! Ellen sprak zelfs van een zwemtrap voor senioren.

Verder doen we lekker rustig aan. Ellen leest wat. Ik doe een puzzeltje.

En na het avondeten, de restanten van gister, speel ik wat gitaar.

Ellen leest onverstoorbaar verder.

En schiet plaatjes van de zonsondergang.