Gisteravond het plan gemaakt – we gaan via de Westelijke route naar het Noorden. Dat past mooi bij de verwachte Oostenwind van de komende dagen. En het is ook een heel mooi stuk! Iets kortere tochten leek ons ook verstandig – dan hebben we niet de hele tijd haast en zijn we ook ruim voor het eten binnen. Op 34 mijl ligt Mommark (Denemarken). Daar waren we eerder maar leek nu weer de perfecte stop op weg naar “boven”.
Toen we wakker werden was de Westenwind inderdaad gaan liggen – een Oostenwind was er nog niet. Maar na het inleveren van de toiletsleutel, de laatste boodschappen (vooral yoghurt) en het ontbijt was er toch een Oostenwindje te voelen. We waren om kwart voor tien nog niet helemaal wakker dus duurde het dit keer iets langer voordat we de box uit konden varen. Maar daarna snel op de motor in Oostelijke richting naar de boei die we moesten ronden om de ondiepten bij Strande te ontlopen.
Daar de zeilen gehesen. Het bleek inmiddels windkracht 4 en inderdaad uit het Oosten. Nog even wat trimmen en daarna was de boot op snelheid. Zo rond de zes knopen. Soms kwam er een bootje achterop, we haalden er ook twee in en er waren ook twee tegenliggers. Maar we voeren vooral lekker door. Het enige dat ons wat verbaasde was dat het geen warme maar een frisse Oostenwind was.
De golfslag veroorzaakte een zeldzame spetter. Was wel net teveel om even fijn binnen lunch te maken. Dus brood en beleg naar buiten – in het tafelkastje. En daar smeerden we dan ons brood kaas respectievelijk salami. Met een blikje Fanta dit keer.
Om goed om de punt van Als (het eiland waar Mommark op ligt) te kunnen varen moesten we een beetje oploeven. We moesten toch echt om een Oostkardinaal heen varen. Ellen ging nog even met volle maag een dutje doen. De Notos rondde de boei, viel weer wat af en parallel aan de kust van Als gingen we op ons doel af. Wel even opletten – om netjes de haven in te komen moeten we eerst even doorvaren en dan terug steken.
Om half vier konden de zeilen al neer. En achter een vissersbootje aan gingen we de haven. Niet heel veel plek maar we konden mooi tussen twee boten in vastknopen. Nu met de achterkant naar de wal wat af en opstappen op de lage steiger vereenvoudigt. Dan een frisdrankje en genieten van de bootmensen die er liggen (waaronder een meisje van nog geen 2 dat best alleen van haar zeilboot wil klimmen) en de boten die na ons komen. Eén zeilboot vaart nogal hard tegen de kant – kennelijk doet de achteruit het niet. En de vlag van het gastland in het wand gehesen. Bij het aanmelden gelijk in het restaurant gereserveerd voor de avondmaaltijd. We kunnen daarna op het achterdek gaan lezen, even douchen of een dutje gaan doen.
Het helemaal niet grote restaurant is helemaal vol als we om 7 uur aanschuiven. Ter verhoging van de feestvreugde gaat de eigenaar verhaaltjes vertellen (hij zou Louis Armstrong hebben leren zingen) en zingen. Naast enkele Deense klasiekers passeren onder meer “A Wonderfull world”, “A teenager in love”, “I’m gonna love you just a little bit more” en “Green green grass of home”. Snel is op één of andere manier duidelijk dat wij geen Duitsers zijn. Het mag de pret niet drukken. De eenvoudige doch voedzame maaltijd (Zalm en Hamburger) smaakt goed en de stemming is prima.
Op de boot nog koffie en het WK volgen we via Nu.nl. Jammer voor België. Wij gaan morgen weer verder en hopen met Mirjam op een Kroatisch feestje.
