(17 augustus 2019, Flåm-Bergen, 165km)

Geen mooi weer vanochtend. Nee, stromende regen. Toch op tijd opstaan om ons op deze grote camping in het campingleven te storten en op tijd te vertrekken.

Eerst dus maar douchen. Dat kan leiden tot wisselende ervaringen. In elk geval hoefden we niet lang te wachten. Loop je vrolijk, in je camping smoking, met je handdoekje over het campingterrein wordt je met een fris “Goedemorgen” begroet. Oh ja, die tas van Albert Heijn verraad iets.

Daarna in de camper rij voor het legen en vullen van tanks. Voor ons een Noorse camper met Italianen. Veel kabaal en overleg op hoge toon – weinig voortgang. Sterker – ze reden zo maar een paar meter achteruit. Gelukkig hadden we niet aangesloten en wat ruimte overgelaten. Met ons tweeën hadden we de helft van de tijd nodig om dezelfde doelen te bereiken.

En toen reden we Flåm uit en gelijk weer een tunnel in. Vandaag ook weer veel tunnels op de weg die vooral het spoor tussen Oslo en Bergen volgde. Een weg ook langs beken en bergdalen tot we weer bij een fjord waren. De langste tunnel was 11km waarbij bijzonder was dat ze daar bezig waren aan het wegdek: geen belijning en veel hobbels met een maximumsnelheid van 50km. De kortste nog geen 20m – maar ook daarvoor stond vooraf netjes een bord met de lengte.

Onderweg werd het wel steeds lichter maar helemaal droog was het niet toen we de buitenwijken van Bergen inreden. We vonden de camping, beter parkeerplaats voor campers, en konden onze camper op de laatste vrije plaats parkeren. Wat een geluk! En daarna met sneltram lijn 1 naar het centrum van Bergen. Twee dagen achterheen railvervoer – het kan niet op! Wel jammer dat we één voor één de kaartjes (met een credit card) moesten kopen. De tram reed net weg toen we pas 1 kaartje hadden gekocht. De volgende tram kwam echter al binnen vijf minuten.

Eenmaal in het centrum bleek het gezellig druk. Het was ook wel eens tijd voor een lunch. We liepen net de vismarkt op waar we letterlijk in eettentjes kunnen eten. Met special voor de locatie gemaakt bier, met maar een beetje alcohol (2,5%), aten we respectievelijk Zalm en Mosselen. Lekker en fijn met uitzicht op de haven waar de nodige passanten hun (zeil)schip aanlegden.

Daarna de wijk Bryggen verkent. Ook Bergen kent een Hanse verleden en dat is daar nog terug te zien. Een bruidspaar dat net de Mariakerk uitkwam deed ons weer terugdenken aan Trondheim toen we wel 5 bruidsparen zagen. Alle gasten ook bijzonder goed gekleed – de kerk op zaterdag niet te bezichtigen. Verder wel veel leuke winkeltjes waar naast veel toeristische spullen en Kerstballen ook warme gebreide truien te koop waren.

Daarna was het tijd voor een drankje. Inmiddels scheen zelfs de zon een beetje en dus gingen we op een terras zitten met ons getapte lokale Hansa biertje. Maar daar kwam toch weer een bui aan. Gelukkig kon het dak worden dichtgeschoven – toe dat net was afgerond barstte de bui pas echt los. Blij dat we binnen zaten.

Daarna, toen het weer droog was, ook nog even naar de Johanneskerk geklommen en daarna via de Grieghallen, het Bergense Concertgebouw genoemd naar componist Edvard Grieg, de Domkerk gezien.De Grieghallen bleken het meest bijzondere gebouw.

Toen was het weer etenstijd. In de reisgids waren meerdere aanbevelingen – de eerste twee van onze keuze waren echter vol en konden ons deze avond niet meer hebben. Bij het Ridder restaurant aan de Kong Oscars Gate (1a) konden we wel terecht en werden we gelijk gastvrij ontvangen. Bij weer een Hansa biertje aten we Kabeljauw en Spagetthi met garnalen. Net onvermeld mogen de toetjes blijven Gebakken appelschijven met kaneel en Warme rode vruchten, beide met vanilleijs!

Na het eten teruglopen, het was al weer nagenoeg droog, naar Byparken voor de sneltram naar onze halte Sletten (Noors voor Schilden). Net als thuis met lijn 1.

(13 augustus 2019, Ålesund -Hellesylt, 88km)

Gewekt door de grasmaaier die de perkjes op ons parkeerterrein kort hield konden we rustig gaan ontbijten. En zo vertrokken we voor een kort ritje naar het centrum van Ålesund. Nou ja, we reden niet helemaal naar het centrum; we parkeerden net buiten het centrum op een parkeerterrein van een supermarkt. Volgens Ellen’s campergroepapp was dat een handig idee en geen probleem. Inderdaad was er plek genoeg en konden we de 10 minuten wandeling naar het centrum aanvangen.

Nu verwacht je op dinsdagmorgen met niet zo fraai weer (droog maar koud en bewolkt) even na tienen dat het niet zo druk is. Dat bleek een misrekening. Twee cruiseschepen hadden net hun passagiers uitgespuugd. Wat zijn die schepen groot: van zeg maar haast van onze parkeerplaats tot voorbij het centrum. En daar komt dan ook van alles uit: we hoorden onder meer Spaans, Italiaans, Engels, Frans en Duits.

En die mensen moeten natuurlijk allemaal ook wat doen en Ålesund is niet zo groot dus het is meteen ook druk. En dan blijkt dat mensen soms kuddedieren zijn. Dus als wij even een dood eindje inlopen om over het water te kijken staan er zo tien mensen om je heen. Maar natuurlijk kun je je ook op andere manieren vermaken. Er is een Viking die in het Engels uitlegt hoe je over de zee vaart en daarna een bijl hanteert. Je kan als groep een witte helm op doen en gaan fietsen. Of je gaat kanoën of suppen in de haven – vooral dat laatste is met deze temperaturen als je het voor het eerst doet best een moedige actie. Brr.

Zoals Ellen gister al schreef is de stad begin 20e eeuw herbouwd na brand. En dat is toch wel te zien. Hierbij wat plaatjes. Of de toeristen uit de cruiseboten daar allemaal oog voor hebben gehad is zeer te betwijfelen; die kwamen voor de winkeltjes.

Na alvast boodschappen bij de supermarkt van ons parkeerterrein te hebben gedaan gingen we weer op pad. Ålesund uit naar weer een veer en dan door de bergen naar Hellesylt. Mooie uitzichten op bergen in wolken met veel vallend water.

Onderweg begon het weer te regenen. Maar toch zagen we een waarschuwing voor weer nieuwe dieren: Schapen. En dat was dit keer niet voor niets – een paar kilometer na het bordje zagen we vrij een paar schapen lopen. Wel keurig links van de weg.

In de regen kwamen we aan in Hellesylt. Een mooie camping met alle voorzieningen aan het Sunnylvsfjord (een zij-arm van de grote Storfjord).

Wij parkeerden onze camper tussen een rijtje met uitzicht door het voorraam op het fjord. Wellicht wat krap tussen twee campers in maar dan hadden ze ook maar niet zo inefficiënt moeten parkeren! Maar naast dat rijtje van zo’n 8 campers is het erg rustig: nog een enkele caravan of camper op deze camping met zo’n 75 plaatsen.

Morgen is een boottochtje over het Geirangerfjord (een andere zij-arm) naar Geiranger gepland. Het weer is dan, naar verwachting, in de ochtend zonnig en de Geirangerfjord schijnt een van de mooiste te zijn over water. Wij gingen vast op onderzoek uit waar we dan heen moesten. Kwamen we langs de mooie waterval van Hellesylt. En zagen we, dat ondanks het slechte weer, de boot gewoon over het fjord heen en weer vaart!

(11 augustus 2019, Trondheim-Ålvund, 200km)

Het was behoorlijk druk geworden op ons parkeerterreintje. En op de één of andere manier roept dat dan ook campinggedrag op. Nederlanders, met Brabantse tongval, waren op zoek naar een plek om te betalen – als ze naast ons gingen staan hoefde dat niet tot maandag 9 uur. En onze Engelse buren kwamen dan vragen waar onze reis verder naar toe gaat. Zij zelf waren langs de hele West-Europese kust (vanaf Frankrijk) op weg naar de Noordkaap. Ze hadden dan ook drie maanden de tijd. Ze waren nu hier voor de oude auto;s gister in de stad. Vroeg ook nog of we wisten waar we naast stonden. Hij (inmiddels) wel: bleek DORA een Duitse bunker uit de Tweede Wereldoorlog voor U-boot onderhoud te zijn. De Noren hebben dat de na de oorlog wel willen opruimen maar door de degelijke bouw had dat iets teveel impact en dus hebben ze het maar gelaten en kan je er nu binnen bowlen.

Het plan is om nu langs de fjordenkust af te zakken naar het zuiden. Niet te snel natuurlijk – we willen vooral ook wat zien. Maar omdat je niet dwars door de bergen kan en er veel fjorden en (schier- en) eilanden zijn moet je daarvoor wel wat kiezen. Daarom eerst Trondheim uitgereden en dan op ons gemak bij een kop koffie (van McDonalds) de weg wat verder bepaald. Dan verwacht je zondagmorgen voor 11 uur natuurlijk een rustig parkeerterrein maar dat hadden we mis. Nu net via een mes-en-vork bordje een plek uitgekozen waar vandaag de oude auto’s werden opgesteld en dat gaf veel drukte. Maar gelukkig vonden we nog een parkeerplaats en liet men bij vertrek ons even tussendoor de file gaan.

Op de eerste wat doorgaande weg merk je dat de Noren wel van doorpakken houden. We reden in de zon van de ene naar de andere tunnel die vaak lang zijn: 2 a 3 km is geen uitzondering. Omdat de weer-apps van Ellen, die regen hadden voorspeld, het fout hadden betekende dit wel zonnebril af – zonnebril op. Maar ook mooie uitzichten op water en bergen.

Toen we wat meer op lokale wegen kwamen merkte je goed dat je in de bergen was. Haarspeldbochten, stuwmeertjes, watervallen en zicht op sneeuw. Maar dan ook weer brug om een zij-arm van een fjord over te steken. En daarbij mooie uitzichten waar Ellen vanuit de rijdende bus foto’s van probeert te maken. Ons gebakken eitje op brood als lunch nuttigden we op een zonovergoten picknickplaats.

Ook bijzonder is dat er hier geen elanden oversteken. Kennelijk zijn de bergen en bossen hier beter geschikt voor herten. Uitkijken in het verkeer doen deze dieren kennelijk ook hier niet.

Als laatste reisattractie deze dag was de veerboot bij Kvanne over het Stanvikfjorden. In een kwartiertje voeren we voor 246 Noorse kronen over het water. Stond een fris windje maar toch waren we – weliswaar als enige – buiten op het bovendek te vinden.

Daarna nog een klein stukje naar Ålvund, naar een camping die van alle gewenste gemakken is voorzien: stroom, douche en wasmachine. En die camping vinden we onder naam Fugelvåg waar de Svartelva het Ålvundfjord in stroomt. Omdat alle plaatsen aan de strand/fjordzijde bezet waren staan we eerste rang aan de oever van de rivier. En omdat er hier toch iets van getijdenwerking is, en we kennelijk bij laag water aankwamen, zie we de rivier zich vanuit het fjord vullen. Het lijkt wel alsof wij nu aan fjord zitten en de rivier zich zo’n 100m heeft teruggetrokken.

Aan het eind van middag komt er nu toch een enkel buitje langs (mag nauwelijks die naam hebben). We hebben daarom de luifel opgezet en ook goed  vastgezet voor als het wat gaat waaien. En daar zitten we dan, af en toe onderbroken voor een een huishoudelijke taak, vanaf 16:30 uur met (in willekeurige volgorde) een boek, een sudoku, een gitaar, een biertje, een kop koffie en een eenvoudige doch voedzame maaltijd!