De nacht was onrustig. Ons anker lag als een huis maar door de (conform verwachting) opgekomen Oostenwind gingen we flink gieren. En het uiteinde van de draaicirkel geeft de ketting een ruk aan de boot die flink wat lawaai geeft. Dus toen de wekker om kwart voor acht ging waren we nog niet helemaal uitgerust.

We stonden op tijd op omdat we een lange tocht voor de boeg hadden. Vandaag namelijk de overtocht terug naar Duitsland. En daarvoor moesten we nog onze weg vinden over de goed betonde ondiepten tussen de eilanden Tasinge, AEro en Langeland. Een mooi gebied, smalle wateren en dus erg druk: het lijkt wel varen bij de Waddeneilanden.   Hoewel we waren opgestaan met een lekker windje nam die na de ondiepten – waar we meer tijd nodig hadden dan gedacht – wel af. Na nog anderhalf uur zeilen moest de motor er definitief bij (om voor het donker binnen te zijn. En dus volle kracht vooruit over het Oostelijke deel van de Kieler bocht naar de Fehmarn brug. Dat ging best lekker – we hadden dan ook gedurende lange tijd een passagier aan boord. De grote boten op de Kieler-Oostzee route hadden het zo uitgemeten dat ze allemaal ruim achter ons langs gingen.

In rechte lijn voor de brug stak de wind weer op uit het Oosten dus pal tegen. Daar konden we geen gebruik van maken. Na de brug moesten we nog een stukje omvaren om veilig de haven in te kunnen varen. Na een windstille dag hadden we bij het aanleggen juist last van een stevige zijwind. Ondanks een klein foutje met een achterlijn kwamen we gecontroleerd en rustig op ons plekje terecht.

Burgtiefe was ons vorig jaar voor laatste avond goed bevallen: veel plaats en goede voorzieningen. En ruimte om de boot een beetje te fatsoeneren. De havenmeester was om half acht al weg; betalen kon via een App (GoMarina) waarmee we ook de code voor de toiletgebouwen kregen. Werkte goed!

Na het eten – zelfde als gisteren en smaakte weer goed – al vast begonnen met het opruimen en inpakken. Ook de kajak nog even te voorschijn gehaald, schoon gespoten en over de giek te drogen gehangen. Daarna nog even tijd voor een avondwandeling langs de haven en de strandboulevard. Er is en wordt hier het nodige vernieuwd en dat moeten we natuurlijk even bekijken. Ook was er op Ellen’s oudejaarsavond tijd voor een romantische foto met bijna volle maan.

“Het was een dag van grote hitte en de lucht was drukkend zwaar”. Zo zou dit verslag over vandaag hebben kunnen gaan. Maar we zaten niet op een diligence en we zijn ook niet met negen. Maar mooi warm weer met maar af en toe een verfrissend vlaagje wind was het wel.

Dat was al gelijk bij het opstaan te merken. Even voor half negen kwam de havenmeester langs met de vraag hoe laat we weg gingen. De nieuwe gasten voor onze plaats kwamen in de loop van de dag en voor ons vertrek moest de brug weer open. We hadden gisteravond 11 uur bedacht…

We konden uitslapen omdat we gisteravond al hadden gedoucht en de was hadden gedaan. Nu hoefden alleen nog de boodschappen. En omdat we vanuit de haven de kortste weg in Rudkøbing inmiddels weten was ook dat snel gedaan Hadden we nog even tijd om door de straatjes te lopen, te kijken naar de opbouw van de kraampjes voor de “jaarmarkt” en koffie te drinken.

Op tijd terug in de haven voor een aantal lastige manoeuvres. Allereerst moesten we uit de box terwijl daar achter niet een hele bootlengte beschikbaar was. Kalmpjes aan en met het geluk dat er nauwelijks wind stond kregen we dat met zijn tweeën voor elkaar. Daarna even “los” stil liggen in een heel klein stukje haven. Tenslotte door de smalle brug die inmiddels door de havenmeester geopend was gevaren. Nu we zo lekker bezig waren konden we ook wel even aanleggen om te tanken. Met een ruime 60l extra brandstof komen we de komende windstille dagen door en zijn we ook op tijd terug!

Doel van vandaag was Svendborg weer op Funen. Dat ligt eigenlijk recht tegenover Rudkøbing op Langeland. Daartussen ligt echter het eiland Tåsinge dat er voor zorgt dat er smalle waters voor zowel Rudkøbing  als Svendborg liggen. En door Eb en Vloed verschillen ontstaat hier stroming – kan zo maar een knoop zijn. Stroming kan nog versterkt of verzwakt worden door de windrichting (doordat, zeg maar, de Oostzee of de Grote Belt door de gaatjes worden geduwd) . Men spreekt tot wel 5 knopen! Gister en vandaag hebben wij (netto) effecten gezien van zo’n anderhalve knoop. Gister naar Rudkøbing hadden we de stroom tegen; vandaag vanuit Rudkøbing  en naar Svendborg hadden we de stroom twee keer mee!

Tussendoor stak na de brug bij Rudkøbing en windje uit het Zuidwesten op. Konden we op het ruimere water mooi anderhalf uur zeilen! Daarna waren de waterwegen op weg naar Svendborg erg leuk. Huizen met de achterkant naar het water gebouwd. Vaak een bootje achter de tuin. Zag er erg leuk uit.

In de Noordehaven vonden we een plek voor een grote boot – daar konden wij dus ook liggen. Moesten wel nog via Internet reserveren. Daarna snel de stad in om de winkeltjes te bekijken en te lunchen.

Na een rustpauze met boek en fris een tweede wandeling langs de haven. Er is en wordt van alles opgeknapt. Ziet er leuk uit en het is hier levendig! Gedurende de tweede wandeling komen we langs Taverna Kreta; daar eten we eens lekker Grieks!

Terug op de boot is het aangenaam; we kunnen nog wel even buiten zitten.Onze hut en kooi zal wel warm blijven. We denken vast aan die stijve nuf: pf!

De dag begon weer met zon. Na het ontbijt op weg naar de winkel voor de uitgestelde boodschappen. Tot onze verassing voelden we een fris windje uit het Noorden komen. Dat hadden we niet verwacht.

Nadat we de boodschappen binnen hadden, afscheid genomen van onze Duitse buren die hadden geholpen met de stroom en ook de havenpas hadden ingeleverd verlieten we foutloos onze box. Toen we op het ruimere water voor Nyborg kwamen bleek de wind (vooralsnog) een blijvertje. Toch maar snel de fok, en even later het grootzeil, opgezet. Niet veel later zeilden we de Grote Belt weer op.

Doel van de dag was het eilandje Omø. Dat kleine eilandje ligt, voor Seeland, aan de andere kant van de Grote Belt. Die moesten we dus oversteken. En dat ging met deze wInd prima. Wel nam de windkracht gedurende de tocht af van 3 naar 2 en daarmee ging ook de sneheid omlaag. Op zich geen probleem; aan de “achterkant” (Oostzijde) van Omø kan je goed ankeren – en dat was ons plan. Wel moesten we aan het eind nog een vaste vaarroute van de beroespvaart passeren. Daar gingen we – met enige hulp van moterkracht – op onze koers tussen twee schepen door.

Hierna tussen Omø en het wat grotere eiland Agersø door en dan naar stuurboord richting de ankerbaai. Er lagen al een paar bootjes maar na ons kwamen er nog een paar bij. Meest opmerkelijk een echt skutsje dat zijn anker 100m van ons vandaan liet vallen.

Wij waren ondertussen lekker aan het zwemmen en de onderkant van de boot aan het inspecteren. Daarna was het tijd voor een biertje en een goed boek. We aten de restanten van de pasta van eergisteren. Er was meer dan genoeg.

Na het eten wilden we ook het eiland nog even zien. Dus kajak weer opgepompt, te water gelaten en koers gezet naar het strand. Door zand met kiezels en zeewier liepen we op onze blote voeten naar een picknick tafel. Daar deden we onze schoenen aan.

Met de klok mee liepen we het halve eiland rond dat vooral gevuld is met graanvelden. Halverwege de haven. Daar konden we – na 21uur(!) – nog een schepijsje krijgen. Dat aten we op zittend bij de oude haven waar ook de rode Noordkaper, die met ons bij Stauns fjord in Sammsø voor anker lag, een plaatsje had gevonden. Het tweede deel van de wandeling  bracht ons op de berg van Omø. Daar hadden we mooi uitzicht op de zonsondergang, de beide Grote Belt bruggen en (aan de andere kant) de baai waarin we voor anker lagen.

Het was lastig om een zeildoel voor vandaag te kiezen. De windverwachting, elke dag trouw gevolgd met de windfinder app, toonde namelijk tot 17 uur helemaal geen wind. Dan zou een Noordwestenwind kracht 4 opsteken die dan ook de hele nacht zou aanhouden maar wel een tijdje uit het Zuidwesten blazen. Verder het weer onverbeterlijk zonnig en warm. Wat we ook kozen – het leek er op een warme dag te worden waarin we naar een volgende warme haven moesten. Ankeren is immers bij deze verwachting ook niet zo voor de hand liggend.

De keuze viel op Ebeltoft. Een oude havenplaats dat een kleine 20 mijl Noordelijker op Jutland ligt. De vaarwijzer sprak over een leuk oud stadje dat achter de snelweg ligt. Het stadje zou ook het kleinste raadhuis hebben van Denemarken. Dat moesten we dan maar gaan bekijken.

Rond kwart over negen verlieten we onze box in Mårup. Een van de lijnen bleef daarbij overigens hinderlijk haken achter het rubber om de lijn van de buurman. Ik moest – met nog maar één lijn aan de paal vast – van de boot om echt los te kunnen komen. Niet zo fijn. Toen ik echter ook weer aan boord had kunnen klimmen verlieten wij kalmpjes de box en voeren met een scherpe draai naar de havenuitgang.

Buitengaats blijkt er toch een lekker windje (kracht 3) uit Noordwestelijke richting te waaien. Huppatee, snel de zeilen uit voordat de wind weg is. Omdat Samsø een beetje een uitstulping heeft aan de Noordkant en Ebeltoft een beetje tegen de wind in ligt moeten we kruisen. Tussen Samsø en (de ondiepten van) Tunø lukt ons dat prima. We gaan een keer of vijf overstag en kunnen dan een lange slag maken naar een kardinaal die een volgende ondiepte aangeeft.

Nog steeds lekker zeilend met snelheden tussen de 4 en 5 knopen is daar de wind immiddels iets westelijker. Hierdoor kunnen we iets oploeven en de de koers verleggen naar de groene ton voor Ebeltoft waar we omheen moeten. De wind wordt iets vlageriger en ook de richting wat wisselender zodat we dan weer de zeilen wat moeten aantrekken, dan weer wat moeten vieren, om een lekkere snelheid te houden.

Zodoende komt de ton snel in zicht. En om de ton heen gaan we om de ondiepten heen pal voor de wind op de fok richting de vissershaven. Nog weer een tonnetje verder strijken we ook de fok en zetten koers naar de haveningang van de Skudehavn. De haven blijkt al behoorlijk vol te liggen maar met de hulp van een zwaaiende mede- watersporter weten we één van de laatste plaatsen te vinden.

We leggen vlot aan en drinken wat fris om de dorst te lessen. Na de formaliteiten en een douche gaan we snel richting het stadje. De eerste meevaller is dat de snelweg uit de vaarwijzer alleen maar de doorgaande weg blijkt te zijn – en die is niet eens zo druk.

Het plaatsje is langgerekt en authentiek Deens. Veel keien in de weg. Veel fel gekleurde vakwerkhuizen. En ook best veel toeristen die door dit gezellige stadje wandelen. Het valt zo niet mee om het kleine raadhuis zonder wildvreemden te fotograferen.

We vinden een Italiaan die met ons een tweede deel van zijn terras kan openen. Het is al veel belovend dat ze onderling Italiaans spreken en inderdaad smaakt de bestelde pizza zeer goed.

We wandelen terug naar de haven. Opvallend is dat we geen bakker tegenkomen (we weten al wel waar de supermarkt is). Ook de anderen havens zijn goed bezet; in de oude haven liggen ze zelfs drie rijen dik.

Op de boot blijkt het door de nog steeds waaiende wind te fris om buiten te lezen. In de kajuit is echter ook zeer aangenaam Zeker als we een muziekje opzetten om het gefluit van de wind om alle masten om ons heen te overstemmen. Voor een rustig nacht zou het fijn zijn als de wind nog iets ging liggen.