Vandaag konden we weer het water op. De verwachting van windkracht 4 later 5 zorgde er ook voor dat we op tijd wilden vertrekken. Maar ja, de sluis wordt pas vanaf 9 uur bediend. Omdat het wat drukker was geworden in de haven en we toch echt de eerste draaiing mee door de sluis wilden maakte we al voor achten los om vooraan in de rij te liggen.

We waren niet de enige die zo gedacht hadden. We waren al de vierde in de rij. En na ons sloten nog snel wat boten aan. En allemaal wachten tot het 9 uur was. De achterbuurman kwam nog even vragen waarom – maar ja aan de logica van openingstijden (voor heel Friesland) is verder niet veel toe te voegen. Wij konden in het uurtje wachten rustig ons ontbijt opeten.

Even voor negen uur ging er een licht op groen en niet veel later gingen twee bruggen omhoog en vier sluisdeuren open. Vrijwel alle wachtenden konden zo mee in de twee sluiskolken die Stavoren rijk is. Bij het uitvaren van de sluis moesten we (en de andere boten uit de oude ) nog wel even een artiest met een motorboot ontwijken die niet helemaal had begrepen hoe de wachtrij voor het invaren werkt en wel dacht vlak voor de deuren te kunnen wachten. Kennelijk in de veronderstelling dat, net als in de trein, het zeer onwaarschijnlijk is dat er iemand de sluis uit zou willen als de deuren opengaan.

Buiten de kom snel het grootzeil omhoog. Vanwege de verwachte kracht 5 toch maar weer met twee riffen er in. En toen met ruime (zuiden) wind koers gezet naar Makkum. Ongeveer 10 mijl naar het Noorden.En dat ging eigenlijk meteen al wel met een lekker gangetje. Voor dat we het wisten hadden we al weer zicht op de toren van de Grote kerk in Hindelopen.

Het beloofde weer was wisselend bewolkt met af en toe een bui. Dat klopte aardig –  we zaten zelfs af en toe in de zon. Vooral fijn was dat het voornamelijk droog was. Alleen in de laatste uitloper van een bui kregen we wat spetters te verduren.

En in de uitloper van die bui trok de wind – zo tegen 11 uur – ook aan naar de beloofde windkracht 5. Dat bleken we goed te kunnen hebben. Doordat ook de wind inmiddels verder was doorgedraaid naar het westen voeren we inmiddels, ook omdat we nog een ondiepte en natuurgebied moesten omzeilen voor we de vaargeul naar Makkum in konden steken, aan de wind. Daarvoor moesten de schoten wel even worden aangetrokken.

Maar toen draaiden we voor de wind de vaargeul in en vlogen we haast op Makkum af. Voordat we echt de vaart met jachthavens ingingen draaiden we de kop in de wind en ging het grootzeil weer naar beneden. Daarna op de motor verder naar de haven. Met forse zijwind toch redelijk soepel in een box aangelegd. Daarna nog wat mikken met de lijnen zodat we een makkelijke afstap naar de zijsteiger hadden. Dan nog de zeilen in orde brengen en de stroom aansluiten. En toen was er koffie met Oranjekoek!

De middag voor Makkum bekijken, douchen, boodschappen en/of een dutje doen. Daarbij vaak over de sluis van Makkum gelopen naar het havengebouw. Deze sluis staat aan het eind van een binnen-door-Friesland-route (naar Workum of Bolsward en verder) en nu de wind wat minder is kwam daar heel wat uit. Omdat bij boten in de sluis de brug open moet ontstaat er heel wat wachttijd,

’s Avonds eten in het Posthus, het wat betere restaurant van Makkum. En dat hebben we ons goed laten smaken. Allereerst met een amuse rond zalm.

Daarna meer vis en vlees en een lekker toetje. Toen Marjolijn zich liet ontvallen dat de Bramen haar favoriete fruit was kregen we zelfs een toegift.

En toen via het was-douche-toiletgebouw om de gewassen was op te halen, terug naar de boot. Op de stijger opeens, in een bewolkte en regenachtige avond, zicht op een strookje zonsondergang!

Elke ochtend en ja, nu nog veel vaker kijken we in de Windfinder app. Zou er zeilbaar / bevaarbaar weer komen?

Nou, nee dus. Alleen na 8 uur vanavond is het volgens de verwachting een paar uur rustig (met nog wel forse windstoten). We blijven dus nog maar even met de boot op deze ligplaats.

Nu is harde wind niet altijd hetzelfde als slecht weer. In tegenstelling tot gisteren is het vandaag vrij helder, meestal droog, warmer en soms ook nog wel met een zonnetje. Prima weer om te douchen, boodschappen te doen en de boot een beetje op te ruimen – we verwachten immers vandaag opstapper Marjolijn. En tussen de drukke bezigheden kunnen we ook een puzzeltje maken of een stukje lezen in de zon.

Als we klaar zijn drinken we lekker koffie met suikerbrood. Het ziet er bij ons zo goed uit dat we al snel bezoek krijgen van een ander stelletje. Omdat ze de loopplank niet kunnen vinden gaan ze na enige tijd maar bij de buren bedelen.

Als de opstapper is gearriveerd en we ook kort met haar broer en schoonzus (die in de buurt op vakantie zijn) hebben gekeuveld is het tijd voor een korte wandeling. Bij de sluis zien we nog net een boot vertrekken met een gescheurde genua. Oeps, ja het weer is mooi maar het waait erg hard. Ook in de beschutte kom voor de sluis staat immers flinke golfslag.

In de verte zien we Enkhuizen en Urk liggen. Op het water verder twee a drie schepen. Nee, dit water is niet “the place to be”. Maar lekker lopen over de dijk en kijken hoe de golven breken is natuurlijk niets mis mee. We zijn dan ook zeker niet de enigen die vandaag dit rondje lopen.

Even voor vijven arriveren we weer bij het restaurant in de stadsboerderij de Koebrug. Hier zijn we de eerste gasten, op een drukke restaurantavond, die van de gezelligheid en het goede eten gaan genieten. We bestellen iets anders dan de vorige keer – en weer smaakt het goed. En in de hoop op beter weer wordt er als toetje een “Frozen sunshine” besteld.

Voor mijn gevoel heeft het carillon van de Dromedaris deze nacht elk kwartier een deuntje gespeeld. Nu was ik een behoorlijke tijd onder zeil dus ik heb het niet goed kunnen controleren. Maar toen ik nog even lekker in mijn slaapzak lag te soezen en het carillon weer speelde hoopte ik dat ik nog even mocht blijven liggen. Helaas. Zeven uur. Weer tijd om op te staan zodat we op tijd konden vertrekken (en vooral voor de storm/harde wind kunnen aankomen).

Naast de gebruikelijke ochtendbeslommeringen is er nog een zorg om op tijd weg te komen: er ligt een buurman langszij. En die kunnen we niet gewoon even losgooien en in de haven laten ronddrijven. Nu weet de buurman dat we om 8uur weg willen. Maar lang zien we geen beweging. Tot een minuut voor 8 uur – als hij zijn hoofd boven de kajuit steekt. Maar na een welgemeend “goedemorgen”, heeft hij zich ook zo losgeknoopt en zet hij koers naar de sluis naar het Markermeer.

Wij er snel achterheen met dien verstande dat we bij de havenuitgang precies de andere kant uitgaan. Naar het IJsselmeer – op naar Stavoren. Voorbij de strekdam willen we snel de zeilen omhoog doen – maar we moeten nog wel even klooien tot de gaffel goed tussen de lazy jacks omhoog gaat.

Maar dan zetten we op een redelijk vlak IJsselmeer met volle fok en 2 riffen in het grootzeil (vanwege de verwachte windkracht 5) koers naar het Noorden. Nog even horen we op de wind een carillon en kijken nog even achterom. Ja, de Zuiderkerk en Dromedaris zijn nog te herkennen.

Voort gaat de boot op ruime windse koers. Af en toe kijken of we de goede koers wel hebben op deze plas met water. Want naast kompas en GPS zijn er maar weinig herkenningspunten. En dan helpt het niet als er een veilig vaarwaterton (https://nl.wikipedia.org/wiki/Markering_voor_veilig_vaarwater) er op een afstandje uitziet als een rode ton – een rode ton hadden we immers daar niet verwacht.

Langzaamaan komt er wat meer wind en vooral meer golfslag. Maar de tocht vordert gestaag. En hoewel de ingang bij Stavoren, zeker bij ons, berucht is om het geklots, krijgen we ook het grootzeil mooi snel naar beneden en varen we de ingang in. En dan moet Ellen fors aan de bak met landvasten (voor) en stootwillen want we kunnen meteen de sluis invaren. Voor het eerst dit jaar in de oude sluiskolk. Het is er vol met grote plezierjachten maar probleemloos leggen we aan. De hulp van de plotseling aanwezige sluisstewards hebben wij vandaag niet nodig.

Inmiddels twee weken gevaren. En hoewel we een zeilboot zijn willen we toch niet zonder brandstof komen te zitten. Bij de haven in de stad is er tankstation voor boten – en hoewel er al een boot ligt kunnen ook wij aanleggen. Dan een vloerdeel in het “tentdeel” loshalen en we kunnen tanken. 57liter gaat er in!

Even verderop kunnen we langszij aan de hoge wal aanleggen. Dat gaat ons ook prima af. Al moeten we wel de toegesnelde helpende buurman tegenhouden om de Spring weer los te maken. Hij denkt dat die lijn naar voren moet (maar daar hadden we de motot nog voor bij staan). En als we dan tevreden zijn over de landvasten nog even het zeil opbergen,  stroom aansluiten en zeilpak uit. En dan kunnen we tevreden in het zonnetje ons brood met gebakken ei opeten.

Daarna tijd voor de stadswandeling. Eerst naar de sluis en dan langs de dijk naar de Buitenhaven. Op het IJsselmeer blijkt de wind en golfslag verder toegenomen. Wij zijn blij dat we binnen zijn. Bij de Buitenhaven staat de Vrouw van Stavoren nog op haar vracht te wachten. En hoewel Stavoren vandaag aan lager wal ligt en van alles er van zelf naar toe wordt geblazen zag ik ook zelf niets komen.

Bij de Koebrug zagen we al Schots restaurant en whiskeybar Stadsboerderij de Koebrug. Met genoegen zijn we daar twee uur zoet met vlezige gerechten en op gepaste afstand van de andere gasten. We drinken “Us heit”; bier uit Friesland. En de eigenaar en zijn vrouw lopen er ook nog rond in schotse ruit. En de naam van het restaurant komt van de naasrgelegen brug waarover vroeger de koeien naar het weiland gingen.