Vandaag wilden we weer verder trekken. Oostwaarts, naar Bornholm. De weersverwachting sprak over regen en westenwind kracht 4. Dat kunnen we aan. Maar bij ontbijt, zoals het hoort, de laatste verwachtingen checken; ai kracht 6 (uitschieters 7) met veel regen (en dus slecht zicht. Vooral ook in de periode dat we (de aanloop naar) een druk verkeersscheidingsstelsel moeten oversteken. Die reis gaan we vandaag niet maken; morgen is het beter weer!

Maar wat ga je dan doen? De achtbaan in Tivoli is met die regen ook niet alles. Bleek dat Ellen’s favoriete cellist, Steven Isserlis, met het Hindsgavl Nordic kamer ensemble (een verzameling goede jonge Scandinavische musici) deze middag speelde, in het kader van de Sommer Klassisk serie, in de Tivoli concertzaal. (Eigenlijk wist Ellen dit natuurlijk al; zou ze invloed op de weergoden hebben?) Ellen had Isserlis ook al een keer in het Muziekgebouw aan het IJ gehoord en sindsdien had hij (volgens Ellen) niet meer in Nederland gespeeld. Deze kans konden we nu dus niet laten lopen.

Toch maar Tivoli dus. Rond het middaguur vertrokken we te voet naar een derde brug over het water. Kopenhagen bleek ook daar mooi. Net na enen was men wat verbaasd dat we de kaartjes aan de kassa wilden kopen maar dat kon prima. Mochten we gelijk ook het park in (voor attracties moesten we dan nog betalen) en gingen op zoek naar een plek om te eten. Die zijn er voldoende maar wij kozen er voor om, typisch Deens, een bordje herring en een bordje agurk te delen. Daarbij natuurlijk een lekker biertje; ditmaal gebrouwen door de Tivoli brouwmeester.

Het concert, met muziek van Christensen, Haydn, Boccherini en Dvorak, was goed toegankelijk. De solist zag er, zoals dat hoort, wat excentriek uit. En de akoestiek van de zaal was goed! Bravo! Werd er tot driemaal toe aan het einde van een muziekstuk geroepen.

Na de muziek was het bijna droog en wandelden we via 2 winkels naar de Hati. Deze avond aten we vegetarisch aan boord. Inmiddels scheen de zon en aten we, na wat dweilen, bijna droog op het achterdek. Alleen het zitvlak hielden we niet allemaal droog.

Tot slot van ons bezoek aan Københvn een avondwandeling. Om het Operagebouw uit 2005 heen gewandeld; heel mooi maar waar parkeren de gasten? Toen ook nog even naar de andere kant van het water voor een biertje. Ook in de schemering is Københvn een mooie stad!

De rondvaarten stoppen op tijd en daarna blijkt Christianshvn een rustige plek. We genoten dan ook van een goede nachtrust. Na een kalm ontbijt in het zonnetje op het achterdek gingen we voor een kopje koffie naar de Nyhavn. Tegenover een oud lichtschip uit Gedser (er zijn daar inderdaad ondiepten) kregen we een hele kan. Konden we rustig leegdrinken en toeristen kijken.

Op miraculeuze wijze was gister bij het aanleggen mijn zonnebril verdwenen. (Ja, er zat een touwtje aan. Wel is dat touwtje oud en liet het wellicht al wat makkelijk los.) Ik zat tijdens het ontbijt dus al weer te knijpen. Het was dus zaak snel weer een nieuwe te kopen. Daarvoor naar het warenhuis in de buurt: Magasin du Nord. Ja, die naam klinkt chique! Voor een zonnebril snel geslaagd. Maar wij moesten deze winkel toch nog wat nader inspecteren. Het lijkt wel op de Bijenkorf,maar heeft zeker ook die dingen in de collectie waar we vroeger voor naar de V&D gingen. Sowieso, staat de collectie wat dichter op elkaar dan we van de V&D gewend waren – meer kleren per vierkante meter zeg maar. Op de dames afdeling zag Ellen echter niets waarvoor ze zelfs maar zou overwegen het te gaan passen. Een beetje oubollig vond ze het (geloof ik). Wel bijna een koffiekan en/of mooie pan gekocht. Ook zeer ruime en mooie collectie!

We liepen na het Magasin door een aantal winkelstraten. Allemaal ruim opgezet en voetgangersgebied. Daarna naar de botanische tuin (een park) waar we ons afvroegen of we hier in 2009 met de kinderen ook waren geweest. Toen we uiteindelijk in de kas terecht kwamen wisten we het zeker: die trappen waren we toen opgeklommen!

Bij de uitgang van de tuin zagen we al voor de tweede keer vandaag een standbeeld van Tycho Brahe .Een Deense astronoom, vooral bekend om zijn zeer nauwkeurige waarnemingen. Zijn (latere) assistent Keppler maakte er dankbaar gebruik van om zijn wetten op te stellen. Natuurlijk moest Tycho op de foto!

Na de lunch op het terras van een leuk buurtrestaurantje gingen we naar het Stratens Museum voor Kunst (in het Engels noemen ze zichzelf de National Gallery). Hier van alles gezien van Europese en Deens kunst. Ze hebben een paar Picasso’s, Matisse’s en zelfs iets van Rembrandt. En best veel Nederlands werk waar we de schildersnamen kennen  van de straten in Amsterdam Zuid. Ook vermeldenswaard is dat het een mooi gebouw is om in te zijn; wel moet er wel wat aan airconditioning worden gedaan – het was in veel zalen bloedje warm terwijl het buiten nog geen 20 graden was….

Terug naar de boot om eind van de middag even uit te puffen. Na een biertje op het achterdek snel naar binnen omdat het begon te regenen. Door de regen, zou zo weer over zijn, ook wat verlaat op weg naar het avondeten. Bleek ook in Christianshvn niet veel te zijn en toen we eindelijk wat gevonden hadden was dat vol. Inmiddels was de zon weer gaan schijnen. En niet veel later vonden we aan de overkant een Italiaan waar we respectievelijk vis en pizza hebben gegeten.

De weersverwachting was voor zomerzeilers in meerdere opzichten niet best. Allereerst, de hele dag geen wind van betekenis. Ten tweede, de hele dag wel regen. Nu kunnen we op de motor natuurlijk best een stukje door de regen varen. Maar waarom zouden we; we hoeven nergens heen en de verwachting voor morgen is een lekkere NW-wind (kracht 3 a 4) en zonnig. We gaan vandaag dus niet een stukje van ons zeilplezier van morgen wegmoteren…

En we hebben in Denemarken nog niet eerder per trein gereisd. En op half uur treinen ligt een oud stadje: Køge. Ellen had er van alles over gelezen en dus gingen we na rustig opstaan op weg naar het station. Kaartje kopen en instappen in het ene treinstel. Het was niet druk.

Køge bleek enorm aan het verbouwen te zijn. Met name een brede band langs het spoor. We gingen eerste het oude centrum in. Na koffie (met gebak) zagen we inderdaad wat oude vakwerkhuizen en een groot plein waar ook enkele marktkraampjes op stonden. In het kerkje bleek net een orgelconcert afgelopen (Bach, Mendelssohn en Schumann, helaas gemist); een twintigtal bezoekers kwam net naar buiten zetten.

Het is een stadje maar het bruiste niet erg. Dat kwam ook omdat we de oude haven niet zo gemakkelijk konden vinden, en die zou toch aan het oude centrum moeten grenzen. Maar de brede band verbouwingen bleek daar dus tussen te zitten. Via de perrontunnel van het station konden we te voet aan de goede kant komen. Toen nog wat zoeken en jawel, we vonden een rijtje restaurants.
Daar heel Deens een verzamelschotel besteld (om te delen). Op de foto’s wat we bestelden en wat we kregen (A of B?) Het was bijzonder, over het algemeen lekker en er was zowel rauwe vis als smorrebrot bij.

Daarna met de trein maar weer terug naar de boot in Rødveg. Kopje thee, een boek, we vermaken ons wel. Toen ook op de boot ons maaltje gaan koken: Pasta met saus van verse groenten. Het eten was bijna klaar toe er op onze boot werd geklopt. Naar buiten gesneld; bleek het een Duitser te zijn die 5 weken terug ook op deze boot had gevaren. En dat wou hij ons even laten weten. Mijn Duits leed niet onder mijn verbazinng en ik kon hem vertellen dat de boot ons ook erg beviel en dat we op weg naar het Noorden waren. Zijn vriendin vond de situatie ook wat bijzonder. Kon terug in de kombuis net op tijd voorkomen dat de saus aanbrandde.

Na het eten bleek de regen eindelijk gestopt en kwam er zelfs een bleek zonnetje tevoorschijn. We hebben ons klaar gemaakt voor een avondwandeling; we gingen de rode pijlen volgen langs Stevns Klint (met uitzicht op Møns Klint) en een oude kalksteengroeve. Op driekwart bleek dat we langs een drukke weg terug moesten lopen; we hebben de route dus maar wat uitgebreid. Na twee uur lopen, net na zonsondergang, klommen we weer op de boot.

We verbazen ons zelf. Na weer een goede nacht, een prima muesli ontbijt en het terugbrengen van de Haven card verlaten we ruim voor 9 uur de havenbox. Ook echt prima getimed om, als de voorlijnen en stootwillen weer op hun plek zijn opgeruimd, achter de Ferry aan de vaargeul in. Ellen ging ondertussen koffie zetten.

Het weer was in een aantal opzichten minder dan gister. Het was bewolkt en het zou eind van de dag gaan regenen. Maar het waaide nu wel. Een krachtje 3 hooguit matig 4. Maar die werd verwacht uit Zuid-Oostelijke richting en omdat wij het hoekje om bij Gedser naar Klintholm in Noord-Oostelijke richting wilden leek dat allemaal goed bezeilbaar.

Maar toen we halverwege de vaargeul de zeilen hadden gehesen om in Oostelijke richting een boei onder Gedser te ronden en daarna naar een rechte lijn naar Klintholm af te vallen hadden we twee tegenslagen. Allereerst was de thermoskan koffie in de gootsteen omgevallen. De thermoskan bleek lek en alle koffie weggelopen. We dronken dan maar een koude cola.
Erger was dat de wind helemaal niet uit Zuidoostelijke richting kwam; op zijn best was het Oost. Dat leverde al wat gelaveer op om de boei te ronden (zodat we niet vastliepen); geen fraai patroon op het vaarkaartje (de Hati is de doorgetrokken rode lijn). Maar daarna konden we hooguit met 20 graden naar het Noorden. Wel lekker een paar uur met 5 knopen aan de wind. Maar het gevolg was dat we nog slagen moesten maken. En toen we zo’n bij Hestehoved waren nam de wind af en de regen toe. Omdat het gedurende de dag ook steeds kouder werd, we honger kregen en we wisten dat het in Klintholm Haven best druk kon zijn hebben we zo’n 10 mijl van ons doel de motor aangezet en rechtstreeks koers gezet naar de haven.

Om een uur of 6 liepen we de inderdaad volle haven binnen. Weinig wind; op ons gemak probeerden we eerst twee plaatsen in de jachthaven (te smal en te ondiep) waarna we in de Vissershaven een plekje vonden. Vriendelijk werden onze lijnen aangenomen door een Duitse mevrouw en niet veel later lagen we keurig aan de wal en de elektrische stroom. Tijd om de openingstijden van de winkel te controleren, een restaurant te reserveren, havengeld te betalen en (Ellen dan) te douchen.

Na al deze activiteiten ging ik op weg naar een welverdiend biertje in de kajuit. Werd echter aangesproken door de havenmeester. Die moest nog een ferry van 50m ontvangen en wij lagen in de weg. Na wat gepalaver ben ik alleen naar een nieuwe plek gevaren waar ik met zijn hulp aanlegde. Iets verder van het dorp – maar ook van de visverwerking.

Ellen was inmiddels schoon en het was ook al tijd om naar het restaurant te gaan. Een gezellige plek, met goed Italiaans eten, die we ons herinnerden van vorig jaar. Na haar Caprese kreeg Ellen geen Tagilatelli maar Tagliata; bleek ook erg lekker. Hoewel ook de Mosselen en spaghetti al la carbonara goed vulden namen we beiden toch nog een toetje. De Ananas carpaccio met kokosijs was hemels…

Na een goede nacht gingen we om half elf ons eens klaar maken om te vertrekken. Na een lekkere douche, inpakken en de tassen in de auto gingen we terug Lubeck in. Onderweg kwamen er wel veel sirenes voorbij, vooral brandweerwagens. Toen we ze even verderop weer tegenkwamen bleek er toch niet echt een calamiteit – ze stonden rustig te praten.

We waren op weg naar een plek om te brunchen. Omdat het net als gisteren op de plek die we via het boekje hadden uitgekozen te druk was gingen we nu een paar huizen terug. Op een traditionele binnenplaats vonden we een plaatsje op het terras. Bij een gezellige Duitse moeder bestellen we sinaasappelsap, koffie en hartige pannenkoeken. De sinaasappelsap komt snel en ook op de pannenkoeken hoeven we niet lang te wachten. Maar de koffie wil maar niet komen. Wel zien we af en toe de gezellige Duitse moeder en nu ook haar man zenuwachtig heen en weer lopen. Kennelijk ontbreek het personeel. Na nog een keer vragen komt de koffie en ook de rekening kunnen we twee keer vragen. Moeten we toch nog even nadenken of we een fooi geven.

De winkelstraat in Lubeck is op zaterdagochtend leuk. Er is van alles te doen; veel muziekgroepjes, een levende etalagepop, hoed werpen en van allerlei spulletjes te koop. We lopen er met plezier langs en blijven soms even staan om te luisteren.

Terug bij de auto rijden we vlot naar de snelweg. Daar staat een file – juist daar waar onze oprit is gaat de weg van 3 naar 2 banen. We voegen in en kunnen eigenlijk zo door rijden. Een kleine 3 kwartier later zijn we in Heiligenhafen en vinden we na wat zoeken de goede supermarkt vlakbij de haven. Nu auto ook vol proviand zit kunnen we snel naar Grossenbrode en checken we vlot in. Wat weer bijzonder is is dat we van allerlei dingen, waaronder de borg voor de WC sleutel, contant moeten afrekenen. Daar hadden we niet op gerekend en het bedrag is nog best hoog. We schrapen onze laatste munten bij elkaar en kunnen dan, als we iets minder borg betalen voor het parkeerkaartje, alles voldoen.

Daarna moeten we op de boot, een Sun Odysee 379 genaamd Hati, wachten op de toelichting – dat duurt even. In die periode lukt het meeuwen om van boven wat bovenop mij te laten vallen. Volgens de inmiddels aangekomen “uitlegger”, Hans, brengt dat geluk. We lopen langs de bijzonderheden van de boot en zoeken ons vooral scheel naar een afsluiter.

Alles ziet er goed uit zodat we nu de bagage aan boord kunnen brengen. Omdat we geen geld meer hebben voor een bagagekarretje komt dat vooral neer op veel heen en weer lopen. En, voor een goed beeld, de auto staat ruim 200m van de steiger. Eerst dus maar de boodschappen en dan het beddengoed. Kan Ellen in de boot aan de slag terwijl ik heen en weer loop. Als ik voor de laatste keer, met de opblaasbare kano, aankom blijk ons bed in Lukas hut opgemaakt – we kunnen eens wat anders proberen…

We gaan daarna snel naar Grossenbrode voor de laatste boodschappen. We zoeken een restaurant bij het strand maar dat wil niet lukken; beetje armoedig geheel. Wij dus maar snel naar Heiligenhafen. We eten lekker pizza met een glas bier en wijn. We sparen bij het afrekenen klein geld voor de douche en rijden terug naar de haven. Daar lezen we nog wat bij wat Fanta en muziek.