De eerste nacht op een nieuwe plek is altijd wennen. Rare geluiden, ligt dat bed nou scheef, die kooi is wel erg hard: niet verrassend dat we allemaal op tijd wakker waren. Ellen was zelfs zo vlot dat ze voor het ontbijt al naar de Coop was gelopen voor de vergeten boodschappen. Daarna zaten we ge-3-en met een kopje thee aan onze yoghurt met naar keuze cruesli of conflakes met suiker.

Voor de koffie ging ik nog nog een keer naar de winkel voor de laatste vergeten boodschappen. Kwam de bootverkoopster nog een keer langs bang dat er nog ongemerkt een lampje brandde in een afgesloten kast. Gerustgesteld kon ik haar nog vertellen dat we lekker hadden geslapen.

Bij de koffie nog even de manoeuvres doorgenomen. Wegvaren uit de box, Aanleggen langszij of in een box. Pen en papier erbij en de filmpjes van het boek Zeilen zonder zorgen. Omdat we nu een kikker midden op de boot hebben gaan we een “spruit” proberen – zeg maar een spring van de middenkikker en een tros naar achteren ineen. Belangrijke vaardigheid – lassowerpen om de kikker of paaltje aan de wal.

Voordat we daadwerkelijk kunnen vertrekken moeten we nog even de kuiptent opruimen. Dat blijkt een dingetje dat we nog wel een paar keer mogen oefenen. Maar goed met de extra paar handen van Mirjam komt het toch goed voor elkaar. De vlag uit en het opruimen van de walstroomdraad gaat vlot. En dan motor starten en de lijnen aan lij-zijde kunnen los. Oh ja, niet het opstapje op de wal laten staan. Net als we klaar staan om met forse zijwind toch gecontroleerd de box te verlaten gooit een schouw aan de overzijde de trossen los en komt er ook nog een Bavaria door de Koebrug. Even op onze beurt wachten dus.

We gaan rustig achteruit en varen mooi de kont de win in. In zijn vooruit varen we rustig naar het Johan Friso-kanaal. Vrijwel direct passeren we het huis van de vorige eigenaren – die breeduit zwaaiend ons vanuit hun huiskamer begroeten. Uiteraard zwaaien we terug!

En dan richting het Fluessen om even rustig aan de boot te wennen. Bij de brug bij Warns worden we per marifoon vrolijk begroet door de brugwachster. Vrijwel zonder oponthoud kunnen we door. Genieten dat varen – al is het deze dagen wel wat fris.

Bij de Langehoekspolle, een eiland, willen we aanleggen voor de lunch en ook om even te oefenen met een spruit. Dat valt allemaal nog niet mee – maar er is meer dan voldoende controle om weg te varen, een rondje te draaien en het opnieuw te proberen. En de derde keer lukt het, de lasso valt om het paaltje, de motor in vooruit en wij komen langszij de wal.

Als we zijn vastgeknoopt gaan er koekenpannen op het vuur voor brood met gebakken ei. Eén boodschap nog vergeten – karnemelk – dus we drinken er maar een blikje fris bij.

We willen na de lunch het zelfde stuk terug zeilen. Vandaag om te beginnen maar eens op de high-aspect fok. Eerste hindernis is de hoes om de fok te verwijderen. Weer zo’n ding dat na enige oefening vast makkelijker gaat.

Daarna moeten ook de schoten nog bevestigd worden. Dat blijkt op enige hoogte te moeten gebeuren waardoor er wat gewiebeld wordt op een opstapje. Daarna varen we af. Eenmaal de fok uitgerold blijkt dat we nog wat vallen, die lekker aan de zeereling staan om te voorkomen dat ze hinderlijk tegen de mast klapperen, uit de weg te moeten worden geruimd..Om ruimte te maken gijpen we een keer. En als alles in orde is gaan we overstag. En dan zeilen we!

En als dan ook nog de zon gaat schijnen gaat het wel heel erg lekker!

Zo zeilen we halve wind het hele stuk naar Stavoren weer terug. Met een vaartje  van meestal ruim 4 knopen. Even voor Warns strijken we de fok, gaan we door de brug heen en leggen dan links aan in Marina Stavoren (binnenzijde). Geleerd van de vorige keer nemen we een iets steviger lijn voor de spruit. En al snel liggen we aan hoger wal langszij.

Snel de stroom aansluiten en de kachel aan. Koffiezetten met nog een stukje taart. En dan moet er in de kombuis de wereldberoemde nasi worden gemaakt.

Niet veel later zitten we er warmpjes bij met een dampend bord voer! Eet smakelijk!

Zo rustig op de marina betekent ook goed wifi. En dus wordt er naar een kerkdienst en wat filmpjes gekeken en lezen we krant. Vroeg naar bed want we willen morgen vroeg de sluis door (om ruim om tijd in Monnickendam te kunnen zijn!)

We hadden de wekker om acht uur gezet. We wilden – na normaal ontbijt- vroeg vertrekken want ons wachtte nog een hele tocht naar de thuishaven. Eerst een mijltje of 10 naar het naviduct bij Enkhuizen (de sluis met een weg – die van de dijk Enkhuizen naar Lelystad- eronder door) en daarna nog zeventien mijl naar Lemmer. Geen zwaar weer vandaag – de verwachting was hooguit kracht twee uit Zuid later Oostelijke richting. Zou al meevallen als we een stukje zeilend vooruit konden komen. Zeker ook omdat Lemmer aan de Oostkant van het IJsselmeer ligt!

Maar ja, met twee boten langszij moet er toch even gewacht worden op de buren. De buitenste boot had wat pubers die ook allemaal nog even naar de wc moesten. Maar goed, daarna met duidelijke commando’s, en een luid weerwoord, werd er afgevaren. Onze buren waren ook al klaar en zo vertrokken we net na half tien in een stoet uit Hoorn. Bij de keersluis, bij de hoofdpoort, wenste de havenmeester ons nog een goede vaart. Havenmeester in zo’n mooie haven lijkt  mij best een fijne baan!

Eenmaal buiten op het Markermeer keken we op spiegelgladde watervlakte. Alle golven van de afgelopen dagen waren verdwenen. Motor dan maar op 5 knopen – de stuurautomaat aan – en koffie zetten. En met een grote groep andere plezierboten op naar Enkhuizen. Sommige boten gaan sneller, een enkele boot gaat langzamer Maar over het algemeen vaar je lekker samen – overigens op best ruime afstand – op.

Bij het naviduct liep net één van de twee sluizen leeg. Veel boten bleken kennelijk niet zo op de hoogte van de plaatselijke verkeersregeling en hielden stuurboordswal in de vaargeul. Dat terwijl de plezierboten die van de andere kant door de sluis willen (waaronder dus de Nynke) zich aan bakboordswal moeten (!) verzamelen. Zo moesten wij (samen met onze voorganger) ons door de file heen manoeuvreren. En dat terwijl er heel veel ruimte is in het midden.

We mochten meteen, wel als laatste, de westelijke sluis in waar we achteraan aanlegden. Ook het uitvaren ging voorspoedig en daarna door het Krabbersgat langs Enkhuizen naar het IJsselmeer. Het was 12uur; het carillon in de Dromedaris speelde. (En wat lijken vanaf het water Hoorn en Enkhuizen op elkaar!)

We zetten de koers uit van 60 graden. Met de kruissnelheid op de motor zouden we om 15uur in de thuishaven zijn. Dat was toch wel wat erg vlot op onze laatste dag. En omdat er toch een klein beetje wind leek te staan de zeilen “gehesen”; en natuurlijk kan met deze wind alles opgezet worden.

En jawel, met deze koers hadden we een koers tussen halve en aan de wind. Gingen we in het begin een knoop of twee – later liep dat op tot drie en zelfs vier knopen. Een enkele keer viel dat ook wel weer terug maar toch zat er best voortgang in! Toch lekker zeilen dus vandaag; zeker omdat de zon ook veel scheen!

En ja, met dit rustige weer is wat drinken en in de kuip een boterham smeren allemaal mogelijk. Ellen had hotdogs, met veganistische hotdogsaus, bij de Hoornse Hema gekocht en die werden nu soldaat gemaakt. Maar ook de Hoornse olijfbroodjes met plakjes kaas smaakten goed!

En zo kwam de Lemstergeul al in zicht. Moeten we nog wel even de aanvaarrorute van de beroepsvaart naar het Prinses Margrietkanaal oversteken. Kwamen er net drie grote jongens ons achterop waarbij er ook nog ingehaald werd. Buiten de geul konden we nog mooi doorvaren tot dit geweld was gepasseerd. Daarna oploeven voor de laatste zeilende meters in de Lemstergeul.

Mooi op tijd dachten we nog aan te leggen bij het dieseltankstation dat in de buitenhaven is. Het was nog voor 17 uur; er was één boot voor ons en een vijftal na ons. Maar helaas, tankstation bleek al vanaf vier uur gesloten – ook de verhuurorganisatie van een haven verderop had zijn huurders daarover niet ingelicht. Veel boten worden dus dit weekend niet met een volle tank ingeleverd. Hadden we dit geweten én dat we toch nog zoveel en vlot konden zeilen hadden we in Hoorn getankt. Maar ja, achteraf is (bijna) alles makkelijk!

Daarna aanleggen in onze box in de Lemsterbaai. De bootverhuurder (de man van Ali) al vast gesproken en de bootzaken doorgenomen. Daarna eten gekookt en opgegeten. Dit keer ouderwets met een kwarktoetje.

Vanavond een spelletje doen. Morgen inpakken, boot poetsen en de administratie afhandelen. En dan op vier wielen weer naar huis.

Het is hier letterlijk, nu ik het blog schrijf, “Hoor de wind waait door de bomen”. Het waait al de hele middag en avond flink (nu kracht 6) en we liggen in de binnenhaven. Met jas aan, onder de sprayhood, is het uit de wind nog best aangenaam om buiten te zitten. Maar geluid van, zingende lijnen en af en toe een klapperend zeil horen er vanavond wel bij. En natuurlijk de wind in de bomen op het Baatland die ons de nodige beschutting geven. Een kerkklok, die van de Oosterkerk, die vlakbij toch echt elk kwartier slaat komt er niet bovenuit.

We hebben al om kwart voor elf in de haven van Hoorn vastgelegd. Mooi de voorspelde (te) harde wind voor zijn dachten we en dat klopte ook aardig. We hadden – na het klaverjassen – een wekker gezet en snel ontbeten zodat we om na acht uur de zeilen buiten de haven van de Markerwadden al weer hadden gehesen. We waren niet de enigen die er zo over dachten. Vier boten vertrokken eerder; twee lieten we er nog achter.

We rekenden al op een dikke vijf uit het zuiden en hadden dus niet teveel zeil opgezet. Met een kleine zes knopen voeren we zo een halve-windse koers naar Hoorn. Iets minder golfslag dan gisteren en het aantrekken van de wind viel gedurende onze tocht ook mee.

Dus ook niet verrassend dat het voorspoedige oversteek was en dat we precies drie uur na vertrek welkom werden geheten door de havenmeesters in een bootje die ons de aanlegplek aanwezen. Omdat we direct konden betalen waren we daarmee dan ook helemaal klaar. Vlot na ons liep de haven helemaal vol… Inmiddels liggen er twee zeilboten langszij!

Uitblazen en douchen was de volgende stap. En helemaal schoon gingen we lunchen in de Hoofdpoort (de toren naast de beelden van de jongen van Bontekoe). De pannini’s en  pannenkoeken met spek smaakten ons prima. Ondertussen konden wij door het venster de haveningang goed in de gaten houden. En jawel, de wind trok al snel verder aan. Ook voeren boten in en uit de binnenhaven – dit deel van de haven was vol (er zijn overigens meer dan genoeg plekken in de havens van Hoorn – onze plek is niet alleen beschut maar ook in het centrum!)

Na de lunch door de regen wandelen in de stad, lezen, filmpje kijken en/of dutje doen (Ik lees Herman Koch’s Finse dagen). En natuurlijk een spelletje: dit keer Catan (Ellen won). We aten bij de Bourgondiër aan de Appelhaven.

Daarna nog even naar de stootwillen kijken – het gaat morgen pas echt hard waaien! En plannen voor morgen maken – varen zit er in ieder geval niet in. Wie weet gaan we ook nog wel een spelletje doen…