Vroeg opstaan vandaag. Want als je naar een eiland wil dan vertrek je bij voorkeur bij hoog water – en dat was vandaag om 10uur bij Kornwerderzand. En daarvoor wilden we nog ontbijten, boodschappen en boot klaar maken.

Ellen slaapt tegenwoordig gewoon door wekkers heen. Maar door daarna een lekker muziekje en thee te zetten komt toch redelijk snel er beweging in. Niet zo fijn was dat de windverwachting wat was toegenomen; we konden op de tocht kracht 5 met vlagen 7 verwachten. Beslissing over wat te doen stelden we maar even uit tot na de boodschappen. Omdat we toch boten zagen vertrekken en we onderweg stroom en wind voornamelijk mee hadden besloten we te vertrekken.

En zo voeren we, ondanks straffe zijwind, om 9 uur keurig uit onze box en zetten naar volle kracht vooruit naar de Lorentz sluizen. We konden meteen de sluis in varen en legden achteraan aan. Om onduidelijke reden ging de sluis niet meteen draaien en moesten we een minuutje of 10 wachten waarna zonder extra boten wij naar het zee-peil werden gebracht.

We wilden via het Zuidoostrak en Inschot naar Terschelling. Daarom na de brug eerst bakboord uit het Boontjes op. Even op de motor tegen de wind naar de Zuid-kardinaal van het Verversgat. Gelijk worden al onze goede voornemens op de proef gesteld. Regen en de bij de bui horende harde wind. Bij de Zuid-kardinaal gaat de fok uit en vallen we af. We gaan best schuin en door de regen kunnen we nauwelijks twee tonnen vooruit kijken. Toch vinden we het Zuid-Oostrak. Gelijk merken we dat we tussen de platen doorvaren want de golfslag is toch minder. En het houdt op met regenen en de wind zakt ietsje af naar een goede 4.

Tussen de platen door betekent ook dat je over een wantij – een ondiepte – moet. Met platbodems en de Noordkaper deden we dat al maar zelfs als we het zwaard intrekken steken we circa 1,05 diep; toch al gauw 30 tot 40 cm dieper. Volgens de berekeningen moet het makkelijk kunnen; het ondiepste punt van het Zuidoostrak steekt 50cm boven het reductievlak (LAT voor de liefhebbers) uit. Met hoogwater staat daar dan ruim 2m water. Als we er binnen het uur zijn is daar vast nog wel 1,5 van over. En als we dan met opgetrokken zwaard over het wantij varen lijkt het – als we onze dieptemeter mogen geloven- erop dat er zelfs meer water staat; die ‘ziet’ nooit minder dan 1m onder de boot! En omdat we met de ruime wind ook een lekker vaartje hebben is dit “spannende” moment ook weer zo voorbij.

En dan varen we het Inschot op.Het zonnetje schijnt en inmiddels is het helder met zeer goed zicht. De vuurtoren van Vlieland, op Vuurboetsduin zien we goed liggen!

Aan het einde van het Inschot zien we de veerboot uit Terschelling nog voor ons het Pannengat invaren. Wij kiezen voor de route richting de Noordzee over de Vliestroom naar het Schuitengat. Stroom mee gaan we zomaar 7 knopen.

Bij de ingang van het Schuitengat een bijzonder moment want we krijgen de stroom tegen en we moeten gijpen. Maar over een knobbelige zee halen we nog de vier knopen, ook omdat de wind weer wat aantrekt en komt de Brandaris best snel dichtbij. We halen nog een andere zeilboot in en Ellen ziet zeehonden door de verrekijker. En dan strijken we de fok en komt aan deze heerlijk zeildag een einde.

In de haven staat de wind dwars en moeten we langszij aanleggen. Omdat de kade helemaal vol ligt moet dat bij een andere boot. Maar het is er best smal en ik krijg de boot met de dwarswind niet goed gekeerd. We komen met veel moeite aan lager wal langszij maar dat is gewoon niet ideaal. Dus op zoek naar een volgende plek en die vinden we aan hoger wal naast een grote motorboot. Dankzij de hulp van de schipper (die ons lijntje snel vastlegt) en een sterke schippersvrouw die ons langszij trekt liggen we eindelijk op een goede plek. Buurman heeft net de waterslang aan boord dus vullen wij ook gelijk onze tank bij.

Nadat we zijn bekomen en hebben opgeruimd gaan we kijken of we in West-Terschelling een terras kunnen vinden voor een late lunch. Het blijkt hier druk en ook allemaal kinderen in schoolgaande leeftijd; de meivakantie is nog niet voorbij. Bij ‘De Walvis’, een favoriete plek, staat een rij. Wij lopen daarom maar even terug naar het plein bij de Brandaris voor een tosti, een uitsmijter en 2 Schoemrakkers bij het terras van Hotel Nap: dat smaakt.

Terug op de boot tijd om wat te lezen en te dutten. Dankzij ons biologische groentepakket eten we bloemkool – voor het eerst bloemkool op een boot denk ik. Het smaakt net als thuis.

Na afwas en koffie ook nog even langs bij de boot waar we even langs lagen. We blijken ze toch wat geraakt te hebben met wat poetsschade als gevolg. Verder leren we dat mevrouw op een Koopmans nooit zeeziek werd. Dat is toch fijn om te horen.
Dan een wandelingetje om de haven en een duin op. Mooie foto’s en tijd voor een selfie.

En na het douchen (mijn douche was niet echt warm) komen we op de steiger nog de eigenaar tegen van de Koopmans die we niet gekocht hebben. Hij is hier met zijn Noordkaper 31c. Als we hem goed begrijpen is een Koopmans de betere zeiler. Maar hij is blij met de ruimte binnen in zijn Noordkaper en vast ook met de droogval mogelijkheden.

En dan is heet tijd voor een muziekje, een boek en een drankje!

Met een zonnetje en een matig windje ging om 7 uur de wekker. Vroeg opstaan want in de middag zou het gaan regenen en harder gaan waaien. Maar natuurlijk wel eerst ontbijten, kuiptent opruimen en hoesje van de fok.

En daarna afvaren met een spruit (lijn dit keer vast op voorpunt en middenkikker). Daarmee lig je wel lekker stabiel in de box en dat kwam goed uit want er gingen wat trossen te vlot los. We zijn er nog niet helemaal uit hoe we handig omgaan met de schroefwerking. Maar goed, een beetje afduwen op de bovenwindse paal is te doen. En daarna draaiden we een mooie grote boog achteruit ons vak uit waarna we verder vooruit de haven uit konden varen.

Rustig schoon schip maken op het eerste stuk van de vaargeul. Gelijk opvarend met de “Black money”, een grote Bavaria, onder Duitse vlag. Bij de scheidingston voor de vaargeul naar Marken gaan wij linksaf verder de Gouwzee af en ontrollen wij de fok (de Genua ligt inmiddels wel weer op de boot). En daarna met ruime wind een koers van ongeveer 30 graden naar het Naviduct bij Enkhuizen. Bij Volendam is er al koffie.

De te overbruggen afstand is zo’n 15 mijl. Met een snelheid tussen de 4,5 en 5 knopen duurt dat dus ruim 3 uur. Lekker rustig zeilen; met af en toe wat opletten bij wat grote golven die vaak in groepjes voorbij komen. En al die tijd is de “Black money” in zicht; ze gaan meestal harder (langer, meer zeil). Maar ze zijn wat minder koersvast; dus dan halen we weer wat in.

En bij de boei die bij de ingang van de kom bij het naviduct ligt moeten we zelfs wat inhouden om ze voor te laten gaan. Maar daarna gaat het soepel; zonder oponthoud kunnen we zo de sluis in; en omdat de “Black money” achteraan is gaan liggen varen we er weer voorbij en liggen derde in de sluis. Na ons nog 3 boten en dan schutten. Inmiddels begint het te motregenen.

Als we de sluis uitvaren zien we weer een grote ‘Van der Wees’ boot liggen. Nu met dikke bekabeling. Uiteraard nemen we weer een foto.

Verder rechtdoor de buitenhaven van Enkhuizen in (aan de voet van de Dromedaris). Over de marifoon horen we van de havenmeester dat ze hier alleen maar mooie plekken hebben. En dat klopt!

Bij het aanleggen laten we ons toch weer verleiden om te luisteren naar hulp op de kant. Hierna volgt een tweede poging waarna we met een spring van de kikker in het midden van de boot aan de kant komen. Niet veel later liggen we vast op een mooi plek; enige minpunt een nogal gladde balk waarover we naar de kant moeten stappen.

En dan is het één uur en tijd voor lunch. Tegelijk begint het echt te regenen en harder te waaien. Heel goed weer voor een lekker muziekje, een boek en een middagdutje.

We zitten net klaar om te beginnen aan de avond pasta met saus als er een Dehler 38 langszij wil komen. Ook zij hebben – overigens ook zonder echte problemen – twee pogingen nodig. Maar dan liggen zij ook stevig vast. Bij het naar de kant brengen van de stroomdraad glijd – ondanks waarschuwing – buurvrouw uit over de gladde balk. Gelukkig weet ze zich op te vangen voordat ze echt tussen wal en schip terecht komt.

Na het avondeten doen we nog een wandeling van 7km om Enkhuizen heen. Langs Dromedaris, Compagniehaven en Zuiderzeemuseum. Maar ook langs het strand en als we uit het Strandpad komen blijkt dat we ook om Sprookjeswonderland lopen. Het was nu gesloten dus we weten niet of Rosalinde inmiddels haar bord leegeet.

En verder gaat de wandeling door groen Enkhuizen.

Aan het einde door het Snouck van Loosenpark – een van de eerste sociale woningbouwprojecten in Nederland (https://nl.wikipedia.org/wiki/Snouck_van_Loosenpark). Het is er erg mooi!

En dan terug naar de boot. Koffie, muziek internet, ons blog en hierna een biertje. De vakantie is begonnen!

De eerste nacht op een nieuwe plek is altijd wennen. Rare geluiden, ligt dat bed nou scheef, die kooi is wel erg hard: niet verrassend dat we allemaal op tijd wakker waren. Ellen was zelfs zo vlot dat ze voor het ontbijt al naar de Coop was gelopen voor de vergeten boodschappen. Daarna zaten we ge-3-en met een kopje thee aan onze yoghurt met naar keuze cruesli of conflakes met suiker.

Voor de koffie ging ik nog nog een keer naar de winkel voor de laatste vergeten boodschappen. Kwam de bootverkoopster nog een keer langs bang dat er nog ongemerkt een lampje brandde in een afgesloten kast. Gerustgesteld kon ik haar nog vertellen dat we lekker hadden geslapen.

Bij de koffie nog even de manoeuvres doorgenomen. Wegvaren uit de box, Aanleggen langszij of in een box. Pen en papier erbij en de filmpjes van het boek Zeilen zonder zorgen. Omdat we nu een kikker midden op de boot hebben gaan we een “spruit” proberen – zeg maar een spring van de middenkikker en een tros naar achteren ineen. Belangrijke vaardigheid – lassowerpen om de kikker of paaltje aan de wal.

Voordat we daadwerkelijk kunnen vertrekken moeten we nog even de kuiptent opruimen. Dat blijkt een dingetje dat we nog wel een paar keer mogen oefenen. Maar goed met de extra paar handen van Mirjam komt het toch goed voor elkaar. De vlag uit en het opruimen van de walstroomdraad gaat vlot. En dan motor starten en de lijnen aan lij-zijde kunnen los. Oh ja, niet het opstapje op de wal laten staan. Net als we klaar staan om met forse zijwind toch gecontroleerd de box te verlaten gooit een schouw aan de overzijde de trossen los en komt er ook nog een Bavaria door de Koebrug. Even op onze beurt wachten dus.

We gaan rustig achteruit en varen mooi de kont de win in. In zijn vooruit varen we rustig naar het Johan Friso-kanaal. Vrijwel direct passeren we het huis van de vorige eigenaren – die breeduit zwaaiend ons vanuit hun huiskamer begroeten. Uiteraard zwaaien we terug!

En dan richting het Fluessen om even rustig aan de boot te wennen. Bij de brug bij Warns worden we per marifoon vrolijk begroet door de brugwachster. Vrijwel zonder oponthoud kunnen we door. Genieten dat varen – al is het deze dagen wel wat fris.

Bij de Langehoekspolle, een eiland, willen we aanleggen voor de lunch en ook om even te oefenen met een spruit. Dat valt allemaal nog niet mee – maar er is meer dan voldoende controle om weg te varen, een rondje te draaien en het opnieuw te proberen. En de derde keer lukt het, de lasso valt om het paaltje, de motor in vooruit en wij komen langszij de wal.

Als we zijn vastgeknoopt gaan er koekenpannen op het vuur voor brood met gebakken ei. Eén boodschap nog vergeten – karnemelk – dus we drinken er maar een blikje fris bij.

We willen na de lunch het zelfde stuk terug zeilen. Vandaag om te beginnen maar eens op de high-aspect fok. Eerste hindernis is de hoes om de fok te verwijderen. Weer zo’n ding dat na enige oefening vast makkelijker gaat.

Daarna moeten ook de schoten nog bevestigd worden. Dat blijkt op enige hoogte te moeten gebeuren waardoor er wat gewiebeld wordt op een opstapje. Daarna varen we af. Eenmaal de fok uitgerold blijkt dat we nog wat vallen, die lekker aan de zeereling staan om te voorkomen dat ze hinderlijk tegen de mast klapperen, uit de weg te moeten worden geruimd..Om ruimte te maken gijpen we een keer. En als alles in orde is gaan we overstag. En dan zeilen we!

En als dan ook nog de zon gaat schijnen gaat het wel heel erg lekker!

Zo zeilen we halve wind het hele stuk naar Stavoren weer terug. Met een vaartje  van meestal ruim 4 knopen. Even voor Warns strijken we de fok, gaan we door de brug heen en leggen dan links aan in Marina Stavoren (binnenzijde). Geleerd van de vorige keer nemen we een iets steviger lijn voor de spruit. En al snel liggen we aan hoger wal langszij.

Snel de stroom aansluiten en de kachel aan. Koffiezetten met nog een stukje taart. En dan moet er in de kombuis de wereldberoemde nasi worden gemaakt.

Niet veel later zitten we er warmpjes bij met een dampend bord voer! Eet smakelijk!

Zo rustig op de marina betekent ook goed wifi. En dus wordt er naar een kerkdienst en wat filmpjes gekeken en lezen we krant. Vroeg naar bed want we willen morgen vroeg de sluis door (om ruim om tijd in Monnickendam te kunnen zijn!)