Het was een wat onrustige nacht. Alle vier waren we wat zoekende naar de ideale slaaphouding, het was nog warm in de boot, de combinatie van wind en zeilboten maakte veel geluid en als je een glaasje water pakt maakt de waterpomp veel geluid. Alle reden dus om rustig aan te doen. De dames waren het meest actief, hebben de douche bezocht, beklaagden zich over het douche-warmwatersystem met sep-key,en hebben daarna een bakker opgezocht voor brood, croissants en oranjekoek.

Na het ontbijt toch om half 12, natuurlijk net tijdens een regenbui, afgevaren. Gezien de harde wind (6 met vlagen 7) niet het IJsselmeer op maar terug door de sluis Friesland in. Gelijk bij invaren moeten we het sluis- en bruggeld afrekenen.

Erg krap daarna in Lemmer, waar ze ook nog regelmatig dubbel liggen en er ook de nodige tegenliggers voorbij komen. Maar achter de plezier sleper Zuiderzee passeerden wij toch probleemloos de drie bruggen en dan is het gewoon rustig doortuffen naar het Prinses Margrietkanaal. Daar was het ook goed gevuld met boten maar door de breedte is dat eigenlijk geen probleem. Enige spannende de brug bij Spannenbrug waar we even aanlegden om de brugwachter de tijd te geven. En daarna voer Mirjam ons met strakke hand door de brug.

Dat is trouwens sowieso wel prettig – er zijn meer roergangers. Ook is het zicht door, en voor de twee langsten over, de sprayhood goed. Wel is na een bui dat zicht wat minder. Ook deze sprayhood is niet met een regenwisser uitgerust.

Aan het einde van het Koevoordermeer linksaf de Jeltesloot in. Daar is het nog steeds erg druk. Tussen sloepjes, en andere zeilboten manouvreerde Mirjam ons kundig de sloot in. Konden wij op ons gemak kijken naar de Zeehaen, de boot waarmee we gevieren in 2006 over de wateren van Friesland en IJsselmeer voeren.Toch nog net te weinig tijd voor een snelle foto. Gelukkig hebben we nog wel hele oude…

KONICA MINOLTA DIGITAL CAMERA

Na het Jelteslootakwadukt (op een memorabele plek waar ooit een brug was die in drukke tijden 2 keer per uur even open ging) kom je langs Heeg. En daar begon het weer vreselijk te regenen. Grote druppels ijskoudwater – de helft van bemanning dook snel naar binnen. Terwijl onder de sprayhood het, mede door de harde wind, er een ruime droge plek was.

Het hele Fluessen af door de vaargeul. Af en toe halen we een bootje in af en toe worden we ingehaald. Bij de Galamadammen bleek de Myrthe in de thuishaven te liggen. Even later bij Warns liet de brugwachter de brug wat langer open zodat ook wij er nog door konden.

Bij Stavoren moesten we even bedenken waar we gingen liggen. Voor in het stadje steken we dit maal te diep. We kiezen voor de buitenhaven van Marina Stavoren. Kunnen we morgen desgewenst meteen het meer op. Maar dat betekent wel dat we nu met harde wind door de sluis moeten. Het aanleggen aan de wachtsteiger liep niet helemaal vloeiend mede door ruimte in de lijn en de harde wind van voren. Maar de sluis zelf kwamen we verder probleemloos door.

Daarna een heel klein stukje, achter de golfbreker van de suis naar de ingang van de haven die ook weer een lange golfbreker heeft. Eén grote golf van het IJsselmeer kregen we toch een beetje dwars – van alles vloog er over de vloer van de kajuit en hutten. Later bleek er niets stuk.

Daarna op zoek naar de door Ellen gereserveerde box die (net als alle andere boxen) dwars op de wind bleek te liggen. Met zweet, geploeter, getrek en ook een beetje beleid kwamen we op onze plek in de box terecht. Daarna stroom aansluiten en melden bij de havenmeester. En dan nog weer boodschappen doen (de Co-op is een kwartiertje lopen) terwijl de jongste twee kookten.

En de maaltijd en de afwas – Oranjekoek bij de koffie. Zo meteen een spelletje doen. En hopen op afname van de wind; want de wind suizend door de wand en de golven tegen de boot maken het best wat onrustig. Maar goed – dat zien we straks wel!

Vandaag konden we weer het water op. De verwachting van windkracht 4 later 5 zorgde er ook voor dat we op tijd wilden vertrekken. Maar ja, de sluis wordt pas vanaf 9 uur bediend. Omdat het wat drukker was geworden in de haven en we toch echt de eerste draaiing mee door de sluis wilden maakte we al voor achten los om vooraan in de rij te liggen.

We waren niet de enige die zo gedacht hadden. We waren al de vierde in de rij. En na ons sloten nog snel wat boten aan. En allemaal wachten tot het 9 uur was. De achterbuurman kwam nog even vragen waarom – maar ja aan de logica van openingstijden (voor heel Friesland) is verder niet veel toe te voegen. Wij konden in het uurtje wachten rustig ons ontbijt opeten.

Even voor negen uur ging er een licht op groen en niet veel later gingen twee bruggen omhoog en vier sluisdeuren open. Vrijwel alle wachtenden konden zo mee in de twee sluiskolken die Stavoren rijk is. Bij het uitvaren van de sluis moesten we (en de andere boten uit de oude ) nog wel even een artiest met een motorboot ontwijken die niet helemaal had begrepen hoe de wachtrij voor het invaren werkt en wel dacht vlak voor de deuren te kunnen wachten. Kennelijk in de veronderstelling dat, net als in de trein, het zeer onwaarschijnlijk is dat er iemand de sluis uit zou willen als de deuren opengaan.

Buiten de kom snel het grootzeil omhoog. Vanwege de verwachte kracht 5 toch maar weer met twee riffen er in. En toen met ruime (zuiden) wind koers gezet naar Makkum. Ongeveer 10 mijl naar het Noorden.En dat ging eigenlijk meteen al wel met een lekker gangetje. Voor dat we het wisten hadden we al weer zicht op de toren van de Grote kerk in Hindelopen.

Het beloofde weer was wisselend bewolkt met af en toe een bui. Dat klopte aardig –  we zaten zelfs af en toe in de zon. Vooral fijn was dat het voornamelijk droog was. Alleen in de laatste uitloper van een bui kregen we wat spetters te verduren.

En in de uitloper van die bui trok de wind – zo tegen 11 uur – ook aan naar de beloofde windkracht 5. Dat bleken we goed te kunnen hebben. Doordat ook de wind inmiddels verder was doorgedraaid naar het westen voeren we inmiddels, ook omdat we nog een ondiepte en natuurgebied moesten omzeilen voor we de vaargeul naar Makkum in konden steken, aan de wind. Daarvoor moesten de schoten wel even worden aangetrokken.

Maar toen draaiden we voor de wind de vaargeul in en vlogen we haast op Makkum af. Voordat we echt de vaart met jachthavens ingingen draaiden we de kop in de wind en ging het grootzeil weer naar beneden. Daarna op de motor verder naar de haven. Met forse zijwind toch redelijk soepel in een box aangelegd. Daarna nog wat mikken met de lijnen zodat we een makkelijke afstap naar de zijsteiger hadden. Dan nog de zeilen in orde brengen en de stroom aansluiten. En toen was er koffie met Oranjekoek!

De middag voor Makkum bekijken, douchen, boodschappen en/of een dutje doen. Daarbij vaak over de sluis van Makkum gelopen naar het havengebouw. Deze sluis staat aan het eind van een binnen-door-Friesland-route (naar Workum of Bolsward en verder) en nu de wind wat minder is kwam daar heel wat uit. Omdat bij boten in de sluis de brug open moet ontstaat er heel wat wachttijd,

’s Avonds eten in het Posthus, het wat betere restaurant van Makkum. En dat hebben we ons goed laten smaken. Allereerst met een amuse rond zalm.

Daarna meer vis en vlees en een lekker toetje. Toen Marjolijn zich liet ontvallen dat de Bramen haar favoriete fruit was kregen we zelfs een toegift.

En toen via het was-douche-toiletgebouw om de gewassen was op te halen, terug naar de boot. Op de stijger opeens, in een bewolkte en regenachtige avond, zicht op een strookje zonsondergang!

Elke ochtend en ja, nu nog veel vaker kijken we in de Windfinder app. Zou er zeilbaar / bevaarbaar weer komen?

Nou, nee dus. Alleen na 8 uur vanavond is het volgens de verwachting een paar uur rustig (met nog wel forse windstoten). We blijven dus nog maar even met de boot op deze ligplaats.

Nu is harde wind niet altijd hetzelfde als slecht weer. In tegenstelling tot gisteren is het vandaag vrij helder, meestal droog, warmer en soms ook nog wel met een zonnetje. Prima weer om te douchen, boodschappen te doen en de boot een beetje op te ruimen – we verwachten immers vandaag opstapper Marjolijn. En tussen de drukke bezigheden kunnen we ook een puzzeltje maken of een stukje lezen in de zon.

Als we klaar zijn drinken we lekker koffie met suikerbrood. Het ziet er bij ons zo goed uit dat we al snel bezoek krijgen van een ander stelletje. Omdat ze de loopplank niet kunnen vinden gaan ze na enige tijd maar bij de buren bedelen.

Als de opstapper is gearriveerd en we ook kort met haar broer en schoonzus (die in de buurt op vakantie zijn) hebben gekeuveld is het tijd voor een korte wandeling. Bij de sluis zien we nog net een boot vertrekken met een gescheurde genua. Oeps, ja het weer is mooi maar het waait erg hard. Ook in de beschutte kom voor de sluis staat immers flinke golfslag.

In de verte zien we Enkhuizen en Urk liggen. Op het water verder twee a drie schepen. Nee, dit water is niet “the place to be”. Maar lekker lopen over de dijk en kijken hoe de golven breken is natuurlijk niets mis mee. We zijn dan ook zeker niet de enigen die vandaag dit rondje lopen.

Even voor vijven arriveren we weer bij het restaurant in de stadsboerderij de Koebrug. Hier zijn we de eerste gasten, op een drukke restaurantavond, die van de gezelligheid en het goede eten gaan genieten. We bestellen iets anders dan de vorige keer – en weer smaakt het goed. En in de hoop op beter weer wordt er als toetje een “Frozen sunshine” besteld.